Συνέντευξη | Ελένη Χατζίδου: «Με τον Παντελή Παντελίδη θα ήθελα και θα υπάρχει θέλει δεν θέλει ξανά συνεργασία, θα γίνει χαμός!»

Απλή, χαμογελαστή, προσιτή και για όσους την γνωρίζουν λίγο καλύτερα «αντράκι» η Ελένη κατάφερε μετά από αρκετές δυσκολίες και προσπάθειες να ξεχωρίσει σε μια περίοδο που οι περισσότεροι αναθεωρούν για το επάγγελμα του τραγουδιστή μιας και η κρίση έχει χώσει βαθιά τα νύχια της στον συγκεκριμένο χώρο. Η δημοσιογράφος του Tralala.gr Σοφία Μπεκιάρη την συνάντησε πριν λίγες μέρες στο όμορφο Mansion DC café της Γλυφάδας και αφού απόλαυσαν το καφεδάκι τους ακολούθησε μια συνέντευξη που μόνο αποκαλυπτική μπορεί να χαρακτηριστεί μιας και μας μίλησε για όλα… Για τον ανταγωνισμό που δέχτηκε, για τις “περίεργες” προτάσεις που της έχουν γίνει, για την επόμενη συνεργασία της με τον Παντελίδη ενώ μας αποκαλύπτει για πρώτη φορά ποιος είναι ο σύντροφος της και πως γνωρίστηκαν!!!

Όλα αυτά και πολλά ακόμη ενδιαφέροντα θέματα αμέσως τώρα στις οθόνες του υπολογιστή σας!

Ελένη βιώνεις την καλύτερη σου φάση αυτή την περίοδο;

Νομίζω πως ναι! Αυτή την στιγμή έχω ξεκινήσει τα live σε συνδυασμό πάντα με το Posidonio που δουλεύουμε τετραήμερο πια, οπότε καταλαβαίνεις το λιγότερο το πενθήμερο είναι κλεισμένο. Έχει βγει επίσης το καινούριο μου κομμάτι με τίτλο «Κεφάλι αγύριστο» εδώ και 15 μέρες περίπου και ανεβαίνει σιγά σιγά. Η αλήθεια είναι ότι το «Χειρότερα» το θέλει ακόμα ο κόσμος, το ζητάει, έχει πολύ «φόρα» και νομίζω πως «τρώω» λίγο από το καινούριο μου το κομμάτι αλλά σιγά σιγά προχωράει και αυτό, το γνωρίζει ο κόσμος, είναι καλοκαιρινό κομμάτι, χορευτικό. Προσπαθώ να υπάρχει έτοιμη και η συνέχεια μετά από αυτό, είναι το μεγάλο μου άγχος το τι θα γίνει μετά.

H μαμά μου, μού λέει πάντα «Δεν θα πεθάνουμε κιόλας, ωραία η δουλειά, αυτό ήθελες να κάνεις και είναι πολύ ωραίο να πετυχαίνεις αυτό που προσπαθείς χρόνια, αλλά μην πάθεις και τίποτα!».

Η ώθηση που σου έδωσε το «Χειρότερα» σου δημιούργησε το άγχος για το ποιο θα είναι το επόμενό σου βήμα;

Ε βέβαια. Στην αρχή δεν το χαιρόμουν κιόλας, τώρα μου είπα χαλάρωσε, απόλαυσέ το. Είναι λογικό να έχεις άγχος για την επόμενη δουλειά, τα επόμενα βήματα, είναι πολύ λεπτές οι ισορροπίες και πολλοί τραγουδιστές που έχουν κάνει ένα τραγούδι σουξέ κι έχει ακουστεί, μετά εξαφανίστηκαν και δεν θέλω να είμαι άλλη μία, στην οποία θα συμβεί αυτό. Παλεύω καθημερινά στο μαγαζί, θέλω να αποβάλλω τα προβλήματα και την κούραση και γενικά να είμαι χαρούμενος άνθρωπος. Πάντως δεν σου κρύβω πως τώρα άρχισα λίγο να το απολαμβάνω και να σκέφτομαι «Κοίταξε να χαρείς αυτό που σου συνέβη και που το θες τόσα χρόνια». Προσπαθώ να έχω μία ισορροπία αλλά το άγχος μου έχει δημιουργήσει πολύ μεγάλο πρόβλημα και μάλιστα στην αρχή είχα με το στομάχι μου σοβαρό θέμα, όχι αστεία.

Πώς είναι δυνατόν ενώ γίνεται τόσο μεγάλος χαμός με το τραγούδι, εσύ να μου λες ότι τώρα ξεκινάς να το απολαμβάνεις και μέχρι τώρα ήσουν γεμάτη άγχος;

Μέχρι να το συνειδητοποιήσω είχε περάσει μεγάλο διάστημα και τώρα το καταλαβαίνω. Όταν πηγαίνω σε εκπομπές και με ρωτάνε πως αισθάνεσαι για όλο αυτό, νομίζω ότι κολλάει το μυαλό μου και λέω «Τι έχει γίνει»; Ξυπνάω το πρωί και διαβάζω ένα περιοδικό και με βλέπω και λέω «Α, είμαι κι εγώ μέσα», χαίρομαι, παίρνω τη μαμά μου, τον μπαμπά μου και τους το λέω.

Θυμάμαι μία φίλη μου έλεγε χαρακτηριστικά: «Άμα γίνει πόλεμος ή κάτι άσχημο οικονομικά η Χατζίδου και οι κατσαρίδες θα μείνουν μόνο, κανένας άλλος». Η αλήθεια είναι πως ακόμα και σκάλες θα καθάριζα δεν έχω πρόβλημα, θα μπορούσα να κάνω τα πάντα.

