Πρώτοι εμφανίστηκαν οι Avatar, ένα συγκρότημα η μουσική του οποίου (μελωδικό death) δεν ταιριάζει καθόλου με το ύφος των δύο τιτάνων του power που ακολούθησαν. Να ήταν μόνο το ύφος καλά θα ήταν, ας πούμε λοιπόν ότι και η μουσική τους είναι αδιάφορη, το λιγότερο, και καταλαβαίνετε γιατί τους «έχασα». Καταλαβαίνω ότι οι εταιρείες θέλουν να προωθήσουν συγκεκριμένα συγκροτήματα όταν τα βάζουν σε περιοδείες με μεγαλύτερα ονόματα, αλλά επιλογές σαν τη συγκεκριμένη είναι πραγματικά αψυχολόγητες.
Έχουν περάσει πολλά χρόνια από την τελευταία εμφάνιση των Stratovarius στη χώρα μας και από τότε πολλά ευτράπελα έχουν συμβεί στο συγκρότημα. Το μεγαλύτερο εκ των οποίων είναι σίγουρα η συνέχιση του συγκροτήματος χωρίς τον μοναδικό άνθρωπο που ευθύνεται για το ότι έχουν καταφέρει οι Stratovarius μέχρι σήμερα. Φυσικά μιλάμε για την αποχώρηση του Timo Tolkki, χωρίς τον οποίο το συγκρότημα που παρακολουθήσαμε δεν περιλαμβάνει κανένα (!!!) μέλος από τις πρώτες τρεις (!!) δουλειές του συγκροτήματος. Παρ’ όλα αυτά παραμένουν ένα από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα και αυτό βέβαια όχι λόγω των τελευταίων κυκλοφοριών τους. Για την ακρίβεια έχουν πάνω από μια δεκαετία να κυκλοφορήσουν κάτι το πραγματικά αξιόλογο. Όταν βέβαια αποφασίσεις να πας σε μια συναυλία τους δεν μπορείς να αφήσεις τέτοιες σκέψεις να σε “χαλάσουν”, και καλό θα ήταν να παρακολουθήσεις τη συναυλία έχοντας αποδεχτεί το συγκρότημα για αυτό που είναι σήμερα.
Χωρίς λεπτό καθυστέρησης σύμφωνα με την προγραμματισμένη ώρα, εμφανιστήκαν με το γλυκανάλατο (που όλοι μας όμως γουστάρουμε) “Hunting High and Low”, και όλα λειτουργούσαν στην εντέλεια, εκτός της αισθητά πεσμένης φωνής του Kotipelto, τον οποίο βέβαια δικαιολογούμε απόλυτα αφού μόλις πρόσφατα ξεπέρασε ένα πρόβλημα με τον λαιμό του, κάτι που οδήγησε και σε αρκετές ακυρώσεις σε πρόσφατες εμφανίσεις του συγκροτήματος. Κατά τ’ άλλα πολύ ωραία εμφάνιση που συνοδεύτηκε από πολύ καλό ήχο και εξαιρετικό set-list, το οποίο δεν περιελάμβανε κανένα κομμάτι από τις τελευταίες δουλειές του συγκροτήματος. Ο μόνος λόγος που δεν με πείραξαν τόσο τα solo σε ένα ιδιαίτερα μικρό set-list είναι η δικαιολογημένη ανάγκη του Kotipelto για ανάσες. Ευτυχώς όταν σε σημεία χώλαινε αρκετά η φωνή του, το κοινό τον κάλυπτε, και ειδικότερα στο τελευταίο κομμάτι, το “Black Diamond”, όπου πρόβλημα είχε και το μικρόφωνο. Παρά τις αντιξοότητες τους ευχαριστήθηκα, αν και θα ήθελα ένα ολοκληρωμένο set. Α, να πούμε ότι όσα κομμάτια έπαιξαν είναι συνθέσεις του Tolki…
Set-list Stratovarius:
– Hunting High and Low
– Speed of Light
– Stratosphere
– Paradise
– Phoenix
– Bass Solo
– Guitar Solo
– The Kiss of Judas
– Forever
– Twilight Symphony
– Black Diamond
Και ενώ οι Stratovarius βρίσκονται σε συνθήκες παρακμής, οι Helloween τα τελευταία χρόνια κυκλοφορούν δίσκους που ο καθένας είναι καλύτερος από τον προκάτοχό του. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι ποτέ δεν κυκλοφόρησαν αυτό που λέμε κακό δίσκο (πέραν βέβαια του “Chameleon”), απλά ποτέ δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν (για την ακρίβεια ούτε καν να πλησιάσουν) τα τρία πρώτα τους αριστουργήματα, τα δύο εκ των οποίων διαμόρφωσαν το ευρωπαϊκό power metal έτσι όπως το γνωρίζουμε σήμερα.
Με γνώμονα λοιπόν αυτούς τους δύο δίσκους κινήθηκε και η πλειοψηφία του set-list, καθώς και του τελευταίου πολύ καλού δίσκου από τον οποίο ήταν και το “Are You Metal?” με το οποίο άνοιξαν και τη συναυλία. Πολύ καλά στημένοι με τον Weikath να έχει συνεχώς ένα τσιγάρο κολλημένο στο στόμα του και τον Deris να μη βάζει γλώσσα μέσα ακόμα και όταν δεν τραγουδούσε… Πάντα είχε τα “παιχνιδάκια” με τον κόσμο και τα μακροσκελή αστειάκια του, αλλά αυτή τη φορά ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Ειδικά δε όταν προλογίζει το medley από τα Keepers λέγοντας ότι αν τα έπαιζαν ολόκληρα θα τους έπαιρνε 45 λεπτά, και ύστερα από λίγο τραβάνε τα “I Want Out” και “Future World” σε δεκάλεπτες (τουλάχιστον) εκτελέσεις, τότε κάτι δεν κολλάει. Για να μην αναφερθώ στα κουραστικά και ανούσια solo σε κιθάρα και drums…
Πάντως για να είμαι δίκαιος, αφενός μεν τα κομμάτια του medley (που ήταν και από τις καλύτερες στιγμές της εμφάνισής τους) δεν υπήρχε περίπτωση να τα ακούσουμε διαφορετικά, και αφετέρου όταν το κοινό δείχνει να διασκεδάζει (στην πλειοψηφία του τουλάχιστον) τόσο με αυτά τα sing-along παιχνιδάκια, τότε και το συγκρότημα επόμενο είναι να τα συνεχίζει. Αν εξαιρέσουμε όμως αυτά τα κουραστικά μέρη, όλα τα υπόλοιπα ήταν όπως θα έπρεπε να είναι, και με τα τελευταία τέσσερα κομμάτια το club πήρε φωτιά (όχι ότι δεν είχε πάρει από τη πρώτη νότα), αφού χωρίς να ακουστούν αυτά δεν γίνεται να τελειώσει συναυλία των Helloween.
Set-list Helloween:
– Are You Metal?
– Eagle Fly Free
– March of Time
– Guitar Solo
– Where the Sinners Go
– World of Fantasy
– Drum Solo
– I’m Alive
– Steel Tormentor
– Forever And One
– A Handful of Pain
– The Keeper’s Medley ( Keeper of the Seven Keys / The King for a 1000 Years / Halloween )
– I Want Out
Encore 1:
– Ride the Sky
– Future World
-Encore 2:
– Dr. Stein
Διαβάστε επίσης
