30 seconds to Mars live: μια αληθινή 3μελής μπάντα με έναν εντυπωσιακό frontman!

Είμαι fan του Jarred Letto, όχι τόσο για τη μουσική του αλλά για τον επικό πρωταγωνιστικό του ρόλο στο “Ρεκβιεμ για ένα όνειρο”. Όταν έμαθα λοιπόν ότι έρχονται στο Φάληρο, είπα «Έλα μωρέ, γειτονιά είναι, ας πεταχτώ να καμαρώσω το παλικάρι με τη ακραία στιλιστική άποψη, το έντονο make up και τα θλιμμένα τραγούδια».

Χιλιάδες κόσμος είχε μαζευτεί, πολλά κορίτσια όλων των ηλικιών (αυτό είναι πάντα ένα δέλεαρ για να πάει κάποιος οχι-fan σε συναυλία), το δειλινό ήταν μαγευτικό, ο χώρος επίσης κατάλληλος για συναυλία, τόσο ως προς τη διαμόρφωση, όσο και ως προς την τοποθεσία. Η πλατεία Νερού άργησε να ανακαλυφθεί από τους ιθύνοντες, αλλά νομίζω ότι σύντομα θα γίνει συναυλιακό must.

Τα opening σχήματα ήταν ταιριαστά και κράτησαν την ενέργεια του κόσμου σε ανεκτά επίπεδα. Κατά τις 10:00 περίπου ανέβηκαν στη σκηνή οι 30 seconds to Mars και από την πρώτη νότα το πλήθος άρχισε να παραληρεί, ή καλύτερα τα κορίτσια άρχισαν να ουρλιάζουν. Με το που ξεκινά το «A Beautiful Lie» έγινε της εκδιδομένης το σιδηρούν κιγκλίδωμα.  Ο Letto διατήρησε άμεση επαφή με τον κόσμο, ανέβασε αμέτρητα άτομα πάνω στη σκηνή κατά τη διάρκεια της συναυλίας και πριν ξεκινήσει το «This Is War» είπε ότι όταν του πρότειναν να αποφύγει την Ελλάδα λόγω των πρόσφατων ταραχών εκείνος απάντησε στους επικριτές ένα τεράστιο «Fuck you».

Ακολούθησαν το «100 Suns», το  «Hurricane», σε μια όμορφη ακουστική εκτέλεση το «The Kill» και κλείσανε επικά με το «Closer to the Edge». Σιγά μη φεύγανε έτσι απλά. Κορίτσια κλαίγανε, αγόρια τσιρίζανε, κόσμος φώναζε, χαμός σου λέω. Γυρνάνε τα παλικάρια πάνω στη σκηνή, ανεβάζουν on stage όσους άντεχε το σανίδι για να θυμίσει Πόρτο Ράφτη το πρώτο Σάββατο του Αυγούστου, και κλείνουν ξανά τη συναυλία δυναμικά με το hit τους «Kings and Queens».

Εν κατακλείδι. Άξιζε η μισάωρη αναμονή στα εισιτήρια, και η ωριαία αναμονή για να απεγκλωβιστεί το αμάξι από το parking. Τα 30 δευτερόλεπτα κέρδισαν τη μιάμιση ώρα ταλαιπωρίας και έναν ακόμα fan!