Ραλλία Χρηστίδου Live: 70’s tribute στο Σταυρό | φωτορεπορτάζ – videos – συνέντευξη

Το ότι τελικά το ρεπορτάζ ανατέθηκε σε μένα μάλλον έχει να κάνει με το ότι η Σμαράγδα, αυτή τη φορά, έχει και χρέη συντελεστή (γύρισε το πολύ ωραίο promo της παράστασης ενώ είχε και την εικαστική επιμέλεια των βίντεο που τη συνοδεύουν), οπότε η δεοντολογία επιβάλλει την αντικειμενική (;) ματιά ενός τρίτου.

Back to 70’s λοιπόν, είναι ο τίτλος του μουσικού εγχειρήματος της Ραλλίας, η οποία στα πλαίσια του προγράμματος επιχειρεί να συνδυάσει ελληνικούς και ξένους ήχους από εκείνη τη (μεταβατική μουσικά) δεκαετία και να ομορφύνει τις Δευτέρες στο club του Σταυρού. Το ότι το πείραμα θα κρινόταν επιτυχημένο, είναι εκ των ουκ άνευ, καθώς μιλάμε για μια αρτίστα με μεγάλη μουσική παιδεία και ευαισθησία, ξεχωριστή φωνή και απαράμιλλο καλλιτεχνικό ήθος. Οπότε το μόνο που μένει να δούμε είναι το τι μας επιφυλάσσει για αυτόν τον κύκλο εμφανίσεων.

Στη Φραντζή φτάσαμε λίγο πριν τις 22 και είδαμε το club του Σταυρού αρκετά γεμάτο για Δευτέρα βράδυ (τηρουμένων των συνθηκων). Χωρίς ιδιαίτερη προώθηση από τα μαζικά μέσα, η Ραλλία κατάφερε να συγκεντρώσει αρκετό κόσμο αποδεικνύοντας ότι το έρισμά της παραμένει ισχυρό.

Γύρω στις 23:00 η τριμελής (Χρίστος Αλεξάκης στα πλήκτρα, Βαγγέλης Μαχαίρας σε κιθάρα και μπουζούκι, και Ανδρέας Σίκκης σε πνευστά και κρουστά) μπάντα παρέα με τη Ραλλία, ανεβαίνουν στη σκηνή και ξεκινάει το ταξίδι στο χρόνο ρομαντικά με “Εσύ κι εγώ” το οποίο και δένει με το «δικό της 70’s anthem» “Εγώ για σένα”.

Έλα Ήλιε μου/Γαρύφαλλε:

Το πρώτο μέρος είναι διανθισμένο με τραγούδια-αναμνήσεις που το μεγαλύτερο μέρος του κοινού μπορεί να μην έζησε ποτέ αλλά τις νιώθει δικές του. “Εσένα που σε ξέρω τόσο λίγο”, “Αυτό το καλοκαίρι”, “Nights in white satin”, medley “Έλα ήλιε μου” με “Γαρύφαλλε” αλλά και οι καθιερωμένες πλέον γαλλόφωνες διασκευές με “Tu veux ou tu veux pas” και “Une Belle Histoire” επέβαλλαν ένα mellow και χαλαρωτικό mood στο club.

We will rock you:

Κάπου εκεί όμως το “We will rock you” ανεβάζει την ένταση και το πρόγραμμα μπαίνει σε άλλα λημέρια.

“Knockin on heaven’s door”, “Στην Κ”, “Kashmir” παρέα με τα δικά της “Είσαι Μακριά” και “Μια Ζωή” οριοθετούν το ροκ κομμάτι του προγράμματος που στη συνέχεια επιφυλάσσει λαμέ γιλέκο και disco διάθεση!

Μια Ζωή:

“I will survive”, “Don’t leave me this way”, “Hot Stuff”, “Σήμερα” και μια disco εκτέλεση του “Μάτια μου ξεχνάς” γεμίζουν το Σταυρό με χορευτικά vibes ενώ το πρώτο μέρος της βραδιάς κλείνει με “Και Καλύτερα”.

Άσπρο Περιστέρι:

Το δεύτερο μέρος είναι και το πιο «ελληνικό». Ξεκίνημα με Χατζηδάκι, Μούτση και Σαββόπουλο (“Άσπρο Περιστέρι”, “Άλλος για Χίο τράβηξε”, “Άγγελος Εξάγγελος”) και συνέχεια σε πιο ‘λαϊκούς’ τόνους (“Μια ζωή πληρώνω”, “Μάτια μου μεγάλα”, “Φέρτε μου νερό”, “Σε βλέπω στο ποτήρι μου”, “Χίλιες βραδιές”) με τον κόσμο να έρχεται στο τσακίρ κέφι.

Το δεύτερο μέρος της βραδιάς κλείνει με “Δεν υπάρχει ευτυχία” και “Την αγαπούσα παραδέχομαι” με την Ραλλία να αποχωρεί για λίγο από τη σκηνή και να επιστρέψει εντός τριλέπτου εν μέσω αποθέωσης.

Με την ακουστική της κιθάρα μας χάρισε ένα encore με “Πάνε μέρες που δε σου πα σ’αγαπώ”, “Αν μετρηθούμε” και έκλεισε με ένα υπέροχο unplugged “Είσαι μακριά” δίνοντάς μας ραντεβού για την επόμενη Δευτέρα.

Είσαι Μακριά [unplugged]:

Οι δευτέρες στο Σταυρό θα είναι μελωδικές και νοσταλγικές. Ένας ιδανικός τρόπος για να μπει η εβδομάδα…

Η Ραλλία, λίγο πρίν την έναρξη της βραδιάς μας έδωσε μια mini αποκλειστική συνέντευξη… Απολαύστε την!