Συνέντευξη Ευρυδίκη | φωτογραφίες από πρόβες + video

Σεμπάστιαν Φραγκόπουλος Posted On 29 Νοεμβρίου, 2012

894 Προβολές

Κοινοποιήσεις

Αυτό το Χειμώνα δοκιμάζεται για άλλη μια φορά σε κάτι πολύ διαφορετικό. Ένα πρόγραμμα-φόρο τιμής στο παρελθόν της μουσικής που αγαπάει η ίδια αλλά και πολλοί από εμάς. Μια παράσταση με έντονα θεατρικά/καμπαρέ στοιχεία (υπό την εικαστική επιμέλεια του Κωνσταντίνου Ρήγου) με σκοπό το ταξίδι στον μουσικό χωροχρόνο. Βρεθήκαμε στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο λίγες μέρες πριν τη πρεμιέρα και η Ευρυδίκη κάθισε να μιλήσει μαζί μας, όχι μόνο για τη παράσταση αλλά και για πολλά άλλα.

Καλησπέρα Ευρυδίκη. Θα ήθελα να ξεκινήσουμε με το πώς σου ήρθε να κάνεις αυτή τη μουσική αναδρομή στο παρελθόν.

Ήταν κάτι που υπήρχε μέσα μου. Είναι τραγούδια με τα οποία μεγάλωσα, τραγούδια που αγάπησα και που με έχουν συνδέσει με καλλιτέχνες που έγιναν πρότυπά μου. Είχα την ανάγκη κάποια στιγμή στη καριέρα μου να το κάνω και αυτό, ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο που θα με πήγαινε κι εμένα πίσω στα παιδικά μου χρόνια. Είμαι σίγουρη ότι και πολλοί άλλοι έχουν μεγαλώσει με τα ίδια τραγούδια και τα έχουν αγαπήσει. Κι εγώ λοιπόν, ήθελα να ζήσω ξανά αυτή τη ζεστασιά και την ανεμελιά εκείνων των χρόνων μέσα από τη μουσική. Είναι πολύ ωραίο ότι μου δόθηκε η ευκαιρία να το κάνω σε αυτόν τον όμορφο μουσικό χώρο, το Γυάλινο Μουσικό Θέατρο και ότι έχουμε αυτή την υπέροχη συνεργασία με τον Κωνσταντίνο Ρήγο, ο οποίος με βοήθησε να στήσουμε αυτή τη παράσταση όπως την ονειρευόμουνα. Εύχομαι ο κόσμος να μπορεί να συγκινηθεί όπως κι εγώ και φεύγοντας να μείνει με μια όμορφη ανάμνηση.

Είχα την ανάγκη κάποια στιγμή στη καριέρα μου να το κάνω και αυτό, ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο που θα με πήγαινε κι εμένα πίσω στα παιδικά μου χρόνια.

Το ‘Μπλε Ταξίδι’;

Το ‘Μπλε Ταξίδι’ είναι το ταξίδι στην Ελλάδα. Ουσιαστικά έχουμε αυτόν τον διπλό τίτλο (σ.σ. Εγώ, η Edith και ο Εlvis…το μπλε ταξίδι) γιατί η παράσταση χωρίζεται σε δύο μέρη. Το πρώτο μέρος απαρτίζεται από τραγούδια παγκόσμιου ρεπερτορίου και το δεύτερο μέρος είναι αφιερωμένο στην Ελλάδα, με τραγούδια που μας έχουν αγγίξει όλους, και που μεγαλώσαμε μαζί τους μέσα από τον ελληνικό κινηματογράφο. Τραγούδια συνθετών όπως ο Μίκης Θοδωράκης, ο Μάνος Χατζηδάκις, ο Σταύρος Κουγιουμτζής, ο Σταύρος Ξαρχάκος και άλλων πολλών. Είναι τραγούδια που μας φέρνουν χαμόγελο. Αυτό είναι η Ελλάδα έτσι κι αλλιώς, η ψυχή και το χαμόγελο, γι αυτό το ονόμασα ‘μπλε ταξίδι’.

