Πάμε Θέατρο: “Fame”|Ρεπορτάζ και δηλώσεις από τη συνέντευξη τύπου!

Η Αλέκα Κανελλίδου, ο Νίκος Βουρλιώτης, η Νάντια Μπουλέ, η Demy, ο Κωνσταντίνος Λάγκος, ο Ησαίας Ματιάμπα, η Σοφία Κουρτίδου, ο Χρήστος Ζαν Μπατίστ, ο Ανδρέας Κωνσταντινίδης, ο Βασίλης Αξιώτης, η Idra Kayne και 25 ακόμη καλλιτέχνες, μεταφέρουν στη σκηνή τις φιλοδοξίες, τα όνειρά τους, τους έρωτες και τις περιπέτειες μιας ομάδας ταλαντούχων νέων φοιτητών στη Σχολή Τεχνών της Νέας Υόρκης, που αγωνίζονται στο χώρο της βιομηχανίας του θέαματος…

Το μεσημέρι της Τετάρτης 5 Δεκεμβρίου πραγματοποιήθηκε στο «Θέατρον» συνέντευξη τύπου, όπου οι δημοσιογράφοι μιλήσαμε για πρώτη φορά με το καστ και τους συντελεστές της υπερπαραγωγής που έρχεται με υψηλές προσδοκίες στη θεατρική ζωή της Αθήνας. Η δημοσιογραφική διαδικασία ξεκίνησε με τον παραγωγό της Live 2 Διονύση Ποτσολάκη να καλωσορίζει τους παρευρισκόμενους, ενώ μοιράστηκε μαζί μας πως προχώρησε η ιδέα του ανεβάσματος αυτού. «Την ιδέα μας την έφερε η Θέμις Μαρσέλλου και δε θα σας κρύβω πως στην αρχή ήμασταν διστακτικοί γιατί ένα μιούζικαλ έχει πολλές απαιτήσεις. Πήραμε την απόφαση βλέποντας έναν ενθουσιασμό να το δοκιμάσουμε. Το Fame έχει συνδεθεί με το κέφι, τη διασκέδαση, τη νεανική ορμή και τον ενθουσιασμό. Σε αυτή τη μιζέρια που ζούμε, πιστεύουμε πως αξίζει να ασχοληθεί κανείς με το Fame. Θέλω να ευχαριστήσω το «Θέατρον» γιατί έχει όλες τις ανέσεις και είναι το πλέον αρμόδιο για να στηθεί μια τέτοια παράσταση.» Πράγματι βλέποντας το μέγεθος της σκηνής και αναλογιζόμενος άλλες παραστάσεις που έχουμε δει στο Θέατρον μπορούμε να φανταστούμε να ανεβαίνει ένα μεγάλο σόου.

Από το επιτελείο των συντελεστών πρώτη μίλησε, όπως ήταν φυσικό, η Θέμις Μαρσέλλου στην οποία οφείλουμε όλο αυτό που αναμένεται να παρουσιαστεί επί σκηνής. Η Μαρσέλλου έχει χαρίσει στο θεατρόφιλο κοινό πολύ καλές παραστάσεις μιούζικαλ, τις οποίες απέδωσε στα ελληνικά και σκηνοθέτησε (Grease, Rent). Φέτος φέρνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα ένα άλλο διεθνούς φήμης μιούζικαλ, το “Fame”, που μεσουρανούσε στη δεκαετία του ‘80 ως κινηματογραφικό και τηλεοπτικό φαινόμενο, ενώ στα τέλη της δεκαετίας ανέβηκε και ως θεατρική παράσταση. Ικανοποιημένη από την παραγωγή της παράστασης και το χώρο του θεάτρου δήλωσε: «Το θέατρο αυτό έχει προδιαγραφές  εξωτερικού και ταιριάζει για μια τέτοια παράσταση. Πρέπει να είμαστε ευγνώμονες στους παραγωγούς που παίρνουν τέτοια ρίσκα και αποδεικνύουν πως οι φίλοι του μιούζικαλ δεν είμαστε οι φτωχοί συγγενείς του θεάτρου. Οι μουσικοί και οι ηθοποιοί που έχουμε είναι εξίσου ταλαντούχοι με τους μουσικούς στο Broadway και το West End. Να ευχαριστήσω πρώτα την Αλέκα Κανελλίδου που συμμετέχει στην παράσταση. Η αλήθεια είναι πως ήλπιζα να δεχτεί, αλλά δεν το περίμενα. Τη θαυμάζουμε και την αγαπάμε όλοι και να φανταστείτε πως έμαθε τα λόγια της μόλις σε δέκα μέρες. Ο Nivo είναι καταξιωμένος ράπερ και ήταν επίσης έκπληξη που θα συμμετέχει στην παράσταση. Τραγουδά και παίζει ωραία, αλλά είναι συγκινητικός, κάτι που δε γνώριζα.»

