Ευρυδίκη – Όναρ – Δημήτρης Κοργιαλάς στο Σταυρό του Νότου! Ακόμα να πάτε;

Το live

Κατά τις 11.30 περίπου η Ευρυδίκη, οι Όναρ, και ο Δημήτρης Κοργιαλάς ανέβηκαν στην σκηνή του Σταυρού του Νότου και άνοιξαν την μουσική παράσταση τους με το τραγούδι των u2, ” In The Name Of Love”, δημιουργώντας αμέσως ένα ζεστό και ευχάριστο κλίμα. Συνέχισαν μαζί τραγουδώντας μας “Τα σημάδια σου”, ένα κομμάτι του Δημήτρη Κοργιαλά, με πολύ ωραία φωνητικά στο background από την Ευρυδίκη, που αν και άρρωστη, δεν μας άφησε να παρατηρήσουμε την παραμικρή ατέλεια στη φωνή της. Στην συνέχεια ακούστηκε το κομμάτι “Αυτό που πάντα ήξερα” της Ευρυδίκης και το κομμάτι “Γαλάζιες Ερωμένες” των Όναρ. Κάπως έτσι, με αυτό το όμορφο μπέρδεμα των κομματιών αυτών ξεκίνησε η μουσική αυτή παράσταση που μας κράτησε συντροφιά το βράδυ της Πέμπτης.

Στην σκηνή μόνος έμεινε ο Δημήτρης Κοργιαλάς τραγουδώντας μας κομμάτια της δισκογραφίας του, όπως τη “Μαύρη Γη” και “Πουτ@ν@” και αγγλόφωνα κομμάτια όπως το “A Forest”. Το κοινό άρχισε να ζεσταίνεται και η σκηνή υποδέχτηκε τους Όναρ που μας ταξίδεψαν με κομμάτια της δισκογραφίας τους, όπως το “Σ’αγαπάω ακόμα”, που συμπεριλαμβάνεται στο νέο τους δίσκο “Όσα αντίο μας μένουν”, αλλά και παλαιοτέρα κομμάτια όπως “Μαχαίρια τώρα τα φιλιά σου”, “Με τρομάζεις” “Δεν σε πίστεψα ποτέ μωρό μου”, αλλά και το “Δεν μπορώ να χαραμίσω άλλη ανάσα”, το οποίο και ξεχώρισα και έπιασα τον εαυτό μου φεύγοντας να το σιγοτραγουδάει κιόλας!

Ακολούθησε η Ευρυδίκη με δικά της κομμάτια όπως το “Τι σου λείπει”, τη “Πυξίδα”, “Το μόνο που θυμάμαι”, το “Πιάσε με” και το “Ζωή να μπω”, ενώ μια ευχάριστη παρέμβαση ήταν αυτή του Δημήτρη Κοργιαλά που συνόδευσε την Ευρυδίκη με την κιθάρα του σε ένα νέο πολύ μελωδικό κομμάτι που ακούσαμε για πρώτη φορά και όπως μας πληροφόρησε η Ευρυδίκη πάνω από την σκηνή ονομάζεται “Ονειρεύομαι ακόμα μαμά”.

Κάθε μουσική παράσταση που σέβεται τον εαυτό της, περιλαμβάνει ένα ακουστικό κομμάτι! Έτσι και αυτή η παράσταση μας πρόσφερε την ευκαιρία να ακούσουμε κομμάτια με την συνοδεία μιας κιθάρας και τις δύο γυναίκες του σχήματος on stage για λίγα λεπτά ολομόναχες! Η Πέννυ Ραμαντάνη παίζοντας κιθάρα και ομολογώντας πως δεν είναι καλή σε αυτό (Πέννυ πάρτο αλλιώς..τα σπας!) και τραγουδώντας μαζί με την Ευρυδίκη κομμάτια όπως το “You ‘re beautiful”, “With or without you”, “She Will Be Loved”, “Wild World” μέχρι και το “Pokerface”! Αυτό θα πει ποικιλία!

