Μουσικές Βιογραφίες: Paul David Hewson (Bono – U2)

Βύρων Τσουράπης Posted On 10 Μαΐου, 2012

1.2K Προβολές

Κοινοποιήσεις

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Δουβλίνο, στην Ιρλανδία, και πήγε στο σχολείο Mount Temple Comprehensive, όπου γνώρισε και τη μελλοντική του σύζυγο, Ali Hewson, καθώς και τα υπόλοιπα μέλη των U2.Ο Bono, γράφει σχεδόν όλους τους στίχους των U2, χρησιμοποιώντας συχνά πολιτικά, κοινωνικά, και θρησκευτικά θέματα. Καθώς το γκρουπ «ωρίμαζε», εμπνεόταν περισσότερο από τις προσωπικές εμπειρίες που μοιραζόταν με τα υπόλοιπα μέλη των U2.

Έγραψε το τραγούδι «The Sweetest Thing» όταν συνειδητοποίησε ότι είχε ξεχάσει τα γενέθλια της γυναίκας του. Τα έσοδα του τραγουδιού, που έγινε Hit single, τα έδωσε στη σύζυγό του, Ali Hewson, η οποία με τη σειρά της τα δώρισε στα θύματα του Chernobyl.

Έχει έναν αδερφό, οχτώ χρόνια μεγαλύτερο. Η μητέρα του ήταν Αγγλικανή και ο πατέρας του Ρωμαιοκαθολικός. Οι γονείς του συμφώνησαν λοιπόν, ότι το πρώτο παιδί θα ανατρεφόταν ως Αγγλικανό και το δεύτερο ως Καθολικό. Παρ’ όλο που ο Bono ήταν το δεύτερο παιδί, πήγαινε επίσης στην Ιρλανδική Εκκλησία, με την μητέρα του και τον αδερφό του.

Ο Bono είναι παντρεμένος με την Alison Hewson (γεν. Stewart). Η σχέση τους ξεκίνησε το 1975 και παντρεύτηκαν Tστις 21 Αυγούστου 1982. Το ζευγάρι έχει αποκτήσει τέσσερα παιδιά. Ο Bono ζει στο Killiney στο νότιο Δουβλίνο με την οικογένειά του και μοιράζεται μια βίλα στην Eze της Alpes-Maritimes στο νότο της Γαλλίας με τον The Edge (David Howell Evans, μέλος των U2).

Ο Bono δεν αποχωρίζεται σχεδόν ποτέ τα γυαλιά του. Κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης στο Rolling Stone, δήλωσε:

«Τα μάτια μου είναι πολύ ευαίσθητα στο φως. Αν κάποιος με πάρει φωτογραφία χρησιμοποιώντας φλας, το δεξί μου μάτι θα είναι πρησμένο για το υπόλοιπο της ημέρας. Μπορώ να πω πως τα φοράω για να προστατεύω τα μάτια μου, αλλά και για να φαίνομαι πιο ωραίος!!! Έτσι, είναι θέμα προσωπικής ζωής, ματαιοδοξίας αλλά και ευαισθησίας».

Το 2002, μπήκε στη λίστα με τους 100 πιο Μεγάλους Βρετανούς σε μια δημοσκόπηση που διεξήχθη στο ευρύ κοινό της χώρας, παρ’ όλο που είναι Ιρλανδός.

Τον Μάιο του 2010, ο Bono υπέστη έναν τραυματισμό, ενώ προετοιμαζόταν για την επικείμενη περιοδεία των U2, και μεταφέρθηκε σε μια γερμανική νευροχειρουργική κλινική στο Μόναχο για μια επείγουσα εγχείρηση. Ολόκληρο το κομμάτι της περιοδείας στη Βόρεια Αμερική αναβλήθηκε και επαναπρογραμματίστηκε για το 2011. Για τους ανθρώπους που έχουν ταλέντο στη μουσική έχει δηλώσει: «Η καλή μουσική γράφεται από αυτούς που τρέχουν προς ή μακριά από το Θεό». Είναι ο μοναδικός άνθρωπος στον πλανήτη που έχει προταθεί για: Oscar, Grammy, Golden Globe, και βραβείο Nobel.

