Thin Lizzy live: The Emerald rockers are back in town | φωτορεπορτάζ

Ο μπασίστας της μπάντας Marco Mendozza σε πρόσφατη συνέντευξή του στο tralala.gr σε ερώτηση του τι να περιμένουμε από την εμφάνισή της μπάντας στη χώρα μας είχε κατά λέξει πει: “You’ve got to see it yourself to believe it”. Ε, όντως πρέπει να το δει κάποιος για να πιστέψει ότι συνέβη…

‘Είναι πολύ ωραίο να ανοίγεις για τους Thin Lizzy’ είπε (αλλά κυρίως απέδειξε) ο Γιάννης Πασσάς, τραγουδιστής/κιθαρίστας των Beggar’s Blues Diary, οι οποίοι ανέλαβαν να ζεστάνουν το χώρο για τους headliners. Οι Beggar’s Blues Diary είναι η τυπική underground μπάντα, που έχει τρομερά αξιόλογη μουσική και παίζει πάρα πολλές συναυλίες και όταν της παρουσιάζεται ένα μια θέση support δίνει το 110% των δυνατοτήτων της, αλλά πρώτα απ’όλα το ευχαριστιέται η ίδια.

Το ξεκίνημα του “Let it Go” βρήκε το συγκρότημα να παίζει με πολύ άνεση και ήχο ανέλπιστα τέλειο (αν εξαιρέσει κανείς τον ήχο του μπάσου που στα δυο πρώτα τραγούδια κάλυπτε τα πάντα, αλλά αργότερα ήρθε στα ίσια του). Με ψυχή τον Γιάννη Πασσά, τις φοβερές του ερμηνείες και σόλο το συγκρότημα μας χάρισε κάτι παραπάνω από ένα ευχάριστο 40-λεπτο. Τα βλέμματα συγκέντρωνε κυρίως ο Νίκος Chili (μπάσο) περισσότερο για την κινητικότητά του και λιγότερο για το εκκεντρικό ψάθινο καπέλο που φορούσε. Ο Άγγελος Τανής πάλι στα τύμπανα έδειχνε να περνάει πολύ καλά και ήταν άψογος στις εκτελεστικές υποχρεώσεις του.

Κατά τη διάρκεια της συναυλίας το συγκρότημα έπαιξε δυο νέα τραγούδια, τα “The Truth” και “Not my War” (για το οποίο γύρισαν το βίντεο κατά τη διάρκεια εκείνης της εμφάνισης) που θα εμπεριέχονται στον επερχόμενο, τρίτο κατά σειρά, δίσκο της μπάντας, υπό τον τίτλο “The Truth”…

Setlist

Let it go

Mississippi Queen (διασκευή σε Mountain)

The Truth

Not my War

Oh, Well

The River

Man of two Faces

Dove

Rockin’ in a Free World (διασκευή σε Neil Young)

Αν ένα μελανό σημείο είχε η εμφάνιση των Beggar’s Blues Diary ήταν η χαμηλή απήχηση που είχαν στο κοινό, παρότι παλικαρίσια έλαβαν τις επευφημίες του όταν ολοκλήρωσαν την εμφάνισή τους. Όλοι ανεξαιρέτως στο μεσοδιάστημα των εμφανίσεων εξέφραζαν ανυπομονησία για τους Thin Lizzy. Ένα από τα σημεία που πολλοί θα παρατήρησαν ήταν οι ηλικίες στο κοινό. Αρκετοί 50-άρηδες που είχαν ξεθάψει τα ραφτά που φόραγαν μικροί μπλέκονταν μαζί με τους 16-άρηδες που πρόσφατα ανακάλυψαν την κληρονομιά που μας άφησε ο Phill Lynnot.