Μια πολύ εξίσου όμορφη στιγμή ήταν όταν ο Δημήτρης Κοργιαλάς βρέθηκε μόνος στη σκηνή και ερμήνευσε την “Σιωπή” με την συνοδεία του πιάνο και μόνο. Οι Όναρ επανήλθαν στην σκηνή και μας τραγούδησαν “΄Οσα αντίο μας μένουν”, “Σταρ του σινεμά”, “Ποιος έχει λόγο στην αγάπη”, “‘Ενας Τούρκος στο Παρίσι”, με την ζεστή χροιά της Πέννυς και την επιβλητική και συνάμα “ανάλαφρη” παρουσία του Λευτέρη Πλιάτσικα. Πραγματικά αυτός ο ερμηνευτής σε συνεπαίρνει…όπου θέλει! Αργότερα βγήκε ξανά και μας τραγούδησε κομμάτια όπως “Στο ίδιο βαγόνι”, “Μίσησέ με” και “Δεν θέλω”. Ο τρόπος που ερμηνεύει η Ευρυδίκη τα κομμάτια είναι τόσο ιδιαίτερος που σε καθηλώνει και δεν μπορείς να πάρεις τα μάτια σου από πάνω της…πόσο μάλλον τα αυτιά σου! Η ιδιαιτερότητα της δεν έγκειται μόνο στις φωνητικές της δυνατότητες που είναι αναμφισβήτητες, αλλά και στην παρουσία και αυτό που εμπνέει πάνω στη σκηνή.

Το live έκλεισε με όλους τους καλλιτέχνες να τραγουδάνε γνωστές επιτυχίες δικιές του και αγγλόφωνες, όπως “Θέλω τόσο να σε δω” και το “Smells Like Teen Spirit”. Εκεί που νομίζαμε πως το πρόγραμμα τελείωσε, το κοινό άρχισε να φωνάζει κι άλλο και η Ευρυδίκη δεν το άφησε παραπονεμένο. Βγήκε και ερμήνευσε μόνη της πάνω στην σκηνή το “Ιστορία μου”, ενώ ο Λευτέρης Πλιάτσικας έκλεισε το πρόγραμμα με “Το παλιό μου παλτό”.

Ήταν πολύ όμορφα, αν εξαιρέσεις λίγο κρύο που έκανε μέσα στο μαγαζί του Σταυρού…έξω μου φαινόταν πιο ζεστά! Όσο για το πρόγραμμα, αυτό που ένιωσα κατά τη διάρκεια ήταν ότι επιζητούσα την σύμπραξη των καλλιτεχνών όσο το δυνατό σε πιο τακτά διαστήματα. Ίσως γιατί η χημεία τους φάνηκε από το πρώτο λεπτό πάνω στη σκηνή. Προσωπικά η συνύπαρξη αυτή μου φάνηκε όχι απλά καλή, αλλά ιδανική! Αλλά αυτά συμβαίνουν όταν καλλιτέχνες με πλούσια και αγαπημένη δισκογραφία συναντιούνται!

Δείτε τι μας είπαν κάποιοι από τους καλλιτέχνες της παράστασης…

Όναρ

Συναντηθήκατε με την Ευρυδίκη και τον Δημήτρη Κοργιαλά στις παραστάσεις σας και τώρα συνεργάζεστε και επί σκηνής στο Σταυρό του Νότου. Πως αισθάνεστε για αυτή τη συνεργασία;

Είναι τέλεια! Είναι μια συνεργασία που προέκυψε γιατί περάσαμε πάρα πολύ καλά όταν βρεθήκαμε στις δικές μας παραστάσεις, στις οποίες τα παιδιά είχαν έρθει σαν guest μαζί και με άλλους καλούς φίλους, και είχαμε διασκευάσει δικά μας τραγούδια και δικά τους. Με την Ευριδίκη και το Δημήτρη περάσαμε πάρα πολύ ωραία, δέσαμε πολύ καλά και είπαμε να το συνεχίσουμε και να παίξουμε όλοι μαζί.

