Χάρις Αλεξίου: «Είμαι πολύ τυχερή που είχα διάρκεια»!
Πρόσφατα βραβεύτηκε στην καλλιτεχνική κατηγορία με το βραβείο «Giglio d’ Oro» («χρυσό κρινάκι») του ιταλικού ιδρύματος «Premio Galileo 2000» ενώ παράλληλα αυτές τις μέρες ξεκινά τη μεγάλη της περιοδεία με αφετηρία το Ελσίνκι.
Δεν πιστεύει στα ζόρια: «Πιστεύω στην έκρηξη μιας ενέργειας που συμπαρασύρει κι άλλους. Όταν γεννιέται ένα μεγάλο ταλέντο, τότε ενεργοποιούνται κι άλλοι. Δεν είναι η ευδαιμονία ούτε η κατάθλιψη που γεννούν τη δημιουργία» λέει χαρακτηριστικά.
Για τις δισκογραφικές εταιρίες: «Οι εταιρείες βρίσκονται σε τρομερό αδιέξοδο, οι δίσκοι δεν πουλάνε και η διάθεσή τους γίνεται πια από τις εφημερίδες. Δεν ξέρουμε πόσο θα κρατήσει ούτε πόσο φυσιολογικό είναι. Αλλά και σ’ αυτό το παιχνίδι δεν μπορεί να μπει ένας νέος. Αρα είναι η χειρότερη εποχή γι’ αυτούς. Μόνο στο χώρο του εναλλακτικού υπάρχει μεγαλύτερη αυτονομία στη δημιουργία».
Για τη καλλιτεχνική διάρκεια: ««Ένας καλλιτέχνης μπορεί, πράγματι, να διαρκέσει και 40 χρόνια -όπως εγώ, ο Γιώργος Νταλάρας και άλλοι της γενιάς μου. Απ’ την άλλη, αναρωτιέμαι γιατί πρέπει να υπάρχει τόση διάρκεια. Γιατί πρέπει να ‘ναι ο ίδιος άνθρωπος, που θα σου κάνει μια ζωή παρέα»; Είναι υπέρ των νέων καλλιτεχνών: «Φτάνει να παράγεται ωραίο τραγούδι, μουσική, λόγος και ποίηση. Μπορεί να έφτασε η στιγμή να πέσουν τα μεγάλα είδωλα».
Νιώθει τυχερή που έχει διάρκεια στο χώρο αλλά δεν θέλει να υπάρχουν δυναστείες : « Ακόμα λαχταρώ να τραγουδήσω κι έχω την αποδοχή του κόσμου -διαφορετικά, θα είχα αποτραβηχτεί».
Η ίδια καλωσορίζει τους νέους καλλιτέχνες και δεν προσπαθεί να προστάσει το χώρο της, για όσους την κατακρίνουν λέει: «Ο μεγάλος αποσύρεται κι έρχεται ο επόμενος. Αλλά παρακαλώ όσους με κρίνουν γιατί μένω στο τραγούδι τόσο καιρό, να δουν αν μπορώ να τραγουδάω ακόμα».
Είναι της άποψης ότι ο καθένας είναι μοναδικός: «Δεν θα ξαναγίνει Καζαντζίδης ή Μοσχολιού, αλλά μετά από αυτούς έγινε η Αλεξίου, μετά η Μελίνα Κανά, μετά η Ελεονώρα Ζουγανέλη. Κάποιος άλλος θα γίνει και κανείς δεν ξαναγίνεται».
Από την Αριάδνη Στεφανίδου