Η οικογένειά σου πώς το δέχτηκε όλο αυτό;

Οι γονείς μου πάντα με πίστευαν και με υποστήριζαν, είχαν στο μυαλό τους ότι το κορίτσι τους είναι πολύ καλό και θα πετύχει, θα πηγαίνουμε στο μαγαζί να την ακούμε και μας αρέσει. Από την άλλη όμως σαν γονείς αναρωτιόντουσαν αν θα κάνω και τίποτα άλλο ή θα μείνω σε αυτό; Με ρωτούσαν αν υπάρχει μέλλον μιας και έχουν κοπεί οι ημέρες στα μαγαζιά. Δηλαδή ενώ με πίστευαν πολύ από την άλλη είχαν το άγχος, κάτι το οποίο είχα και εγώ. Όταν, λοιπόν έγινε όλο αυτό ούτε εκείνοι κατάλαβαν τι συνέβη, συγκεκριμένα μου λέει η μητέρα μου όταν μιλάμε στο τηλέφωνο «Μου χτυπάνε τα παιδάκια στο χωριό την πόρτα και με ρωτάνε αν είσαι σπίτι να τους δώσεις ένα αυτόγραφο» ή «Πήρε η θεία σου και είπε ότι σε είδε στην τάδε εκπομπή». Προχθές μου είπε πως την πήρε τηλέφωνο ένας παλιός συνάδελφος που είχε να μιλήσει δέκα χρόνια και της είπε: «Αυτή η Χατζίδου είναι η κόρη σου;;!!!» Κάπως έτσι το συνηδειτοποιούν και συγκινούνται πάρα πολύ, με κλάματα και τα σχετικά, ο μπαμπάς ειδικά κλάμα σαν μωρό: «Έδειξε και παιδικές σου φωτογραφίες και κοριτσάκι μου τι ωραία που τα είπες και έτσι σεμνή να μείνεις πάντα».

Σε προτρέπουν δηλαδή να μην πάρουν τα μυαλά σου αέρα;

Αντιθέτως, εγώ τους το λέω αυτό, τους λέω ότι μπορεί να μην είναι πάντα έτσι, «εγώ θα προσπαθήσω, έχω την διάθεση και την όρεξη, το κυνηγάω, το πολεμάω κάθε μέρα, αλλά αυτά τα πράγματα μπορεί να αλλάξουν από την μια ημέρα στην άλλη, μην τρελαίνεστε» τους λέω και μου απαντάνε «Όχι κορίτσι μου, ξέρουμε, σου έχουμε εμπιστοσύνη». Αυτό φυσικά που μου λένε όπως όλοι οι γονείς είναι να κρατάω τα λεφτά μου, να μην ξοδεύω, να μην σπαταλάω, να μην τρώω δεξιά κι αριστερά.

Άγχος έχουν για τον χώρο στον οποίο βρίσκεσαι;

Στην αρχή, όταν πρωτοπήγα Θεσσαλονίκη και τους είπα «Εγώ θέλω να γίνω τραγουδίστρια, είναι κάτι που μου αρέσει και θα ξεκινήσω σε ένα μαγαζί» είχαν ανέβει αμέσως στην Θεσσαλονίκη να γνωρίσουν τον επιχειρηματία του μαγαζιού και να δουν τι γίνεται σε αυτό. Μήπως είναι κανένα σκοτεινό και περίεργο μέρος;; Ο επιχειρηματίας μήπως είναι κανένας με όπλα και με ναρκωτικά;;; Και φυσικά ο επιχειρηματίας –τρεις ήταν- ήταν ήσυχοι άνθρωποι, οικογενειάρχες και το μαγαζί ήταν τότε από τα καλύτερα της Θεσσαλονίκης, το «Ρόδον». Με τον Νίκο Βέρτη ήταν η πρώτη μου δουλειά και είδαν πως όλα ήταν τόσο ωραία, με όμορφο κλίμα. Ήταν και τα αδέρφια της μαμάς μου και του μπαμπά μου κοντά, δηλαδή μπορούσαν να ελέγξουν που ήμουν, ερχόντουσαν στο μαγαζί να με δουν, να φάμε όλοι μαζί οικογενειακά, έβλεπαν πως είμαι ή αν έχω μπλέξει πουθενά οπότε ήταν εντάξει. Το μόνο που τους νοιάζει πλέον είναι να μην κουράζομαι, να προσέχω την υγεία μου, η μαμά μου, μού λέει πάντα «Δεν θα πεθάνουμε κιόλας, ωραία η δουλειά. Αυτό ήθελες να κάνεις και είναι πολύ ωραίο να πετυχαίνεις αυτό που προσπαθείς χρόνια, αλλά μην πάθεις και τίποτα!».

Επί ένα μήνα χωρίς υπερβολή με το που τελείωνε το πρόγραμμα πήγαινα και έκανα εμετό, και από το άγχος που έβγαινα στην πίστα με τον κόσμο και έτρεμα σαν το ψάρι αλλά και από τον πόλεμο που δεχόμουν, παρόλο που δεν πείραζα κανέναν.

Οι σπουδές Θεολογίας προέκυψαν για να ικανοποιήσεις τους γονείς σου ή ήθελες και εσύ ακόμα ένα εφόδιο;

Είναι ένα συν σίγουρα! Ακόμα και πτυχίο να μην έπαιρνα, που δεν μπορούσα να μην το πάρω, διότι το είχα υποσχεθεί στη μαμά όταν μου έστειλε και μεταξύ άλλων μου έγραφε: «Πρόσεχε τον εαυτό σου, να ξεκουράζεσαι, σου στέλνω γεμιστές πιπεριές κτλ, κτλ, κτλ και πάρε το πτυχίο σου κοριτσάκι μου, κάντο για μένα» ε με το που το διάβασα αυτό, λέω δεν γίνεται να μην το πάρω, προσπάθησα, ξενύχτισα, διάβασα, εδώ στα καμαρίνια ήμουν συντροφιά με τα βιβλία και τα κατάφερα. Δεν είπα ποτέ ότι θα πάω να διδάξω θεολογία, το ήξεραν ότι δεν υπάρχουν αυτές οι πιθανότητες, αλλά σκεφτόντουσαν ότι σε περίπτωση που θες να μπεις σε μία τράπεζα, σε ένα κοινωνικό ίδρυμα, χρειάζεται να έχεις ένα πανεπιστημιακό πτυχίο.

