Ε.Ζουγανέλη-Δ.Αναστασιάδης: Κόβουν και μοιράζουν στα δύο τις επιτυχίες τους

Ανάμεσα στο κοινό και εμείς –«ανάμεσα» τρόπος του λέγειν, μιας και οι υπεύθυνοι του χώρου μάς τοποθέτησαν όσο πιο μακριά γινόταν από τη σκηνή, όρθιους στο μπαρ και πίσω από όλον τον κόσμο, καταβάλλοντας με την όλη συμπεριφορά τους σοβαρές προσπάθειες να μας χαλάσουν το κέφι. Παρόλα αυτά, περιμέναμε υπομονετικά μέχρι τα μεσάνυχτα να ξεκινήσει το πρόγραμμα, καθησυχάζοντας τους εαυτούς μας ότι σύντομα θα ξεχνούσαμε την εν λόγω υποδοχή.

Η βραδιά άνοιξε με την μπάντα να τραγουδάει το «Happy Birthday» στο Δήμο Αναστασιάδη, ο οποίος συμπτωματικά είχε τα γενέθλιά του. Αφού έσβησε το κεράκι της τούρτας του και ευχαρίστησε τους συνεργάτες του για την έκπληξη (την οποία και περίμενε όπως παραδέχτηκε γελώντας), καλωσόρισε το κοινό κάνοντας ένα ντουέτο με την Ε.Ζουγανέλη, του οποίου το τελείωμα βρήκε τους δύο καλλιτέχνες αγκαλιασμένους και χαμογελαστούς στο κέντρο της σκηνής.

Η συνέχεια του προγράμματος είχε λίγο πολύ απ’όλα: την εναλλάξ εμφάνιση των δύο τραγουδιστών να ερμηνεύουν τις πιο γνωστές τους επιτυχίες («Κόψε και μοίρασε», «Έλα», «Μικρά Βεγγαλικά», και το καινούριο «Αν» από την Ε.Ζουγανέλη – «3 Λάθη», «Εσύ», «Μπροστά σου κοίτα», και «Μια προσευχή για να’ρθεις» από το Δ.Αναστασιάδη), την ερμηνεία αγαπημένων ελληνικών αλλά και ξένων τραγουδιών (ο Αλκίνοος Ιωαννίδης είχε την τιμητική του καθώς ακούστηκαν τρεις επιτυχίες του σε μορφή ντουέτου, ενώ από τα ξένα απολαύσαμε πιο πολύ την εξαιρετική εκτέλεση του «Hurt» της Christina Aguilera από την Ε.Ζουγανέλη), αλλά και τον ταλαντούχο ηθοποιό Θανάση Αλευρά να κάνει στα διαλείμματα stand-up-comedy για να κρατήσει –υποθέτουμε – το κοινό σε εγρήγορση.

Ωστόσο, το παραπάνω σκηνοθετικό concept, το οποίο παρεμπιπτόντως υπογράφει η Ελένη Γκασούκα, αποτέλεσε και ένα από τα ερωτηματικά της βραδιάς αναφορικά με το πόσο ταίριαζε με το υπόλοιπο πρόγραμμα, καθώς το ύφος των τραγουδιών που ακούγονταν στην πλειοψηφία τους κάθε άλλο παρά χιουμοριστική διάθεση ενέπνεεαν…με αποτέλεσμα τα εμβόλιμα σκετσάκια να προκαλούν μια διαρκή και όχι αβίαστη εναλλαγή συναισθημάτων που περισσότερο σε αποστασιοποιούσε από τα τεκτενόμενα παρά σε μαγνήτιζε. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με την καθαυτή επιλογή κάποιων τραγουδιών (δύσκολα αντιλαμβάνεσαι κάτι κοινό ανάμεσα στη Βίκυ Μοσχολιού, τις Τρύπες, και τους Eurhythmics), ίσως να συνετέλεσαν και στις χλιαρές αντιδράσεις του κοινού, ειδικά μέχρι τα μέσα του προγράμματος, οι οποίες μεταφράστηκαν σε ενίοτε δυνατές ομιλίες, μειωμένη οπτική επαφή με τη σκηνή και χειροκροτήματα χωρίς ιδιαίτερο ενθουσιασμό.

Για να είμαστε όμως δίκαιοι, η βραδιά είχε και πολλά highlights τα οποία εσκεμμένα κρατήσαμε για το τέλος για να σας αφήσουμε με γλυκιά γεύση! Τα περισσότερα από αυτά δικαιωματικά ανήκουν στην Ελεονώρα Ζουγανέλη, της οποίας οι ερμηνευτικές ικανότητες είναι πραγματικά ακόμα πιο εντυπωσιακές από κοντά. Έτσι, μας κέρδισε με το «Θεός αν είναι» της Χαρούλας Αλεξίου, το οποίο αναμίχθηκε αριστοτεχνικά με το «Καθρεφτίζω το νου» της Ελευθερίας Αρβανιτάκη, και συνδυάστηκε με ένα χορευτικό-έκπληξη της Ελεονώρας, η οποία επιδόθηκε σε φιγούρες τύπου φλαμένγκο με ιδιαίτερη άνεση και δεξιοτεχνία. Ευφυέστατη ήταν και η επιλογή του «Bang bang» της Nancy Sinatra που χρησιμοποιήθηκε ως εισαγωγή για το «Κόψε και Μοίρασε», όπως και συγκινητική η σκέψη να τραγουδήσει η Ελεονώρα ένα ολόκληρο τραγούδι ανάμεσα στο κοινό, πηγαίνοντας σχεδόν από τη μία άκρη του χώρου στην άλλη και χαμογελώντας σε όσους βρέθηκαν στο δρόμο της.

Last but not least, ο Δήμος Αναστασιάδης – τον οποίο είχαμε δει να ανοίγει αξιοπρεπώς τη συναυλία του James Blunt πέρυσι στην Αθήνα – απέδειξε πως η φωνή του δεν περιορίζεται αποκλειστικά στις απαιτήσεις του ποπ ή του έντεχνου, ερμηνεύοντας πολύ καλά το «Song to say goodbye» των Placebo, αλλά και το «Τρένο» από τις Τρύπες. Έστω κι αν τα παραπάνω ενδεχομένως ήταν από τα κομμάτια που διακινδύνευσαν τη συνοχή του προγράμματος, γεγονός παραμένει ότι ο Δήμος όχι μόνο μπορεί να βγάλει εις πέρας δύσκολες «αποστολές», αλλά έχει και τα φόντα να αλλάξει μουσική πορεία στο μέλλον εφόσον το επιθυμήσει, και αν φυσικά οι περιστάσεις του το επιτρέψουν.