Ο κόσμος των Soundtracks: Tarantino XX Years Anniversary

Το αποτέλεσμα πάντα καθηλωτικό και γραμμένο με τα χρυσά γράμματα της επιτυχίας στα διεθνή box-office! Και πως μεταφράζονται όλα αυτά; Μα μόνο με ένα όνομα… Quentin Tarantino!

Γεννημένος στις 27 Μαρτίου του 1963 ο Quentin Jerome Tarantino, όπως είναι ολόκληρο το όνομα του, έζησε τα παιδικά του χρόνια στο Knoxville του Tennessee. Γόνος μιας νοσοκόμας (Connie) και του ηθοποιού/μουσικού Tony Tarantino, απέκτησε γρήγορα το καλλιτεχνικό «σαράκι» και ξεκίνησε τα μαθήματα υποκριτικής από τις πρώτες κιόλας τάξεις του Γυμνασίου. Η 7^η τέχνη έδειχνε να τον κερδίζει ολοένα και περισσότερο και γι’αυτό δεν δίστασε να παρατήσει πρόωρα το σχολείο (σε ηλικία 15 χρόνων) προκειμένου να ενταχθεί κανονικά στη δραματική σχολή “James Best Theater Company”. Ακόμα και αυτή του η απόπειρα δεν κατάφερε να ολοκληρωθεί καθώς ο διάσημος σκηνοθέτης τα παράτησε για δεύτερη φορά και έσπευσε να εργαστεί για να βγάλει τα «προς το ζην». Η πρώτη του δουλειά ήταν σαφώς παρεμφερής με την μεγάλη του αγάπη και έτσι το μικρό video-club “Video Archives” στο Manhattan Beach όπου εργάστηκε κατάφερε αργότερα να γίνει ένα από τα πιο ξακουστά σε όλον τον πλανήτη! Και αν ακόμα αναρωτιέστε τι δίπλωμα έχει ο μεγάλος σκηνοθέτης, η απάντηση έρχεται πάντα αποστομωτική από τον ίδιο που σε παλιότερη δήλωση του είχε αναφέρει: «Όταν ο κόσμος με ρωτάει αν πήγα σε σχολή για ταινίες, εγώ τους απαντάω πάντα «Όχι! Πήγα στις ίδιες της ταινίες!»

Για τον Quentin Tarantino η χρονολογική σειρά των πραγμάτων δεν έχει και πολύ σημασία για να καταφέρει να δημιουργήσει μια ταινία! Το χαρακτηριστικό “nonlinear storyline” («τεθλασμένη αφήγηση») λειτουργεί άψογα σε πολλές από τις ταινίες του που μας παίδεψαν ενδεχομένως στην κατανόηση τους αλλά σίγουρα μαγνήτισαν το βλέμμα μας στην οθόνη ξανά και ξανά! Πολλά καινοτόμα στοιχεία όπως βίαια cartoon, υπερβολικά κιτς σπλατεριές και paranormal ικανότητες ντύνουν εδώ και 20 ολόκληρα χρόνια τις δημιουργίες του αναμφισβήτητου μετρ του είδους που πολλοί προσπάθησαν να μιμηθούν εις μάτην! Στην κατοχή του έχει εκτός από βραβείο Oscar σχεδόν ένα από κάθε κινηματογραφικό διαγωνισμό όπως: Χρυσή Σφαίρα, Χρυσό Φοίνικα, BAFTA, Broadcast Film Critics Association Award, Hollywood Film Festival Award και Independent Spirit Award, ενώ ανάμεσα στις ιδιότητες που τον προσδιορίζουν είναι αυτές του: σκηνοθέτη, σεναριογράφου, ηθοποιού, παραγωγού αλλά και του μουσικού ειδήμονα καθώς η επένδυση σε κάθε ταινία που φέρει την υπογραφή του είναι πάντα προσεκτικά μελετημένη από τον ίδιο! Μια εικοσαετία γεμάτη από αξέχαστες ταινίες και σίγουρα από πολλά soundtracks που έγραψαν την δική τους ιστορία στην παγκόσμια μουσική σκηνή!

