Απολαύσαμε τη Νατάσσα Μποφίλιου στο Metro live

tralala.gr Posted On 8 Μαρτίου, 2011

936 Προβολές

Κοινοποιήσεις

Το μουσικό καλωσόρισμα, μ ένα κομμάτι-έκπληξη από την ταινία, “Les Triplettes de Belleville”, η Νατάσσα ερμηνεύει σε άψογα γαλλικά και με πολύ καλή προφορά (μπορώ να το πιστοποιήσω), (αν και” ομολογεί” ότι δεν γνωρίζει ούτε λέξη στα γαλλικά), το “Belleville Rendez-Vous, λοιπόν επιβεβαιώνει την σκέψη μου, που νομίζω ότι είναι και σκέψη αρκετών άλλων ότι η αβίαστη και πηγαία θεατρικότητα της Νατάσσας θα ήταν ιδανική για ένα μιούζικαλ. Και περνάμε σε κομμάτια από τον τελευταίο δίσκο: “Εισιτήρια διπλά”, πάντα σε στίχους Γεράσιμου Ευαγγελάτου και μουσική Θέμη Καραμουρατίδη, γιατί το “μαζί” και το “εμείς” είναι βασικά συστατικά των κομματιών και γιατί, το ‘χω ξαναπεί άλλωστε την ιστορία στην μουσική συνεχίζουν να την γράφουν οι παρέες…

Αν ήταν κάπου να υψώσω μια γουλιά

θα ‘ταν στα ποιήματα που έγραφα παλιά

θα ‘ταν σε κείνα τα ασήμαντα χαρτιά που έχω σκίσει

Αν ήταν κάπου, τότε θα ‘ταν σ’ όλα αυτά

που σ’ όσους τα ‘μαθα, τα ξέχασαν μετά

σε εισιτήρια διπλά απ’ το σινεμά, που χω κρατήσει

Είναι αξιοσημείωτο ότι η Νατάσσα Μποφίλιου είναι ίσως από τους λίγους καλλιτέχνες που κατάφεραν μέσα σε λίγα χρόνια να δημιουργήσουν το προσωπικό τους ρεπερτόριο, σταθερά και προσεκτικά, το οποίο εντάσσεται και θα έλεγα ότι δεν εντάσσεται απλά αλλά καταλαμβάνει και το μεγαλύτερο μέρος του live, ακούμε κομμάτια από τις “Εκατό μικρές ανάσες”, το “Μέχρι το τέλος”, τα “Τρία μυστικά”, τα οποία το κοινό και είναι συγκινητικό αυτό τα αισθάνεται δικά του, σιγοτραγουδά, συμμετέχει, θυμάται, συγκινείται…. ναι συγκινείται, γιατί τελικά η λέξη “συγκίνηση” είναι ίσως η πιο κατάλληλη λέξη που μου έρχεται στο μυαλό όταν αναφέρομαι στην Νατάσσα Μποφίλιου, ηθελημένα ή αθέλητα…

“Τους ανθρώπους της ζωής μου, θα θελα να τους κρατήσω

τα αγρίμια, τους αγγέλους, και τους πιο κανονικούς

όσους άφησαν σημάδι, όσους πήρε το σκοτάδι

τους εκείνους, τους τυχαίους, τους πολύ προσωπικούς (Απο το “Μέτρημα”)

Και αξίζει να παρατηρήσω ότι τα γνώριμα και αγαπημένα κομμάτια της Νατάσας με την βοήθεια φυσικά του εξαιρετικού Θέμη Καραμουρατίδη, παρουσιάζονται με διαφορετική ενορχήστρωση και είναι αυτό το μουσικό παιχνίδι τόσο ενδιαφέρον που είναι σαν τ’ ακούμε για πρώτη φορά, το “Εν λευκώ”, το “Σ’ έχω βρει και σε χάνω”, η “Παρέα”…

Εντάχθηκαν βέβαια και πολύ ιδιαίτερα και δικά μου αγαπημένα κομμάτια όπως το: “‘Αστο το χεράκι σου” ειπωμένο από την Αλίκη Βουγιουκλάκη, στην ταινία το “Δόλωμα”, δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ σ’αυτό ακόμη κι αν θεωρηθεί από κάποιους υπερβολικό, μελό ή οτιδήποτε….

Και δυο κομμάτια για τα οποία, η Νατάσσα όπως μας είπε, αισθάνεται ιδιαίτερη χαρά που τα ερμηνεύει επί σκηνής, το “Κοπερτί” σε μουσική Λένας Πλάτωνος και στίχους Μαριανίνας Κριεζή, ιδιαίτερο, μελαγχολικό, μαγικό όμως και το “Ψυχές και σώματα”, σε στίχους και μουσική Χαρούλας Αλεξίου, σε μια τόσο εκ των έσω και ταυτόχρονα γεμάτη ένταση ερμηνεία, που είναι δύσκολο να μην σε παρασύρει…

“Ψυχές και σώματα στο χρόνο γυρνάνε

Αλλάζουν ονόματα και πάλι απ΄ την αρχή”

Και μιας και πιάσαμε τα αγαπημένα, ένα μικρό κομμάτι από το “Πόσο λυπάμαι” της Σοφίας Βέμπο, αρκεί για να κλείσει αυτός ο κύκλος των αγαπημένων…

Φυσικά , δεν θα ξεχάσω την μικρή “παρεμβολή” του Θέμη Καραμουρατίδη με κομμάτια από τον δίσκο που πρόσφατα κυκλοφόρησε: “Έχω ένα σχέδιο”, (ζωντανή ηχογράφηση από το θέατρο Κάππα), ακούσαμε από τον ίδιο το ομώνυμο κομμάτι: “Έχω ένα σχέδιο ή Θα φύγω” (το έχω ήδη ξεχωρίσει …) και το “Μάθε μου να περπατώ ξανά”, αποδεικνύοντας ότι εκτός από εξαιρετικός συνθέτης, ερμηνεύει με ψυχή,

“Μάθε μου να περπατάω ξανά,

ένα βήμα τη φορά

Και αν γίνω τέρας ή Θεός

μαζί σου θα το μάθω

Και θα είσαι εκεί αν κάτι πάθω

Το χέρι για να μου κρατάς”