Ξεκίνησε από την Κύπρο, με σπουδές που θα ζήλευαν πολλοί, για να κερδίσει κοινό σε όλον τον κόσμο με τη μουσική της, μετρώντας πάρα πολλές επιτυχίες. Αγαπημένη τραγουδίστρια – είδωλο για τη δεκαετία του ’90. Στα χρόνια που ακολούθησαν κατάφερε να μην αναλωθεί στην υπερκατανάλωση της εποχής μας ηχογραφώντας επιτυχίες με ημερομηνία λήξεως όπως άλλοι συνάδελφοί της. Επιλέγοντας να απέχει από τα καλλιτεχνικά, ζώντας όμως μέσα στη μουσική, διατηρώντας χαμηλό προφίλ για 10 ολόκληρα χρόνια. Φέτος, επανέρχεται δυναμικά με νέα τριπλή δισκογραφική δουλειά, με τον τίτλο “Re-bE”, σε στίχους και μουσική δικά της. Η χαρά μας είναι μεγάλη γιατί αν και ζει και εργάζεται αυτήν την εποχή στο Λος Άντζελες βρήκε το χρόνο να απαντήσει στις ερωτήσεις μας.
Η συνέντευξη που μας παραχώρησε αφιερώνεται σε όσους είναι γεννημένοι το 1989 – 1990 και ίσως ακούν το όνομά της για πρώτη φορά. Ευκαιρία να την γνωρίσουν γιατί δεν υπάρχει προσωπικότητα που να έχει διανύσει μεγαλύτερο κύκλο από αυτόν της Αλέξιας. Από υπέροχη τραγουδίστρια μετουσιώθηκε σε σπουδαία καλλιτέχνη.
Δεν μετανιώνω για τίποτε, αγαπώ ότι έζησα επειδή είμαι τόσο ευτυχισμένη σήμερα, τόσο ολοκληρωμένη, διότι ακριβώς βίωσα ότι βίωσα!
Ποια είναι η πρώτη σου κίνηση μόλις ξυπνήσεις;
Χαμογελώ και ευχαριστώ τα πάντα γύρω μου! Νοιώθω ευγνωμοσύνη!
Ποιο είναι το πρώτο τραγούδι που θυμάσαι να άκουσες ως παιδάκι;
Δελφίνι-Δελφινάκι.. από τα αγαπημένα μου. To πρώτο δισκάκι που μου αγόρασε ο παππούς μου, ο Αλέξανδρος.
Θυμάσαι την πρώτη φορά που τραγούδησες μπροστά σε κοινό κρατώντας μικρόφωνο; Πώς ένοιωθες;
Δεν ξέρω αν θυμάμαι την πρώτη φορά, αλλά θυμάμαι άλλες. Όταν ήμουν στο Γυμνάσιο, τραγούδησα σε διαγωνισμό του Γυμνασίου το τραγούδι της Μπάρμπαρα Στρέιζαντ “Evergreen” και πήρα το πρώτο βραβείο. Τέλεια εμπειρία, αν και από την αγωνία θυμάμαι ότι είχα βραχνιάσει. Παρόλαυτα, νίκησα!
Τα νέα παιδιά πρέπει να εκφράζονται σαν να μην τους ακούει και βλέπει κανείς αλλά και σαν να τους ακούει και βλέπει ο κόσμος όλος!
Εκτός από το ταλέντο που ήδη διαθέτεις, ποιο άλλο ταλέντο θα ήθελες να έχεις;
Εάν αυτό θεωρείται ταλέντο, το οποίο θέλω να πιστεύω ότι το έχω, να ενώνω τους ανθρώπους με την συμπεριφορά μου, με την μουσική μου και με την φωνή μου. Επίσης: θετική σκέψη πάντα και την ικανότητα να μετατρέπω, να μεταμορφώνω τις σκέψεις μου σε θετικές όποτε χρειάζεται όπως και τις σκέψεις των άλλων.
«Μακάρι να με γνώριζα τότε» λες σε ένα τραγούδι του νέου σου δίσκου. Έχεις μετανιώσει για τα πρώτα σου βήματα στη δισκογραφία; Για τα τραγούδια που έχεις τραγουδήσει παλιότερα? Φανταζόσουν την πορεία σου διαφορετική;
Δεν μετανιώνω για τίποτε, αγαπώ ότι έζησα επειδή είμαι τόσο ευτυχισμένη σήμερα, τόσο ολοκληρωμένη, διότι ακριβώς βίωσα ότι βίωσα! Το μόνο για το οποίο μετάνιωσα είναι για όλες τις φορές που δεν εμπιστεύτηκα αυτό που ένοιωθα, εγώ, αμέσως! Με Εμπιστεύομαι όμως τώρα, σήμερα, κάθε μέρα, συνέχεια, οπότε: ας είναι!!!