Trailer 20 years anniversary

http://www.youtube.com/watch?v=-U9FHDPrKF8

Το ντεμπούτο του Quentin Tarantino έγινε το 1992 με την υπέρτατη crime ταινία “Reservoir Dogs”. Οι Harvey Keitel, Steve Buscemi, Tim Roth, Michael Madsen, Chris Penn, Lawrence Tierney αλλά και ο ίδιος ο Quentin Tarantino πρωταγωνιστούν σε μια ταινία με άφθονες αιματοχυσίες , έγκλημα και τιμωρία. Το βίαιο αυτό σκηνικό «απαλύνουν» οι σαφείς pop επιρροές του που εκφράζονται επίσης μοναδικά από τις μουσικές επιλογές του soundtrack! Ανάμεσα σε αρκετά ιντερλούδια με ατάκες μέσα από την ίδια την ταινία, στο tracklist του μοστράρουν πολλά ονόματα της κουλτουριάρικης pop-rock μουσικής σκηνής. The George Baker Selection, Blue Swede, Joe Tex, Bedlam, Sandy Rogers, Stealers Wheal και σαφώς ο Harry Nilsson με το αλησμόνητο “Coconut” που μετά την εμφάνιση του στο soundtrack της ταινίας κατάφερε να γίνει γνωστό σε όλον τον κόσμο 21 ολόκληρα χρόνια μετά την επίσημη κυκλοφορία του!

Harry Nilsson – Coconut (Reservoir Dogs)

Ήχοι ελληνικοί και αρκετά «πειραγμένοι» σε μια ιδιαίτερη version για το πασίγνωστο ρεμπέτικο της «Μισιρλού» (“Misirlou” όπως εμφανίζεται στους τίτλους του soundtrack για το Οσκαρούχο “Pulp Fiction”). H surf-rock «ματιά» του Dick Dale για το τραγούδι αποτέλεσε μετά από χρόνια μια από τις πιο επιτυχημένες μουσικές επενδύσεις σε εναρκτήριους τίτλους που έγιναν ποτέ για ταινία, προσδίδοντας του εκ νέου επιτυχία καθώς κατά την διάρκεια του «λαμποκοπούσαν» τεράστια ονόματα του Hollywood: John Travolta, Uma Thurman, Samuel L.Jackson, Bruce Willis, Harvey Keitel, Tim Roth, Rosanna Arquette, Christopher Walken και πολλοί άλλοι που συμπλήρωναν το cast της ταινίας! Η γεμάτη από «αμαρτίες» ταινία (ίσως το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα του nonlinear storyline) συνοδεύεται από ένα soundtrack που κατάφερε να μείνει κλασσικό στο είδος του μιας και εκτός από το “Misirlou” περιείχε «μαργαρηταρένια» ονόματα της pop, soul και rock & roll όπως: Kool & the Gang, Al Green, Dusty Springfield, The Tornadoes, Ricky Nelson, The Sattler Brothers καθώς και την πασίγνωστη διασκευή του Urge Overkill στην μεγάλη επιτυχία του Neil Diamond, “Girl, you’ll be a woman soon”.

Dick Dale – Misirlou (Pulp Fiction)

http://www.youtube.com/watch?v=Ck3RB4FaEDw

Urge Overkill – Girl you’ll be a woman soon

http://www.youtube.com/watch?v=GxLR_VaWkMM

Ο εκκεντρικός χαρακτήρας του μεγάλου τραγουδιστή της rock, David Bowie δεν θα μπορούσε να εξαιρεθεί από τα μουσικά «κιτάπια» του επίσης εκκεντρικού σκηνοθέτη! Η «συνάντηση» τους επήλθε μόλις το 2009 στο soundtrack της ταινίας “Inglorious Basterds” όταν η μεγάλη επιτυχία του πρώτου, “Cat People (putting out fire)”, χρησιμοποιήθηκε στη σκηνή όπου ένα σύσσωμο θέατρο γεμάτο ναζί έγινε κυριολεκτικά στάχτη και μπούλμπερη δια χειρός της Diane Kruger, την οποία πλαισιώνουν στην ταινία οι Brad Pitt, Christoph Waltz, Michael Fassbender, Eli Roth και πολλοί άλλοι. Εδώ συναντάμε και την πρώτη συνεργασία του Tarantino με τον γνωστό μουσικοσυνθέτη Ennio Morricone ο οποίος του χάρισε οχτώ νέες δημιουργίες του. Παρόλο που ο Tarantino ήθελε τον κορυφαίο μουσικό  να αναλαμβάνει πλήρως το score της ταινίας (σημειωτέον για πρώτη φορά εμπιστεύτηκε εξολοκλήρου την μουσική επένδυση σε έναν καλλιτέχνη), ο Morricone δεν κατάφερε να ανταπεξέλθει πλήρως στα καθήκοντα του καθώς είχε δεσμευτεί να γράψει την μουσική και για μια άλλη ταινία. Το αποτέλεσμα; Ένα soundtrack που απαρτίζεται από ορχηστρική μουσική, R&Β ονόματα και αρκετά ιταλικά και γερμανικά τραγούδια σε ένα σαφώς περίεργο αλλά αρκετά αξιόλογο compilation που έφτασε να είναι ένα από τα υποψήφια για Grammy soundtracks το 2009!