Οι U2 σχηματίστηκαν το 1976 στο Δουβλίνο, όταν ο Larry Mullen Jr έβαλε μια αγγελία στον πίνακα ανακοινώσεων του λυκείου Mount Temple, αναζητώντας ενδιαφερόμενα μέλη για τη σύσταση γκρουπ. Σύντομα απάντησαν οι άλλοι τρεις και ο Dick Evans. Αρχικά, το σχήμα ονομαζόταν Feedback και έπαιζε τραγούδια των Beatles και των Rolling Stones.

Το 1977, μετονομάστηκε σε The Hype για να καταλήξουν στο U2 όταν αποχώρησε ο Dick Evans για να σχηματίσει τους Virgin Prunes.
Πριν καν πάρουν το απολυτήριό τους, είχε διαφανεί ότι… η τετράς θα γινόταν ξακουστή. Στην τελευταία τάξη του Λυκείου, το 1978, όταν οι συμμαθητές τους έδιναν εξετάσεις για το πανεπιστήμιο, εκείνοι κέρδιζαν βραβείο σε διαγωνισμό ταλέντων με χορηγό την μπύρα Guinness. Συμπτωματικά, ο μάνατζέρ τους λέγεται Paul McGuinness, τους “ψάρεψε” τότε και παραμένει μαζί τους μέχρι και την κυκλοφορία του πιο πρόσφατου άλμπουμ τους, “No Line On The Horizon”. Παρά τις αδιαμφισβήτητες ικανότητες του Paul McGuinness, ο οποίος ήταν μάνατζερ των Stranglers, το γκρουπ συνάντησε δυσκολίες στα πρώτα του βήματα. Μια ακρόαση στη δισκογραφική CBS δεν ευοδώθηκε. Ωστόσο, το φθινόπωρο του 1978 κυκλοφόρησαν σε ανεξάρτητη εταιρία το ΕΡ “U2 Three” μόνο στην Ιρλανδία, όπου και έφτασε στην κορυφή των τσαρτς, όπως και το σινγκλ “Another Day” στις αρχές του 1980, λίγο πριν υπογράψουν στην Island Records.

Τον Ιανουάριο του 1980 γίνονται ξακουστοί στην Ευρώπη με το μουσικό περιοδικό ‘Hot Press’ και τον ίδιο χρόνο τον Απρίλιο υπογράφουν συμβόλαιο με την μουσική δισκογραφική εταιρία Island Records και δημιουργούν το single ‘11 O`Clock Tick Tock’. Μέσα στα επόμενα τρία χρόνια οι U2 είχαν μόνο επιτυχίες.

Καθοριστική υπήρξε η συμβολή του παραγωγού Steve Lillywhite στα τρία πρώτα άλμπουμ των U2, “Boy” (1980), “October” (1981) και “War” (1983), που φέρουν την υπογραφή του. Χαρακτηρίζονται από τον τραχύ, κιθαριστικά, ήχο τού Edge, που έκανε τη διαφορά ανάμεσα στο πλήθος των διαφόρων γκρουπ που βάδιζαν στον απόηχο του πανκ και σε ό,τι ετοιμαζόταν να γεννηθεί μουσικά στις αρχές του ’80.

