Η Alannah άρχισε να γράφει τραγούδια στην ηλικία των 9. Τραγουδούσε με ένα συγκρότημα στο Φεστιβάλ Μουσικής Kiwanis στο Τορόντο, όταν ήταν ακόμα 12 ετών και από τη στιγμή που μπήκε στην εφηβεία, άρχισε να εκτελεί σόλο συναυλίες στο νότιο Οντάριο.
Συνάντησε τελικά τον Christopher Ward, ο οποίος τη βοήθησε να διαμορφώσει τη δική της μπάντα, και ξεκίνησε κάνοντας διασκευές του T. Rex, των AC / DC, του Bob Seger, της Ann Peebles, των Rolling Stones, και των Pretenders.
Όταν ήταν περίπου 20 χρονών, αυτή και ο Christopher άρχισαν να συνεργάζονται με τον David Tyson, με τον οποίο κυκλοφόρησαν το πρώτο τους άλμπουμ, με τίτλο “Alannah Myles”.
Η ίδια, εμφανίστηκε το 1984 στη τηλεοπτική σειρά “The kids of Degrassi Street”, στο οποίο έπαιξε το ρόλο μιας επίδοξης τραγουδίστριας και ανύπαντρης μητέρας. Είχε εμφανιστεί σε πολλές ακόμα τηλεοπτικές παραγωγές και ταινίες, σε μικρότερους ρόλους, πριν από την επιτυχία της ως τραγουδίστρια.
Τον Μάιο του 1989, η Warner Music κυκλοφόρησε στον Καναδά το άλμπουμ της “Alannah Myles”. Τέσσερα από τα τραγούδια του δίσκου μπήκαν στο Top 40, συμπεριλαμβανομένου του “Love Is”, “Lover of Mine”, και “Still Got This Thing“, και το νούμερο ένα hit “Black Velvet”.
Στις αρχές του 1990 η Atlantic Records κυκλοφόρησε το “Black Velvet” στις ΗΠΑ, κερδίζοντας υποψηφιότητα για Grammy. Το “Velvet Black” άγγιξε την κορυφή των charts σε όλο τον κόσμο και έπαιζε στα ραδιόφωνα το 1989 και το 1990 συνέχεια. Μέχρι το 2000 είχε λάβει το βραβείο ASCAP Millionaire Award. Επίσης, το “Black Velvet” Myles κέρδισε ένα βραβείο Grammy για την καλύτερη γυναικεία ροκ απόδοση τραγουδιού το 1991, και τρία βραβεία Juno.
Το 1992 κυκλοφόρησε το άλμπουμ “Rockinghorse”, το οποίο συμπεριελάμβανε τα hit singles “Song Instead Of A Kiss”, το οποίο γράφτηκε και συντέθηκε από την Myles, Nancy Simmonds και τον Καναδό ποιητή Robert Priest, το “Our World, Our Times”, και το “Sonny, Say You Will”.
http://www.youtube.com/watch?v=OitmQcPZqvY
Έλαβε έτσι ακόμα ένα βραβείο Grammy για το “Rockinghorse” και πολλά άλλα παγκόσμια βραβεία, συμπεριλαμβανομένου του βραβείο Juno για το “Our World, Our Times”.
Το 1995 κυκλοφορεί το τελευταίο της άλμπουμ με την Atlantic Records, με τίτλο “A-lan-nah”, το οποίο περιείχε μόνο δύο κομμάτια που μπήκαν στο Top 100: το “Blow Wind, Blow” και το “Family Secret”.
Το 1997, τελείωσε η οκτάχρονη συνεργασία της με την Atlantic Records και με τη βοήθεια του τότε μάνατζέρ της, Miles Copeland III, υπέγραψε συμβόλαιο με την δισκογραφική Ark 21 Records. Κυκλοφόρησε το άλμπουμ A Rival, το οποίο περιείχε την επιτυχία “Bad 4 You”.
Τον Φεβρουάριο του 2005, μαζί με το σουηδικό συγκρότημα Κ2 του Kee Marcello, συμμετείχε στον τρίτο ημιτελικό του Melodifestivalen, για την τελική επιλογή τραγουδιού για τη Eurovision. Το τραγούδι τους, “We Got It All”, αν και δεν κέρδισε πολλούς βαθμούς, αγαπήθηκε από το κοινό στη Σουηδία.
Το φθινόπωρο του 2009, η Myles κυκλοφόρησε τον δίσκο “Black Velvet” από την Linus Entertainment, η οποία συγχωνεύθηκε με True North Records του Καναδά και κυκλοφόρησε το άλμπουμ την άνοιξη του 2010 στην Αμερική. Ακολούθησε ένα βίντεο για το τραγούδι της “Trouble”.
http://www.youtube.com/watch?v=gGH2023LPnY
Το “Trouble” κέρδισε έναν “Έπαινο” για την κατηγορία μπλουζ στον διεθνή διαγωνισμό σύνθεσης τραγουδιού το 2009. Η Myles κέρδισε επίσης, στον 15ο ετήσιο Διαγωνισμό Σύνθεσης τραγουδιού στις ΗΠΑ για το καλύτερο ροκ/ εναλλακτικό τραγούδι, καθώς και ένα βραβείο για τη συνεργασία της στη στιχουργία και σύνθεση τραγουδιού με την Nancy Simmonds για το τραγούδι της από το “Black Velvet”, με τίτλο “Give Me Love”.
Στη συνέχεια, περιόδευσε για την υποστήριξη του δίσκου “Black Velvet” από τον Μάρτη 2011.
Σε ένα μουσικό φεστιβάλ του Τορόντο την 1η Ιουλίου 2011, αποκάλυψε ένα πρόβλημα υγείας που την κατέστησε ανίκανη να μετακινήσει το κεφάλι ή το λαιμό της. Η φωνή της όμως παρέμεινε ανεπηρέαστη ωστόσο, και συνέχισε να τραγουδάει και να ηχογραφεί τραγούδια.
Δισκογραφία:
Δείτε αναλυτική την δισκογραφία της εδώ.
Πηγές:
http://en.wikipedia.org
Συντονισμός- Επιμέλεια: Ελένη Κεφαλληνού
Διαβάστε επίσης