Το Fame θα συζητιόταν πολύ ούτως ή άλλως ως ένα από τα πιο δημοφιλή μιούζικαλ των τελευταίων δεκαετιών, αλλά ένα από τα δυνατά του χαρτιά είναι το ετερογενές και πολυτάλαντο καστ του. Από τη μία έχουμε μια Αλέκα Κανελλίδου και από την άλλη το Nivo, από τη μια την Demy και από την άλλη τη Σοφία Κουρτίδου, τη Νάντια Μπουλέ, τον Κωνσταντίνο Λάγκο, τον Ησαΐα Ματιάμπα…

Η Θέμις σχολίασε αυτή την κίνηση που κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν: «Η πρόθεση ήταν να φτιαχτεί ένα καστ-παζλ, δηλαδή οι ηθοποιοί να προέρχονται από διάφορους χώρους. Έχουμε ηθοποιούς και τραγουδιστές που προέρχονται από διαφορετικούς καλλιτεχνικούς χώρους και νομίζω πως η σαλάτα πήγε πολύ καλά. Θεωρώ πως λειτούργησε καλύτερα από κάθε φορά. Είμαστε πολλοί και θα ήταν φυσικό να μην δέναμε όλοι, αλλά γίναμε μια πολύ καλή παρέα και δεν το λέω αυτό για διαφημιστικούς σκοπούς. Είμαι περήφανη για όλους, δεν μπορώ να διακρίνω κάποιον.» Η Αλέκα Κανελλίδου συμπλήρωσε πως «σε αυτή την παράσταση κατάλαβα πως οι άνθρωποι που υπηρετούν άλλα είδη μουσικής τελικά υπηρετούν το ίδιο πράγμα». Ανυπομονούμε λοιπόν να δούμε πως λειτουργεί αυτή  η «σαλάτα» επί σκηνής και προσδοκούμε σε αυτό το κάτι διαφορετικό που κάνει το θέατρο μαγικό, την έκπληξη, την ταύτιση, την ομορφιά.

Μια από αυτές τις εκπλήξεις ήταν αναμφισβήτητα η ανάμειξη του Γεράσιμου Ευαγγελάτου, του αγαπημένου στιχουργού, ιδιαίτερα γνωστού τα τελευταία χρόνια κυρίως μέσα από τα τραγούδια της Νατάσσας Μποφίλιου. Ο Γεράσιμος κάνει την απόδοση της πρόζας μαζί με τη Θέμιδα και δείχνει ενθουσιασμένος με την παράσταση, καθώς αγαπά τα μιούζικαλ και το Fame είναι ένα από τα αγαπημένα του. Η Θέμις μίλησε για τον Γεράσιμο αποκαλώντας τον «χαζομιουζικαλάκια» και σχολίασε την συνεργασία τους ως μια πολύ ωραία εμπειρία καθώς δούλεψαν ως ένας άνθρωπος. Ο ίδιος, όταν πήρε το λόγο, μοιράστηκε τον ενθουσιασμό του με εμάς: «Όσοι είμαστε 30 προς τα 40 και λίγο παραπάνω δεθήκαμε με το Fame. Το Fame είναι κάτι που, όταν σου γίνεται πρόταση να συμμετέχεις, δεν μπορείς να αρνηθείς. Αφορά όλους τους ανθρώπους που προσπαθούν να κατακτήσουν κάτι. Είμαι πολύ χαρούμενος που συμμετέχω σε αυτή την παράσταση με αυτούς τους συντελεστές. Η παράσταση έχει προδιαγραφές εξωτερικού και δεσμεύομαι πως το Fame θα ταυτιστεί με το πώς γίνεται μιούζικαλ στην Ελλάδα».