Δηλαδή το ‘μπλε’ δε παίζει το ρόλο της μελαγχολίας

Μου το έχουν πει και αυτό. Επειδή υπάρχει και στα αγγλικά η έκφραση «feeling blue» όταν είσαι ‘πεσμένος’. Εμείς όμως δεν είμαστε σε μελαγχολική διάθεση. Είναι το μπλε της Ελλάδας, η θάλασσα, ο ουρανός, τα τραγούδια και η ψυχή μας.

Στο πρόγραμμα αναφέρεται η διαδρομή Παρίσι-Λονδίνο-Νεα Υόρκη-Νεα Ορλεάνη…

Οι πόλεις χαρακτηρίζουν δεκαετίες. Είναι το τι συνέβαινε μουσικά σε κάθε πόλη τη κάθε εποχή.

Υπάρχουν τραγούδια που ήθελες να πεις και τελικά έμειναν απ έξω;

Εννοείται. Ήταν τεράστια η λίστα με τα τραγούδια που ήθελα να πω, αλλά μια παράσταση πρέπει να έχει συγκεκριμένη διάρκεια, οπότε κάποια κομμάτια έμειναν έξω. Θα τα τραγουδήσω κάποια άλλη στιγμή.

Ήρθαν έτσι τα πράγματα στη καριέρα μου, που ανά δεκαετία κλείνει ένας κύκλος και ανοίγει ένας καινούριος.

Υπάρχει όμως κάποιο που να άφησες απ έξω με πόνο καρδιάς;

Πολλά! Και από Piaf και από Brel και από Elvis και από μιούζικαλ… Έπρεπε κι εκεί να κάνω επιλογή και κατέληξα στο ‘Over the Rainbow’ που είχε πρωτοπεί η Judy Garland. Στην αρχή του στησίματος της παράστασης λες «αχ θέλω να πω και αυτό, κι εκείνο…» και όταν φτάσει η ώρα να πρέπει να αφαιρέσεις, αρχίζεις να σκέφτεσαι το πώς θα δέσει το ένα με το άλλο για να έχει ομοιογένεια η παράσταση.

Ο Κωνσταντίνος Ρήγος είχε συμβολή στο καταρτισμό του προγράμματος;

Όχι, ο Κωνσταντίνος κυρίως ασχολείται με την εικόνα και το στήσιμο. Η μουσική επιμέλεια ήταν δική μου.

Ο τελευταίος σου δίσκος, ήταν μια ‘επιστροφή στη φόρμα’ για σένα, με τραγούδια που ‘ακουμπάνε’ στις πρώτες μέρες της καριέρας σου, όταν πρωτοέγινες γνωστή…

Το ‘Ονειρεύομαι ακόμα μαμά’ ειδικά είναι ένα κομμάτι που έγραψε ο Δημήτρης (Κοργιαλάς) που κανείς δε το περίμενε από αυτόν, καθώς είναι ένα καθαρά γυναικείο τραγούδι που με εκφράζει απόλυτα. Από μια άποψη έχεις δίκιο γιατί ο δίσκος δεν είναι ούτε καθαρόαιμη pop ούτε εντελώς ηλεκτρικός. Έχει ‘στιγμές’. Ήταν ένα επετειακό άλμπουμ στην ουσία, με το οποίο γιόρταζα τα 20 χρόνια στη δισκογραφία και έθετα τις βάσεις για έναν νέο κύκλο. Ήρθαν έτσι τα πράγματα στη καριέρα μου, που ανά δεκαετία κλείνει ένας κύκλος και ανοίγει ένας καινούριος. Τώρα μπήκαμε στη τρίτη δεκαετία με ένα πολύ σημαντικό, για μένα, άλμπουμ και με διάθεση να κάνω πολλά πράγματα ακόμα.

Μερικές φορές, όταν το χόμπι σου γίνεται επάγγελμα, χάνεις τον αυθορμητισμό και τα βλέπεις όλα ‘τετράγωνα’.