22:35. Τα φώτα σβήνουν, η εξάδα παίρνει θέσεις πίσω από τα όργανα και το show ξεκινάει με το “Are you Ready?” και το “Jailbreak” back-to-back παιγμένα. Ήδη από το δεύτερο τραγούδι οι χοροί είχαν αρχίσει…

Τι πιο αναμενόμενο από μια βουτιά στη δισκογραφία των Thin Lizzy με το “Jailbreak” να έχει την τιμητική του. Το συγκρότημα κατάφερνε να αποδίδει τρομερά. Το ρητό ‘όλοι για έναν και ένας για όλους’ ίσχυε απόλυτα στην περίπτωσή τους και αυτό, γιατί κάθε μέλος είχε στιγμές που όλα τα φώτα έπεφταν επάνω του, αλλά παρόλαυτα δεν έχαναν ούτε για μισή στιγμή τη συλλογικότητά τους.

Οι ‘παλιοί’ Scott Gorham (κιθάρα, στεκόταν μόνος στα δεξιά της σκηνής με φοβερό στυλ), Brian Downey (τύμπανα) και Darren Wharton (πλήκτρα, ο οποίος τραγούδησε ένα μέρος του “Angel of Death”) είχαν σίγουρα την τιμητική τους, με το κοινό να φωνάζει σε σημεία τα ονόματά τους, αλλά την παράσταση έκλεψε ο Ricky Warwick που έδειξε ότι είναι χαρισματικότατος frontman, εκπληκτική φωνή και πολύ καλός κιθαρίστας. Με κάθε του κίνηση ξεσήκωνε το κοινό που συχνά ξεκίναγε να χορεύει και προς το τέλος ειδικά επιδόθηκε και στο ευγενές άθλημα του moshing. O Damon Johnson στην κιθάρα ήταν εκπληκτικός, αρκούντως κινητικός και όταν έπαιζε σόλο ήταν το κέντρο της προσοχής. Ο Marco Mendoza τέλος, ήταν πιστός στις μπασογραμμές του, αλλά όταν τελείωνε το κάθε τραγούδι έβγαζε και μια περίεργη τεχνική, δείχνοντάς μας πόσο καλός είναι στο όργανό του…

Ο ήχος ήταν αρκετά πιο βαρύς απ’ότι στα πρωτότυπα τραγούδια, αλλά αυτό φάνηκε ότι γινόταν επί σκοπού. Όσο το παίξιμο του συγκροτήματος ήταν τέτοιο που απέδιδε με αυτές τις ρυθμίσεις δεν μπορεί να παραπονιέται κανείς παρά για τα θαμμένα πλήκτρα…

Μη έχοντας να πει κάποιος για να το αιτιολογήσει: Οι Thin Lizzy στο Gagarin ήταν μια πηγή θετικής ενέργειας, που έκαναν άπαντες να περάσουν καλά και να ξεχάσουν, για λίγο έστω τα προβλήματά τους. Στιγμές του να χορεύεις όπως στο ” Whiskey in the Jar” ή του να τραγουδάς νότα-νότα τα σόλο του ” Emerald ” ή του να σε πιάνει μια ανείπωτη χαρά στην εισαγωγή του “The Boys are back in Town” ενώ εξ’ αρχής ήξερες ότι θα παιζόταν ή του να ανατριχιάζεις καθ’ όλη τη διάρκεια του “Black Rose”, ή…, ή…, είναι απλά ανεκτίμητες. Και όλοι παραδέχτηκαν ότι εκείνο το βράδυ οι Thin Lizzy χάρισαν πολλές τέτοιες…

Setlist

Αre you Ready?

Jailbreak

Don’t believe a Word

Killer on the Loose

Emerald

Dancing in the Moonlight (She’s got me in the Spotlight)

Massacre

Angel of death

Still in Love with you

Whiskey in the Jar

Sha la la la la

Suicide

Waiting for an Alibi

Cowboy Song

The Boys are back in Town

Εncore

Rosalie

Roisin’ Dubh (Black Rose): A Rock Legend