Τα “I Will Follow” και “Gloria” ήταν τα σινγκλ που ξεχώρισαν από το “Boy” και το “October”, αντίστοιχα. Το πρώτο πραγματεύεται την αναζήτηση της ταυτότητας στο μεταίχμιο εφηβείας – ενηλικίωσης, ενώ με το δεύτερο γινόταν αντιληπτή η θρησκευτική τους γαλούχηση σε μια αυστηρά καθολική χώρα. Όμως το μεγάλο άλμα στην ευρύτερη αναγνωρισιμότητα το πέτυχαν με τον τρίτο δίσκο τους, “War” (1983), που έφτασε κατευθείαν στο Νο1 των άλμπουμ στη Μ. Βρετανία και στο Νο 12 στις ΗΠΑ.

http://www.youtube.com/watch?v=EUq929HPEO4

http://www.youtube.com/watch?v=BKqp6VFjSFY

Η πολιτικοποιημένη τοποθέτηση του γκρουπ είναι εμφανής τόσο στο “New Year’s Day” (Νο 11 στη Μ. Βρετανία), που μιλά για την “Αλληλεγγύη”, το πρώτο μη κομμουνιστικό συνδικάτο που ίδρυσε ο Πολωνός Λεχ Βαλέσα στις αρχές της δεκαετίας του ’80 στην κομμουνιστική Πολωνία, όσο και στο “Sunday, Bloody Sunday”, που αναφέρεται στη “ματωμένη Κυριακή” της 27ης Ιανουαρίου 1972 στο Derry της Βόρειας Ιρλανδίας, όταν ο βρετανικός στρατός Κατοχής άνοιξε πυρ εναντίον 27 άοπλων πολιτών κατά τη διάρκεια διαδήλωσης. Εμβληματικό κομμάτι – “σημαία”, όπως η λευκή που ανεμίζει ιδρωμένος ο Bono στο βίντεο του κομματιού από τη συναυλία τους στο Red Rocks του Κολοράντο το 1983, και εικόνα που έχει εντυπωθεί στη μνήμη των φαν τους, με τον μπροστάρη των U2 συνεπαρμένο από τον παλμό του κομματιού και τα νοήματα που σηματοδοτεί για έναν Ιρλανδό το τότε “νωπό” ακόμη γεγονός.

Η ηχογραφημένη εκείνη συναυλία αποτέλεσε το τέταρτο άλμπουμ τους, με τίτλο “Live Under A Blood Red Sky” (1983), που αποτελεί στίχο από το “New Year’s Day”. Εντωμεταξύ, ακολούθησε η συμμετοχή τους στο Live Aid το 1985 και στην ηχογράφηση του “Do They Know It’s Christmas?” με πλειάδα καλλιτεχνών που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Bob Geldoff για τα υποσιτιζόμενα παιδιά της Αφρικής. Στα επόμενο δύο άλμπουμ της δεκαετίας του ’80, οι U2 “εξευγένισαν” τον ήχο τους, αποτέλεσμα της συνεργασίας τους με το πρώην μέλος των Roxy Music, Brian Eno και τον Daniel Lanois, που υπογράφουν την παραγωγή των “The Unforgettable Fire” (1984) και “The Joshua Tree” (1987). Το “Pride (In The Name Of Love)” από το “Unforgettable Fire” αποτελεί φόρο τιμής στον Martin Luther King, ενώ στον δίσκο συμπεριλαμβάνεται άλλο ένα κομμάτι αφιερωμένο σε εκείνον, το “MLK”. Το ομώνυμο με το άλμπουμ κομμάτι το εμπνεύστηκαν από μία έκθεση φωτογραφίας για τη Χιροσίμα. Ακολούθησε το ΕΡ “Wide Awake In America” (1985) που κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ με τέσσερις live εκτελέσεις κομματιών του “Unforgettable Fire”. Η ανακήρυξή τους σε “γκρουπ της χρονιάς” από το έγκυρο μουσικό περιοδικό Rolling Stone το 1985 λειτούργησε ενισχυτικά και προετοίμασε το έδαφος για το επόμενο βήμα.