Τι μουσική ταυτότητα θα έχει η παράστασή σας;

Έχουμε διαλέξει κάποια τραγούδια της δισκογραφίας μας και κάποιες διασκευές ελληνόφωνες και ξένων καλλιτεχνών που αγαπάμε. Έχουμε μια σύμπραξη με την Ευρυδίκη και τον Δημήτρη σε πολλά σημεία της παράστασης, σε τραγούδια του καθενός και σε διασκευές κάποιων κομματιών που αγαπάμε όλοι. Αυτός είναι και ο λόγος συνεργασίας άλλωστε με κάποιο καλλιτέχνη. Την πρώτη Πέμπτη πήγε πάρα πολύ καλά το πρόγραμμα οπότε δεν θα αλλάξουμε κάτι, πράγμα που είναι σπάνιο γιατί συνήθως αλλάζουν πράγματα. Είμαστε εδώ προς το παρόν για ακόμα τρία live αλλά αν πάει καλά θα συνεχίσουμε.

Ο δίσκος σας «Όσα αντίο μας μένουν» έχει ήδη κυκλοφορήσει. Πείτε μου λίγο για αυτή τη δουλειά.

Αυτός ο δίσκος ολοκληρώθηκε τον Οκτώβριο και το Νοέμβριο βγήκε. Δουλέψαμε όλο το καλοκαίρι για το δίσκο αυτό και διαλέξαμε το πρώτο καλοκαίρι μετά από έντεκα χρόνια να μην κάνουμε και παραστάσεις ταυτόχρονα. Κάτσαμε με την Πένυ και ακόμα ένα συνεργάτη, το Λευτέρη Καρκάβαλη που είναι και στα live μαζί μας και είναι πολύ καλός στα πλήκτρα και σαν μουσικός μας έχει βοηθήσει πάρα πολύ σε αυτό το δίσκο. Εντοπίσαμε αυτά που θέλαμε να δώσουμε σαν ύφος, σαν ενορχήστρωση, τον ήχο που είχαμε στο μυαλό μας το μεταφέραμε και στο Λευτέρη και νομίζω πως βγήκε το αποτέλεσμα που θέλαμε, χωρίς άγχος. Είναι ένας δίσκος που κύλισε πάρα πολύ όμορφα μέσα στο καλοκαίρι. Ουσιαστικά είναι ένα αποτέλεσμα που βγήκε με πάρα πολύ αγάπη και με δουλειά δικιά μας και ενορχηστρωτικά, δηλαδή πολλά πράγματα τα έχουμε παίξει οι ίδιοι και αυτό θέλαμε να το κάνουμε πάρα πολύ καιρό! Θέλαμε να παίξουμε μπάσο, κιθάρες, πιάνο και αυτό χρειάζεται χρόνο για εμάς που δεν “έχουμε” όλα τα όργανα όπως πρέπει να τα “‘χουμε” και τελικά τα καταφέραμε! (γέλια)

Υπάρχει κάποιο κομμάτι που μας προτείνετε και πρέπει οπωσδήποτε να το ακούσουμε;

Λευτέρης Πλιάτσικας: Το “Ν’ αλλάξεις τον κόσμο” και θέλω πραγματικά να το παίζω σε κάθε live! Εδώ βέβαια δεν χωράει αλλά ίσως το παίξουμε κάποια Πέμπτη!

Πένυ Ραμαντάνη: Συμφωνώ!

Την ονομασία του δίσκου σας επέλεξε το κοινό. Σας αρέσει η αλληλεπίδραση με τον κόσμο;

Ήμασταν μεταξύ δύο τίτλων, οι οποίοι και οι δύο μας ταίριαζαν και βρεθήκαμε σε δίλημμα, οπότε “χρησιμοποιήσαμε” με την καλή έννοια την ευκαιρία που μας δίνει η τεχνολογία να ερχόμαστε πιο κοντά στους ανθρώπους και ζητήσαμε την βοήθεια τους, κάνοντας μια μικρή ψηφοφορία και επιλέχτηκε το “Όσα αντίο μας μένουν”. Μας αρέσει πολύ η αλληλεπίδραση με το κοινό. Το διαδίκτυο και γενικά τα πράγματα δεν είναι καλά ή κακά από μόνα τους. Εξαρτάται από τον τρόπο που τα χρησιμοποιείς. Υπάρχει ο θετικός τρόπος που μπορείς να μιλάς άμεσα με τους φίλους σου, ωστόσο τίποτα δεν αντικαθιστά την ανθρώπινη επαφή και επικοινωνία.