Πατάω γερά στο παρελθόν ώστε να μπορώ να απολαμβάνω την παρούσα στιγμή!
Έχεις συνεργαστεί με μεγάλους συνθέτες κι έχεις τραγουδήσει τραγούδια τους. Ο Μίμης Πλέσσας, ο Γιώργος Χατζηνάσιος, ο Κώστας Καπνίσης, ο Μίκης Θεοδωράκης σου εμπιστεύτηκαν δημιουργίες τους. Οι συνεργασίες αυτές αποτυπώθηκαν σε δίσκους, σε εμφανίσεις στο Ηρώδειο, στο Μέγαρο Μουσικής, παρόλα αυτά μια μερίδα κριτικών και κοινού δεν αναγνώρισε στο πρόσωπό σου την αξία σου. Για κάποιους παραμένεις η Αλέξια του ποπ τραγουδιού, των επιτυχιών όπως «Άσπρο – Μαύρο» και «Τα κορίτσια ξενυχτάνε». Νιώθεις αδικημένη; Πικρία; Θυμό;
Αυτό, δεν είναι καθόλου η δική μου εμπειρία, ειδικά από μέρα σε μέρα, κάθε μέρα, τα μηνύματα που λαμβάνω είναι αγάπης και αναγνώρισης, από τόσο κόσμο..! Δεν νομίζω να μην αναγνώρισε κανείς την αξία μου, απλά ίσως κάποιοι από τα εκατομμύρια των ακροατών να έχουν άλλο γούστο, ε, δεν πειράζει! Είναι τόσος ο κόσμος με τον οποίο ανταλλάζω αγάπη, που είναι εντάξει εάν ορισμένοι αγκαλιάζουν κι άλλους καλλιτέχνες.. Το βρίσκω απόλυτα φυσιολογικό. Επίσης, ότι καταγράφηκε δισκογραφικά, υπάρχει και θα υπάρχει για να ανακαλυφθεί από τους επόμενους. Πάντα μου άρεσε να δοκιμάζω καινούργιες ιδέες μουσικά και κάθε μου δισκογραφική δουλειά διαφέρει από την προηγούμενη, μπορώ να τραγουδήσω, να ερμηνεύσω διάφορα είδη με ευκολία, μεταπηδώ από είδος σε είδος με άνεση, το οποίο σημαίνει ότι μπορώ από την Τζαζ να πάω στην χιπ χοπ, από την πειραματική στην θεατρική μουσική κι από τον Μίκη Θεοδωράκη στο Τσίκ Κορία! Αυτό θα πει να μη φοβάσαι να ζεις, να εξερευνείς άφοβα, να εμπιστεύεσαι την μουσική και το άγνωστο, να εκφράζεσαι χωρίς εμπόδια.. Τι τέλεια ζωή για μένα! Τόσα χρώματα διαφορετικά μεταξύ τους, όλα εξαιρετικά και όλα τόσο μοναδικά!
…τότε όλοι εκείνοι οι σοβαροί μουσικοί της κλασσικής μουσικής, οι οποίοι δεν είναι ιδιαίτερα διαχυτικοί, άρχισαν να χτυπούν τα δοξάρια τους και να χειροκροτούν …εγώ βέβαια δεν ήξερα που να φύγω και ήμουν απόλυτα συγκινημένη και ευγνώμων
Πώς αποφάσισες να γράψεις μόνη σου τα τραγούδια αυτής της νέας δουλειάς σου;
Εκεί με οδήγησε η εξερεύνηση μου αυτή. Ήταν μια ανάγκη, έβγαιναν οι μουσικές από μόνες τους, σαν να ήθελαν να πουν την ιστορία τους μόνες τους.
Ποιο θεωρείς πιο σημαντικό σ’ ένα τραγούδι, τους στίχους ή τη μουσική;
Και τα δύο.