Το μιούζικαλ είναι απαιτητικό είδος από τη φύση του, γιατί χρειάζεται ανθρώπους που είναι ταλαντούχοι σε περισσότερες από μια τέχνες, την υποκριτική, το τραγούδι, τον χορό και όσο και να το πεις στην Ελλάδα δεν δίνεται η βαρύτητα που χρειάζεται για να επιτευχθεί ένα άρτιο αποτέλεσμα που θα ικανοποιήσει ακόμη και τον πιο απαιτητικό θεατή. Ένα από τα παιδιά του Fame, ο Ησαΐας Ματιάμπα, όταν πήρε τον λόγο, σχολίασε πως δεν υπάρχουν σχολές μιούζικαλ στην Ελλάδα για να αξιοποιήσουν το ανεκμετάλλευτο ανθρώπινο δυναμικό που έχει ο καλλιτεχνικός χώρος, ενώ ο Κωνσταντίνος Λάγκος εξέφρασε το παράπονο του για την έλλειψη δημιουργίας ελληνικών μιούζικαλ που θα εκφράζουν την ελληνική κοινωνία.

Ακούσαμε και για άλλες παραστάσεις μιούζικαλ πως είχαν προδιαγραφές Broadway. Ο σοφός λαός λέει πάντα «Όπου ακούς για πολλά κεράσια, κράτα και μικρό καλάθι» και δεν μπορώ να σας χρυσώσω το χάπι παρουσιάζοντας κάτι περισσότερο από ότι είναι, προτού δω ολοκληρωμένη την παράσταση. Έχοντας πάρει όμως μια γεύση από τις πρόβες του Fame, μπορώ να διαβεβαιώσω πως το θέαμα που θα παρουσιαστεί είναι μια ισορροπημένη δουλεμένη προσπάθεια που μεταφέρει τον παλμό και τον ενθουσιασμό του Fame, σχεδόν όπως το έχουμε στο μυαλό μας. Και χρησιμοποιώ τη λέξη «σχεδόν», γιατί όπως ήταν φυσικό έγινε μια διακριτική προσπάθεια το έργο να γίνει λίγο πιο σύγχρονο, όπως είχε γίνει εξάλλου και με το θεατρικό ανέβασμα στο τέλος των 80s. Πέρα από τη μαγεία του έργου και την επιτυχία της παραγωγής, αξίζει να σημειωθεί πως το υπερθέαμα Fame ανεβαίνει με λογικά χαμηλές τιμές στα εισιτήρια να μην διαφέρουν πολύ από τις μέσες τιμές που συναντάμε στα περισσότερα θέατρα της Αθήνας.

Μετά τη συνέντευξη τύπου και παράλληλα με  τις προωθητικές τηλεοπτικές δηλώσεις των συντελεστών της παράστασης, βρήκα την ευκαιρία να προσεγγίσω τους ανθρώπους που βρίσκονται στη ρίζα του θεατρικού αυτού εγχειρήματος. Αναφέρομαι φυσικά στη Θέμιδα Μαρσέλλου που πρότεινε το Fame στην παραγωγή, απόδωσε τους στίχους των τραγουδιών, σκηνοθετεί την παράσταση και συμμετέχει ως κυρία Μάιερς και το Γεράσιμο Ευαγγελάτο που απέδωσε την πρόζα του έργου. Την Θέμιδα την γνώριζα από το Rent και ανυπομονούσα να μάθω για τη νέα της παράσταση, ενώ τον Γεράσιμο τον θαύμαζα μοναχά εξ ονόματος και δε μου είχε δοθεί η ευκαιρία να τον γνωρίσω.

Θέμις Μαρσέλλου

Μετά το Rent, έρχεται το Fame.. Τι είναι αυτό που σε τράβηξε σε αυτό το έργο ώστε να το προτείνεις;

Μου ζήτησαν ένα νεανικό έργο και σκέφτηκα αμέσως το Fame γιατί είναι έργο πολύ γνωστό και έχει ταυτιστεί με τους νέους ανθρώπους. Πιστεύω πως σε αυτές τις περιόδους που ζούμε, έργα σαν το Fame είναι πολύ σημαντικά.