Αν δεν γινόσουν τραγουδίστρια, θα μπορούσες να εργάζεσαι σε ένα γραφείο, να λειτουργείς πρωί, με ένα άλλο ωράριο;

Τα πάντα θα μπορούσα να κάνω και σκληρά πράγματα. Αλήθεια, δεν φοβάμαι την δουλειά. Ίσως επειδή δούλευα από μικρή, έχω κάνει διάφορα, σε μαγαζιά με ρούχα, σε ανθοπωλείο, ως barwoman και πολλά ακόμη. Για να καταλάβεις μικρή, πριν καταλάβω ότι μου αρέσει το τραγούδι, καθόμουν στο γραφείο του μπαμπά έπαιρνα τις σφραγίδες του, γιατί ο μπαμπάς μου δούλευε σε ασφαλιστική για ένα διάστημα, έβαζα υπογραφές στα χαρτιά κι έλεγα: «Εγώ θέλω να γίνω γραμματέας», έβλεπα τα χαρτιά, τα έφτιαχνα αλφαβητικά, μου έλεγε ο μπαμπάς μου κάνε εκείνο, κάνε το άλλο και ένιωθα σημαντική και ότι κάτι κάνω. Θυμάμαι μία φίλη μου έλεγε χαρακτηριστικά: «Άμα γίνει πόλεμος ή κάτι άσχημο οικονομικά η Χατζίδου και οι κατσαρίδες θα μείνουν μόνο, κανένας». Η αλήθεια είναι πως ακόμα και σκάλες θα καθάριζα δεν έχω πρόβλημα, θα μπορούσα να κάνω τα πάντα.

Γενικά στη δουλειά μου έχουν κλείσει πόρτες, με έχουν κοροϊδέψει μπροστά μου, έχω ακούσει πολλά, μου την έχουν πέσει, μου υπόσχονταν πολλά, για ηχογραφήσεις ή δουλειές σε μαγαζιά και εγώ ενθουσιαζόμουν, έκανα όνειρα, ενώ δεν γινόταν τίποτα στο τέλος. Βγαίναμε για φαγητό και μου γύριζαν την κουβέντα σε άλλα θέματα…

Δυσκολίες αντιμετώπισες στο ξεκίνημα σου, είναι ανταγωνιστικός αυτός ο χώρος;

Ειδικά στην αρχή, στο «Ρόδον» θυμάμαι επειδή εγώ ήμουν το νέο αίμα ο επιχειρηματίας του μαγαζιού ήταν της λογικής ότι όταν παίρνουμε μία καινούρια τραγουδίστρια την βγάζουμε και λίγο πιο αργά στο πρόγραμμα για να δούνε την ανανέωση μας οι πελάτες όμως οι άλλες τραγουδίστριες που ήταν ήδη καιρό εκεί έλεγαν: «Γιατί αυτή να βγαίνει πιο μετά από εμάς, και γιατί να είναι καλύτερη» και τα έλεγαν μες στη μούρη μου, οπότε εκεί ένιωθα κάπως. Επί ένα μήνα χωρίς υπερβολή με το που τελείωνε το πρόγραμμα πήγαινα και έκανα εμετό, και από το άγχος που έβγαινα στην πίστα με τον κόσμο και έτρεμα σαν το ψάρι αλλά και από τον πόλεμο που δεχόμουν, παρόλο που δεν πείραζα κανέναν. Ο καθένας ήθελε τον χώρο του.

Υπήρξαν στιγμές που σκέφτηκες να τα παρατήσεις;

Στην αρχή πήγαινα στον επιχειρηματία έκλαιγα και έλεγα πως δεν είμαι γι’ αυτή την δουλειά και πως τελικά δεν είναι για μένα και εκείνος μου απαντούσε: «Θα δεις, σε ένα μήνα θα πετάς» και όντως μετά από ένα μήνα έβγαινα χωρίς άγχος, χαμογελούσα, μου πετούσαν λουλούδια, ήμουν άνετη, ερχόντουσαν να με δουν και τους διασκέδαζα.

Είσαι ιδιαίτερα κοινωνική, φιλική και χαρούμενο άτομο. Είναι θετικό στοιχείο αυτό στο επάγγελμα σου;

Ναι, μια χαρά είναι, για τον κόσμο τουλάχιστον είναι θετικό. Υπάρχουν όμως και πάρα πολύ περίεργοι άνθρωποι που κοιτάνε να εκμεταλλευτούν το παραμικρό, τους μυρίζομαι όμως. Δεν θέλω να νιώθει ο άλλος την άνεση να έρθει να μου δώσει «σφαλιαρίτσες» αλλά με ενδιαφέρει πάρα πολύ ο κόσμος που έρχεται στο καμαρίνι να νιώσω ότι πέρασε καλά, να τον ρωτήσω από που είναι, αν είναι τόσο ωραίο το πρόγραμμα ώστε να μας έρθει ξανά. Δεν λειτουργώ μηχανικά στον κόσμο γι’ αυτό μπορεί να έχω και παρεξηγήσεις, γιατί κρατάω πολλή ώρα τον κόσμο μέσα στο καμαρίνι και περιμένουν οι υπόλοιποι πολλή ώρα έξω. Έχει τύχει κόσμος να φύγει και να μου πει η κοπέλα που είναι υπεύθυνη στα καμαρίνια ότι είπαν: «Τι έγινε τώρα η Χατζίδου με ένα τραγούδι την είδε κάπως και την περιμένουμε κιόλας;» Αλλά τι να κάνω, δεν θέλω να ξεπετάξω κανέναν, θέλω ο κόσμος να νιώθει ωραία όταν είναι στο καμαρίνι και του αφιερώνω χρόνο.