Υπάρχει κάποιο περιστατικό που συνέβη στη διάρκεια της προετοιμασίας του τελευταίου σου δίσκου, που έμεινε στη μνήμη σου; Θα ήθελες να το μοιραστείς μαζί μας;
Σας ευχαριστώ που ενδιαφέρεστε να σας πω. Είναι τόσα πολλά.. Την πρώτη φορά που άκουσα τις μουσικές μου, ενορχηστρωμένες από τον Φέργκους Κάρι, να παίζονται από την Slovak Philharmonic, από πάνω από 110 άτομα ορχήστρα. Το συναίσθημα του να ακούς 110 μουσικά όργανα να παίζουν υπέροχα, μουσικές που είχα συνθέσει στο δωμάτιο μου, στο πιάνο μου μόνη μου, είναι μοναδικό..!!! Ουράνιο. Ανεπανάληπτο! Σε κάποια στιγμή λοιπόν είχα χαθεί στους λαβυρινθώδεις διαδρόμους των αιθουσών του μεγάρου μουσικής εκεί στο οποίο ηχογραφούσαμε, πού βρέθηκα πάνω ακριβώς στο πάλκο της αίθουσας που ηχογραφούσαν το “Time/ Love me” από το Re-bE και βρέθηκα μπροστά τους. Τότε ο Φέργκους, άξιος και εξαιρετικός ενορχηστρωτής και μαέστρος, σταμάτησε την πρόβα και είπε στους μουσικούς ότι είμαι η συνθέτις. τι ωραία που ήχησε αυτό στα αυτιά μου! Τότε όλοι εκείνοι οι σοβαροί μουσικοί της κλασσικής μουσικής, οι οποίοι δεν είναι ιδιαίτερα διαχυτικοί, άρχισαν να χτυπούν τα δοξάρια τους και να χειροκροτούν. Εγώ βέβαια δεν ήξερα που να φύγω και ήμουν απόλυτα συγκινημένη και ευγνώμων.
http://www.youtube.com/watch?v=MxGcEWqC1A0
Η ποιότητα του δίσκου σου από την artwork μέχρι τον ήχο στα τραγούδια σου είναι ψαγμένη και εξαιρετικής ποιότητας. Σε περίοδο οικονομικής κρίσης και κρίσης στη μουσική πώς αποφάσισες να παρουσιάσεις μια τόσο προσεγμένη δουλειά;
Ακριβώς τώρα είναι που χρειάζεται να υποστηριχθεί και να προσφερθεί η ποιότητα σε όλα τα επίπεδα, προς όλους, τώρα που τα περισσότερα γύρω μοιάζουν ζοφερά και που “τα όμορφα και τα φωτεινά”, μας λένε ότι δεν είναι για όλους!
Πώς βλέπεις το μέλλον της μουσικής βιομηχανίας;
Μου λείπουν τα δισκοπωλεία, πολύ! Μου λείπει να πηγαίνω σε δισκάδικα σε διάφορα μέρη του κόσμου και να χάνομαι μέσα στους κόσμους τους μαγικούς τους.. και να ανακαλύπτω ουράνιες μουσικές. Βέβαια τώρα αυτό γίνεται και μέσω διαδικτύου.. αλλά δεν είναι το ίδιο. Θα προσαρμοστούμε και πάλι στο καινούργιο με καινούργιους τρόπους. Θα παραμείνω αισιόδοξη..!
Αν έπρεπε να παρουσιάσεις την Αλέξια σε κάποιον που δεν σε γνωρίζει τι θα έλεγες? Ποιο πράγμα θεωρείς ότι σε χαρακτηρίζει;
Αλέξια: Δημιουργική, εμπιστευόμενη την συγχρονικότητα, εμπιστευόμενη γενικότερα την αγάπη, την αυθεντική μας φύση, άφοβη..!
Χρειάστηκαν 10 χρόνια δουλειάς και ηχογραφήσεων για να έχουμε σήμερα το Re-bE στα χέρια μας. Τι θα ήθελες να «κρατήσει» από σένα κάποιος από τα νέα παιδιά που ακούει για πρώτη φορά την Αλέξια να τραγουδάει;
Ότι κάνουν να το κάνουν όσο μπορούν καλύτερα, με αγάπη και με ποιότητα! Σαν να μην τους ακούει και βλέπει κανείς αλλά και σαν να τους ακούει και βλέπει ο κόσμος όλος!
Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σου;
Οι μεγαλύτεροι φόβοι πέρασαν, δεν έμεινε σχεδόν κανένας.. Όσο πραγματοποιώ επιθυμίες δε και προσπαθώ να τις πραγματοποιώ κάθε μέρα, ή όποτε μου κάνουν την παρουσία τους γνωστή, όσα απομεινάρια φόβου παρέμειναν, εξαφανίζονται κι αυτά.