Στο έργο βλέπουμε νέα παιδιά να κυνηγούν τα όνειρά τους. Τα νέα παιδιά που θα έρθουν να δουν αυτή την παράσταση τι μηνύματα πιστεύεις θα πάρουν για τη δική τους ζωή;

Να επιμένουν, να προσπαθούν και να έχουν τη συναίσθηση πως οι άνθρωποι που έχουν το προνόμιο –όπως λέει και η κυρία Σέρμαν στο έργο- να δουλεύουν πάνω σε αυτό που αγαπούν πρέπει να το τιμούν και να το κάνουν, ακόμη και χωρίς να πληρώνονται και σε καμία περίπτωση να μην το παρατούν. Κι αυτό ισχύει για όλους τους ανθρώπους πιστεύω. Πρέπει να παλεύουμε, να προσπαθούμε και να έχουμε στόχους και ειδικά σε αυτές τις περιόδους.

Και η ίδια είχες ένα όνειρο, να κάνεις μιούζικαλ στην Ελλάδα και με σκληρή δουλειά το κατάφερες και με μεγάλη επιτυχία ομολογουμένως..

Είναι θέμα τρέλας και στόχου αυτό. Στην αρχή όλοι με κορόιδευαν όταν έλεγα πως θα κάνω μιούζικαλ στην Ελλάδα. Με κοιτούσαν και μου έλεγαν «πας καλά;». Εμένα με ενδιέφερε πάντα και εξακολουθεί να με ενδιαφέρει το έμψυχο υλικό. Να φανταστείς πως όταν ξεκίνησα τότε με το Grease δεν είχαμε σκηνικά πέρα από δοκάρια, τραπέζια και καρέκλες, αλλά είχαμε ζωντανή ορχήστρα. Αυτό ήταν που μέτραγε για εμάς. Οκ, είχαμε ένα τραπέζι και δύο καρέκλες, αλλά είχαμε ζωντανή ορχήστρα και ταλαντούχους ανθρώπους που χόρευαν και τραγουδούσαν. Κατά τη γνώμη μου, άμα έχεις αυτό, έχεις επιτυχία. Από εκεί και πέρα, τώρα είμαστε στο Θέατρον και όλα είναι υπέροχα, φώτα, σκηνή, υποδομές, αλλά τα παιδιά που συμμετέχουν είναι όλη η δουλειά.

Γιατί νομίζεις πως θεωρούν το μιούζικαλ ρίσκο στην Ελλάδα;

Το μιούζικαλ είναι ρίσκο, γιατί για να ανέβει σωστά πρέπει να είναι ακριβό. Ακόμη και το πιο μικρό μιούζικαλ είναι ακριβό. Άρα ένας παραγωγός που ανεβάζει μιούζικαλ, ρισκάρει πολλά άμα ανεβάσει ένα έργο σαν το δικό μας με τόσους πολλούς ηθοποιούς και χορευτές και με ζωντανή ορχήστρα. Δε μιλάμε δηλαδή για ένα έργο πρόζας με πέντε ηθοποιούς.

Στην παράσταση που ανεβάζετε, βλέπουμε μια ετερογενή ομάδα ανθρώπων από διαφορετικούς καλλιτεχνικούς χώρους, ακόμα και άτομα που δεν έχουν ανέβει ξανά στο σανίδι. Θα έλεγες πως κάνεις ένα μεγάλο ρίσκο ή μια έξυπνη κίνηση;

Κοίταξε, πριν γνωρίσω αυτούς τους ανθρώπους πίστευα πως παίρναμε ένα μεγάλο ρίσκο και δεν μπορούσα να φανταστώ πως θα λειτουργήσει όλο αυτό. Τώρα που τους έχω ζήσει, νοιώθω πως η διανομή αυτή είναι ότι καλύτερο μπορούσε να συμβεί. Όλοι τους, ένας προς έναν είναι υπέροχοι άνθρωποι και πάρα πολύ ταλαντούχοι.