http://www.youtube.com/watch?v=Oaa0xD65pmg

Η άνοιξη του 1987 σημαδεύτηκε από την κυκλοφορία του “The Joshua Tree”, τη μεγαλύτερη, δισκογραφικά, στιγμή τους στη δεκαετία του ’80. Έγινε δεκτό με διθυραμβικές κριτικές, μερικές από τις οποίες το χαρακτήρισαν “αριστούργημα”. Ήταν ο πρώτος δίσκος τους που ανέβηκε στο Νο1 στις ΗΠΑ και ο τρίτος στη Μ. Βρετανία, όπου έγινε πλατινένιος εντός 28 ωρών. Μπορεί το “With or Without You” και το “I Still Haven’ t Found What I’m Looking For” να σκαρφάλωσαν στην κορυφή στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού, ωστόσο συγκαταλέγονται στα πιο αναγνωρίσιμα κομμάτια “σήμα – κατατεθέν” των U2 παγκοσμίως, όπως και το “Where The Streets Have No Name”, που το 1991 διασκεύασαν… αναπάντεχα οι Pet Shop Boys! Το πολιτικοποιημένο στίγμα δίνεται αυτή τη φορά στο κομμάτι “Bullet The Blue Sky”, που αναφέρεται στην πολιτική των ΗΠΑ να στηρίζουν δικτατορίες σε χώρες του Τρίτου Κόσμου ανατρέποντας κομμουνιστικά καθεστώτα και επικεντρώνεται στην περίπτωση του Ελ Σαλβαδόρ και τον βομβαρδισμό του από αμερικανικά μαχητικά αεροσκάφη. Στην τουρνέ που ακολούθησε ηχογράφησαν νέο υλικό το οποίο κυκλοφόρησε υπό τον τίτλο “Rattle and Hum” (1988), ενώ το ομώνυμο ντοκιμαντέρ κινηματογράφησε ο ελληνικής καταγωγής Phil Joannou. Ούτε το ντοκιμαντέρ, ούτε ο δίσκος έτυχαν ενθουσιώδους υποδοχής. Μόνο το “Desire” έφθασε μέχρι το Νο 3, αν και το άλμπουμ έχει να επιδείξει συνεργασία με τον Β.Β. King στο “When Love Comes To Town”.

http://www.youtube.com/watch?v=XmSdTa9kaiQ

Με το “Achtung Baby” (1991), οι U2 προσάρμοσαν τον ήχο τους στις απαιτήσεις των αρχών της δεκαετίας του ’90 και άνοιξαν ένα νέο κεφάλαιο στη δισκογραφία τους. Το άλμπουμ, που ηχογραφήθηκε στο Βερολίνο με παραγωγούς ξανά τον Εno και τον Lanois, “χαϊδεύει” ηλεκτρονικούς ήχους και συνδυάζει επιλεκτικά στοιχεία της μουσικής σκηνής του Madchester που ήδη γνώριζε άνθηση τότε, αλλά και της περιόδου των τελών της δεκαετίας του ’70 του Bowie, πάλαι ποτέ συνεργάτη του Εno. Παγκοσμίως Νο 1, ανέδειξε στο Top 10 το πολυακουσμένο “One” και το πιο ανατολίτικο “Mysterious Ways”, ενώ… καριέρα έκανε το “Even Better Than The Real Thing” και το “Who’s Gonna Ride Your Wild Horses?”. Την από – την – κορυφή – ως – τα – νύχια δερμάτινη περιβολή και τα τεράστια μαύρα γυαλιά ηλίου που φοράει στο βίντεο του “The Fly”, ο Bono τη διατήρησε στη διάρκεια της περιοδείας Zoo TV που ξεκίνησε στις αρχές του 1992, ένα σαρκαστικό σχόλιο επάνω στον κόσμο των media, από τον οποίο, ωστόσο, τρέφονται και οι ίδιοι οι U2.

