Gamma Ray: Power Metal ολοκαύτωμα!

tralala.gr Posted On 21 Φεβρουαρίου, 2010

629 Προβολές

Κοινοποιήσεις

Στο δια ταύτα τώρα, πρώτοι σε αυτό το power metal ολοκαύτωμα εμφανίστηκαν οι SECRET SPHERE, οι οποίοι δεν με είχαν συγκινήσει πριν τους δω live, και δυστυχώς δεν κατάφεραν να το αλλάξουν αυτό. Στα κλασικά power μονοπάτια, ευχάριστοι, με όρεξη, καλοί για μουσική στο background αλλά μέχρι εκεί. Ένα συγκρότημα της σειράς το οποίο, αφού δεν κατάφερε τίποτα με πέντε ήδη δίσκους στο ενεργητικό τους, δεν βλέπω το λόγο να το κάνει τώρα.

Οι FREEDOM CALL αντίθετα ζέσταναν τα αίματα, αφού, ναι μεν δεν πρωτοτυπούν μουσικά, πώς να πρωτοτυπήσεις άλλωστε παίζοντας power, έχουν όμως πιασάρικες συνθέσεις με πολύ ωραία refrain που σε ωθούν να τραγουδήσεις μαζί τους. Το ότι είναι μια πιο χαρούμενη εκδοχή των GAMMA RAY το καταλαβαίνεις με το πρώτο άκουσμα (ε, τι συγκρότημα περιμέναμε από τον Zimmermann;), το ότι ο τραγουδιστής-κιθαρίστας είναι μια ρέπλικα του Hansen όμως δεν το είχα προσέξει, ο τύπος το πρωί πρέπει αντί για καθρέφτη να κοιτάζεται στο εικόνισμα του Hansen στο προσκεφάλι του(όλοι εκεί μέσα έχουμε από ένα τέτοιο). Θα μου άρεσε να ακούσω περισσότερα τραγούδια από το τρομερό ντεμπούτο και το “Eternity”, αλλά στο τέλος το ορεκτικό κρίνεται ικανοποιητικότατο με αποκορύφωση τa “Tears Of Babylon” και φυσικά το “We Are One”.

Ώρα για κυρίως πιάτο όμως και GAMMA RAY. Έχοντας κυκλοφορήσει τον καλύτερο δίσκο τους μετά το “Power Plant”, δεν ήταν δυνατόν να μην δώσουμε το παρόν μπροστά στον αρχιερέα του ευρωπαϊκού power metal, και ας μην γέμισε το Fuzz.

http://www.youtube.com/watch?v=VghjT-1MRKc

Εισαγωγή για καλωσόρισμα και στο καπάκι “Gardens of the sinner”. Ωραία αρχίσαμε. Συνέχεια με “New World order”, ένα πολύ ωραίο κομμάτι από έναν μέτριο κατά τα’ άλλα δίσκο. Φυσικά δεν ήταν δυνατό να λείπουν κομμάτια από τον νέο δίσκο, αρχής γενομένης με το “ Empathy”. Καλό και το “ Deadlands ” που ακολούθησε, αλλά από κει και πέρα το show έκανε μια μικρή κοιλιά με αποκορύφωμα το χειρότερο τραγούδι του τελευταίου δίσκου “ No need to cry”. Από το λήθαργο στα ουράνια με το “Abyss of the void” και πάλι πίσω με το drum solo. Εδώ πρέπει να πω ότι δεν με νοιάζει πόσο καλό είναι ένα solo, ΒΑΡΙΕΜΑΙ τα solo σε συναυλία.

Ε, από εκεί και πέρα η συναυλία απογειώθηκε. Καμία μέτρια στιγμή με αποκορύφωση το all-time classic “ Rebellion in Dreamland”. Τέλος του κανονικού set με το “Man on a Mission” και μετά την κλασική ολιγόλεπτη αναμονή, “ I want out” για encore. Τελευταίο τραγούδι του set-list ήταν το “Send me a sign”(ιδανικό κλείσιμο), αλλά μετά τις ιαχές για “ Ride the sky”, ο Kai έδωσε την διαταγή για ικανοποίηση του πλήθους, και αφού έπνιξε τις διαμαρτυρίες των υπολοίπων, μιας και ήταν απροβάριστο, μας έστειλε στον έβδομο ουρανό.