Βιογραφία | Neil Diamond

Από το 2001, Diamond είχε πουλήσει πάνω από 115 εκατομμύρια δίσκους σε όλο τον κόσμο, εκ των οποίων 48 εκατομμύρια στις Ηνωμένες Πολιτείες μόνο. Θεωρείται ως ο τρίτος πιο επιτυχημένος καλλιτέχνης που εμφανίστηκε ποτέ στα chart του Billboard, μαζί με την Barbra Streisand και τον Elton John . Πολλά από τα τραγούδια του έχουν γίνει διασκευές διεθνώς από πολλούς καλλιτέχνες.

Ο Diamond κέρδισε μια θέση στο Hall of Fame Στιχουργών το 1984 και μια θέση στο Rock and Roll Hall of Fame το 2011. Επίσης, έλαβε το Sammy Cahn Lifetime Achievement Award το 2000 και το 2011 ήταν τιμώμενο πρόσωπο στο Kennedy Center Honors. Έχει οχτώ κορυφαίες επιτυχίες που άγγιξαν την κορυφή: “Cracklin Rosie”, “Song Sung Blue”, “Desiree”, “You Don’t Bring Me Flowers”, “Love on the Rocks”, “America”, “Yesterday’s Songs”, και “Heartlight”. Ο Diamond συνεχίζει να ηχογραφεί και να κυκλοφορεί νέα τραγούδια και διατηρεί ένα εκτεταμένο πρόγραμμα περιοδειών.

Το πρώτο δισκογραφικό συμβόλαιο που υπέγραψε ονομαζόταν “Neil and Jack”, μαζί με έναν φίλο του από το γυμνάσιο, τον Jack Packer * (Jack Parker). Ηχογράφησαν μαζί δύο singles χωρίς μεγάλη επιτυχία, “You Are My Love At Last” και “I’m Afraid”, και τα δυο κυκλοφόρησαν το 1962.

Αργότερα, το 1962, υπέγραψε με την Columbia Records ακολουθώντας σόλο καριέρα. Με την Columbia Records κυκλοφόρησε το single “At Night”, τον Ιούλιο του 1963.

Οι πωλήσεις του όμως δεν πήγαν όπως περίμεναν, με αποτέλεσμα την διακοπή της συνεργασίας τους. Έτσι, ξεκίνησε να γράφει τραγούδια για το Birdland Club στη Νέα Υόρκη.

Ο Diamond αρχικά ξεκίνησε την καριέρα του ως συνθέτης στο Brill Building. Η πρώτη επιτυχία του ως τραγουδοποιός ήρθε τον Νοέμβριο του 1965, με το “Sunday and Me”, ένα από τα Top 20 hit για τον Jay and the Americans στα Billboard. Μεγαλύτερη επιτυχία ως συνθέτης έκανε με το “I’m a Believer”, “A Little Bit Me, A Little Bit You”, “Look Out (Here Comes Tomorrow)”, και “Love to Love”, για τους The Monkees.

Ο Diamond άρχισε να αποκτά μεγάλη φήμη όχι μόνο ως τραγουδιστής, αλλά και ως τραγουδοποιός. Το “I’m a Believer” είχε τεράστια επιτυχία κατά το 1966.

Aξιοσημείωτοι καλλιτέχνες που ηχογράφησαν τραγούδια του Diamond ήταν ο Elvis Presley, ο οποίος ερμήνευσε το “Sweet Caroline”, καθώς και το “And The Grass Won’t Pay No Mind”, ο Mark Lindsay, πρώην τραγουδιστής των Paul Revere & the Raiders, ο οποίος διασκεύασε το ” And the Grass Won’t Pay No Mind “, το αγγλικό ροκ συγκρότημα Deep Purple, που ερμήνευσαν το “Kentucky Woman”, η Lulu, που διασκεύασε το “The Boat That I Row”, και ο Cliff Richard, που κυκλοφόρησε εκδοχές του “I’ll Come Running”, “Solitary Man”, “Girl, You’ll Be a Woman Soon”, “I Got The Feelin’ (Oh No No)”, και “Just Another Guy”.

Το 1966 Diamond υπέγραψε συμφωνία με την Bang Records, η τότε θυγατρική της Atlantic Records. Η πρώτη ηχογράφηση που έκανε ήταν το “Solitary Man”, μια από τις πρώτες μεγάλες επιτυχίες του.

Στη συνέχεια, ακολούθησαν οι επιτυχίες του “Cherry, Cherry”, “Kentucky Woman”, “Thank the Lord for the Night Time”, “Do It” και άλλες.