David Bowie – Cat People (putting out fire) (Inglorious Bastards)

Η απόλυτη ιστορία εκδίκησης ξεκίνησε το 2003 και ολοκληρώθηκε σε δύο μέρη (με ένα χρόνο διαφορά) καθώς η «μούσα» του Tarantino, Uma Thurman, είχε να «ξεπαστρέψει» μια ολόκληρη φαμίλια επαγγελματιών δολοφόνων που τις στέρησαν την μεγαλύτερη χαρά της ζωής της… ένα παιδί! Με στόχο τον άνθρωπο που κρυβόταν πίσω από όλα αυτά, η ιστορία εκτυλίσσεται με άφθονες σκηνές βίας και αίματος που εντέλει ανακηρύσσει την Thurman νικήτρια εφόσον κατορθώνει να «βγάλει από την μέση» και τον ίδιο τον Bill (David Carradine). Το “Kill Bill”  έγινε η πρώτη και μοναδική ως τώρα διλογία του σκηνοθέτη που έγραψε την δική της ιστορία στα παγκόσμια box-office! Η ωμή βία και το black-humor της είχαν απώτερο σκοπό να αφήσουν στην ιστορία την πιο διάσημη ανώνυμη κινηματογραφική περσόνα που αποδεικνύει πως οι γυναίκες είναι ουτοπικό να συγχέονται από τη  φράση «ασθενές φύλλο»!  Δύο ταινίες και κατ’επέκταση δύο soundtracks που περιλαμβάνουν κυριολεκτικά τα πάντα: ατάκες, επιτυχίες του 60 και του 70, μουσικά scores, rock’n’roll, rap ακόμα και παλιές κινέζικες επιτυχίες! Με την Nancy Sinatra να στιγματίζει το πρώτο με το κλασσικό “Bang Bang” και τους Shivaree με το “Goodnight moon” στο δεύτερο! Η πρωτοτυπία όμως επήλθε όταν το soundtrack του “Kill Bill Vol.1” ανέδειξε σχεδόν κάθε ορχηστρική του σύνθεση σε πασίγνωστα hits (πράγμα που συμβαίνει σπανίως) που έγιναν αργότερα τα scores άλλων επιτυχημένων ταινιών και διαφημίσεων!

Bernard Herrmann – Twisted Nerve (Kill Bill)

http://www.youtube.com/watch?v=fHAkg0O-kwM

Shivaree – Goodnight moon (Kill Bill 2)

Τέσσερα διαφορετικά δωμάτια, τέσσερις διαφορετικοί σκηνοθέτες που ανέλαβαν ο καθένας το δικό του κομμάτι στην κωμωδία του 1995 “Four Rooms”!  Allison Anders, Alexandre Rockwell, Robert Rodriguez και φυσικά ο Quentin Tarantino ένωσαν τα ταλέντα τους σε μια παραγωγή όπου παρελαύνουν οι μεγαλύτεροι αστέρες του Hollywood: Tim Roth, Antonio Banderas, Valeria Golino, Marisa Tomei, Lili Taylor ακόμα και η βασίλισσα της Pop, Madonna έδωσαν «σάρκα και οστά» στους ήρωες των τεσσάρων  ανατρεπτικών ιστοριών που εκτυλίσσονται μέσα στα περιβόητα τέσσερα δωμάτια ενός ξενοδοχείου! Ο Tarantino αναλαμβάνει την ιστορία του “The Man From Hollywood” ενώ κάνει και ο ίδιος το δικό του guest σαν ηθοποιός μαζί με τον Bruce Willis! Οι «παιχνιδιάρικοι» και φτιαγμένοι από cartoon τίτλοι του, στολίζονται από το μουσικό θέμα “Vertigogo” της lounge μπάντας Combustible Edison, που ανοίγει και το soundtrack της ταινίας! H συλλογή αποτελείται από 29 μουσικά θέματα που υπογράφουν η προαναφερθείσα μπάντα αλλά και ο έτερος μουσικοσυνθέτης Juan García Esquivel στο ίδιο πάντα χαρούμενο μοτίβο.