Έχω ακούσει να λένε «Με ένα κομμάτι πήγε στο Ποσειδώνιο; Σε δυο βδομάδες το μαγαζί θα κλείσει γιατί ο Αργυρός είναι νέος καλλιτέχνης και αυτή έχει μόνο ένα κομμάτι, οπότε το μαγαζί δεν θα αντέξει πολύ». Αποδείχτηκαν όμως λάθος, αφού το Ποσειδώνιο πήρε όχι μόνο παράταση αλλά από 3ήμερο έγινε 4ήμερο. Αυτή είναι η καλύτερη απάντηση σε όλους αυτούς…

Αυτό όσον αφορά τους θαυμαστές σου… Όσον αφορά τους ανθρώπους του χώρου;

Παλιά χαριζόμουν η αλήθεια είναι, θυμάμαι έχω πάει σε μαγαζί που μου έχουν πει να δουλέψω εγώ σαν πρώτο όνομα και θέλουν να φέρουν και μια φίλη μου πιο κάτω από μένα η οποία είχε και μια δισκογραφία πίσω της. Επειδή ήταν φίλη μου δέχτηκα να μπει πάνω από μένα για να μην υπάρξει παρεξήγηση, δεν ήθελα να φανώ εγώ η σκύλα ή να έχανε την δουλειά της γιατί ήταν φίλη μου, έτσι το σκεφτόμουν. Και τώρα όμως πάλι κάνω υποχωρήσεις αλλά σε φάση «Ελένη τράβηξε το πρόγραμμα λίγο παραπάνω, γιατί ο προηγούμενος από εσένα άργησε να κατέβει, θα κόψεις δύο τραγούδια από το πρόγραμμά σου για να βγουν οι χρόνοι;;;» Ναι θα το κάνω χωρίς δεύτερη σκέψη, δεν θα κάτσω να δημιουργήσω πρόβλημα για αυτούς τους λόγους.

Υπάρχει κάτι παρόλα αυτά που θα μπορούσε να σε κάνει να χάσεις τον ενθουσιασμό σου για τη δουλειά σου;

Αν τύχαινε να πάθει κάτι κάποιος δικός μου άνθρωπος, δεν ξέρω αν θα μπορούσα να δουλέψω. Δεν ξέρω πως το κάνουν αυτό, όταν βγαίνουν και τραγουδούν με χαμόγελο, χωρίς να συμβαίνει τίποτα, ενώ κάποιος δικός τους έχει πάθει κάτι. Γενικά στη δουλειά μου έχουν κλείσει πόρτες, με έχουν κοροϊδέψει μπροστά μου, έχω ακούσει πολλά, μου την έχουν πέσει, μου υποσχόντουσαν πολλά, για ηχογραφήσεις ή δουλειές σε μαγαζιά και εγώ ενθουσιαζόμουν, έκανα όνειρα, ενώ δεν γινόταν τίποτα στο τέλος. Βγαίναμε για φαγητό και μου γύριζαν την κουβέντα σε άλλα θέματα, μου είχε τύχει πολλές φορές αυτό το πράγμα και καταλάβαινα με τον καιρό ότι υπήρχαν άλλες προθέσεις. Έτσι έγινα πολύ καχύποπτος άνθρωπος, πλέον ξέρω και καταλαβαίνω τον άλλον, αν αυτό που θα πει το εννοεί, το πιστεύει και τα λόγια του θα βγαίνουν μέσα από την καρδιά του.

Από τα καλά παιδιά του χώρου είναι ο Νίκος Βέρτης και ο Κωνσταντίνος Αργυρός ο οποίος αποτελεί πρότυπο για κάθε νέο τραγουδιστή!

Όταν δέχτηκες την πρόταση από τον επιχειρηματία του Posidonio να είσαι το πρώτο γυναικείο όνομα ένιωσες αντιζηλία από συνάδελφους σου;

Όταν ανεβαίνεις είναι προφανές ότι μπορεί να δημιουργηθούν αντιζηλίες διότι παίρνεις την θέση μιας άλλης κοπέλας. Αλλά κάπως έτσι γίνεται πάντα, κάποιος έρχεται, κάποιος άλλος τα παρατάει και φεύγει. Υπάρχουν συνεργάτες που κάνω live εμφανίσεις μαζί τους που μου λένε «Πήρες το αίμα μας πίσω», με θεωρούν δική τους, το καλό παιδί που γνωρίζουν καλά και που έκανε κάτι σημαντικό, ανέβηκε τίμια και χωρίς να γνωρίζει κανέναν, τα κατάφερε. Από την άλλη έχω ακούσει να λένε «Με ένα κομμάτι πήγε στο Ποσειδώνιο; Σε δυο βδομάδες το μαγαζί θα κλείσει γιατί ο Αργυρός είναι νέος καλλιτέχνης και αυτή έχει μόνο ένα κομμάτι, οπότε το μαγαζί δεν θα αντέξει πολύ». Αποδείχτηκαν όμως λάθος, αφού το Ποσειδώνιο πήρε όχι μόνο παράταση αλλά από 3ήμερο έγινε 4ήμερο. Αυτή είναι η καλύτερη απάντηση σε όλους αυτούς. Έλεγαν «πως θα σταθεί σε ένα τέτοιο πρόγραμμα;» ενώ εγώ δούλευα 11 χρόνια ως πρώτη γυναίκα σε πολλά μαγαζιά της επαρχίας και αυτό είναι κάτι που σε «ψήνει» ως καλλιτέχνη, δεν δούλευα σε μαγαζιά της Αθήνας με μεγάλα ονόματα, που η συμμετοχή είναι μικρή και βοηθητική αλλά έκανα ελεύθερο πρόγραμμα. Θέλω να καταλήξω πως αν για παράδειγμα μου ζητούσαν για κάποιο λόγο να αναλάβω το κλείσιμο του μαγαζιού, κάτι που αυτή την στιγμή κάνει ο Κωνσταντίνος Αργυρός, μπορώ να τραγουδήσω άνετα μέχρι αύριο, την επόμενη μέρα, χωρίς πρόβα, χωρίς τίποτα, σε ελεύθερο πρόγραμμα γιατί ακριβώς έχω εμπειρία πάνω σε αυτό λόγω επαρχίας.