Δείχνεις άνθρωπος που του αρέσουν τα ταξίδια. Είναι αλήθεια ή συνεχίζεις να νιώθεις πρόσφυγας; Ακόμα και με τα τραγούδια σου, με τη μελωδία στη φωνή σου, ταξιδεύεις τον ακροατή σου. Ποιος είναι ο αγαπημένος σου προορισμός;
Ναι, μου αρέσουν τα ταξίδια. Ταξιδεύω ακόμα και με την σκέψη μου, δηλαδή ασταμάτητα! Από την άποψη ότι η Κύπρος είναι μοιρασμένη: ναι, νοιώθω πρόσφυγας. Ειδάλλως, όχι! Νοιώθω ότι έχω τις ρίζες μου μαζί μου: Raices Volantes (Ιπτάμενες ρίζες) και έτσι ανήκω παντού και πάντα.Ο αγαπημένος μου προορισμός: ο εαυτός μου, μόνο έτσι μπορώ να απολαμβάνω χώρες έξω από μένα, όταν απολαμβάνω τις μέσα χώρες. Αγαπώ τη Βενετία και το Λος Άντζελες
Αν κάποιος φίλος σου στο εξωτερικό σου ζητούσε να του στείλεις κάτι που να του θυμίζει Ελλάδα τι θα έστελνες; Αν ζητούσε μουσική τι θα του πρότεινες;
Ροδογέρανο, δενδρολίβανο, μέλι, γιασεμί, Θεοδωράκη, Πλέσσα, Ξαρχάκο, Χατζηδάκι, Ξυλούρη, Μπέλλου, Τσιτσάνη, Μαρία Κάλλας, Re-bE.
Αν πάθαινες αμνησία, τι δεν θα ήθελες να ξεχάσεις;
Τίποτα!! Θέλω να τα θυμάμαι όλα, Όλα!!
Όταν δεν ασχολείσαι με τη μουσική πώς περνάς την ώρα σου;
Γράφω, φτιάχνω σχεδιάκια και κολάζ, ταξιδεύω, εξερευνώ δρόμους, ανακαλύπτω την μαγεία παντού! Αγαπώ πολύ την φύση, μαζεύω πέτρες, τραγουδώ με τον άνεμο, βλέπω τα πουλιά να πετούν, διαβάζω, κάνω παρέα με ανθρώπους, σκέφτομαι – προσπαθώ να μη σκέφτομαι, Χαίρομαι!
Τι είναι αυτό που σε ένα live σε κάνει να νοιώθεις υπέροχα; Την ώρα που ο κόσμος αποχωρεί από μια εμφάνισή σου, από μια συναυλία σου, τι θα ήθελες να έχουν πάρει μαζί τους από σένα;
Το να τραγουδώ τραγούδια που Αγαπώ! Έμπνευση!
Υπάρχει κάποιος λόγος για τον οποίο θα άφηνες για ένα πολύ μεγάλο διάστημα την μουσική;
Δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιον λόγο, διότι ποτέ δεν άφησα την μουσική. Η μουσική είναι πάντα μέσα μου, μαζί μου, δίπλα μου, παντού. Τώρα αν θα την άφηνα επαγγελματικά, ναι, επειδή: η μουσική είναι πάντα μέσα μου, μαζί μου, δίπλα μου, παντού.
Για σένα στη ζωή έχει ενδιαφέρον το παρόν, το παρελθόν ή το μέλλον;
Παρελθόν και παρόν. Πατάω γερά στο παρελθόν ώστε να μπορώ να απολαμβάνω την παρούσα στιγμή και να δημιουργώ ξανά καινούργιο παρελθόν: δικό μου, οικείο, που να το καταλαβαίνω και να με καταλαβαίνει.
Αν μπορούσες να αλλάξεις κάτι από όλα όσα έχουν συμβεί στη ζωή σου, τι θα ήταν αυτό και γιατί;
Όσες φορές δεν με εμπιστεύτηκα αμέσως και με σιγουριά.
Σε ποιον καλλιτέχνη (Έλληνα ή ξένο) θα ήθελες να κάνεις συνέντευξη; Τι θα τον ρωτούσες;
Στον Νίκο Ξυλούρη. Από που αντλεί την γλυκιά ηρεμία που μας μεταδίδει και την αίσθηση ισορροπίας και Αγάπης.
Υπάρχει κάποιος καλλιτέχνης από τη νέα γενιά τραγουδιστών που έχει τραβήξει τη προσοχή σου; Θα εμπιστευόσουν εσύ κάποιον από τους νέους δημιουργούς να συνεργαστείς μαζί τους και να ερμηνεύσεις τραγούδια τους;
Υπάρχουν τόσοι μουσικοί στην Ελλάδα που γνωρίζω κι αγαπώ, των οποίων το ταλέντο επίσης αγαπώ, όπως οι Έλευσις, του οποίου εμπνευστές και κύρια μέλη είναι η Φωτεινή Παπαδόδημα και ο Γιώργος Παλαμιώτης. Επίσης ο εξαιρετικός Κύπριος μπασίστας και συνθέτης Χρήστος Χριστοφής και άλλοι. Οι οποίοι θα πρέπει κάποτε να ακουστούν σε όλο τον κόσμο!