Η περσόνα The Fly μετονομάστηκε σε MacPhisto στο ευρωπαϊκό κομμάτι της περιοδείας τους, λίγο προτού κυκλοφορήσουν το άλμπουμ “Zooropa” (1993). Περισσότερο ηλεκτρονικός έως techno ήχος, ακολούθησε μέτρια καριέρα στις πωλήσεις και δεν ανέδειξε επιτυχίες, εκτός από τα “Lemon”, “Numb” και το μελωδικό “Stay (Faraway So Close)” που ακούγεται στο ομώνυμο φιλμ του Wim Wenders. Μέχρι τον επόμενο δίσκο τους, δοκίμασαν μεμονωμένες συνεργασίες, κάπως σαν διάλειμμα για να μη βαρεθούν ο ένας τον άλλο, αφού πρώτα κυκλοφόρησαν το “Hold Me, Thrill Me, Kiss Me, Kill Me” για το σάουντρακ του “Batman Forever”.

http://www.youtube.com/watch?v=hWHwI-Hvpzo

http://www.youtube.com/watch?v=n8FAO2-cHaE

Ο Bono και ο Edge έγραψαν το 1995 το “Goldeneye” που τραγουδά η Tina Turner στο σάουντρακ του ομώνυμου φιλμ του Τζέιμς Μποντ, ενώ ο Larry Mullen Jr και ο Adam Clayton έπραξαν αντιστοίχως τo 1996, διασκευάζοντας το “Theme from Mission Impossible”. Ενδιαμέσως, μεσολάβησε η συνεργασία με τον Eno υπό την ονομασία Passengers και τίτλο “Original Soundtracks Volume 1” (1995), τα έσοδα του οποίου διατέθηκαν στη Βοσνία. Από το άλμπουμ… “σπρώχτηκε” με το ζόρι το “Miss Sarajevo”, στο οποίο συμμετείχε ο Luciano Pavarotti.

http://www.youtube.com/watch?v=e_iTQ4135Xg

http://www.youtube.com/watch?v=smPKQSHnaXk

Δέκα χρόνια μετά τη μεγαλύτερη επιτυχία τους, την άνοιξη του 1997 κυκλοφόρησε η μεγαλύτερη εμπορικά αποτυχία της δεκαετίας του ’90. Το “Pop”, παρά το ότι έγινε Νο 1 σε 27 χώρες, ήταν ένας κατά βάση χορευτικός δίσκος, με τους U2 να χορεύουν σε ρυθμούς “Discotheque”.

http://www.youtube.com/watch?v=6Crpw-nfCok

Το 1997 οι U2 κάνουν την περιοδεία Popmart Tour οι όποια πέρασε από τη Θεσσαλονίκη και το Σεράγεβο το όποιο ήταν σε περίοδο ειρήνης

Στις 26 Σεπτεμβρίου 1997 εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα, δίνοντας συναυλία στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, η οποία τότε ήταν Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης. Εξού και το εισιτήριο κόστιζε μόνο 4.000 παλιές δραχμές. Έτσι, και οι Έλληνες φαν είχαν επιτέλους την ευκαιρία να δουν ιδίοις όμμασι την τετράδα ζωντανά, σε μια σκηνή με μια πελώρια 30μ. αψίδα που παρέπεμπε στο trademark των McDonalds, ένα γιγάντιο λεμόνι 10 μ. και μια τεράστια ελιά με μια οδοντογλυφίδα ύψους 30 μ.

http://www.youtube.com/watch?v=2Hp7Kc_KvVA

Την στιγμή που ο Bono ήταν στην σκηνή ο πατέρας του έχασε την μάχη για την ζωή του. Oι U2 σε πένθος δεν ηχογραφούν άλλον δίσκο μέχρι το 2004 όπου βγαίνει το CD How To Dismantle An Atomic Bomb και ξεκινούν την περιοδεία Vertigo.

Τον Νοέμβριο του 1998 κυκλοφόρησαν το “Best of 1980 -1990” και υπέγραψαν συμβόλαιο 50 εκατ. δολαρίων (περίπου 37 εκατ. ευρώ) με την Polygram. Έχοντας αναγάγει τον ακτιβισμό σε πάρεργο προκειμένου να κρατά τους προβολείς της δημοσιότητας στραμμένους επάνω του και κατ’ επέκτασιν και στην υπόλοιπη κομπανία, ο Bono, αυτήν την φορά αυτοεχρίσθη σταυροφόρος υπέρ της κατάργησης των χρεών των χωρών του Τρίτου Κόσμου.