Οπότε, ξεκινάς αυτόν τον νέο κύκλο αρχικά με ένα άλμπουμ που ‘κλείνει το μάτι’ στο παρελθόν και τώρα συνεχίζεις με μια μουσική παράσταση-αναδρομή στο παρελθόν. Μήπως το παρελθόν είναι ένα καταφύγιο από το ‘άσχημο’ σήμερα;

Δε το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι, πολύ καλή ερώτηση. Το παρελθόν είναι σημαντικό όταν έχουμε ωραία πράγματα να θυμόμαστε. Αποτελείται από στιγμές που μας έχουν κάνει ευτυχισμένους, που μας έκαναν να προχωράμε μπροστά και να γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι και που έχουν σημαδέψει εποχές. Γυρνώντας πίσω, επανέρχεται το παιδικό χαμόγελο και είχα ανάγκη να το νιώσω. Να γίνω ξανά παιδί και να θυμηθώ τον τρόπο που αντιδρούσα σε κάθε μελωδία και κάθε ήχο. Αυτό το αίσθημα του πρωτόγνωρου όταν ακούς κάτι για πρώτη φορά. Μερικές φορές, όταν το χόμπι σου γίνεται επάγγελμα, χάνεις τον αυθορμητισμό και τα βλέπεις όλα ‘τετράγωνα’. Αυτό που ήθελα ήταν να επιστρέψω στο πως ένιωθα όταν ήμουν δεκατριών χρονών και ανέβηκα για πρώτη φορά στη σκηνή με εκείνη την αγωνία, το τρακ και το σκίρτημα. Δεν είναι ότι ανάτρεξα στο παρελθόν για μεγαλύτερη ασφάλεια. Άλλωστε συνεχίζω να κάνω σκέψεις για το μέλλον, που θα επιφυλάσσει αρκετά διαφορετικά πράγματα. Απλά ήθελα να πω τραγούδια που αγαπούσα και που πάντα ήθελα να πω. Αλλιώς εύκολος δρόμος θα ήταν να κάνω αναδρομή στη δική μου καριέρα, αλλά δεν το κάνω αυτό στη παράσταση.

Πάντως θα ακούσουμε και δικά σου στη παράσταση.

Λίγα. Τρία τραγούδια μόνο.

Σε μια συνέντευξη είχες αναφέρει πως όταν ήσουν μικρή δε σου άρεσε το όνομά σου. Θες να μας πεις αυτή την ιστορία;

Ήταν περίεργο ένα τόσο δα πιτσιρίκι να ακούς να το φωνάζουν Ευρυδίκη. Δεν είναι και το πιο συνηθισμένο όνομα. Τα άλλα παιδιά με κορόιδευαν στο σχολείο οπότε καταλήξαμε να με φωνάζουν Εύη. Το ‘Ευρυδίκη’ μου το ‘επέβαλλαν’ στη Γαλλία όταν είχα πάει για σπουδές. Με ρωτούσαν οι Γάλλοι από πού βγαίνει το Εύη και όταν τους είπα Ευρυδίκη ενθουσιάστηκαν. Τότε άρχισα να αναρωτιέμαι αν έχουν δίκιο, και όταν τελικά έφτασα στην Ελλάδα, ο κος Φίλιππος Παπαθεοδώρου, που ήταν διευθυντής στην εταιρία που υπέγραψα το πρώτο μου συμβόλαιο, μου είπε «Ευρυδίκη θα σε φωνάζω. Είναι όμορφο όνομα, με προσωπικότητα, και ταιριάζει με τη φυσιογνωμία σου». Τότε ήταν που αγάπησα το όνομά μου, βλέποντας τους άλλους να το θαυμάζουν.

Ζω κι εργάζομαι στην Ελλάδα και εξαρτώνται τα πάντα από το τι θα κάνω εδώ. Δε σκέφτηκα ποτέ τη Κύπρο σαν προορισμό διαφυγής.

Σαν ελληνοκύπρια, βλέποντας και τις δυο σου πατρίδες να υποφέρουν από τη κρίση, πώς το εισπράττεις;

Αγχώνομαι όπως ο κάθε άνθρωπος. Ζω κι εργάζομαι στην Ελλάδα και εξαρτώνται τα πάντα από το τι θα κάνω εδώ. Δε σκέφτηκα ποτέ τη Κύπρο σαν προορισμό διαφυγής. Πιο πολύ με στεναχωρεί που ήρθαν έτσι τα πράγματα και δε μπορεί να βοηθήσει η μία χώρα την άλλη. Πάντα πίστευα ότι αν συνέβαινε κάτι στη Κύπρο θα βοηθούσε η Ελλάδα ή και το αντίστροφο. Να που όμως μπήκε και η Κύπρος στο ΔΝΤ. Για κανέναν λαό δεν είναι ευχάριστο να του επιβάλλονται αυστηρά μέτρα, να του κόβουν μισθούς και συντάξεις και να μη τον αφήνουν ελεύθερο να δημιουργήσει. Παρόλα αυτά, σε τέτοιες δύσκολες περιόδους οφείλουμε να είμαστε πιο δυνατοί, δημιουργικοί, αισιόδοξοι και να δίνει ο ένας το χέρι στον άλλο.