Πίστευες ότι το «Χειρότερα» θα έκανε τόσο μεγάλη επιτυχία όταν στο έδινε ο Παντελής Παντελίδης;

Ότι θα πήγαινε καλά ναι το πίστευα αλλά σίγουρα όχι ότι θα γίνει αυτός ο χαμός που έγινε! Δεν πήγαινε το μυαλό μου πως μπορεί να γίνει αυτό το πράγμα και αυτός ο πανικός με ένα μόνο τραγούδι.

Την προώθηση του την είχες αναλάβει μόνη σου;

Ναι μόνη μου, γι’ αυτό και δεν το πίστευα κιόλας. Έλεγα που να φτάσει το κομμάτι όταν είμαι μόνη μου, χωρίς εταιρεία και από ένα δημιουργό που τότε δεν ήταν πολύ γνωστός, αλλά που βέβαια γράφει καλά. Ξέρω πολλά άτομα που γράφουν καλά, αν και κανείς δεν με είχε αγγίξει τόσο πολύ όσο ο Παντελής, που δεν είναι γνωστοί. Αυτοί αν μπουν στον χώρο μπορεί να γίνει χαμός όπως με τον Παντελή, αν και αυτό είναι σπάνιο γίνεται μια φορά στα 100 χρόνια. Όταν ακούς τα τραγούδια του Παντελή, τα κάνεις εικόνες, διότι είναι βγαλμένα από την ζωή. Βρίσκεις τον δικό σου εαυτό μέσα σε αυτά. Θυμάμαι όταν διάβασα τον στίχο «Χειρότερη να είναι η κάθε σου ημέρα» είπα … «θα φάμε ξύλο!». Μετά σκέφτηκα πως είναι κάτι που το λες σε μια τέτοια περίπτωση, διότι αν περίμενες να ακούσεις πως θα σου πω «όλα καλά» δεν πρόκειται να συμβεί, πονάω και γι’ αυτό θα σε βρίσω κιόλας. Έτσι μου άρεσε και σκέφτηκα να το πω κι ό, τι γίνει. Το ανέβασα λοιπόν στο youtube και όταν άρχισαν να ανεβαίνουν τα views, όπως έγινε και με τον Παντελή το κομμάτι άρχισε να ακούγεται πάρα πολύ. Έπειτα πήγα στην Αφρική με τον Θάνο Πετρέλη και εκεί με πλησίασε για πρώτη φορά άνθρωπος από την Spicy.

Ο Γιώργος είναι ξάδερφος του Θάνου Πετρέλη, οπότε το έχει ζήσει όλο αυτό γιατί είναι πάντα με τον Θάνο σε μαγαζιά και σε περιοδείες. Να φανταστείς εγώ τον γνώρισα στην Αμερική όταν πήγα με τον Θάνο πριν από δυόμιση χρόνια που ήμουν και πρόσφατα χωρισμένη…

Έτσι μπαίνει στη ζωή σου το κεφάλαιο «Spicy»;

Ναι, με βρήκε ο άνθρωπος της εταιρείας και μου ζήτησε να στείλω το κομμάτι μου, σε καλή ποιότητα, για να το ακούσει ο Φοίβος. Το έστειλα λοιπόν και μετά από 5 μέρες με κάλεσαν στην εταιρεία να συζητήσουμε. Στην αρχή δεν το πίστευα. Όταν πήγα μου μίλησαν για συνεργασία και μου είπαν πως θέλουν να βγάλουν το τραγούδι επίσημα από την εταιρεία. Πολλά άτομα μου έλεγαν πως το κομμάτι από μόνο του ήδη έχει μεγάλη επιτυχία και να μην πάω σε εταιρεία, αλλά κακά τα ψέματα πρέπει να έχεις μια εταιρεία γιατί τα πράγματα λειτουργούν τελείως διαφορετικά, στα ραδιόφωνα, στις εκπομπές, η αντιμετώπιση είναι διαφορετική. Μια γνωστή μου για παράδειγμα πήγε να δώσει ένα κομμάτι της σε ραδιοφωνικό σταθμό και την ρώτησαν σε ποια εταιρεία είναι και όταν εκείνη απάντησε πως δεν ήταν σε κάποια εταιρεία της είπαν πως δεν μπορούν να το παίξουν.

Άρα η εταιρεία σου προσέφερε πράγματα..

Ναι δεν το συζητάω, με βοήθησε πολύ. Βέβαια πιστεύω πως μετράει και η προσωπική δουλειά αλλά σαφώς και η εταιρεία παίζει ρόλο. Υπάρχουν εταιρείες που σου βγάζουν ένα τραγούδι και σου λένε μετά τρέξε μόνος σου, η Spicy όμως ασχολείται πολύ και κάνει πολύ καλή δουλειά αλλά φυσικά ξαναλέω πως πρέπει πάντα να συνδράμεις και εσύ και όχι να κάθεσαι στον καναπέ σου και να έχεις την εταιρεία να τα κανονίζει όλα, ένας τέτοιος καλλιτέχνης είναι χαμένος. Εγώ δεν έχω σταματήσει να μελετάω από την πρώτη στιγμή, δεν σημαίνει πως επειδή έβγαλα το πρώτο κομμάτι και μετά το δεύτερο και είμαι σε μεγάλο μαγαζί, θα κάτσω να ξεκουραστώ. Κάθε μέρα μελετάω το ρεπερτόριό μου και κάνω τα μαθήματά μου, Στο μαγαζί κάθε μέρα είναι σαν την πρώτη φορά που βγήκα, πηγαίνω πάντα με την ίδια όρεξη.

Πες μου ένα θετικό και ένα αρνητικό στοιχείο του Παντελή Παντελίδη που πιθανότατα να μην γνωρίζει ο κόσμος.