Όταν ξεκίνησες το μιούζικαλ στην Ελλάδα, δεν ήταν τόσο στην κουλτούρα μας, αλλά τώρα βλέπουμε αρκετές φιλόδοξες παραστάσεις να ανεβαίνουν και να πηγαίνουν καλά. Πιστεύεις πως έχει αρχίσει να δημιουργείται παιδεία στο μιούζικαλ;

Πιστεύω πως το μιούζικαλ υπάρχει στην κουλτούρα μας. Και παλιότερα ανέβαιναν μιούζικαλ στην Ελλάδα. Το κοινό διαλέγει καλές και κακές παραστάσεις ανεξάρτητα από το είδος τους. Αγαπά το μιούζικαλ κι όταν ανεβαίνουν καλές παραστάσεις τις τιμά. Ίσως όμως πλέον να έχει το επίπεδο του μιούζικαλ από την άποψη του τραγουδιού, των ηθοποιών και του χορού.

Γεράσιμος Ευαγγελάτος

Τι νομίζεις πως κάνει ενδιαφέρον το Fame για τη θεατρική ζωή της Αθήνας;

Κοίταξε, μπορώ να σου βρω παραλληλισμούς για το τι κάνει το Fame απαραίτητο φέτος, αλλά θα προτιμήσω να μην το κάνω, γιατί λόγω της κρίσης και της κατάστασης που επικρατεί όλοι προσπαθούν να παραλληλίσουν τα πάντα με το πόσο ανάγκη έχουν να παρουσιαστούν στην κρίση. Δε θα σου πω τι θα μπορούσα να σκεφτώ πάνω σε αυτό. Αυτό που μπορώ να πω, είναι πως το Fame είναι ένα έργο που μιλά για τα όνειρα και για την προσπάθεια που χρειάζεται να καταβάλουμε για να υλοποιηθούν. Όνειρο που κατακτιέται εύκολα είναι ύποπτο όνειρο και δεν πρέπει να το πιστέψεις.  Δημιουργήσαμε μια πολύ φρέσκια και δυναμική παράσταση με πολύ χορό, πολύ τραγούδι, με φοβερή ενέργεια από τα νέα παιδιά. Η παράσταση είναι αυτό που έχουμε όλοι στο μυαλό μας πως είναι το Fame.

Όμως δεν υλοποιούνται όλα τα όνειρα όπως θα δούμε και στην παράσταση… Τι είναι αυτό που μπορεί να μας δώσει ελπίδα;

Αυτό που βγάζει το έργο είναι πως χρειάζεται πολλή δουλειά για να υλοποιήσεις το όνειρό σου. Δεν αρκεί να θέλεις να γίνεις κάτι, αλλά πρέπει να εντοπίσεις τι είναι αυτό που θέλεις να γίνεις και να αρχίσεις να δουλεύεις πάρα πολύ για να το πετύχεις. Από ‘κει και πέρα, όλοι κάνουμε όνειρα, αλλά δεν είναι όλα τα όνειρα φτιαγμένα για να γίνουν πραγματικότητα. Καλό είναι να καθόμαστε να ζυγίζουμε ποια όνειρα μπορούν να γίνουν πραγματικότητα και ποια όνειρα είναι φτιαγμένα για να μείνουν όνειρα.

Είναι η πρώτη φορά που σε βλέπουμε να ασχολείσαι με την απόδοση ενός θεατρικού έργου και μάλιστα πρόκειται για ένα έργο που αγαπάς. Πως αισθάνεσαι για την ανάμειξή σου σε αυτή την παράσταση;

Αισθάνομαι πολύ μεγάλη χαρά καταρχάς. Αρχικά είχα δεύτερες σκέψεις όταν μου έγινε η πρόταση. Το γεγονός ότι μου το πρότεινε η Θέμις Μαρσέλλου με έπεισε να δεχτώ. Από τους σκηνοθέτες που γνωρίζω εδώ στην Ελλάδα, η Θέμις θεωρώ πως είναι ο πιο ολοκληρωμένος άνθρωπος, είναι ένας άνθρωπος που γνωρίζει και αγαπά το μιούζικαλ σε βάθος χωρίς να κάνει εκπτώσεις για το πώς πρέπει να ανέβει, δηλαδή θα το ανεβάσει με τον τρόπο που θα ανέβαινε και στο εξωτερικό. Και το λέω αυτό με πλήρη επίγνωση του πράγματος, έχοντας δει μιούζικαλ από μικρός τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, περισσότερο και λιγότερο φιλόδοξες παραστάσεις. Η Θέμις γνωρίζει πάρα πολύ καλά τη μουσική καθώς είναι διακεκριμένη μουσικός.

