Ο Γιώργος Μαργαρίτης θεωρείται από πολλούς ως ο τελευταίος γνήσιος λαϊκός τραγουδιστής, στα πρότυπα του Στέλιου Καζαντζίδη και του Γρηγόρη Μπιθικώτση. Η φωνή του χαρακτηρίζεται σαν παλιό καλό κρασί που με τον καιρό ωριμάζει και γλυκαίνει. Απ’ το ’81, που ο Γιώργος Μαργαρίτης μπήκε στη δισκογραφία, μας έχει δώσει πολλά διαχρονικά, πανελλαδικά σουξέ: Στον Καθρέφτη Σου Κοιτιέσαι, Εσύ Μιλάς Στην Καρδιά Μου, Μα Τι Λέω, Στου Παράδεισου Την Πόρτα, Κελί 33 και τον Τελευταίο Πυρετό του αξέχαστου Άκη Πάνου.
Ο Μαργαρίτης το 1986 συνεργάστηκε με τον Θοδωρή Μανίκα στην παραγωγή του δίσκου “Όχι Πισωγυρίσματα”. Το 1999 ο μεγάλος λαϊκός τραγουδιστής πρότεινε μια εκ νέου συνεργασία στον Θοδωρή Μανίκα αναθέτοντας Έτσι δημιουργήθηκε το single “Δρόμοι του Πουθενά” αρχές του 2001 και λίγους μήνες αργότερα το album “Όλα θα τα Διαγράψω” σε συνεργασία με το συγκρότημα 667.
Ώρα 22:00 και η αντίστροφη μέτρηση για την απονομή ξεκίνησε. Ο Γιώργος Μαργαρίτης συγκινημένος παραλαμβάνει τους 2 χρυσούς του δίσκους, ευχαριστώντας όλους τους συνεργάτες του και τον κόσμο που αγκάλιασε τα τραγούδια του. Ιδιαίτερος λόγος γίνεται για τον Μανώλη Ρασούλη και τον άδικο χαμό του πριν λίγες μέρες, μιας και ο ίδιος έδωσε το τελευταίο του τραγούδι «Έγκλημα και τιμωρία» στο νέο δίσκο του Μαργαρίτη. Ανάμεσα σε αυτούς που παρέλαβαν την χρυσή πλακέτα ήταν και ο μεγάλος συνθέτης Χρήστος Νικολόπουλος, ο Πέτρος Βαγιόπουλος και ο Γιάννης Εμμανουηλίδης από την Οπισθοδρομική κομπανία. Η βραδιά συνεχίστηκε με τον Γιώργο Μαργαρίτη να τραγουδά live-unplugged 4 μεγάλες επιτυχίες του «Τα ποτά», «Έγκλημα και τιμωρία», «Κελί 33» και «Στου παράδεισου την πόρτα».
Οι εντυπώσεις μας από την βραδιά της απονομής ήταν ποικίλες. Όλα ξεκίνησαν με τους καλύτερους οιωνούς, έχοντας μεγάλη χαρά που θα συναντήσουμε τον Γιώργο Μαργαρίτη. Ο χώρος μικρός και ζεστός, που άρχιζε να γεμίζει ασφυκτικά και να δημιουργείται ένα κλίμα δυσφορίας. Μας δόθηκε η εντύπωση πως η τελετή απονομής έγινε μόνο για να γίνει, σαν απονομή ανάγκης, χωρίς να υπάρχει μια συνοχή στη βραδιά. Και το αποκορύφωμα… όταν επιδιώξαμε δύο φορές να μιλήσουμε με τον κύριο Μαργαρίτη αντιμετωπίσαμε μια επιφύλαξη και ένα δισταγμό στο να κάνει δηλώσεις, προτιμώντας όπως μας είπε να τον αφήσουμε να πιεί ένα κρασάκι με τους φίλους του και όλα τα υπόλοιπα θα γίνουν «Μετά». Το «Μετά» έγινε «Μετά στο τετράγωνο» και το τραγούδι που μου ήρθε σπινθιροβόλα στο μυαλό είναι το «Μετά, δεν υπάρχει μετά»(ντουέτο Γιάννη Βαρδή με Πασχάλη Τερζή) και έτσι τελείωσε η βραδιά της απονομής.
Διαβάστε επίσης