Ο κόσμος βλέπει έναν χαμηλών τόνων άνθρωπο, αφού ο Παντελής δεν δίνει δικαιώματα, αλλά δεν ξέρει για το απίστευτο χιούμορ του. Ίσως το έχουν ζήσει αυτοί που έχουν παρακολουθήσει το πρόγραμμά του, γιατί θα πει μερικά αστεία κατά τη διάρκεια. Έχει απίστευτο χιούμορ, σε σημείο να πέφτεις κάτω να χτυπιέσαι από τα γέλια και επίσης ακόμη ένα θετικό του στοιχείο είναι ότι προέρχεται από πολύ καλή οικογένεια. Ένα αρνητικό που θα μπορούσα να βρω είναι πως δεν μπορεί να μαζευτεί σπίτι και είναι συνέχεια έξω. Ειδικά για την κοπέλα με την οποία θα είναι μαζί αύριο μεθαύριο, να ξέρει πως δεν κάθεται μέσα, είναι μονίμως έξω.

Από τις συνεργασίες που έχεις κάνει μέχρι σήμερα, ποια ήταν αυτή που ξεχωρίζεις λίγο παραπάνω;

Από όλες τις συνεργασίες ωφελούμαι και προσπαθώ κάθε φορά να μάθω πράγματα. Δεν μένω μες στο καμαρίνι μου, αλλά βγαίνω και βλέπω τους άλλους κατά τη διάρκεια όλου του προγράμματος, όπως του Σταμάτη Γονίδη, του Στέλιου Ρόκκου και του Βασίλη Καρρά. Παρατηρώ την αλληλεπίδραση που έχουν με τον κόσμο, γιατί πέρα από την τεράστια δισκογραφία, που μετράει πάρα πολύ, κάτι μαγικό γίνεται. Παρατηρούσα αυτό που κάνουν στην πίστα, όπως τα γυρίσματα με τον λαιμό που κάνει ο Σταμάτης Γονίδης και έγραφα σειρές με το ρεπερτόριό τους, το τι τραγουδάνε, μετά από ποιο, τα πάντα. Ξεχωρίζω πολύ τη συνεργασία μου με τον Θάνο Πετρέλη στην Αφρική, είχαμε πάει μαζί και είχα κάνει την καλύτερη περιοδεία της ζωής μου και δεν ξέρω αν θα το ξαναζήσω αυτό, είχαμε επισκεφτεί όλα τα μέρη. Έχω μια άλλη σχέση με τον Θάνο, είναι ο πιο κοντινός μου τραγουδιστής, όπως φυσικά και με τον Παντελή, ο οποίος μου έδωσε το κομμάτι και αφιλοκερδώς. Τώρα δεν ξέρω τι πρέπει να κάνεις και πόσα να δώσεις για να πάρεις τραγούδι του Παντελή.

Θα ήθελες να υπάρχει μια νέα συνεργασία με τον Παντελή Παντελίδη;

Θα ήθελα και θα υπάρχει θέλει δεν θέλει, θα γίνει χαμός! Το έχουμε συζητήσει το θέμα, να δούμε τι θα γίνει, γιατί και μόνη μου έχω γράψει κάποια κομμάτια που θέλω να βγάλω οπωσδήποτε, σε στίχους και μουσική. Να προχωρήσω λίγο και με τον Παντελή θα έρθουν όλα στην πορεία, εδώ είμαστε. Έχω πολύ καλές σχέσεις και με τον Παντελή Παντελίδη και με τον Κώστα Μπερτάκη, τον παραγωγό του.

Έχεις κάποια τραγουδίστρια που είναι για σένα πρότυπο και θα ήθελες να έχεις μια παρόμοια πορεία;

Ζηλεύεις σίγουρα την καριέρα όλων των μεγάλων τραγουδιστών. Και γυναίκες και άντρες, όταν βλέπεις να έχουν πολυπλατίνες, το τρελό κοινό που τους στηρίζει, λες «Τι ωραία, θα γίνει άραγε ποτέ το ίδιο και σε μένα;». Ας πούμε ο Λευτέρης Πανταζής, δεν υπάρχει άνθρωπος που θα πάει στο μαγαζί να τον ακούσει και δεν θα το σπάσει και δεν θα γίνει χαμός. Το ίδιο ο Γώργος Μαζωνάκης, η Άννα Βίσση αλλά και η Ελένη Βιτάλη την οποία είχα πάει στο Θέατρο Βράχων να την παρακολουθήσω και μαγεύτικα. Όλους τους ζηλεύω και από όλους παίρνω πράγματα που θα μελετήσω, θα μπω στο youtube να ακούσω το καινούριο τους κομμάτι ή τα παλιά και θα μελετήσω τι κάνουν με την φωνή τους.

Από τους νεότερους καλλιτέχνες ποιοι σου αρέσουν και θεωρείς πως τα πάνε καλά, μέχρι στιγμής;

Καταρχήν για εμένα παίζει πολύ μεγάλο ρόλο ο χαρακτήρας, αν και δεν νομίζω πως υπάρχει κάποιος τραγουδιστής που να είναι κακός. Από τα καλά παιδιά του χώρου είναι ο Νίκος Βέρτης και ο Κωνσταντίνος Αργυρός. Ο Κωνσταντίνος είναι ένας τραγουδιστής που δεν έχει δώσει δικαιώματα και δεν έχεις να πεις κάτι άσχημο προς το πρόσωπό του. Τον θεωρώ πολύ καλόγουστο, θυμάμαι που τον είχα ακούσει σε ένα μαγαζί που δούλευα παλαιότερα και ακούγοντάς τον και τώρα θεωρώ πως έχει κάνει απίστευτη άνοδο και άλμα, έχει δουλέψει πολύ με την φωνή του, όσοι τον θυμούνται από το Fame Story διακρίνουν πως τώρα έχει πολύ μεγάλη διαφορά και βελτίωση. Είναι πρότυπο για κάθε νέο τραγουδιστή. Ο Νίκος Βέρτης επίσης είναι ιδιαίτερη συμπάθεια μου, γιατί ξεκίνησα μαζί του και θυμάμαι ακόμα αυτό που μου είχε πει την πρώτη φορά που έκανα πρόβα, ήμουν αγχωμένη και δεν ήξερα πως να κρατήσω το μικρόφωνο, αλλού πήγαινε το χέρι αλλού το στόμα, δεν ήξερα πώς να το συγχρονίσω. Μου είπε λοιπόν «Έχεις πολύ ωραία χροιά και αυτό είναι πολύ σημαντικό γιατί αύριο μεθαύριο που θα κάνεις δισκογραφία χρειάζεται να ξεχωρίσεις». Τα λόγια του τα κράτησα και τα θυμάμαι ακόμη.

Μόλις κυκλοφόρησες το πρώτο σου cd single. Ποιες είναι οι προσδοκίες σου;

Ο δίσκος μου κυκλοφόρησε με την εφημερίδα Παραπολιτικά στις 6 Ιουλίου. Αποτελείτε από το πρώτο μου single το «Χειρότερα», 2 remix και το νέο μου τραγούδι με τίτλο «Κεφάλι αγύριστο». Επιτέλους θα έχω κάτι χειροπιαστό, είναι όμορφο να σκέφτομαι πως θα έχω σπίτι μου, ένα cd με την φάτσα μου απ’ έξω, που έχει κυκλοφορήσει επίσημα. Ήταν κάτι λοιπόν που το περίμενα πώς και πώς και με ενδιαφέρει πολύ να δω τι πωλήσεις θα κάνει. Μέχρι τώρα μου έχει πει πολύς κόσμος πως περίμενε ανυπόμονα να το πάρει για να έχουν κάτι δικό μου και αυτό είναι πολύ σημαντικό.

Οι δημόσιες σχέσεις στην Ελλάδα, πόσο πιστεύεις πως μπορούν να βοηθήσουν έναν καλλιτέχνη;

Είναι πολύ ωραία όλα αυτά τα parties και οι δημόσιες εμφανίσεις όμως εγώ δεν μπορώ να προσποιούμαι, αν δεν θέλω να πάω κάπου δεν πηγαίνω, αν και ξέρω πως κάνει καλό στην δουλειά μου, θα γνωρίσω άτομα και θα με βοηθήσει. Τα ραδιόφωνα, τα περιοδικά και τα sites μας ανεβάζουν, δείχνουν και διαφημίζουν την δουλειά μας η αλήθεια είναι. Εδώ θέλω να αναφέρω πως το πρώτο κομμάτι σε εσάς το είχα στείλει στο Tralala.gr, σε σένα συγκεκριμένα, με την πρώτη ενορχήστρωση και σε δική μου παραγωγή, ήσασταν οι πρώτοι που ανεβάσατε το κομμάτι και αυτό είναι κάτι που δεν το ξεχνώ και πράγματα σαν αυτά τα εκτιμώ. Αν κάνει για παράδειγμα πάρτι το Tralala.gr θα ήθελα να πάω με όλη μου την καρδιά, δεν πρόκειται να πω όχι ή αν με καλέσει κάπου ο Γιώργος Μιχαλόπουλος από το Hello που με βοηθάει συνέχεια και έχει να πει έναν καλό λόγο για εμένα φυσικά θα δεχτώ.

Άρα επενδύεις στις ανθρώπινες σχέσεις περισσότερο από τις επαγγελματικές;

Εξαρτάται. Αν ο άλλος μου βγάλει κάτι αρνητικό ακόμα και αν έχει στα πόδια του όλη την Ελλάδα, δεν θα προσποιηθώ πως τον συμπαθώ και μπορεί γι’ αυτό να μην έκανα και κάτι τόσο καιρό να σου πω την αλήθεια, γιατί ας το πω λαϊκά δεν «έγλυφα». Βέβαια πρέπει ο άλλος να βγάλει πολύ αρνητισμό για να μην τον συμπαθήσω, γιατί γενικά είμαι πολύ ανοιχτή με όλους. Αλλά δεν μπορώ να υποκρίνομαι όταν ο άλλος έχει πει κάτι κακό ή έχει ύφος και το γνωρίζω ή φαίνεται. Τώρα αυτό καλό είναι ή κακό, θα δείξει.

Θεωρείς ότι ένας καλλιτέχνες εφόσον βγαίνει και μιλάει δημόσια για την δουλειά του είναι υποχρεωμένος να κάνει το ίδιο και για τα προσωπικά του;

Για ποιο λόγο; Όχι, δεν χρειάζεται. Εντάξει, ο κόσμος είναι περίεργος. Θέλει να μάθει πόσο χρονών είσαι, αν έχεις σχέση, αν είσαι παντρεμένος, αν έχεις παιδί, το κουτσομπολιό είναι στην ζωή μας και εγώ είμαι περίεργη για πολλά πράγματα. Εμένα δεν με ενοχλεί να πω αν έχω σχέση αλλά με ενοχλεί να ψάξουν να βρουν ποιος είναι αυτός που έχω σχέση γιατί δεν έχει καμία σχέση το παιδί με τον χώρο. Γιατί να τον ενοχλήσεις ή να ξέρεις ποιος είναι; Δε θέλω να φαίνεται ή να κουκουλώσει η σχέση μου την δουλειά μου. Θέλω να ξέρεις ότι είμαι η Ελένη Χατζίδου που δουλεύω στο Posidonio και έχω βγάλει το «Χειρότερα», που τώρα έχω κυκλοφορήσει το καινούργιο μου κομμάτι και που είμαι στην Spicy. Όταν έγινε αυτό με τον Παντελίδη και μου έλεγαν όλοι τι έχεις με τον Παντελίδη και σου έδωσε το κομμάτι, στην αρχή γελούσα αλλά κάποια στιγμή έγινε πολύ κουραστικό. Δεν ήθελα να λένε «η τραγουδίστρια που έδωσε κομμάτι ο Παντελίδης» αλλά να λένε «η Χατζίδου με το «Χειρότερα», προσπαθούσα όπως μπορούσα να το διώξω. Θα μπορούσα να πατάω πάνω στον Παντελή ή να το αφήνω να αιωρείται ότι έχω σχέση Μαζί του για να υπάρχει θέμα. Αλλά όχι, εγώ αν θες θα σου δώσω συνέντευξη και θα σου μιλήσω για την δουλειά μου.