Τι άλλο να περιμένουμε από σας; Εκτός από τις εμφανίσεις σας στο Σταυρό υπάρχουν άλλα σχέδια;

Βρισκόμαστε εδώ και ενάμισι μήνα σε μια περιοδεία. Πρώτη του μηνός θα πάμε Σέρρες, στις 9-10 θα πάμε Ρέθυμνο και Ηράκλειο, Ναύπακτο και στις 16 του μηνός Αγρίνιο.

Ευρυδίκη

Έχεις συνεργαστεί αρκετές φορές στο παρελθόν επί σκηνής μαζί με το Δημήτρη Κοργιαλά, όμως αυτή τη φορά στη παρέα σας προστίθενται οι ‘Οναρ. Πες μας δυο λόγια για τη συνεργασία αυτή στο Σταυρό του Νότου.

Αισθάνομαι πάρα πολύ όμορφα για αυτή την συνεργασία με τους Όναρ, γιατί πέρα από το ότι σαν μουσικοί έχουν ένα δικό τους ξεχωριστό ύφος και χρώμα, μ’αρέσουν και πάρα πολύ τα τραγούδια τους. Είχα την ευτυχία να έρθω πιο κοντά τους το 2003, όταν συνεργαστήκαμε όλοι με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη και έτσι περάσαμε ένα εξάμηνο τουλάχιστον μαζί, ζήσαμε πολλά πράγματα παρέα και τους είχα από τότε μέσα στην καρδιά μου. Δεν έτυχε να ξαναβρεθούμε μέχρι που μας κάλεσαν το Νοέμβριο “Δίπλα στο ποτάμι” όταν έκαναν κάποιες δικές τους παραστάσεις. Μας φιλοξένησαν εκεί και είπαμε κάποια δικά τους τραγούδια και αυτό που νιώσαμε και οι τέσσερις όταν βρεθήκαμε πάνω στη σκηνή είναι ότι ταιριάζουμε σε πολλά επίπεδα πέρα από την αγάπη μας για την μουσική. Ανεξάρτητα από το χώρο που προέρχεται ο καθένας, τα δικά του τραγούδια και το τρόπο που βλέπεις τα πράγματα, υπήρχαν πολλά κοινά στοιχεία και αυτό ήταν που “γέννησε” την ιδέα να κάνουμε μια παράσταση μαζί, γι’αυτό και βρεθήκαμε τώρα στο Σταυρό του Νότου με πολλά δικά μας τραγούδια ο καθένας, με τραγούδια άλλων καλλιτεχνών που αγαπάμε και τα διασκευάζουμε ή τουλάχιστον προσπαθούμε να τα διασκευάσουμε, με κέφι πάνω από ολα και με σεβασμό σε αυτό που αγαπάμε.

Υπάρχει άγχος;

Άγχος υπάρχει πάντα. Τουλάχιστον εγώ αγχώνομαι πάντα και πριν από το live και κατά την διάρκεια του live. Είναι κάτι που δυστυχώς δεν μπορώ να αποβάλλω γιατί είμαι “τελειομανής” και θέλω να πηγαίνουν όλα καλά, να περνάει καλά ο κόσμος και γιατί θέλω πάνω από όλα πάνω στη σκηνή να αισθάνομαι αυτά που τραγουδώ ή να ταξιδεύω τελικά στο δικό μου κόσμο και για αυτό ξεκίνησα να ασχολούμαι με το τραγούδι από πολύ μικρή, γιατί ανέβαινα στην σκηνή και ένιωθα πως είμαι ένας άλλος άνθρωπος. Και το άγχος μου τελικά είναι να πηγαίνουν όλα καλά στα υπόλοιπα που δεν αφορούν σε μας και στο τραγούδι αλλά τον ήχο, να παιχτούν σωστά τα κομμάτια και να είμαστε καλά κι όχι άρρωστοι, όπως ήμουν εγώ σήμερα!