Αγχώνομαι πιο πολύ για το παιδί μου αλλά και για όλα τα νέα παιδιά που ξεκινάνε τώρα. Ο γιός μου είναι β’ λυκείου και ονειρεύομαι ότι θα τελειώσει το λύκειο, θα πάει πανεπιστήμιο και θα βρει μια καλή δουλειά κάνοντας αυτό που θέλει πραγματικά για να είναι ευτυχισμένος. Ξέρω όμως πόσο δύσκολα θα είναι τα πράγματα. Μπορεί να πάει να σπουδάσει και όταν έρθει να είναι άνεργος πέντε χρόνια και να μη ξέρει τι να κάνει. Πάντως πιστεύω στα νέα παιδιά, και θεωρώ ότι θα μας γεμίσουν πολλές όμορφες νέες ιδέες και θα οδηγήσουν τη χώρα μακριά από το αδιέξοδο.

Θα του έλεγες να φύγει;

Βέβαια, γιατί όχι; Αν έχει αλλού καλύτερες ευκαιρίες. Αυτό συμβαίνει παντού. Όταν στη χώρα σου δε σου δίνονται ευκαιρίες και δε μπορείς να κάνεις αυτό που σε κάνει ευτυχισμένο πας σε κάποια άλλη χώρα με δρόμους ανοιχτούς. Κι εγώ στην ουσία, έφυγα από τη χώρα μου όταν έφυγα από την Κύπρο, όσο κι αν η Ελλάδα είναι επίσης πατρίδα μου. Αλλά ήμουν μακριά από τους δικούς μου και δε τους έβλεπα όσο συχνά θα ήθελα. Μου έλειπε η οικογένειά μου. Γι αυτό και είμαι ανοιχτή στο να κάνει κάθε παιδί αυτό που ονειρεύεται και να πηγαίνει εκεί που υπάρχουν ευκαιρίες.

Ένιωσες ποτέ μετανάστρια;

Όχι. Εγώ γεννήθηκα το ’68 και όταν έγινε ο πόλεμος ήμουν έξι χρόνων, οπότε μεγάλωσα με τον πόθο της Ελλάδας. Είμαστε Έλληνες, έχουμε κάνει αγώνες, και η Ελλάδα είναι η μαμά πατρίδα.

…όταν έγινε ο πόλεμος ήμουν έξι χρόνων, οπότε μεγάλωσα με τον πόθο της Ελλάδας. Είμαστε Έλληνες, έχουμε κάνει αγώνες, και η Ελλάδα είναι η μαμά πατρίδα.

Πέρα από ερμηνεύτρια είσαι και δημιουργός. Και συνήθως τα τραγούδια που γράφεις είναι συγκινητικά και έντονα φορτισμένα. Αυτό κάνει πιο δύσκολη την ερμηνεία τους ζωντανά;

Τα περισσότερα τραγούδια που γράφω είναι αυτοβιογραφικά. Όταν φτάνει η ώρα να βγω στη σκηνή και να τα πω νιώθω σα να λυτρώνομαι. Αυτός πιστεύω ότι είναι και ο λόγος που κάποιος ξεκινάει να γράφει. Θέλει να βγάλει πράγματα από μέσα του και δεν έχει άλλο τρόπο να τα εκφράσει. Στη σκηνή ξορκίζω ό,τι με πειράζει και με στεναχωρεί.

Επόμενη δισκογραφική δουλειά; Να περιμένουμε live δίσκο από αυτές τις παραστάσεις;

Θα το ήθελα. Θα εξαρτηθεί από το αν θα καταφέρουμε να πάρουμε τις άδειες που χρειάζεται για όλα αυτά τα τραγούδια. Θα ήταν ωραία πάντως και ένα cd και ένα dvd. Παράλληλα θα αρχίσω να ετοιμάζω καινούρια δικά μου τραγούδια αλλά όχι στο άμεσο μέλλον. Του χρόνου.