Συνηθίζουν να λένε πως οι Έλληνες δεν έχουμε παιδεία στο μιούζικαλ… Εσύ συμμερίζεσαι αυτή την άποψη;

Οι Έλληνες, νομίζω, δεν έχουν γενικά παιδεία στην Τέχνη, πόσο μάλλον στο μιούζικαλ που είναι κάτι το εξειδικευμένο. Το μιούζικαλ δεν έχει την ανταπόκριση που θα έπρεπε να είχε στην Ελλάδα, κυρίως γιατί είναι κάτι πολύ ακριβό για να ρισκάρεις, δηλαδή είναι θέμα παραγωγής και όχι κοινού. Αν ήταν ένα φτηνό είδος θα έβλεπες πολύ περισσότερες παραγωγές μιούζικαλ να ανεβαίνουν. Ένα μιούζικαλ για ανέβει σωστά πρέπει να δώσεις υπερβολικά πολλά λεφτά. Μιλάμε για ένα μιούζικαλ που θέλουμε να ανέβει όπως πρέπει να ανέβει, δηλαδή σε μια μεγάλη σκηνή, με ζωντανή ορχήστρα, με ανθρώπους που γνωρίζουν το είδος από κάθε χώρο είτε είναι ο σκηνοθέτης και οι ηθοποιοί είτε είναι ο χορογράφος, ο φωτιστής, ο φροντιστής. Νομίζω πως το μιούζικαλ δεν είναι θέμα παιδείας, αλλά είναι ζήτημα υπομονής και επιμονής των παραγωγών και απόδειξη είναι, πως, όταν ένα μιούζικαλ ανεβαίνει με καλές προθέσεις, πηγαίνει πολύ καλά και έχουν γίνει μεγάλες δουλειές στην Ελλάδα, όπως ήταν τα προηγούμενα χρόνια το Rent και το Chicago φέτος. Θέλω να πιστεύω πως θα συνεχίσουν να γίνονται τέτοιες δουλειές. Το μιούζικαλ είναι ένα είδος θεάτρου, που το αγαπώ πάρα πολύ και δεν το θεωρώ ελαφρύ και ασήμαντο όπως άλλοι, αντίθετα πιστεύω πως έχουν γραφτεί συγκλονιστικά πράγματα στο μιούζικαλ, που συγκρίνονται με τα σπουδαιότερα έργα των μεγαλύτερων συγγραφέων. Θα ήθελα λοιπόν να είχαμε την ευκαιρία να βλέπουμε τέτοια πράγματα στην Ελλάδα.

Είσαι ένας αγαπημένος συνθέτης στο χώρο της έντεχνης μουσικής. Από την άλλη σε αυτή την παράσταση συναντιούνται τραγουδιστές από διαφορετικά μουσικά μονοπάτια φέροντας από μία ή περισσότερες «ταμπέλες». Πως το βλέπεις αυτό;

Καταρχάς να σου πω πως δεν γράφω στίχους στην παράσταση και αυτός ήταν και ο όρος που δέχτηκα να συμμετέχω. Είπα στην Μαρσέλλου πως δε θέλω να κάνω αυτό που κάνω στην μέχρι τώρα καριέρα μου και θέλω να κάνουμε κάτι άλλο. Η Μαρσέλλου εξάλλου είναι εξαιρετική στιχουργός και έχει κάνει εξαιρετικές αποδόσεις σε μιούζικαλ. Από κει και πέρα οι ταμπέλες ήταν κάτι που έμπαιναν πάντα και θα συνεχίσουν να μπαίνουν για πάντα. Εγώ σε αυτή την παραγωγή είχα την τύχη να γνωρίσω παιδιά από άλλους χώρους κι όταν τους είδα στην σκηνή να πρέπει να αναμετρηθούν με το έργο, με το σώμα τους στον χορό, με τις φωνητικές τους ικανότητες, ήταν σα να έβλεπα μπροστά μου τους ήρωες του Fame. Στην παράσταση συμμετέχουν παιδιά με όνειρα που ασχέτως με το τι κάνουν, συναντήθηκαν στην σκηνή για να υλοποιήσουν έναν κοινό στόχο και σκέφτηκα πόσο ανόητοι είμαστε που βάζουμε ταμπέλες, χωρίς να γνωρίζουμε τους ανθρώπους ή χωρίς να γνωρίζουμε τις προθέσεις τους.