Στη συνέχεια, ο Diamond άρχισε να αισθάνεται πως περιορίζεται από την Bang Records, θέλοντας να ηχογραφήσει πιο φιλόδοξη και ενδοσκοπική μουσική. Βρίσκοντας ένα παραθυράκι στο συμβόλαιό του, προσπάθησε να υπογράψει με μια νέα δισκογραφική, αλλά το αποτέλεσμα ήταν μια σειρά από αγωγές που συνέπεσε με μια βουτιά στην επαγγελματική του πορεία. Τελικά όμως θριάμβευσε στο δικαστήριο, και εξασφάλισε την ιδιοκτησία του στις ηχογραφήσεις που είχε κάνει με την Bang το 1977.

Αργότερα, αφού υπέγραψε συμβόλαιο με την MCA Records, μετακόμισε στο Λος Άντζελες το 1970. Ο ήχος του ήρθε σε κατάνυξη, με τραγούδια όπως το “Sweet Caroline”, μια μεγάλη αμερικάνικη επιτυχία για το 1969, το “Holly Holy”, το “‘Cracklin’ Rosie” και το “Song Sung Blue”, με τα δυο τελευταία να κατακτούν την κορυφή στα Hot 100.

http://www.youtube.com/watch?v=s6FfjlxZLTk

Το “Sweet Caroline” ήταν η πρώτη μεγάλη επιτυχία του Diamond μετά την πτώση του. Το 1971 κυκλοφόρησε το “I Am … I Said”, το οποίο κέρδισε μια θέση στα Top 5 hit τόσο στις ΗΠΑ όσο και το Ηνωμένο Βασίλειο.

Το 1972, Diamond έπαιξε 10 sold-out συναυλίες στο Ελληνικό Θέατρο στο Λος Άντζελες.

Στις 24 Αυγούστου η συναυλία ηχογραφήθηκε και κυκλοφόρησε σε διπλό live άλμπουμ, με τίτλο Hot August Night (ο τίτλος είναι οι πρώτες λέξεις του “Brother Love’s Traveling Salvation Show”).

Το ίδιο φθινόπωρο, εμφανίστηκε πάνω από 20 συνεχόμενες νύχτες στο θέατρο Winter Garden, στη Νέα Υόρκη. Σύμφωνα με πληροφορίες, κάθε παράστασης ήταν sold out.

Το άλμπουμ αυτό είναι ένα από τα κλασσικά του, και επανακυκλοφόρησε το 2000 με τρεις επιπλέον επιλογές: “Walk on Water”, “Kentucky Woman” και “Stones”.

http://www.youtube.com/watch?v=kNI2JFRtbn8

Το 1973, ο Diamond επέστρεψε στην Columbia Records για μια περισσότερο προσοδοφόρα σύμβαση εκατομμυρίων δολαρίων. Κυκλοφόρησε ένα σόλο άλμπουμ, που ήταν το soundtrack για την ταινία του Hall Bartlett, με τίτλο Jonathan Livingston Seagull.

Παρά τις αδυναμίες της ταινίας, το soundtrack αποδείχτηκε μεγάλη επιτυχία, κερδίζοντας την 2η θέση στο Billboard chart των άλμπουμ. Ο Diamond κέρδισε επίσης μια Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Πρωτότυπης Σύνθεσης και ένα βραβείο Grammy για το Καλύτερο Άλμπουμ Soundtrack για την κινηματογραφική ταινία.

Το 1974, κυκλοφόρησε το άλμπουμ Serenade, το οποίο συμπεριελάμβανε τις επιτυχίες “Longfellow Serenade” και “I’ve Been This Way Before” ως singles.

Το 1976, κυκλοφόρησε το Beautiful Noise, σε παραγωγή του Robbie Robertson των The Band.

Το 1977, κυκλοφόρησε το I’m Glad You’re Here With Me Tonight, που συμπεριέλαβε το “You Don’t Bring Me Flowers”, για το οποίο συνέθεσε τη μουσική και συνεργάστηκε με τον Alan Bergman και Marilyn Bergman στους στίχους. Η Barbra Streisand διασκεύασε το τραγούδι στο άλμπουμ της Songbird, και αργότερα το ηχογράφησαν μαζί σε ντουέτο.

Ο τελευταίος του δίσκος για τη δεκαρτία του 1970, με τίτλο September Morn, περιλάμβανε μια νέα έκδοση του “I’m a Believer”. Αυτό μαζί με το “Red Red Wine” ήταν τα πιο γνωστά του τραγούδια, που έγιναν διάσημα μέσω άλλων καλλιτεχνών.

Τον Φεβρουάριο του 1979, το “Forever in Blue Jeans”, γραμμένο σε συνεργασία με τον κιθαρίστα του, Richard Bennett, κυκλοφόρησε ως single από You Don’t Bring Me Flowers, το άλμπουμ του Diamond από το προηγούμενο έτος.

Μια προγραμματισμένη κινηματογραφική εκδοχή του “You Don’t Bring Me Flowers” με πρωταγωνιστές τον Diamond και τη Streisand τελικά δεν πραγματοποιήθηκε, όταν ο Diamond αποφάσισε να πρωταγωνιστήσει σε μια νέα έκδοση ταινίας του 1980 του Al Jolson, The Jazz Singer, με τους Laurence Olivier και Lucie Arnaz.

Αν και η ταινία δεν είχε μεγάλη επιτυχία, το soundtrack κατάφερε να μπει στο Top 10 singles, “Love on the Rocks”, “Hello Again” και “America”.

Για το ρόλο του στην ταινία, ο Diamond κέρδισε το για πρώτη φορά βραβείο Razzie, του χειρότερου ηθοποιού, παρόλο που ήταν υποψήφιος για Χρυσή Σφαίρα για τον ίδιο ρόλο.

Μια άλλη επιτυχία του που μπήκε στο Top 10 ήταν το “Heartlight”, εμπνευσμένο από την ταινία του 1982, E.T. The Extra-Terrestrial.

Το ρεκόρ πωλήσεων του Diamond υποχώρησε κάπως στη δεκαετία του 1980 και του 1990, με τελευταίο single του να ξεχωρίζει στο Pop διάγραμμα το 1986. Ωστόσο, οι συναυλίες του συνέχισαν να έχουν τεράστια επιτυχία.

Τον Ιανουάριο του 1987, ο Diamond τραγούδησε τον εθνικό ύμνο στο Super Bowl. Το τραγούδι του, με τίτλο “America” έγινε το τραγούδι για την προεδρική εκστρατεία του Michael Dukakis το 1988.

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, ο Diamond θα παράγει έξι στούντιο άλμπουμ. Θα διασκευάσει πολλές επιτυχίες από κλασικές ταινίες και από την περίφημη εποχή συνθετών της Brill Building. Κυκλοφόρησε επίσης δύο Χριστουγεννιάτικα άλμπουμ, με το πρώτο να κερδίζει την 8η θέση στα Billboard Album charts. Κρατώντας τις συνθετικές του δεξιότητές οξυμένες, ηχογράφησε δύο άλμπουμ με νέο υλικό που είχε συνθέσει όλη τη διάρκεια αυτής της περιόδου.

Στη δεκαετία του 1990 και του 2000 γνώρισε μια αναβίωση η φήμη του Diamond. Το “Sweet Caroline” έγινε ένα δημοφιλές τραγούδι για αθλητικές εκδηλώσεις, αρχής γενομένης με τους ποδοσφαιρικούς αγώνες και τους αγώνες μπάσκετ του Boston College. Πιο συγκεκριμένα, είναι το τραγούδι για τους Red Sox Nation.

Οι Urge Overkill ηχογραφησαν μια διασκευή τραγουδιού του Diamond με τίτλο “Girl, You’ll Be a Woman Soon” για την ταινία Pulp Fiction του Quentin Tarantino, που κυκλοφόρησε το 1994.

Στην κωμωδία του 2001, με τίτλο Saving Silverman, οι κύριοι χαρακτήρες παίζουν σε μια μπάντα διασκευάζοντας τραγούδια του Neil Diamond, ενώ ο ίδιος έκανε μια εκτεταμένη εμφάνιση. Έγραψε ακόμη και ένα νέο τραγούδι, το “I Believe in Happy Endings”, ειδικά για την ταινία

Ο Diamond συνεχίζει να περιοδεύει και να ηχογραφεί παράλληλα. 12 τραγούδια, σε παραγωγή του Rick Rubin, κυκλοφόρησαν στις 8 του Νοέμβρη 2005, σε δύο εκδόσεις: ένα με 12-τραγούδις και μια ειδική έκδοση με δύο bonus τραγούδια, εκ των οποίων στο συμμετέχει στα φωνητικά ο Brian Wilson.

Στις 31 Δεκεμβρίου του 2005 εμφανίστηκε στο Dick Clark’s New Year’s Rockin’ Eve 2006, ερμηνεύοντας το Cherry, Cherry σε συναυλία μέσω δορυφόρου.

Το 2007, κέρδισε μια θέση στο Long Island Music Hall of Fame.

Το 2008, ο Diamond έδωσε την άδεια στον σκηνοθέτη Greg Kohs να χρησιμοποιήσει τα τραγούδια του σε ένα ντοκιμαντέρ. Ο Kohs, ο σκηνοθέτης της ταινίας Philadelphia, θέλησε να κάνει μια ταινία, την Song Sung Blue, αλλά χρειαζόταν άδεια για να χρησιμοποιήσει τραγούδια του Diamond.

Στις 19 Μαρτίου 2008, ανακοινώθηκε στην εκπομπή American Idol ότι ο Diamond θα ήταν ο μέντορας για τους υπόλοιπους διαγωνιζόμενους του show που θα τραγουδούσαν τραγούδια δικά του, για τις εκπομπές των 29 και 30 Απριλίου, 2008. Στην εκπομπή που μεταδόθηκε 30 Απριλίου, ο Diamond άνοιξε την εκπομπή με ένα νέο τραγούδι, “Pretty Amazing Grace” από το άλμπουμ Home Before Dark.

Στις 2 Μαΐου του 2008, ξεκίνησε η αναμετάδοση της εκπομπής Neil Diamond Radio.

Στις 8 Απριλίου 2008, ο Diamond έκανε μια αιφνιδιαστική ανακοίνωση στην εκπομπή Fenway Park, ότι θα εμφανίζονται εκεί “live in concert” στις 23 Αυγούστου 2008, στο πλαίσιο της παγκόσμιας περιοδείας του.

Στις 28 Απρίλη 2008, εμφανίστηκε στην οροφή του κτιρίου Jimmy Kimmel για να τραγουδήσει το “Sweet Caroline” αμέσως μετά τη σύλληψη του Kimmel ο οποίος προσπάθησε να τραγουδήσει το τραγούδι ντυμένος ως Neil Diamond.

Το άλμπουμ του Home Before Dark κυκλοφόρησε στις 6 Μαΐου 2008. Στις 15 Μαΐου 2008, ανεβαίνει στη πρώτη θέση του Billboard Hot 200.

Στις 18 Μαΐου 2008, το “Home Before Dark” κέρδισε επίσης την πρώτη θέση στα charts του Ηνωμένου Βασιλείου. Η περιοδεία του που ακολούθησε τον ίδιο χρόνο ήταν η πιο επιτυχημένη από οποιαδήποτε από τις προηγούμενες, από το 1966.

Στις 25 Αυγούστου του 2008, ο Diamond πραγματοποίησε ένα live στο Ohio State University, ενώ έπασχε από λαρυγγίτιδα. Το αποτέλεσμα τον απογοήτευσε, καθώς και τους οπαδούς του και στις 26 Αυγούστου επέστρεψε τα λεφτά πίσω στους θαυμαστές του.

Σύμφωνα με δημοσιεύσεις στη προσωπική του σελίδα στο Twitter, έλεγε πως εργαζόταν σε ένα νέο άλμπουμ, το τρίτο του, με τον Rick Rubin.

Στις 13 Οκτώβρη του 2009, κυκλοφόρησε το A Cherry Cherry Christmas, το τρίτο άλμπουμ με μουσική διακοπών.

Στις 28 Σεπτέμβρη του 2010, ήταν υποψήφιος για το Rock and Roll Hall of Fame.

Στις 2 Νοεμβρίου 2010, κυκλοφόρησε το άλμπουμ Dreams, μια συλλογή από 14 ερμηνείες από τα αγαπημένα του τραγούδια, από καλλιτέχνες της ροκ εποχής. Το άλμπουμ συμπεριέλαβε επίσης μια αργή εκτέλεση του τραγουδιού του, “I’m a Believer”.

Στις 14 Δεκεμβρίου του 2010, διέρευσε το νέο για τη θέση που κέρδισε στο Rock and Roll Hall of Fame, μαζί με τον Alice Cooper, Darlene Love, Dr. John, και Tom Waits. Η τελετή έγινε στις 14 Μάρτη του 2011 στο Waldorf-Astoria Hotel της Νέας Υόρκης.

Στις 20 Δεκεμβρίου 2010, ο Diamond έκανε μια εμφάνιση στο NBC, για το “The Sing-Off”, ερμηνεύοντας το “Ain’t No Sunshine” μαζί με τους Committed και Street Corner Symphony.

Στις 27 του Μάη του 2011, εμφανίστηκε στην ιρλανδική τηλεόραση σε ζωντανή ηχογράφηση μπροστά από ένα διάσημο ακροατήριο.

Τον Δεκέμβριο του 2011, εμφανίστηκε το 2011 στο Kennedy Center Honors γκαλά, όπου δέχτηκε την ομότιτλη τιμή.

Το “The Very Best of Neil Diamond”, ένα CD, μια συλλογή από 23 ηχογραφήσεις του Diamond από την εποχή της συνεργασίας του με την δισκογραφική Bang, UNI / MCA, και Columbi, κυκλοφόρησε στις 6 Δεκεμβρίου 2011 με την δισκογραφική της Sony Legacy.

Στις 10 Αυγούστου του 2012, ο Diamond έλαβε το δικό του αστέρι στο Hollywood Walk of Fame.

Δισκογραφία:

Δείτε την εδώ.

Πηγές:

www.neildiamond.com/

en.wikipedia.org

Προσαρμογή- Επιμέλεια: Ελένη Κεφαλληνού