Μανώλης Φάμελλος στο Σταυρό του Νότου: Με το “Παρ’ ολίγον κουαρτέτο σ’ ένα δίχως ηλεκτρισμό ταξίδι”! | φωτορεπορτάζ+videos+δηλώσεις

Αντιλαμβάνεστε πως δεν θα μπορούσαμε να μην βρεθούμε κι εμείς κάπου ανάμεσα στο πιστό κοινό του για να ακούσουμε ένα διαφορετικό ακουστικό σχήμα έξω από τα συνηθισμένα.

Την προηγούμενη λοιπόν Τετάρτη, 18 Απριλίου, ο γνώριμος και αγαπημένος χώρος του Σταυρού φιλοξένησε επί σκηνής μια ξεχωριστή σύμπραξη. Οικοδεσπότης της βραδιάς ήταν ο Μανώλης Φάμελλος, όπου μαζί με μια παρέα φίλων μουσικών, την τραγουδοποιό Nalyssa Green και καλεσμένο του τον φίλο του Κωνσταντίνο Βήτα, μας ταξίδεψαν σ’ ένα δίχως ηλεκτρισμό ηχητικό τοπίο γεμάτο εικόνες, φως αλλά και σκοτάδι, αποκλειστικά στηριγμένο σε εκτελέσεις εγχόρδων και φωνών.

Γύρω μετά τις 23.00 οι τρεις εξαίρετοι μουσικοί Μιχάλης Βρέττας στο βιολί, Άρης Ζέρβας στο τσέλο και Μιχάλης Καλκάνης στο κοντραμπάσο πήραν τις θέσεις τους στη σκηνή, ακολούθησε ο Μανώλης Φάμελλος που πήρε την κιθάρα του, στάθηκε πίσω απ’ το μικρόφωνο και οι πρώτες γλυκές νότες ήχησαν στα αυτιά μας.

Στην έναρξη όπως ήταν φυσικό την τιμητική τους είχαν τραγούδια που περιλαμβάνονται στον τελευταίο δίσκο του Μανώλη Φάμελλου “Τι υπάρχει πιο πέρα” ανάμεσα σε αυτά ακούσαμε τα “Σκουπίδια”, “24 ώρες” και “Τρύπια Μέρα” φτιάχνοντας έτσι ένα ακουστικό περιβάλλον χαμηλών τόνων και σκοτεινών διαδρόμων. Αγαπημένη η συνέχεια την οποία ο Μανώλης προλόγισε αστειευόμενος: “Είπαμε για την αρχή να σας παίξουμε τα πιο εύθυμα τραγούδια κι όταν εξοικειωθείτε να πάμε στα καθεαυτό μελαγχολικά για να ακούσουμε “Το παλιό ξενοδοχείο του θανάτου” κομμάτι που έχει ξεχωρίσει από την τελευταία δισκογραφική του δουλειά και παρά το θέμα το οποίο διαπραγματεύονται οι στίχοι του, η μελωδία του περιέχει μια ανέλπιστη γαλήνη. Ακολούθησαν τα τραγούδια “Έλα πίσω αγάπη σε μένα”, “Το νερό της βροχής” και το “Μαύρο πουλί”.

Αμέσως μετά ο Μανώλης Φάμελλος κάλεσε στη σκηνή τη Nalyssa Green (τη Βιολέτα όπως είπε) για να μας πάνε παρέα με τη συνοδεία και του μαντολίνου “Στη μεγάλη πόλη” ενώ ακολούθησε το τραγούδι “Η μικρή Μαρία” υπό τον ονειρικό ήχο του θέρεμιν που απέδωσε η Nalyssa μοναδικά και μαγικά δίχως την φυσική επαφή του χεριού. Ο Μανώλης αποχώρησε για λίγο δίνοντας το μικρόφωνο στη Nalyssa για να μας ερμηνεύσει τα τραγούδια “Indagattah” από ντεμπούτο άλμπουμ της “Barock” με τη συμμετοχή της Ευαγγελίας Ξυνοπούλου στα φωνητικά και το “Push your lips” η μουσική του οποίου όπως είπε είναι η λιγότερο χαρούμενη που έχει γράψει ποτέ. Αμέσως μετά ο καλλιτέχνης επέστρεψε στη σκηνή για να συνοδεύσει τη Nalyssa στο δικό της τραγούδι “Snow” από τον τελευταίο της δίσκο “The Seed”.

Το πρόγραμμα στη συνέχεια περιείχε επιλογές τραγουδιών που ταξιδεύουν και ξυπνάνε καταχωνιασμένα συναισθήματα ανάμεσα σε αυτά το “Όταν κοιτάζω εσένα” τη “Γυάλινη σφαίρα” και τον “Χαρταετό”.

