Επίκαιρα λόγια με τον Βαγγέλη Μαρκαντώνη

Μες το χειμώνα που πέρασε προηγήθηκαν αρκετές εμφανίσεις του σε μουσικές σκηνές της Αθήνας αλλά και της επαρχίας και η πρώτη του προσωπική δισκογραφική δουλειά είναι γεγονός! Ένας δημιουργός που αποδεικνύει ότι δυναμισμός και απλότητα μπορούν να συνδυαστούν! Μίλησαμε μαζί του για τις εμφανίσεις του στο Σταυρό του Νότου αλλά όλα όσα τον απασχολούν και αυτός μας απάντησε γρήγορα και ουσιαστικά!

“κάθε σπίτι μουσικού είναι και ένα στούντιο, κάθε υπολογιστής μια μικρή δισκογραφική…”

Τι διαφορετικό ή κοινό χαρακτηριστικό έχει ο Βαγγέλης Μαρκαντώνης από τον Βαγγέλη από την Ανοιχτή Θάλασσα?

Κατ’αρχάς το επίθετο…. Δεν αστειεύομαι. Επί χρόνια συστηνόμουν ως «ο Βαγγέλης από την Aνοιχτή θάλασσα». Τώρα πια ως Βαγγέλης Μαρκαντώνης. Μου πήρε λίγο καιρό να το συνηθίσω…

Έχει αλλάξει ο τρόπος που παίζω. Δεν παίζω πια τόσο μπάσο. Παίζω κυρίως δωδεκάχορδη και διάφορα εγχορδάκια… Τραγουδάω πιο κοντά σε αυτό που είμαι και τα τραγούδια που γράφω είναι πιο ελεύθερα… Αυτό δε σημαίνει ότι αποποιούμαι το παρελθόν μου στη θάλασσα ούτε ότι δε νοσταλγώ στιγμές από το παρελθόν. Είμαι ευτυχισμένος γι’ αυτά που έζησα και για το ότι μπορώ να παίζω, να γράφω μουσική και να είμαι ελεύθερος μέσα σ αυτό…

Έκλεισε ένας κύκλος και ξεκινάει ένας νέος πιο μοναχικός? Τι συνέβαλε στην απόφαση αυτή?

Δεν ήταν απόφαση… προέκυψε. Στην πραγματικότητα και τώρα είμαι μέλος μιας μπάντας. Με τον Χρήστο, τον Αντρέα, τον Ίργουαν και την Ιωάννα είμαστε χρόνια φίλοι και έχουμε παίξει κατά καιρούς μαζί. Δεν είναι μια ψυχρή συνεργασία σέσιον μουσικών αλλά μια ομάδα φίλων με κοινή αισθητική. Βέβαια όταν διαλύθηκε η θάλασσα έμεινα για πάνω από ένα χρόνο μόνος μου παίζοντας με την κιθάρα μου, τις ιστορίες μου και τα τραγούδια μου σε διάφορους χώρους μέχρι να συνηθίσω την ιδέα μιας νέας αρχής.

Το τελευταίο διάστημα είσαι συνεχώς επί σκηνής με συναυλίες στην Αθήνα αλλά και στην επαρχία! Τι θα ακούσει ο κόσμος που θα έρθει να σε δει?

Στις εμφανίσεις στον σταυρό του νότου (club) παίζω με την νέα μου μπάντα ένα πρόγραμμα με τα τραγούδια του νέου μου cd και παλιότερα τραγούδια μου καθώς και διασκευές παλιών λαϊκών τραγουδιών του ’50. Ο ήχος πλησιάζει μια ακουστική γήινη και λίγο grunge ατμόσφαιρα και ιστορίες ανάμεσα στα τραγούδια.

Εκτός Αθήνας κάνω κάποιες εμφανίσεις με τον Μανώλη Φάμελλο (μια συνεργασία που μου δίνει μεγάλη χαρά) και θα αρχίσω μια μικρή ανοιξιάτικη περιοδεία μόνος μου. Γενικά αυτό που μου αρέσει σε αυτόν τον κύκλο εμφανίσεων είναι ότι νιώθω πολύ άνετα με το νέο ηχητικό περιβάλλον, και αυτό το «γήινο ακουστικό τοπίο» που σου είπα πριν, δημιουργεί ένα πολύ καθαρό και ανοιχτό δίαυλο με τον κόσμο που έρχεται στα λάιβ.

Πως βλέπεις και πως αντιμετωπίζεις την δύσκολη κατάσταση στη δισκογραφία αλλά και στις εμφανίσεις των καλλιτεχνών? Μήπως τα πράγματα είναι “ξένη γη” για όλους πλέον?

Υπήρχε πριν μερικά χρόνια ένα γελοίο, χυδαίο θα έλεγα, συνθηματάκι ότι «η πειρατεία σκοτώνει τη μουσική». Αυτή τη στιγμή κάθε σπίτι μουσικού είναι και ένα στούντιο, κάθε υπολογιστής συνδεμένος στο ίντερνετ είναι μια μικρή δισκογραφική, κάθε οικοδομικό τετράγωνο έχει ένα λαιβάδικο. Πολλές μπάντες, πολλοί νέοι τραγουδοποιοί. Θα έλεγα ότι έχει αρχίσει να δημιουργείται μια σκηνή αλλά …δεν το λέω γιατί είναι νωρίς ακόμα.

Είναι όντως μια «ξένη γη», αλλά περιμένει να ανακαλύψουμε τα τοπία της, τους ορίζοντές της, τη γοητεία της και τους κινδύνους της.

Παρουσίασε μου την “Ξένη γη”! Είναι η πρώτη σου, προσωπική δισκογραφική δουλειά! Αισθάνεσαι… και πάλι από την αρχή ή ένα βήμα παραπέρα?

Σίγουρα ένα βήμα παραπέρα! Είναι ένας δίσκος που τον ακούω και αισθάνομαι όμορφα που υπάρχει και είναι δικός μου. Ο στίχος έχει πολλές εικόνες. Η μουσική ακόμα περισσότερες. Ήθελα έναν νευρώδη, ακουστικό ήχο να γκρουβάρει με τους φθόγγους των στίχων μου. Μπαίνω στον πειρασμό να πω ότι το κατάφερα…

Η «ξένη γη» «χαρτογραφείται» σε 12 τραγούδια, τα έντεκα δικά μου σε στίχους και μουσική και μια διασκευή ένα παλιού δημοτικολαϊκού τραγουδιού (καρδιολόγος). Ο δίσκος ηχογραφήθηκε στο σαλόνι του σπιτιού μου λίγο πριν μετακομίσω απ’ αυτό. Το έκανα μαζί με τον επιστήθιο φίλο μου Χρήστο Χουσίδη που παίζει τα κρουστά και το ακορντεόν.

Τα υπόλοιπα θα μου τα πείτε εσείς όταν τον ακούσετε…

Οι διασκευές ήταν κάτι με το οποίο ο κόσμος σας γνώρισε αρκετά χρόνια πριν, το 1996 εάν δεν κάνω λάθος, και τις οποίες τις τιμάς δεόντως μέχρι και σήμερα! Τελικά πιστεύεις ότι υπάρχουν καλά τραγούδια σήμερα απλά χάνονται στην δύνη των Playlist?

Οι διασκευές είναι κάτι μέσα από το οποίο γνώρισα τη μουσική… ως αυτοδίδακτος μουσικός, οι διασκευές είναι το προσωπικό μου ωδείο. Όταν νιώθω συναισθηματικά κοντά σε ένα τραγούδι παύει να έχει σημασία αν είναι δικό μου ή όχι, είτε το τραγουδάω σπίτι μου είτε πάνω στη σκηνή.

Υπάρχουν πολλά καλά καινούρια τραγούδια σήμερα και πολύ όρεξη από τον κόσμο να τα ανακαλύψει. Δε φοβάμαι τις playlist

Τι είναι αυτό που σε κρατάει και σου δίνει έμπνευση τόσα χρόνια επί σκηνής αλλά και στην δισκογραφία?

Είναι πάρα πολλά. Ο Δήμος Μούτσης, οι Velvet Underground, o Νίκος Γκάτσος, η ψυχική μου αναπηρία να μην μπορώ να πιστέψω σε κάτι θείο, ο έρωτας που καλύπτει την προαναφερθείσα αναπηρία, και ο έφηβος εαυτός μου που παραμένει το ίδιο μπερδεμένος και αμετακίνητος.

Πως αντιμετωπίζεις τους νέους καλλιτέχνες που προκύπτουν από Talent shows?

Δεν είμαι πολέμιος του «θεσμού». Το θέμα είναι τί κάνει κάποιος μετά από αυτό. Ο Λεωνίδας Μπαλάφας μη ξεχνάμε ότι ήταν νικητής ενός fame story και αυτή τη στιγμή με δύο δίσκους και τις εκρηκτικές του ζωντανές εμφανίσεις έχει αφήσει ήδη ένα στίγμα καλλιτεχνικά. Η φίλη μου η Μαρία Ιακώβου, μια εξαιρετική λαϊκή τραγουδίστρια, βρήκε μια πρόσβαση στη δισκογραφία μέσα από ένα αντίστοιχο σόου. Δε βρίσκω κάτι το κακό σε αυτό. Τώρα, το ότι η κριτική επιτροπή αποτελείται από κάτι λούμπεν αρκουδιάρηδες, της τέως ευρωλιγούρικης αστικής τάξης, είναι άλλο καπέλο.

Το θέμα είναι τα παιδιά που πάνε εκεί να μην ξεχνάνε το πρώτο δάκρυ τους από το πρώτο τραγούδι που τους σημάδεψε. Αν δεν υπήρξε αυτό το δάκρυ και αυτό το τραγούδι, κανένα τάλεντ σόου δεν μπορεί ούτε να τους επιβάλλει ούτε να τους αλλοτριώσει (φαντάζομαι…)

Η γνώμη σου για την φετινή μας υποψηφιότητα στην Eurovision και το τραγούδι του Λούκα Γιώρκα ποια είναι?

Μου δίνεται η ευκαιρία, και σε ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό, να δώσω μια συνέντευξη σε ένα έγκριτο ηλεκτρονικό έντυπο. Θα μου επιτρέψεις να αξιοποιήσω τον «χρόνο» μου όχι για να μιλήσω για τη γιουροβίζιον αλλά για να πω μερικά ονόματα:

Joanna Drigo, Lexicon Project, Μάρω Μαρκέλλου, Ρους, Λεωνίδας Μπαλάφας, Κωστής Μαραβέγιας, Ska Bangies, κύριος Κ. Με τυχαία σειρά και εντελώς ενδεικτικά, για αυτούς θα ήθελα να μιλήσω και όχι για κάτι που δε με αφορά ως μουσικό!

Τι άλλο να περιμένουμε από εσένα? Υπάρχουν σχέδια για το επόμενο διάστημα?

Θέλω να κάνω πολλά λάιβ, μια ζωντανή ηχογράφηση με τον νέο, για μένα, ήχο που έχω φτιάξει και συνεργασίες με ανθρώπους που σέβομαι και αγαπώ

απο τον Θάνο Κωτσιόπουλο