Locomondo live: Βόμβες χαράς στο Gagarin! | φωτορεπορτάζ + videos

Αυτό που αναζητείται, λοιπόν, είναι επειγόντως μια μορφή απόδρασης από στεναχώριες και προβλήματα. Κάπου εδώ μπαίνουν (επιτέλους) στην κουβέντα οι Locomondo!

Η rapskareggaehiphop κολεκτίβα έχει αποδείξει επανειλημμένως ότι δε ‘μασάει’ και ότι μπορεί να στήσει τα πιο ξέφρενα γλέντια υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Επιστρέφει λοιπόν στο Gagarin (όπου πέρσι έστησε μια ολόκληρη σειρά από ξέφρενα πάρτι) και αποχαιρετά το βασιλιά Καρνάβαλο με ένα ξέφρενο πάρτι μασκέ. Αν η μπάντα ήταν λίγο πιο τυχερή, ίσως αυτή συναυλία να συνδυαζόταν και με την κυκλοφορία νέου υλικού, αλλά όπως συνήθως συμβαίνει, το πρόγραμμα πήγε λίγο πίσω, οπότε το Σάββατο αυτό θα ήταν αφιερωμένο αποκλειστικά σε χορό, τραγούδι και χαρά.

Η Λιοσίων 205 θύμιζε παιδικό πάρτι. Παντού κονφετί και σερπαντίνες, σπρέι με αφρό και σπρέι με κορδόνια, και αμέτρητοι (πραγματικά πολύς κόσμος) μασκαράδες (ελάχιστοι σνόμπαραν το ‘μασκέ’ σκέλος του πάρτι). Το προσυναυλιακό mood είχε αναλάβει να το φτιάξει ο DJ Polly B με κλασικούς καρναβαλικούς ήχους διανθισμένους με καλοκαιρινές σφήνες μουσικής ανεμελιάς.

Λίγο πριν τις 23:00, οκτώ αξιαγάπητοι μασκαράδες [πέρα από τον καουμπόη, Μάρκο Κούμαρη (φωνή και κιθάρα) είχαμε τον Φλινστόουν Γιάννη Βαρνάβα (κιθάρα, φωνή), τον σεΐχη Σταμάτη Γούλα (πλήκτρα και sampler) τον διακριτικό Ζορό Σπύρο Μπεσδέκη στο μπάσο, τον disco girl Στρατή-Άγγελο Σούντρη στα ντραμς, τον σεβασμιότατο ιερωμένο Δημήτρη Γάσια με το διαβολικό του βιολί, και το ευτυχές ζεύγος νεονύμφων πνευστών, τον γαμπρό Νίκο Βλάχο στη τρομπέτα και την νύφη Βασίλη Παναγιωτόπουλο στο τρομπόνι] καταλαμβάνουν τη σκηνή του Gagarin και μας παρουσιάζουν ένα medley από κομμάτια που θα ακούσουμε στη πορεία της βραδιάς.

Intro medley:

Οι Locomondo ξεκινάνε δυνατά και χαρούμενα και κερδίζουν τον (ήδη ψημένο) κόσμο χωρίς να κοπιάσουν πολύ. Άλλωστε όταν ξεκινάς με τραγούδια όπως “Δε κάνει κρύο στην Ελλάδα”, “Φραγκοσυριανή” και “Γαμήλιο Πάρτι” δε θέλει και πολύ να αρχίσει να χορεύει ο κόσμος.

Γαμήλιο Πάρτι:

Ακολουθούν το ‘παιχνιδιάρικο’ “Μαγικό χαλί” και ο punk ορυμαγδός του “L ombelico del mondo” προτού μας παρουσιάσουν δύο νέα τραγούδια, τις εύθυμες “Βόμβες Χαράς” και πιο ήρεμο “Συννεφάκι γκρι”.

Βόμβες Χαράς:

«Τα κορίτσια είναι εδώ απόψε;; -Ναιαιαι!! – Καλά τα κορίτσια, αλλά τα αγόρια είναι εδώ απόψε;; -ΝΑΙΑΙΑΙΑΙ!!!» κλασσική πλέον εισαγωγή για την ‘περιγραφή, όχι παραίνεση’ του “Πίνω μπάφους και παίζω pro”. Κάπου εκεί ο Γασιάς αναλαμβάνει ρόλο βαρύτονου για “Άστα τα μαλλάκια σου” και στη συνέχεια shredd-άρει ασύστολα πάνω στο βιολί του που οριακά δεν έβγαζε καπνούς.

Άστα τα μαλλάκια σου:

Στη συνέχεια ακούμε το καινούριο (εξ ολοκλήρου γραμμένο και ερμηνευμένο από τον Γιάννη Βαρνάβα) και ενδοσκοπικό “Παράξενες μέρες”. Δε προλαβαίνουμε να πέσουμε όμως, γιατί εκτοξεύονται οι μπάλες και έρχεται η ώρα για τα ωραιότερα “Γκολ”.

Παράξενες μέρες:

Ακολουθούν “Ικαριώτικος”, “Labada”, “Δε προλαβαίνω” και στην συνέχεια εμφανίζονται δυο σέξι καουμπόισσες να πετάξουν στον κόσμο χαρτονομίσματα των “100 Αφρό”. Στη συνέχεια ακούμε τον απολογισμό του οδοιπορικού δέκα χρόνων στην “Οδύσσεια” (προσωπικό αγαπημένο από το νέο δίσκο και πρώτο single).

Locomondo χωρίς Marley δε γίνεται οπότε το καθιερωμένο medley δεν αργεί με “Is this love”, “Jammin’”, “Buffalo Soldier” για να έρθει η σειρά του Max Romeo με “Chase the Devil” και των UB40 με “Red red wine”.

Marley Tribute:

Το “Ευχαριστούμε πολύ” μόνο το τέλος δε σηματοδοτεί καθώς απλά λειτουργεί σαν εισαγωγή σε “Mala Vida”, “Σας πήραμε τα αυτιά” και σε ένα medley κλεισίματος από κομμάτια που ακούσαμε μέσα στη βραδιά. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι τελείωσε η βραδιά. Ο Μαρκος επιστρέφει με κιθάρα και φυσαρμόνικα και μας παίζει το θέμα από το “Dukes of Hazzard” και στη συνέχεια μας παρουσιάζει ένα ακόμα νέο τραγούδι γραμμένο για τον οδηγό του tour bus της μπάντας, τον Στέφανο με μελωδία και στίχο που θυμίζουν Johnny Cash στα καλύτερά του.

Για τελείωμα της βραδιάς, η μπάντα επιστρέφει σύσσωμη στη σκηνή και μας αποχαιρετά με “Γλάρο”, “Γελάς πιο δυνατά” και “Χέρια σαν αυτά” με την παραίνεση να μη φύγουμε γιατί ο DJ Polly B θα συνέχιζε το πάρτι, όπως και έγινε μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες.

Γελάς πιο δυνατά:

Φεύγοντας, μας έμεινε το πόσο πολύ μας είχαν λείψει αυτές οι ανέμελες βραδιές που οι Loco έχουν βρει τον τρόπο να δημιουργούν όσο δύσκολα και αν είναι γενικότερα τα πράγματα. Η επιστροφή στη πραγματικότητα δεν φαίνεται τόσο στυγνή και απότομη πλέον. Ας ελπίσουμε να τους απολαύσουμε πάλι σύντομα και με έτοιμο το νέο δίσκο.

Ρεπορτάζ: Σεμπάστιαν Φραγκόπουλος

Φωτογράφηση: Εύα Μπαλάση