Πάμε Θέατρο: “Frozen” | Είδαμε τη παράσταση!

Είχα χρόνια να βγω «αποσβολωμένη» από μια θεατρική παράσταση! Όταν λοιπόν ο Πάνος Κοκκινόπουλος στόχευσε στο έργο της Bryony Lavery για να κάνει τη παρθενική του εμφάνιση στο θεατρικό σανίδι, τα λόγια ήταν πολύ μικρά για να την επευφημήσω και η πραγματικότητα πολύ μεγάλη σε μέγεθος και αξία για να επαληθεύσει αυτά που γράφω! Φτάνει να σας πω πως μετά το τέλος της παράστασης, ένα φλιτζάνι καφέ στο φουαγιέ του θεάτρου κρινόταν απαραίτητο για να συνέλθω από την ένταση!

Το λιώσιμο των πάγων οδηγεί στη κάθαρση και στη λύτρωση. Πριν όμως από το τελευταίο στάδιο, υπάρχει η δύναμη της συγχώρεσης καθώς και τρεις παγωμένες ψυχές που στη προκειμένη περίπτωση μας συστήνονται μέσα από τρεις διαφορετικούς μονολόγους. Είναι η μητέρα που χάνει ανεξήγητα τη κόρη της κάποια μέρα, είναι ο, κατά συρροή δολοφόνος, και βιαστής της δεκάχρονης Ρόνα και τέλος, η ψυχολόγος που προσπαθεί να ξεκαθαρίσει το τοπίο, χωρίς μολονότι να έχει λύσει η ίδια τους προσωπικούς της γρίφους… Υποδυόμενη τη σπαρακτική φιγούρα της μάνας ενός κοριτσιού – που κακοποιήθηκε από μια εν τέλει κακοποιημένη ψυχή – η Παναγιώτα Βλαντή βρίσκεται στη καλύτερή της φάση! Ώριμη, εκφραστική, συγκινητική, σαρωτικά αληθινή και δοσμένη «ψυχή τε και σώματι» σ’ αυτό που κλήθηκε να υπερασπιστεί, κράτησε τις απαιτούμενες ισορροπίες χωρίς να δημιουργήσει την παραμικρή υπόνοια να χαρακτηριστεί γραφική ή υπερβολική… Προσωπικά θεωρώ ότι πέτυχε ίσως τη καλύτερη στιγμή της πορείας της, αποδεικνύοντας πως μια, όμορφη ομολογουμένως, ηθοποιός γίνεται ακόμα ομορφότερη όταν ξεπερνά τον ευατό της και τις αναστολές της και εκφράζει έμπρακτα τη διάθεση να “τσαλακωθεί” και να αφεθεί στα χέρια του σκηνοθέτη για να αναδείξει τις δραματουργικές πτυχές του ρόλου της! Οι σιωπές της ήταν γροθιές στο στομάχι, οι εκφράσεις της ένας ακατανίκητος κόμπος στο λαιμό…

Δεν χρησιμοποιώ συχνά το συγκεκριμένο επίθετο, αλλά εδώ βιώσαμε το απόλυτο: O Αντώνης Καρυστινός ήταν κυριολεκτικά συγκλονιστικός στην ερμηνεία του! Έφτασε σε μια υποκριτική ταυτότητα που με άφησε άναυδη γιατί ποτέ δεν περίμενα να φτάσω στο σημείο να σιχαθώ και να λυπηθώ ταυτόχρονα ένα πλάσμα σαν τον ήρωα που υποδύεται! Οι υποκριτικές του δυνατότητες απέχουν χιλιόμετρα από τα σημάδια που έχει αφήσει στις τηλεοπτικές του επιλογές, ενώ ακούμπησε τόσο πειστικά πάνω στην αρρωστημένη ψυχοσύνθεση του Ralph, που η αναλυτική του προεργασία πάνω στο ρόλο φαίνεται ξεκάθαρα καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης… Ένας άνθρωπος με τεράστιες ρωγμές που αιχμαλωτίζει τη ματιά σου, προσφέρει στον Αντώνη Καρυστινό την ευκαιρία να τον θυμόμαστε για τον συγκεκριμένο ρόλο και τελικά ο ίδιος μόνο να κερδίσει μπορεί από αυτή τη θεατρική “δοκιμασία”!

Η Μαρία Καλλιμάνη κινήθηκε σε ρυθμούς χαμηλότερης έντασης, καθώς ναι μεν ήταν ευδιάκριτη η ψυχική παρακμή της ηρωίδας η οποία συνοδευόταν από τις αντίστοιχες εξάρσεις αλλά από την άλλη πλευρά, στο σύνολό της, ήταν σαν να παρέμενε διακριτικά λίγο πιο πίσω για να αναδειχθούν οι δύο παραπάνω ρόλοι. Η ηθοποιός πάντως, αν και δεν την είχα θεατρικά ξαναδεί, μου γέννησε τη περιέργεια να την ξαναδώ στο θέατρο σύντομα. Ο Χρήστος Καπενής δεν διαθέτει κάποιον ενεργό ρόλο στη παράσταση, αλλά η παρουσία του συμβάλλει στην όλη ατμόσφαιρα που θέλει να αποδώσει ο σκηνοθέτης, αν και θεωρώ πως λίγοι είναι εκείνοι που τον παρατηρούν, καθώς είναι εντελώς απορροφημένοι από την πλοκή, την εξέλιξη του έργου και όσα συμβαίνουν επί σκηνής!

Ο Πάνος Κοκκινόπουλος όχι μόνο αξιοποίησε στο έπακρο τις δυνατότητες του κάθε ηθοποιού, αλλά έβγαλε από μέσα τους στοιχεία που δεν πιστεύαμε καν ότι υπήρχαν! Πραγματικά εξαιρετική η πρώτη του απόπειρα στο θέατρο καθώς μόνο θετικά στοιχεία έχει να επισημάνει κανείς, ενώ περιμένουμε εναγωνίως τη “διάθεση” της επόμενης θεατρικής του κίνησης! Το σκηνικό και τα κοστούμια της Ντόρας Λελούδα ταιριάζουν αριστοτεχνικά με τη σκηνοθετική προσέγγιση, ενώ η μουσική επιμέλεια του ίδιου του σκηνοθέτη κινείται στα μονοπάτια που τον έχουμε γνωρίσει από την τηλεόραση τα τελευταία χρόνια!

Τι άλλο να σας πω; Σαφώς αν αγαπάτε το καλό θέατρο, τρέξτε! Γιατί αλλιώς θα έχετε χάσει χωρίς αμφιβολία μια από τις καλύτερες παραστάσεις της σεζόν…

Παίζουν: Παναγιώτα Βλαντή, Αντώνης Καρυστινός, Μαρία Καλλιμάνη, Χρήστος Καπενής

Συντελεστές

Μετάφραση: Μαργαρίτα Δαλαμάγκα-Καλογήρου

Σκηνοθεσία: Πάνος Κοκκινόπουλος

Σκηνικά – Κοστούμια: Ντόρα Λελούδα

Φωτισμοί: Γιάννης Δρακουλαράκος

Μουσική Επιμέλεια: Πάνος Κοκκινόπουλος

Βοηθός σκηνοθέτη: Χρήστος Καπενής