Combustible Edison – Vertigogo (Four Rooms)

Μπορεί το “From dusk till dawn” να μην φέρει την υπογραφή του Tarantino στην σκηνοθεσία, αλλά του Robert Rodriguez. Εμείς όμως σας διαβεβαιώνουμε πως δεν απέχει και πάρα πολύ από την σκηνοθεσία του πρώτου. Οι δύο κύριοι (σε περίπτωση που δεν το έχει πάρει το αυτί σας) είναι πραγματικά «κολλητοί» τόσο στη ζωή όσο και στις business, πράγμα που ομολογεί και ο Quentin στα credits του “Kill Bill Vol.2” καθώς το αφιερώνει στον «αδερφό του Robert Rodriguez”! H συγκεκριμένη όμως ταινία του 1996 ήταν αυτή που έγινε η πρώτη τους μεγάλη συνεργασία, με τον Tarantino να αναλαμβάνει την συγγραφή, την παραγωγή αλλά και έναν από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους στο γεμάτο βαμπίρ και στριπτίζ, θρίλερ που είχε για πρωταγωνιστές τους: George Clooney,  Harvey Keitel, Juliette Lewis, Danny Trejo και την εκρηκτική Salma Hayek. H επιτυχία της ταινίας συνεχίστηκε σε άλλα δύο μέρη με πολύ μικρότερη εισπρακτική επιτυχία από την πρώτη! Το ίδιο ακριβώς συνέβη και με τα soundtracks καθώς το πρώτο ήταν αυτό που περιείχε τα πιο ηχηρά ονόματα της rock και της chicano rock με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το τραγούδι “After Dark” των Tito & Tarantula που συνόδευε τον πιο αισθησιακό χορό που είδαμε ποτέ από την Salma Hayek. ZZ Top, Jimmie Vaughan, The Mavericks, Jon Wayne, Stevie Ray Vaughan και πολλοί άλλοι συμπλήρωναν με δυναμικό ήχο το υπόλοιπο soundtrack που πλέον θεωρείται ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά της “ταραντινίστικης φιλοσοφίας”!

Tito & Tarantula – After Dark

To 1997 ο σκηνοθέτης θέλοντας να αποτίσει φόρο τιμής στις θρυλικές ταινίες της δεκαετίας του 70 “Foxy Brown” και “Coffy” επιστρατεύει την βασική τους πρωταγωνίστρια Pam Grier και την μεταμορφώνει σε “Jackie Brown”. Το cast του εν λόγο crime-drama απαρτίζεται από ονόματα όπως: Samuel L.Jackson, Robert Forster, Bridget Fonda, Robert De Niro, Chris Tucker κ.α. με τους Grier, Forster και L.Jackson να κερδίζουν υποψηφιότητες στα Oscar και τις Χρυσές Σφαίρες για την ερμηνεία τους! Σε πιο soul ρυθμούς παλιότερων δεκαετιών ενισχύεται και η μουσική υπόκρουση της ταινίας χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν συναντάμε και πιο Rock & Roll ή country ακούσματα! Η ταινία ξεκινάει με το “Across 110^th street” του Bobby Womack και την Pam Grier να ετοιμάζεται να μας «απογειώσει» σε μια ταινία που σίγουρα μένει ανεξίτηλη στη μνήμη όλων!

Bobby Womack – Across 110^th street (Jackie Brown)

Το τελευταίο εγχείρημα του Quentin Tarantino ήρθε μόλις πριν από λίγους μήνες όταν αποφάσισε να «απελευθερώσει» επιτέλους τον Django! Ο Jamie Foxx ενσαρκώνει τον σκλάβο που καταφέρνει να εκδικηθεί για τα δεινά που έχει υποστεί τόσο αυτός όσο και η αγάπη της ζωής του και μετατρέπεται στον απόλυτο τιμωρό! Το “Django Unchained” έχει σαφείς αναφορές στα spaghetti westerns παλιότερων δεκαετιών που σε συνδυασμό με την ιδιαίτερη τεχνική του σκηνοθέτη κατάφερε να αποσπάσει αρκετά βραβεία (μεταξύ άλλων Oscar και Golden Globes) και να αναδειχτεί σε μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του! Αντίστοιχη είναι και η πορεία του soundtrack της ταινίας όπου τα μουσικά θέματα παλιότερων ταινιών αναμοχλεύονται με καινούρια rap, hip-hop και soul τραγούδια από καλλιτέχνες όπως: Anthony Hamilton, Ennio Morrione, Rick Ross, James Brown, 2Pac, Elisa και πολλούς άλλους! Το τραγούδι όμως που ξεχωρίζει είναι το “Django” από την ομότιτλη ταινία του 1966 από τους  Rocky Roberts & Luis Bacalov (που κάνει δεύτερη φορά επιτυχία μετά από 46 ολόκληρα χρόνια καθώς ενισχύει τους τίτλους αρχής του), αλλά και η αναπάντεχα όμορφη σύνθεση-ερμηνεία του John Legend στο “Who did that to you?” που έχει ήδη κατακτήσει όλα τα «καθαρόαιμα» soul-playlists!

Διαβάστε και ακούστε τα πάντα για το soundtrack του “Django Unchained” κάνοντας κλικ εδώ!

John Legend – Who did that to you? (Django Unchained)

Επιμέλεια: Θοδωρής Κολλιόπουλος