Πόσο εύκολο είναι να υπάρχουν ισορροπίες μέσα στην σχέση όταν μου λες ότι το αγόρι σου είναι εκτός χώρου;

Η αλήθεια είναι πως δεν είχα ποτέ σχέση με άνθρωπο του χώρου για να ξέρω τη διαφορά εκτός από έναν ηχολήπτη που ήμασταν μαζί χρόνια και δεν σου κρύβω πως μιλούσαμε συνέχεια για το μαγαζί, ποιο cd έκανε ο ένας και όλο θέματα για την δουλειά, άμα όμως δεν μπορείς να πεις και δύο κουβέντες έξω από την δουλειά σου, να ξεφύγεις λίγο, τι νόημα έχει;;; Ε όχι! Τώρα πια έχω σχέση και δεν το έχω κρύψει, είμαι δυόμιση χρόνια με ένα παιδί τον Γιώργο που έχει δικό του ταξί. Είναι ταξιτζής, θα μου πει τα προβλήματα στην δουλειά του γιατί ακούει πολλά πράγματα, θα του πω και εγώ τι έγινε με την δουλειά μου αλλά θα τα αφήσουμε κάποια στιγμή και θα μιλήσουμε για το που θα πάμε διακοπές, για τους γονείς μας, τα όνειρα που κάνουμε, τα σχέδια που κάνουμε. Ακόμη και τώρα που εγώ μετακόμισα με βοηθάει πώς να φτιάξω το σπίτι μου, τι πράγματα χρειάζομαι και περνάμε πολύ όμορφα.

Γίνεται να μην σε ζηλεύει όμως; Γιατί υπάρχει λάμψη στον χώρου σου.

Θα σου πω κάτι και θα το πω πρώτη φορά σε σένα αν και μπορεί να μου γυρίσει λίγο μπούμερανκ (γέλια)! Ο Γιώργος είναι ξάδερφος του Θάνου Πετρέλη, οπότε το έχει ζήσει όλο αυτό γιατί είναι πάντα με τον Θάνο σε μαγαζιά και σε περιοδείες. Να φανταστείς εγώ τον γνώρισα στην Αμερική όταν πήγα με τον Θάνο πριν από δυόμιση χρόνια που ήμουν και πρόσφατα χωρισμένη… Επειδή είναι ξάδερφος του Θάνου λοιπόν είναι κατά κάποιο τρόπο μέσα στα πράγματα, καταλαβαίνει, δεν είναι τελείως εκτός χώρου και δεν ξέρει τι γίνεται. Ξέρει ότι πρέπει να πάω εκεί, πρέπει να μιλάω σε όλους και όχι επειδή θα μου έρθει το «μοντέλο» δεν θα μιλήσω για να μην ζηλέψει. Ξέρει ότι η δουλειά είναι δουλειά. Τα πάντα καταλαβαίνει, δηλαδή τώρα έχω μια περιοδεία τον Αύγουστο μετά το τέλος του μαγαζιού και θα λείψω πολύ καιρό, δεν έχει θέμα, το κατανοεί και με στηρίζει. Και τώρα τον βλέπω δυο φορές την βδομάδα, μπορεί και μια.

Πριν από το Posidonio ήσουν με μια βαλίτσα στο χέρι, τώρα καλοκαιριάτικα το ίδιο. Πως νιώθεις γι’ αυτό;

Πάνε οι διακοπές! Πήγα πριν λίγες μέρες στην Σαντορίνη και μου έλεγαν όλοι τι καλά, πήγες Σαντορίνη και εγώ τους έλεγα με κοροϊδεύετε; Έκανα ένα μπάνιο εκεί αλλά για δουλειά πήγα. Όμως δεν παραπονιέμαι γιατί υπάρχει ζήτηση και κάνω κάθε μέρα τον σταυρό μου για αυτό. Μου λένε από την εταιρία ότι δεν έχουμε μέρες να κλείσουμε άλλες εμφανίσεις και δεν ξέρουμε που θα τις βάλουμε όλες αυτές. Μπορεί να χρειαστεί να κάνω και διπλά guests, δηλαδή και απόγευμα και βράδυ να εμφανίζομαι σε διάφορους χώρους αλλά πραγματικά το χαίρομαι.

Είσαι ικανοποιημένη τόσο από το οικονομικό κέρδος όσο και από την αγάπη του κόσμου;

Ναι, πολύ. Ενώ πάντα ονειρευόμουν τον εαυτό μου να τραγουδάω στην σκηνή με πάρα πολύ κόσμο και να λέω τα τραγούδια μου και να τρελαίνονται, να παίρνω αγάπη και όλα αυτά, ταυτόχρονα δεν περίμενα ότι θα γίνει. Από εκεί που έπαιρνα τηλέφωνα και ζητούσα να μου βάλουν ακόμη μια εμφάνιση σε μαγαζιά, τώρα δεν προλαβαίνουν να μου κλείσουν εμφανίσεις. Τρέμω να μην αλλάξει αυτό, όχι γιατί θα σταματήσω να βγάζω λεφτά και δεν θα με αγαπάει ο κόσμος αλλά γιατί θέλω να συνεχίσω να κάνω αυτό που αγαπάω και να βλέπω τον κόσμο να διασκεδάζει. Εννοείτε πως θέλω να πληρώνομαι για τις υπηρεσίες μου όπως όλος ο κόσμος, θέλω να περνάω όμως και καλά και να παίρνω αγάπη. Από εκεί που είχα να με αγαπάνε οι γονείς μου, ο αδερφός μου, ο φίλος μου και οι φίλες μου τώρα με αγαπάει περισσότερος κόσμος.

Συνέντευξη στη Σοφία Μπεκιάρη

Φωτογραφίες: byRon

Απομαγνητοφώνηση: Ελένη Κεφαλληνού-Ηλέκτρα Λήμνιου-Μαριλένα Χατζησυμεού

Ευχαριστούμε το Mansion στη Γλυφάδα για την δροσερή φιλοξενία του.