Πάμε Θέατρο: “Λήθη”!|Είδαμε τη παράσταση!

Μια αφίσα τοιχοκολλημένη στη σχολή μου, μου κίνησε το ενδιαφέρον για τον υπαρξιακό μονόλογο του Δημήτρη Δημητριάδη. Ένα Σάββατο λοιπόν το πήρα απόφαση και βρέθηκα στο Θέατρο Πορεία περιμένοντας να δω κάτι που θα με συγκλονίσει. Ο μονόλογος αυτός χαρακτηρίζεται για τον έντονο υπαρξιακό προβληματισμό του και για το δύσκολο λόγο του που σε βάζει σε σκέψεις. Στο έργο θίγονται όλα τα υπαρξιακά ζητήματα που ταλανίζουν την ανθρώπινη σκέψη από την αρχή της ζωής μέχρι το τέλος όπως η ζωή και ο θάνατος, η φιλαρέσκεια, η σύγχρονη ζωή και  η εμπορευματοποίηση των πάντων.  Μετά την παράσταση ήμουν σε μια χαοτική φάση προβληματισμού και προσπαθούσα να επεξεργαστώ την κάθε μια ξεχωριστή πληροφορία που έλαβα από την παράσταση. Μιλώντας με τον σκηνοθέτη της παράστασης, κατάλαβα πως θα χρειαστεί λίγος χρόνος για να βάλω τις σκέψεις μου σε μια σειρά. Πέρασε ένας μήνας από τότε και ακόμα ψάχνω στις φράσεις του έργου να λύσω τους δικούς μου υπαρξιακούς προβληματισμούς. Για να πάρουμε τα λόγια του σκηνοθέτη… «Η Λήθη είναι ένας άνθρωπος στο μεταίχμιο, όπως και η χώρα μας. Ένα βήμα ακόμα και βυθίζεται στην ευεργετική λησμονιά της. Ο θάνατος είναι ο φόβος του θανάτου και η κόρη της Έριδας, η αδερφή του Θανάτου και του Ύπνου μας αφηγείται πόσο σημαντικό είναι να αφήνεσαι στο τίποτα.»

Η Εκάβη Ντούμα είναι μια από τις πιο ταλαντούχες ηθοποιούς που έχω δει μέχρι στιγμής στο θέατρο και η φύση του έργου δε μου επιτρέπει συγκρίσεις με καμία άλλη ηθοποιό. Μια γυναίκα πάνω στη νιότη της αφήνει τους ενδοιασμούς της, την αναμενόμενη ντροπή, το ίδιο της το φύλο και την προσωπικότητα της για να γίνει ένα άφυλο συνώνυμο της ζωής όλων των ανθρώπων. Η ερμηνεία της ξεφεύγει κατά πολύ από τις προσλαμβάνουσες των περισσότερων θεατών κατ’ ομολογία, αλλά αξίζει πραγματικά την προσοχή και τον θαυμασμό μας.

Αυτό που κάνει τη “Λήθη” ακόμη πιο σημαντική στη θεατρική Αθήνα είναι πως πρόκειται για ένα έργο Έλληνα συγγραφέα, με την σκηνοθετική σκοπιά Έλληνα σκηνοθέτη, σε μια εποχή όπου έχουμε μάθει να εξυμνούμε τους ξένους συγγραφείς. Δε χρειάζεται να σχολιάσουμε πως η μεγαλύτερη και η πιο ακριβή παραγωγή που έχουμε αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα είναι η “Οδύσσεια” με Ιταλό σκηνοθέτη, ενώ υπάρχουν πολλές αξιόλογες δουλειές που δεν βρίσκουν εμπορικό αντίκρισμα λόγω της ελλιπούς προβολής τους. Και για να μην προκαλέσουμε παρεξηγήσεις στο αναγνωστικό μας κοινό, η “Οδύσσεια” είναι μια πολύ καλή δουλειά που αξίζει την προσοχή μας, απλώς διερευνούμε το ερώτημα “κατά πόσο μια παράσταση που διαφημίζεται περισσότερο είναι αυτομάτως και μια καλή παράσταση που αξίζει περισσότερο, ως καλλιτεχνική δημιουργία” . Μια πρότασή μας λοιπόν είναι η “Λήθη” και αν ενδιαφέρεστε να τη δείτε θα πρέπει να γνωρίζετε πως η παράσταση θα παίζεται μέχρι τις 26 Ιανουαρίου στο θέατρο Πορεία, οπότε σπεύσατε!

Συντελεστές:

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Τάρλοου

Σκηνικά – κοστούμια: Ελένη Μανωλοπούλου

Φωτισμοί: Felice Ross

Μουσική: Blaine Reininger

Βοηθός σκηνοθέτη: Στέλλα Γιοβάνη – Δήμητρα Κουτσοκώστα

Βοηθός φωτιστή: Σοφία Αλεξιάδου

Βοηθός σκηνογράφου: Τίνα Τζόκα