Ποια είναι τα άμεσα μελλοντικά σου σχέδια; Προετοιμάζεις κάτι άλλο; Κάποια συναυλία ίσως;
Ένα ακόμα album έτοιμο να κυκλοφορήσει, το “Birds have to fly”, με τον επί χρόνια συνεργάτη μου Ολλανδό σαξοφωνίστα, συνθέτη και ενορχηστρωτή Peter Massink, αλλά και μια σειρά άλλων παραγωγών.
Έγραψα την μουσική και τραγούδησα, στο θεατρικό του Μάριου Στυλιανάκη “WATER”, το οποίο ανέβηκε σε θέατρο στο Hollywood τον περασμένο Σεπτέμβρη κ Οκτώβρη με τεράστια επιτυχία επί 6 συνεχείς εβδομάδες!! Μουσική έγραψε επίσης για το “WATER” και ο στενός μου φίλος και συνεργάτης Βασίλης Στεργίου από την Θεσσαλονίκη (συνεργάτης και στο Re-bE).
Έπαιξα σε 2 ταινίες Noir μικρού μήκους, του εξαιρετικά ταλαντούχου στενού μου φίλου Κωνσταντίνου Ησαΐα ο οποίος ζει και εργάζεται εδώ στο Λος Άντζελες. Το θέμα της 2ης ταινίας του ” Sacred Whispers “, έχει σαν θέμα την διαφορετικότητας και τον ρατσισμό. Ο αδελφός του Κωνσταντίνου, Αλέξανδρος Ησαΐας, είναι καταπληκτικός φωτογράφος και επίσης εξαιρετικά ταλαντούχος διευθυντής φωτογραφίας της 2ης ταινίας. Ζει προς το παρόν και εργάζεται στην Αθήνα. Όλες οι μουσικές και των 2 ταινιών είναι από το Re-bE, από τον δίσκο “BACKYARDS”, με φωνητικούς αυτοσχεδιασμούς που έχω ηχογραφήσει και τους οποίους επεξεργάστηκε ο Βασίλης Στεργίου, ο οποίος κυκλοφορεί μέσα στους επόμενους μήνες αλλά και από το “Birds have to Fly” σε μουσική του Peter Massink, σε στίχους δικούς μου και με την φωνή μου!
Επίσης ο Κωνσταντίνος ετοιμάζει το πρώτο βιντεοκλίπ του Re-bE, για το “Must Save the Day”, με αποσπάσματα από την ταινία μας “Sacred Whispers”.
Στις 6 του Μάρτη, θα εμφανιστώ σε ένα από τα πιο διάσημα clubs – μουσικές σκηνές στο Χόλλυγουντ, BARDOT – Los Angeles, σε μία ιδιαίτερη συναυλία για το Young Storytellers Association, “Bohemian Dream Party”, το οποίο υποστηρίζουν σταρ όπως ο Dustin Hofman, Jennifer Aniston και πάρα πολλοί άλλοι, την δε βραδιά που θα τραγουδήσω, θα παρουσιάσουν οι: Josh Radnor (How i met your mother), o Jason Ritter (The Event), Zachary Levi (Chuck) & Ben McKenzie (Southland). Το ρεπερτόριο μου θα περιλαμβάνει Re-bE, David Bowie, Leonard Cohen, Beatles, Marianne Faithful, Grace Jones και Jazz.
Επίσης θα συνεχίσω με εμφανίσεις σε jazz clubs στο Manhattan, στην Νέα Υόρκη, αλλά και στην Βοστόνη, μαζί με τον καταπληκτικό Έλληνα κιθαρίστα Σπύρο Εξάρα, ο οποίος ζει και ηχογραφεί μουσική με εξαιρετικούς διάσημους ξένους μουσικούς στην Νέα Υόρκη και μαζί με τον επίσης στενό μου συνεργάτη εξαιρετικό πιανίστα Γιάννη Γουδέλη, ο οποίος ζει και εργάζεται εδώ στο Λος Άντζελες.
Τον Μάιο, εμφανίζομαι στο Παρίσι, στα πλαίσια παραστάσεων της UNESCO.
Με την ευχή όλα όσα σχεδιάζεις κι όλα όσα ονειρεύεσαι να πραγματοποιηθούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Σ’ ευχαριστούμε θερμά!
Σας ευχαριστώ πολύ και εγώ!
Συνέντευξη στη Χριστιάνα Παντελάτου
Διαβάστε επίσης