Πως σου φαίνεται το φαινόμενο της διανομής των δίσκων μέσω εφημερίδων και γενικά των εντύπων;

Όταν ξεκίνησε αυτό η αλήθεια είναι ότι δεν μου άρεσε. Καθώς περνάει ο καιρός και βλέποντας ότι με το να δώσεις στον κόσμο την ευκαιρία να πάρει ένα cd σου, έστω μέσα από ένα περιοδικό ή μια εφημερίδα, με αυτό το τρόπο φτάνει σε πολλά σπίτια. Ο κόσμος έχει σταματήσει να πηγαίνει στα δισκάδικα και όλο αυτό που γίνεται με το να τα κατεβάζουν παράνομα, έχει δυσκολέψει το κάθε άνθρωπο να παίρνει ολοκληρωμένη την δουλειά σου και να ακούσει όλα τα τραγούδια. Να μου πεις και μεσω των περιοδικών και των εφημερίδων θα το ακούσουν τελικά; Δεν ξέρω κατά πόσοι από αυτούς μπορεί να πετάξουν το cd, αλλά είναι ένας τρόπος τουλάχιστον μερικοί άνθρωποι να παίρνουν τα δικαιώματα τους για αυτή την δουλειά που κάνουν.

Είναι μεγάλο θέμα αν ακούει ο κόσμος όλα τα τραγούδια του δίσκου.

Είτε είναι σε περιοδικό είτε δεν είναι, δεν μπορείς να περιμένεις να γίνει μια επιτυχία επειδή μέσω των έντυπων αυτών θα φτάσει σε πολλά σπίτια. Εμπορικές επιτυχίες κάνουν τα ραδιόφωνα και αν δεν παίξει κανένα το τραγούδι σου ο πολύς ο κόσμος δεν θα το μάθει. Από την άλλη βλέπουμε τραγούδια συγκεκριμένων καλλιτεχνών που δεν παίζονται ποτέ στο ραδιόφωνο ή τουλάχιστον από τα πολλά ραδιόφωνα και πας στα live τους, οι χώροι είναι γεμάτοι και ο κόσμος ξέρει τα τραγούδια τους από την αρχή μέχρι το τέλος και αυτό είναι κάτι που ζηλεύω. Υπάρχει το κοινό που ψάχνεται και αυτό είναι που πρέπει να βρούμε και να κυνηγήσουμε και αυτό το πετυχαίνεις μόνο με καλά τραγούδια.

Πιστεύεις ότι το ευρύ κοινό είναι ακόμα “ανώριμο” να ακούσει ολοκληρωμένη μια δουλειά και αυτός είναι ο λόγος που στην ουσία μένουν σε αυτό που του “σερβίρουν”;

Δεν είναι θέμα ωριμότητας, αλλά του τι έχει συνηθίσει να ακούει ο καθένας. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι το ίδιο. Υπάρχουν παιδιά που έχουν μάθει από μικρά ή από το σπίτι τους να ακούνε συγκεκριμένα πράγματα και έτσι προχωράνε και πορεύονται σε όλη τους τη ζωή, ακούγοντας συγκεκριμένα πράγματα και περνάνε καλά μόνο αν πάνε ή στα κλαμπ ή στα μπουζούκια και υπάρχουν κι άλλοι και είναι αυτοί που θα ψαχτούν περισσότερο και αυτά που τους αρέσουν θέλουν να τα αγοράσουν και τα έχουν στη δισκοθήκη τους στο σπίτι και θα πάνε στη μουσική σκηνή και θα υποστηρίξουν τους καλλιτέχνες που αγαπάνε. Νομίζω τελικά είναι θέμα παιδείας κι όχι θέμα ωριμότητας και ανωριμότητας.

Πιστεύεις ότι είναι ένας παράγοντας της κρίσης της δισκογραφίας είναι το ότι ο κόσμος έχει συνηθίσει να ακούει και να κατεβάζει μουσική μέσω internet;

Πιστεύω πως είναι η εύκολη λύση το internet και ειδικά για τα παιδιά. Ας πούμε ο γιός μου άρχισε να ασχολείται με το internet πολύ πιο σύντομα από μένα. Άρχισε να κατεβάζει τραγούδια γιατί αυτό έκαναν όλοι οι φίλοι του και έπρεπε εγώ κάποια στιγμή να του εξηγήσω πως αυτό δεν είναι σωστό και πως ακόμα κι από το internet πρέπει να αγοράζουμε. Είναι μια ολόκληρη συζήτηση αυτό και με κάποιον τρόπο θα πρέπει να πληροφορηθεί ο κόσμος για το τι συμβαίνει όταν κατεβάζουν παράνομα τραγούδια. Αυτό που έλεγαν η πειρατεία σκοτώνει την μουσική που συνέβαινε και συμβαίνει ακόμα με αυτούς που πουλάνε παράνομα cd στους δρόμους, κάτι τέτοιο συμβαίνει και μέσω internet τώρα. Πάνε βέβαια σε πολύ κόσμο και χαιρόμαστε όταν βλέπουμε πολλά views στο youtube στα κομμάτια μας, όμως από την άλλη πρέπει να προστατευτούν και οι δημιουργοί και οι εταιρείες για να παίρνουν όλοι τα δικαιώματα τους. Αν οι εταιρείες δεν βγάζουν χρήματα και δεν πληρώνουν τις παραγωγές, σημαίνει ότι οι δημιουργοί δεν μπορούν να ζήσουν από αυτό που κάνουν, οι καλλιτέχνες αναγκάζονται να πληρώνουν οι ίδιοι τους δίσκους τους, αλλά ως πότε;

Ας περάσουμε σε ένα επίκαιρο θέμα, αυτό της Eurovision. Πως σου φαίνεται το κομμάτι που θα μας εκπροσωπήσει;

Μου φάνηκε ιδιαίτερο από την πρώτη φορά που το άκουσα και έξυπνος ο τρόπος που συνδύασαν τον ελληνικό ρυθμό, το ζεϊμπέκικο με το χιπ χοπ που είναι κάτι πολύ σύγχρονο και η “μόδα της εποχής μας”. Στο διαγωνισμό αυτό έχεις καλύτερες προοπτικές όταν πας με κάτι ξεχωριστό και ένα κομμάτι που συνδυάζει στοιχεία από την χώρα σου, αλλά με τέτοιο τρόπο δοσμένο ώστε να το ακούσουν και οι ξένοι. Εγώ σαν Ελληνίδα δεν μπορώ να κρίνω πως το ακούνε οι ξένοι, αλλά στα δικά μου αυτιά ηχεί μια χαρά. Μου άρεσε και πάρα πολύ ο στίχος της Βραχάλη και η μουσική του Χριστοδουλόπουλου και πιστεύω πως ο Λούκας έχει μια πάρα πολύ καλή φωνή και θα μας εκπροσωπήσει επάξια.

Θα ήθελες μελλοντικά να ξαναπροσπαθήσεις και να πας Eurovision ή το κομμάτι αυτό έχει κλείσει οριστικά για σένα;

Όχι πια, έχω πάει τόσες φορές! (γέλια) Έχει κλείσει ο κύκλος αυτός.

Δισκογραφικά ετοιμάζεις κάποια καινούρια δουλειά;

Είμαι ήδη στο στούντιο και ετοιμάζω την επόμενη δουλειά εδώ και αρκετό καιρό και πιστεύω μέχρι το Σεπτέμβριο να κυκλοφορήσει. Είναι μια δουλειά μέσα από την οποία πιστεύω ότι ξεκινάει ένας καινούργιος κύκλος. Πρόκειται για ένα διπλό cd, που το ένα θα περιλαμβάνει τραγούδια από όλη μου την δισκογραφία διασκευασμένα και το άλλο με καινούργια τραγούδια, τα οποία γράφω εγώ, γράφει ο Δημήτρης Κοργιαλάς και κάποιοι φίλοι με τους οποίους συναντιόμαστε πρώτη φορά δισκογραφικά, όπως ο Λάκης Παπαδόπουλος, ο Κώστας Τουρνάς, ο Στέφανος Κορκολής και πολλοί άλλοι.

Σε επίπεδο εμφανίσεων τι άλλο να περιμένουμε από σένα;

Είμαστε εδώ κάθε Πέμπτη με το Δημήτρη Κοργιαλά και τους Όναρ και ετοιμάζω και κάποιες σόλο εμφανίσεις για μετά το Πάσχα, όπου εκεί ια παρουσιάσω περισσότερα τραγούδια δικά μου, και παλιά και καινούργια, και από το δίσκο που θα κυκλοφορήσω και το καλοκαίρι θα συνεχίσουμε συναυλιακά.