Είσαι και εσύ ένα νέο παιδί με όνειρα. Ποιο είναι το μεγαλύτερό σου όνειρο και πόσο κοντά πιστεύεις πως είσαι από το να το κατακτήσεις;

Ε ήμουν και εγώ κάποτε νέο παιδί, τώρα είμαι μόνο όνειρα! (σ.σ. γελάει) Έχω πολλά και ακραία όνειρα και νομίζω πως είμαι σε πολύ καλό δρόμο. Γίνονται πράγματα που πάντα έλεγα πως θέλω να τα κάνω και τώρα τα βλέπω να έρχονται πολύ κοντά. Πολύ σύντομα θα ανακοινωθεί ένα πολύ μεγάλο όνειρο που έχουμε με τη Νατάσσα Μποφίλιου και το Θέμη Καραμουρατίδη. Είναι πολύ σημαντικό να έχουμε όνειρα και αυτό είναι το χαρακτηριστικό της παράστασης μας.

…έχουν τελειώσει όμως τα όνειρα για τους Έλληνες;

Όχι! Ποτέ δε θα τελειώσουν τα όνειρα για κανέναν άνθρωπο όσο είναι ζωντανός, ανασαίνει και έχει την υγεία του. Είμαστε σε μια χώρα που έχει μάθει πολλές φορές να ξεκινάει από το μηδέν. Είμαστε μια χώρα που δεν είναι φτιαγμένη για να έχει (πόρους), νομίζαμε πως ήταν φτιαγμένη, αλλά μπερδευτήκαμε. Δεν είμαστε φτιαγμένοι για να έχουμε. Είμαστε φτιαγμένοι για να ελπίζουμε, να ονειρευόμαστε και να νοιώθουμε.

Η παράσταση «Fame» κάνει πρεμιέρα το Σάββατο 15 Δεκεμβρίου στο Θέατρον του Κέντρου Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος» και θα παίζεται από Τετάρτη μέχρι Κυριακή.

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Θέμις Μαρσέλλου

Απόδοση κειμένου: Γεράσιμος Ευαγγελάτος, Θέμις Μαρσέλλου

Απόδοση στίχων: Θέμις Μαρσέλλου

Ενορχήστρωση & μουσική διδασκαλία: Νίκος Πλατύραχος

Χορογραφία: Αλέξανδρος Γιαννής

Σκηνικά-κουστούμια: Χριστίνα Κωστέα

Φωτισμοί: Τάσος Ζαφειρόπουλος

Σχεδιασμός ήχου: Νίκος Χρονόπουλος

Βοηθοί σκηνοθέτη: Κλειώ Χαβγιέ, Μαρία Βασιλάτου

Παραγωγή: Live 2

 Διανομή:

Οι καθηγητές

Κυρία Σέρμαν: Αλέκα Κανελλίδου

Κύριος Μπελ: Νίκος Βουρλιώτης

Κύριος Σέινκοπφ: Βασίλης Αξιώτης

Κυρία Μάιερς: Θέμις Μαρσέλλου

Οι μαθητές

Κάρμεν: Demy

Σερίνα: Νάντια Μπουλέ

Νικ: Κωνσταντίνος Λάγκος

Σλόμο: Ησαΐας Ματιάμπα

Τάιρον: Χρήστος Ζαν Μπατίστ

Άιρις: Άννα Φιλιππάκη

Μέιμπελ: Idra Kayne

Τζο: Ανδρέας Κωνσταντινίδης

Γκρέις: Σοφία Κουρτίδου

Γκούντι: Ιάσονας Γουάστωρ

Συμμετέχουν ακόμα 25 χορευτές και ηθοποιοί!

Φωτογράφηση: Νάγια Πυργαρούση,  Ανδρέας Παπαγιαννάκης