Πάμε Θέατρο: Τα ‘’Κόκκινα Φανάρια’’ του Εθνικού | Είδαμε την παράσταση

Κάπως έτσι είναι η πορεία του θρυλικού πια έργου, που φέτος σκηνοθετείται, φαινομενικά τολμηρά, από τον Κωνσταντίνο Ρήγο, στη σκηνή του Κοτοπούλη-Rex. Ο γνωστός πουριτανισμός βεβαίως των σαχλό-συντηριτικών επικριτών που φροντίζουν πάντα σε παρόμοια ‘’σκληρού’’ περιεχομένου παραστάσεις να είναι από τους πρώτους θεατές, δεν έλειψε και σε αυτή την περίπτωση. Πολλά γράφτηκαν, πολλά ακούστηκαν, πολλά σχολιάστηκαν μετά από το συγκεκριμένο ανέβασμα του Ρήγου. Ωστόσο, αν σκεφτείς ότι πας να δεις την ζωή στο σπίτι της Μαντάμ Παρή και την τραγικότητα των κοριτσιών της, δεν νομίζω να περιμένεις κάτι διαφορετικό από αυτό που άψογα έφερε ο Ρήγος στο σήμερα. Ω ναι λοιπόν, όσο σκληρό και αν είναι φίλοι ηθικολόγοι, υπάρχει και η πορνεία στις βαρετές ζωές μας ενώ αν δεν το ξέρετε, οι άνθρωποι όταν κάνουν έρωτα, το κάνουν γυμνοί (ουάου!)

Πέραν αυτών λοιπόν, ο Ρήγος έστησε τα ‘’Κόκκινα Φανάρια’’ με φαντασία, χρώμα, πολύ στρας και υπερβολή.. που ταίριαξε άψογα με το περιεχόμενο του έργου. Το μόνο που δεν κατάφερε ήτανε να γεφυρώσει μια συναισθηματική δίοδο ανάμεσα σε θεατές και ηθοποιούς. Ίσως εκεί να είναι το μεμπτό της περίπτωσης. Η παράσταση κινείται με ρυθμό, μέσα σε ένα περιστρεφόμενο σκηνικό που μας μεταφέρει μέσα και έξω από το πορνείο. Οι ιστορίες των κοριτσιών εναλλάσσονται με ταχύτητα μπροστά μας είτε επί σκηνής, είτε επί της οθόνης, αφού η χρήση βίντεο είναι γενναιόδωρη καθόλη την διάρκεια της παράστασης. Ακόμη, την δική τους λεπτομερή εκδοχή των πρωταγωνιστών δίνουν οι δύο κάμερες που παρακολουθούν σε πραγματικό χρόνο τους ήρωες, και φέρνουν μια έξυπνη κινηματογραφική άποψη των πεπραγμένων.

Η παράσταση βέβαια, ως οφείλει, έχει σίγουρα ατμόσφαιρα! Από την πρώτη σκηνή, με την ολοζώντανη και ολόγυμνη χορευτική περφόρμανς της Ελένης Τοπαλίδου που μας ρίχνει αμέσως στα βαθιά εκφράζοντας υπέροχα με το σώμα της την αγριότητα του αρχαιότερου επαγγέλματος, μέχρι και τις σκηνές σύγχρονου Pole Dance (με τους ηθοποιούς να χειρίζονται εξαιρετικά τον ‘’αμαρτωλό’’ στύλο) η ατμόσφαιρα στην σκηνή έφτανε με άνεση ως την πλατεία. Άμεση σχέση με αυτό έχουν και οι εξαιρετικοί φωτισμοί του Αλέκου Γιάνναρου, αλλά και τα σκηνικά του Ρήγου. Ίσως όμως αυτό που με ευκολία μπορεί να μας βγάλει εκτός, είναι ακριβώς το συναισθηματικό κενό που ανέφερα και πιο πάνω.

Έμοιαζε κάπως δύσκολο να ταυτιστεί ο θεατής με κάποιον από τους ήρωες, να συμπονέσει τις ταλαιπωρημένες γυναίκες ή να νιώσει κάποια από τα συναισθήματά τους. Η αμηχανία επί σκηνής ήτανε σε πολλά σημεία εμφανής. Ωστόσο, η Κωνσταντίνα Μιχαήλ και η Μαρία Κίτσου, ήταν άριστες στους ρόλους τους, ερωτικές και αληθινές, όπως θα μπορούσε να πει κανείς και για την Ευγενία Δημητροπούλου ή ακόμη και για την Θεοδώρα Τζήμου, που παρά την πραγματικά πολύ καλή της ερμηνεία, δεν κατάφερε να δώσει την τραγικότητα που έδωσε η Κατερίνα Χέλμη στην ταινία (αναπόφευκτη η σύγκριση δυστυχώς). Αντίθετα, αδύναμη ως Μαντάμ Παρή η Ελένη Κοκκίδου, όπως και η Άλκηστις Πουλοπούλου, η οποία παρόλο που είναι φέτος αγαπημένο ‘’παιδί’’ του Εθνικού (συμμετείχε στον ‘’Ορφέα στον Άδη’’ αλλά και στους ‘’Θεατές’’ της Ευαγγελάτου), απείχε ίσως αρκετά από μια καλή ερμηνεία χωρίς αστείες υπερβολές. Στους αντρικούς ρόλους τώρα, αξιοπρεπέστατοι υπήρξαν ο Νίκος Ψαρράς στον ρόλο του Μιχαήλου, ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης ως ρομαντικός νέος και ο Γιάννης Τσεμπερλίδης ως τραβεστί, αλλά μάλλον έως πολύ αδιάφορος ο Παναγιώτης Μπουγιούρης στον ρόλο του Ντόρη.

Σκεφτόμουν ωστόσο κατεβαίνοντας τα σκαλιά του REX, ποιους μπορεί να αφορά σήμερα τελικά αυτό το έργο. Δεν αμφισβητώ την αξία του και την ιστορία του, ούτε το παρόν ανέβασμα που πολύ καλά έγινε, απλά δεν ξέρω αν και κατά πόσο το 2013, μας απασχολούν ακόμη τόσο κλισέ θέματα. Δεν είναι λοιπόν κάτι καινούργιο, αλλά είναι σίγουρα κάτι που αξίζει να δείτε..

(..αν εξαιρέσεις δηλαδή τους φασαριόζους υπερήλικες συν-θεατές μου, εγώ πέρασα χάρμα!)

Μέχρι τις 28 Απριλίου…

Πρωταγωνιστούν: (αλφαβητικά) Νίκος Αλεξίου, Κωνσταντίνος Ασπιώτης, Ευγενία Δημητροπούλου, Μαρία Κίτσου, Ελένη Κοκκίδου, Κωνσταντίνα Μιχαήλ, Παναγιώτης Μπουγιούρης, Άλκηστις Πουλοπούλου, Φοίβος Ριμένας, Νικόλας Στραβοπόδης, Θεοδώρα Τζήμου, Έλενα Τοπαλίδου, Γιάννης Τσεμπερλίδης, Νίκος Ψαρράς

Συντελεστές:

Σκηνοθεσία-Σκηνικά-Χορογραφία: Κωνσταντίνος Ρήγος

Διασκευή-Δραματολογική επεξεργασία: Έρι Κύργια

Συνεργάτης Σκηνογράφος: Μαίρη Τσαγκάρη

Κοστούμια: Νατάσα Δημητρίου

Μουσική: Δημοσθένης Γρίβας

Φωτισμοί: Αλέκος Γιάνναρος

Βοηθός σκηνοθέτη: Άγγελος Παναγόπουλος

Κάμερα: Πάνος Βιττωράκης, Παναγιώτης Λυκοτραφίτης