Vassilikos live, in the spotlight! | φωτορεπορτάζ, συνέντευξη, videos

Μελέτη πάνω στο ρεμπέτικο του Τσιτσάνη, διασκευές πάνω σε αγαπημένα κομμάτια των 20’s-70’s, συνεργασίες με σπουδαίους μουσικούς (με μεγάλο παρελθόν) και από πάνω, το πνεύμα της ποπ ευαισθησίας του Χατζηδάκι, σαν βόρειος πολικός αστέρας, να διατηρεί αναλλοίωτη την αισθητική πορεία που ξεκίνησε από το Reflections (αν όχι και νωρίτερα).

Μετά από μια φοβερή συναυλία στο Λονδίνο, της οποίας όσα δείγματα έχουμε βρει online μας έχουν κάνει να ζηλέψουμε που δεν ήμασταν εκεί, ο Vassilikos εμφανίζεται solo (μετά από αρκετό καιρό) στην Αθήνα, σε μια παράσταση υπό τον γενικό τίτλο ‘In the spotlight’. Και άσχετα από τα teases για special guest εμφανίσεις, είναι προφανές ότι αυτή θα είναι μια βραδιά εντελώς ‘δική του’.

Το Passport είναι ένα από τα πιο όμορφα μαγαζιά του είδους του και ίσως το μοναδικό (πια) στον Πειραιά. Οι καλλιτέχνες που φιλοξενεί είναι πάντα εκλεκτοί, η διαμόρφωσή του πάντα συναυλιακή, και ο κόσμος που το επισκέπτεται πάντα υποψιασμένος. Η μόνη απογοήτευσή μου αυτή τη φορά ήταν τα τραπεζάκια. Δεν θεωρώ τον Vassiliko καλλιτέχνη πίστας, και αν στις περασμένες του συνεργασίες ήταν δικαιολογημένα (καθώς το κοινό των Γαλάνη και Παπαδόπουλου είναι λίγο μεγαλύτερο σε ηλικία), σε αυτήν που εμφανιζόταν σόλο, μου φάνηκε ότι χάλαγαν το συναυλιακό κλίμα.

Ο Vassilikos βγήκε λίγο πριν τις 23:00 με vintage διαθέσεις. “Across the Universe”, “No Milk Today”, “Sealed with a kiss” και “Nature Boy” ξεκίνησαν την βραδιά, με μια απίστευτα ξεχαρβαλωμένη (με τη καλή έννοια) εκτέλεση του “Famous Blue Raincoat” να πιστοποιεί την ‘παικτική’ αξία της μπάντας που τον συνοδεύει [Σωτήρης Ντούβας στα ντραμς, Μίκης Ατταλειάδης στο μπάσο, Βασίλης Τριανταφυλλόπουλος στα πλήκτρα και το ‘λεπτό alter ego του Hurley από το Lost’ (copyright ΜΤ) , Θίο Γκουτσίδης, στη κιθάρα].

If you go away:

Η συνέχεια μας επιφύλασσε δύο σπαραξικάρδια τραγούδια, τα “I who have nothing” και “If you go away” προτού παρουσιαστεί επί σκηνής η έκπληξη της βραδιάς, που δεν ήταν άλλη από την Δήμητρα Γαλάνη, με την οποίο ο Vassilikos αντάλλαξε φιλοφρονήσεις και στη συνέχεια μας χάρισαν δύο πανέμορφα medley με τα “The Look of love/Θα σ αγαπώ” και “Windmills of your Mind/Τυχερό αστέρι”.

Windmills of your mind/τυχερό αστέρι:

Το πρώτο μέρος της βραδιάς ολοκληρώθηκε με “Ζητάτε να σας πω”, “All tomorrow’s parties” και “You are my destiny”.

Μετά από ένα μικρό διάλειμμα, ο Vassilikos επέστρεψε στη σκηνή με “Dedication”, “Noble Dame”, “Dream a little dream” και “The man I love” και κάπου εκεί αφήνει στην άκρη τα έργα των άλλων και μας θυμίζει τους λόγους που τον αγαπήσαμε εξαρχής.

“Nostalgia”, “Capricorn”, ένα πάντα συγκλονιστικό “Song of the wolf”, “Another song”, και τα ‘διαφημισιάρικα “Love me” και “Fake” είναι τα τραγούδια που γιγάντωσαν τους Raining Pleasure και των οποίων η επίδραση παραμένει αναλλοίωτη στο χρόνο.

Fake:

Το δεύτερο μέρος της βραδιάς έκλεισε με τη μελαγχολική disco του “Dancing Queen” και όλο το passport να χορεύει.

Dancing Queen:

Το encore μας επιφύλαξε την επανάληψη της έκπληξης. Η Δήμητρα Γαλάνη επανεμφανίστηκε στη σκηνή και ενώ αρχικά μας συγκίνησε με τα “Ήσυχα βράδια”, στη συνέχεια μας έκανε να γελάσουμε μετά από μια σχετικά αποτυχημένη (με τη καλή έννοια πάντα) προσπάθεια να τραγουδήσει Kemal στα αγγλικά.

Τελικά πείθει τον Vassiliko να πουνε μαζί το “All Alone am I/Mη τον ρωτάς τον ουρανό” προτού αποχωρήσει για να αφήσει τον Vassiliko να κλείσει τη βραδιά με τον ανόητο πρίγκιπα “Kemal”.

All alone am I:

Φεύγοντας από το passport, αυτό που μας μένει, πέρα από την όμορφη μουσική, είναι μια δίψα για νέο υλικό. Καλά όλα τα side-projects και οι διασκευές, αλλά από τον άνθρωπο που μας χάρισε το Fake θέλουμε νέα μουσική. Μακάρι στο επόμενο live να ακούσουμε κάτι καινούριο. Μέχρι τότε, υπομονή!

Μπορείτε να δείτε τη mini συνέντευξη που μας παραχώρησε ο Vassilikos στο επόμενο video: