http://www.youtube.com/watch?v=o0TDEYTxhig
Όλοι χρωστάμε πάρα πολλά στην ίδια τη ζωή που δε σταματά να μας γεμίζει με τα δώρα της. Χαρές και λύπες που εναλλάσσονται τόσο γρήγορα, που δε προλαβαίνουμε να το καταλάβουμε καλά καλά.
Και πάντα στο τέλος μένει μια γλυκιά ή μια πικρή γεύση στα χείλη, ένα χαμόγελο ή ένα δάκρυ, ένα «γιατί» ή ένα «τα καταφέραμε». Κι αν πέσουμε, βρίσκουμε τη δύναμη να ξανασηκωθούμε. Κι αν πετάξουμε, θέλουμε να πάμε ψηλότερα. Ανοίξτε λοιπόν τις φτερούγες σας και πηγαίνετε ψηλά, πολύ ψηλά. Ένας φίλος μου είπε μια ιστορία κάποτε:
‘Ηταν ένας «τυχοδιώκτης» (για μένα δεν υπάρχει τύχη, ίσως «αναζητητής του πεπρωμένου»). Ταξίδευε ασταμάτητα σε όλη τη γη. Η πορεία τον έφερε σε ένα μικρό ορεινό χωριό της Κρήτης. Μπήκε στο καφενείο, χαμογέλασε και χαιρέτησε τους θαμώνες. Παρήγγειλε νερό και πορτοκαλάδα. Ένας δίσκος με τσικουδιές έφτασε κοντά του, ήταν κέρασμα απο τους ντόπιους, δείγμα φιλοξενίας για τον ξενοφερμένο. Τους χαιρέτησε και κάθησε κοντά τους.
Τον ρώτησαν απο πού έρχεται και πώς από τα μέρη τους, συζητούσαν ώρα…ώσπου το βλέμμα του έπεσε στην άκρη, σε έναν παππού που κάπνιζε και έπινε την τσικουδιά του. Τον ρώτησε λοιπόν:
«Eσύ δε μιλάς πολύ, στέκεσαι μονάχος».
«Ίντα να πω, όλα είναι γύρω μας», του απάντησε ο γέροντας. «Εσύ του λόγου σου αναζητάς κάτι, την φωτιά μέσα σου, κάτι σε σπρώχνει και σε πάει σε τόπους μακρινούς. Εγώ απόκαμα, έζησα, αγναντεύω και γλεντάω το Χάρο, δεν έχω και πολλά να σου πω, ίντα θες να μάθεις»;
«Για την ουσία της ζωής να μου πεις», του απαντά ο νέος, «ποια είναι»;
«Είναι εκείνο που σου λέει η καρδιά σου στα όνειρά σου τη νύχτα, κι εκείνο που γυρεύουνε τα μάτια σου…η τσικουδιά, η παρέα, ένας αληθινός αντρίκιος λόγος, ένα ξεφάντωμα, όλα».
Ο παράξενος ταξιδιώτης ήπιε τα ποτηράκια του και, αφού τους ευχαρίστησε, συνέχισε. Το ίδιο βράδυ βρέθηκε σε ένα παλιό κάστρο. Ένας σύλλογος διοργάνωνε μια συναυλία.
http://www.youtube.com/watch?v=7d1-wk0R1b4
Μπήκε και την παρακολούθησε, και κάπου μετά τα μεσάνυχτα έστησε τη σκηνή του και πήγε για ύπνο. Το άλλο πρωί, κατέβηκε κοντά στη θάλασσα. Και -κοίτα να δεις- κι άλλο γλέντι…
http://www.youtube.com/watch?v=ggbyyBQaQjY
Άρχισε να ανακαλύπτει ότι, σε κάθε γωνιά, κάποιοι γλεντούσαν τους καημούς και χόρευαν. Νύχτωσε σε εκείνον τον τόπο. Έπεσε μεθυσμένος δίπλα στο κύμα και αποκοιμήθηκε. Τον ξύπνησε ένας γλυκός ήχος συνοδευομένος από ένα σιγανό τραγούδι. Μια παρέα με κιθάρα, μπύρες και φωτιά, λίγο πιο πέρα. Τους πλησίασε και τους ρώτησε αν μπορεί να καθήσει κοντά τους. Του προσέφεραν μπύρα και όλοι μαζί ψιθύρισαν παλιά, αγαπημένα τραγούδια. Έπειτα από πολλές μέρες, αποφάσισε να γυρίσει. Πήρε το καράβι και ξεκίνησε για τον Πειραιά. Πέρασε πολύ καλά, έκανε φίλους, μέθυσε, γλέντησε, αλλά δεν μπορούσε να ξεχάσει την κουβέντα του παππού: «όλα είναι γύρω σου». Ξαφνικά άκουσε τον ήχο από ένα μαντολινάκι……
Αυτή είναι η Ελλάδα, σε καράβια, παραλίες, καφενεία, συναυλίες, μαγαζιά, παντού ξορκίζει τα συμβόλαιά της. Χαμογέλασε και δάκρυσε, τώρα πια κατάλαβε…
Έτσι είναι το καλοκαίρι αγαπημένοι μου, σε κάθε γωνιά, σε κάθε στενό, μια μικρή εμπειρία, καλοκαιρινή, αέρινη, μαγική.
Στο χέρι μας είναι όλα, στο τέλος πάντα παίρνουμε αυτά που αξίζουμε και αυτά για τα οποία παλεύουμε και αναζητάμε. Δώστε χρώμα και ήχο στη ζωή σας και τη ψυχή σας…ντύστε την με τον αήττητο ήλιο και νανουρίστε την με το χρυσό φεγγάρι! Στα κύματα ή στις πλατείες, στα καφενεία ή στην αυλή σας, κάτω απο την περγουλιά (φύλλωμα απο σταφύλι). Όλα είναι εκεί εξω, αλλά πρώτα είναι και ξεκινούν από μέσα σας. Αφήστε το καλοκαιρινό αεράκι που έρχεται να σας παρασύρει.
Την αγάπη μουυυυυυυυυυυυυυυυυυ, χαμογελάστεεεεεεεεεεεεεεεε! Πού ξέρετε, ίσως ανταμώσουμε και πιούμε μαζί μπύρες σε καμιά συναυλία ή παραλία…
Η ιστορία του παράξενου ταξιδιώτη είναι αληθινή. Ευχαριστώ από καρδιάς τους αγαπημένους μου συνεργάτες, που τους έχω ζαλίσει με τα βιντεάκια, αλλά γαμώτο με έχει συνεπάρει η παράδοση, δεν το έχω με την τεχνολογία…Φιλάκια, σας κλείνω με σκέρτσο και χαμόγελο στο μάτι, το νου σας! Χα χα!
Καλό καλοκαίριιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι κόσμεεεεεεεεεεεεεεεεεεε!