Στο όμορφο ταξίδι του παρ’ ολίγον κουαρτέτου προστέθηκε ένας εκλεκτός καλεσμένος, ο Κωνσταντίνος Βήτα σε μια πρώτη επί σκηνής μετά από χρόνια κοινή παρουσία με το Μανώλη Φάμελλο χαρίζοντάς μας εκτελέσεις μοναδικές στα τραγούδια “Χαζό παιδί” και “Κάποιος άλλος”.

Με κλίμα θερμό και με τους ήχους και του ακορντεόν η διάθεση ανέβηκε κι ο κόσμος συμμετείχε κρατώντας το ρυθμό στα “Γαλάζια μυστικά”, “Τα καημένα τα νιάτα”, “Χαμογέλα”.

Η βραδιά είχε ταξιδιάρικες μελωδίες, άλλοτε νοσταλγικές, μελαγχολικές και εσωστρεφείς και άλλες φορές πιο ονειρικές, ρομαντικές και αισιόδοξες! Ξεχωριστή νότα αισιοδοξίας στο φινάλε όταν μετά τα λόγια του Μανώλη “να θυμάστε πως όσο άσχημα και να πηγαίνουν τα πράγματα, το αύριο δεν πεθαίνει ποτέ” ακούσαμε και σιγοτραγουδήσαμε όλοι μαζί το αγαπημένο “Η ευτυχία είναι αυτό”.

Κι αν και νιώσαμε πως το πρόγραμμα τελείωσε σχετικά γρήγορα το ζεστό χειροκρότημα του κόσμου επανέφερε στη σκηνή τον καλλιτέχνη για ένα μεγάλο encore και ανταμειφθήκαμε από το “Άστο το χεράκι σου, το “I’ll fly away” μέχρι το “Ένα μεγάλο φωτεινό καλοκαίρι”.

Ο καλλιτέχνης δεν χάλασε το χατίρι στην παραγγελιά που ζητήθηκε κι έτσι, ερμήνευσε “Το γκομενάκι μου” αφού προηγουμένως μοιράστηκε μαζί μας την ιστορία αυτού του τραγουδιού.

Αξίζει ένα μπράβο σε όλους για την ξεχωριστή αυτή βραδιά που μας χάρισαν. Ο Απρίλης έχει μια Τετάρτη ακόμα, οπότε η πρότασή μας είναι να μην χάσετε το Παρ’ ολίγον αυτό κουαρτέτο στο Σταυρό του Νότου!

Λίγο πριν ανέβει στη σκηνή, ο Μανώλης Φάμελλος μας αφιέρωσε λίγα λεπτά και μίλησε αποκλειστικά στο tralala.gr.

Σας συναντάμε στο Σταυρό του Νότου με το “Παρ’ ολίγον κουαρτέτο”. Τι μας έχετε ετοιμάσει μέσα από αυτήν την ιδιαίτερη και δίχως ηλεκτρισμό παράσταση;

Είναι μια απόπειρα που κάναμε πειραματικά πριν από έναν χρόνο στα πλαίσια της παρουσίασης του δίσκου “Τι υπάρχει πιο πέρα”, πήγε καλά και το συνεχίζουμε απλά, δοκιμάζουμε τον εαυτό μας και τα τραγούδια μας σε ένα νέο περιβάλλον.

Πως επιλέξατε τον τίτλο “Παρ’ ολίγον κουαρτέτο”;

Γιατί είμαστε ένα παρ’ ολίγον κουαρτέτο, αστειευόμαστε με τον εαυτό μας κι επιλέξαμε αυτό τον τίτλο. Το κουαρτέτο αποτελείται από τέσσερα έγχορδα, εμείς έχουμε τρία κι εγώ παίζοντας μαντολίνο παίζω τον ρόλο του τέταρτου.

Ο τελευταίος δίσκος σας λέγεται “Τι υπάρχει πιο πέρα” έχει ταξιδιάρικες εικόνες, αναφορές σε εφιαλτικές εικόνες, αγωνίες, μελαγχολίες αλλά περιέχει μια αισιοδοξία και μια εσωτερική δύναμη. Ο Μανώλης Φάμελλος από που εμπνεύστηκε για να γράψει τα τραγούδια αυτά;

Σε αυτό τον δίσκο έχω μείνει κυρίως στα όνειρά μου. Το πρώτο υλικό είναι εικόνες από όνειρα που έχω δει ή θα ήθελα να δω και μάλιστα κάποια από αυτά θα προτιμούσα να μην τα είχα δει. Θα έλεγα ότι δεν είμαι στην καθεαυτό πραγματικότητα αλλά ίσως να βγω από την άλλη πλευρά και να την προσεγγίσω.

Υπάρχουν σχέδια για άλλες εμφανίσεις ή για κάποιο νέο δίσκο;

Δισκογραφικά κάτι ετοιμάζω αλλά είναι ακόμη στα σκαριά. Από εμφανίσεις έχουμε αυτές τις δυο στο Σταυρό του Νότου και βλέπουμε για τη συνέχεια.

Ρεπορτάζ: Βάσια Κρασανού

Φωτογραφίες: Δέσποινα Λιοπάρη