Στο πλαίσιο αυτό, συνάντησε τον Bill Clinton, τον Tony Blair και τον Πάπα Ιωάννη, ενώ κυκλοφόρησε με τον Wyclef Jean των Fugees το κομμάτι “New Day”, τα έσοδα του οποίου πήγαν αυτή τη φορά στο Κόσοβο. Κατόπιν, στη λογική του “μάθε τέχνη κι άσ’ τηνε”, δοκίμασε τις δυνατότητές του στην κινηματογραφική παραγωγή και τη συγγραφή σεναρίου στο φιλμ του Wenders, “Million Dollar Hotel”, στο οποίο –φυσικά και- εμφανίστηκε.

Ξανά με τους Eno και Lanois στην παραγωγή, οι U2 κυκλοφόρησαν το 2000 το άλμπουμ “All That You Can’t Leave Behind”, σημειώνοντας έπειτα από παρέλευση αρκετών ετών, υψηλές πωλήσεις, ανεβαίνοντας στο Νο 1 σε αρκετές χώρες και στο Νο 3 στις ΗΠΑ, ενώ κέρδισαν βραβεία Grammy για τα κομμάτια “Beautiful Day” και “Walk On”.

Το άλμπουμ ακολούθησε η Elevation Tour και το 2002 η συλλογή “Best οf 1990 – 2000”. Ο πατέρας του Bono έπασχε από καρκίνο και ήταν έτοιμος για να πεθάνει για αυτό τον πήρε μαζί του στην τελευταία περιοδεία του την Elevation Tour και εκεί έγινε το μοιραίο.

Στα τέλη του 2004 κυκλοφόρησε το “How To Dismantle An Atomic Bomb”, με τον παλιό τους γνώριμο Steve Lillywhite στην παραγωγή. Ο δίσκος ανέβηκε αμέσως στην κορυφή του Billboard, έγινε πλατινένιος και κέρδισε οκτώ Grammy, μεταξύ των οποίων για το Άλμπουμ της Χρονιάς, Ροκ Άλμπουμ της Χρονιάς και Τραγούδι της Χρονιάς για το “Sometimes You Can’t Make It On Your Own”.

http://www.youtube.com/watch?v=mjtWlulx3eA

Στις αρχές του 2005 μπήκαν στο Rock and Roll Hall of Fame και ξεκίνησαν την παγκόσμια περιοδεία Vertigo.

Το “μικρόβιο” του ακτιβισμού ξαναχτύπησε τον Bono, που συνέχισε να προσπαθεί για την Αφρική και έγινε εξώφυλλο στο Time με το ζεύγος Bill και Melinda Gates, με τους οποίους συνδιοργάνωσαν το 2005 το Live 8, είκοσι χρόνια μετά το Live Aid. Ξανά “στα σίγουρα”, Εno, Lanois και Lillywhite βοήθησαν τους U2 να συγκροτήσουν τον δωδέκατο δίσκο τους, “No Line On The Horizon” που κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 2009, με πρώτο σινγκλ το δυναμικό “Get On Your Boots” και κατόπιν το “Magnificent”.

Το Σεπτέμβριο του 2010 και στα πλαίσια της περιοδείας τους 360°, οι U2 επισκέφθηκαν και τη χώρα μας δίνοντας μια εκπληκτική συναυλία στην Αθήνα.

Τον Απρίλιο του 2011, η συγκεκριμένη περιοδεία έγινε η πιο υψηλή σε ποσά περιοδεία στην ιστορία, αποφέροντας και ξεπερνώντας τα κέρδη από 558 εκατ. δολάρια και σπάζοντας το προηγούμενο ρεκόρ των Rolling Stones.

Δισκογραφία U2: