Συνέντευξη | Νίκος Σιακούφης: «Τα μάτια είναι ο καθρέφτης του καλλιτέχνη, που λέει κι αγαπημένος μου Αλκίνοος Ιωαννίδης, και τα είδωλα λένε μόνο την αλήθεια…»

Τι λέει όμως ο ίδιος για όλα αυτά και τι οραματίζεται σε αυτή τη δύσκολη περίοδο, που διανύουμε;

Νίκο, σε γνωρίσαμε επίσημα, μέσα από την πρώτη προσωπική σου δουλειά μέσα στο 2012 με τίτλο “Χάρτινα τρένα”. Μετά από ένα χρόνο κυκλοφορίας τι απολογισμό κάνεις για αυτόν εδώ το δίσκο ; Πιστεύεις ότι πέτυχες το στόχο που έθεσες;

Ο στόχος μου ήταν από την αρχή, να προσφέρω στους φίλους της μουσικής κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα του σήμερα, κάτι που να είχε πιο πολύ συναίσθημα και λιγότερο επικοινωνιακά τρικ που χαδεύουν τα αυτιά και κάνουν τη μουσική πιο εύπεπτη. Για να είμαι ειλικρινής δε νομίζω ότι αυτό άγγιξε τον κόσμο, μάλλον του φάνηκε πιο ξένο από το φυσιολογικό και το αντιμετώπισε με επιφυλακτικότητα. Παρόλα αυτά όσοι άκουσαν, από ενδιαφέρον για κάτι νέο, με παρότρυναν να συνεχίσω και να επιμένω στο να κάνω καινούρια πράγματα. Κάποια τραγούδια μου παίζουν ακόμη, ένα και παραπάνω χρόνο μετά την κυκλοφορία, σε κάποια ραδιόφωνα και ανεβαίνουν στο facebook, και είναι κάτι που σίγουρα με χαροποιεί, γιατί πάντα πιστεύω πως η διαχρονικότητα του καλλιτέχνη είναι αυτό που τελικά τον καθιερώνει. Σ’ αυτό που έμεινα πίσω είναι η προσωπική επαφή με το κοινό και μάλλον είναι κάτι που πρέπει να δώσω μεγάλη βαρύτητα τον χειμώνα που έρχεται.

Κυκλοφόρησε πρόσφατα το νέο σου video clip “Μη με γυρίζεις στα παλιά”. Ένα τραγούδι που αποτυπώνεται σε ένα clip γεμάτο εικόνες και συναισθήματα. Πόσο δύσκολο θεωρείς να “δέσει” ένα τραγούδι με το clip του;

Είναι σίγουρα το πιο δύσκολο κομμάτι στο να χτίσεις ένα κλιπ. Τα δικά μου τραγούδια είναι πάντα προσωπικές εμπειρίες και αυτό το κάνει πιο εύκολο στο να βάλω την ιστορία μέσα σ’ ένα κλιπ. Ότι φαίνεται σε μια εικόνα, είναι αυτό που πραγματικά αισθάνομαι όταν γράφω το κομμάτι και σίγουρα δεν μοιάζει με ένα απλό πέρασμα εικόνων μπροστά από το φακό, για να φύγει ο χρόνος και να πέσουν οι τίτλοι του τέλους όπως στο 99% των βίντεο κλιπ που γυρίζονται στην Ελλάδα, μόνο και μόνο για να λέμε ότι κάναμε μια δουλειά. Το συναίσθημα λείπει γενικότερα κι αυτό είναι κάτι που με ανησυχεί περισσότερο από οτιδήποτε. Το ‘’δέσιμο’’ τελικά έχει συνάφεια με το πόσο αληθινό είναι αυτό που βλέπει ο κόσμος!

http://www.youtube.com/watch?v=0Ppj8DtLh14

Τα τραγούδια σου με τι κριτήρια γράφονται ; Θεωρείς ότι ένα τραγούδι για να το ερμηνεύσεις με ψυχή, πρέπει να έχεις βιώσει ανάλογες καταστάσεις;

Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Αν τη στιγμή που τραγουδάς στο μυαλό σου δεν είναι στο βίωμα που σε έκανε να γράψεις και να εκφραστείς, τότε με ποιο τρόπο θα κοιτάξουν τα μάτια σου και να καταλάβουν ότι δεν είσαι μια μηχανή αναπαραγωγής που σου πατάνε το κουμπί και αυτόματα εκτελείς; Πρέπει να είσαι το ίδιο το τραγούδι για να πείσεις! Τα μάτια είναι ο καθρέφτης του καλλιτέχνη, που λέει κι αγαπημένος μου Αλκίνοος Ιωαννίδης, και τα είδωλα λένε μόνο την αλήθεια . . . !

Ποιά ή γνώμη σου για την ροκ μουσική στην Ελλάδα. ‘Εχει πάρει αυτό που της αναλογεί ή παραγκωνίζεται;

Η ροκ μουσική είναι σαν μια μεγάλη πολυεθνική εταιρία που για να επιβιώσει μέσα στον καιρό και τη δίνη των παγκόσμιων εξελίξεων αλλάζει συνέχεια αγοράζοντας στοιχεία από άλλες μουσικές. Έτσι φτάσαμε στο σημεία να έχουμε περίπου 50 χαρακτηρισμούς για να καταφέρουμε να περιγράψουμε το φαινόμενο της ροκ. Στη σημερινή εποχή ακόμη κρατάει σταθερά ένα μεγάλο μέρος του κοινού, που αναπολεί κυρίως τα 20 και παραπάνω προηγούμενα χρόνια. Όλοι έχουμε περάσει θέλοντας ή μη από κάποιο δρομάκι της για να βρούμε τη δική μας μουσική πορεία, το θέμα είναι να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά και να ψάχνουμε συνεχώς για κάτι καινούριο πάνω σε οτιδήποτε μας αρέσει. Όσο για τη θέση που της αξίζει, νομίζω πως θα είναι καλύτερα σιγά-σιγά να εγκαταλείψουμε αυτόν τον αυστηρό χαρακτηρισμό και να αφήσουμε τη μουσική πιο ελεύθερη και τότε σίγουρα θα της ταιριάξει ο λόγος για τον οποίο δημιουργήθηκε η ροκ, για να δείξει στον κόσμο ότι αξίζει να πολεμάει για την ελευθερία του, του μυαλού και του σώματος!

Πιστεύεις πως οι ελληνικός λαός έχει μουσική παιδεία;

Αυτή σίγουρα είναι ερώτηση παγίδα για να δοκιμάσετε τα νεύρα μου. Θα δώσω όμως τη δική μου απάντηση όσο πιο κόσμια μπορώ και μάλιστα με ένα παράδειγμα που βίωσα πριν λίγες μέρες. Στην πραγματική μου δουλειά έρχομαι σε επαφή με νέο κόσμο και κάποιες φορές ταυτόχρονα και με γονείς των παιδιών που με επισκέπτονται. Έτσι λοιπόν ήρθε να με επισκεφτεί μία 18χρονη με τη μητέρα της και η κουβέντα κατέληξε στη μουσική που ακούν τα παιδιά. Το παράπονο της μητέρας ήταν ότι η κόρη της έχει σαν πρότυπο την Πάολα και αυτό δεν της άρεσε καθόλου γιατί πίστευε ότι το επίπεδο της κόρης της, που ήταν πραγματικά άριστη μαθήτρια, δεν συνάδει με το μουσικό της επίπεδο. Η ερώτηση που έθεσα στην μητέρα ήταν να μου πει τι μουσική ακούει η ίδια και η απάντησή της με άφησε έκπληκτο γιατί η κυρία μπορώ να πω ότι ήταν μουσικόφιλη και πλήρως ενημερωμένη για την ελληνική και παγκόσμια μουσική της εποχής της, γνωρίζοντας για τους μουσικούς θησαυρούς του παρελθόντος στη χώρα μας αλλά και στο εξωτερικό. Όταν τη ρώτησα για πιο λόγο όλα αυτά που μόλις μου είπε, δεν τα έχει πει στην κόρη της, η απάντησή της ήταν ότι απλά το έχει αμελήσει, να την στείλει όμως 6 ώρες φροντιστήριο την ημέρα και να της γεμίσει το κεφάλι με ένα κάρο άχρηστα πράγματα, δεν αμέλησε καθόλου. Η παιδεία λοιπόν ξεκινάει μέσα από τα σπίτια μας και από τα παιδιά που μεγαλώνουν, αυτά είναι που θα φτιάξουν το μέλλον τούτου του κόσμου και πρέπει να έχουν τη γνώση γα να το κάνουν. Τελειώνοντας δεν θέλω να κατηγορήσω τα ραδιόφωνα και τα ΜΜΕ, αυτά κάνουν τη δουλειά τους και θέλουν να κερδίσουν, εμείς όμως αν θέλουμε να αποκτήσουμε ευρύτερη παιδεία πάνω στη μουσική, πρέπει να αφήσουμε την καρδιά μας ανοιχτή και να ακούμε αυτά που έχει ανάγκη η καρδιά μας και όχι το αυτί μας!

Βάζεις όρια στη μουσική ; Θα ήθελες να δεις τον εαυτό σου να πειραματίζεται και σε άλλα είδη μουσικής;

Δεν θέλω να απαντήσω με ένα ναι μόνο και μόνο για να εντυπωσιάσω. Δε θα μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου να παίζει παραδοσιακή μουσική, δεν είναι κάτι που μου αρέσει και δεν θα το κάνω ποτέ. Τα όρια είναι για να μας κάνουν να διαφορετικούς, αλλιώς όλοι θα έπαιζαν τα πάντα. Αυτό που θέλω να κάνω και θα το αποδείξω με το δεύτερο άλμπουμ μου, είναι η πολυπλευρικότητα στην ενορχήστρωσή μου. Έχω την πεποίθηση πως θα κάνω κάποιους να προβληματιστούν, για το αν μπορούν να γίνουν παραγωγές στην Ελλάδα, σε επίπεδο που να θυμίζει Αμερική ή Αγγλία. Λίγους μήνες υπομονή λοιπόν . . . !

Μέσα από την κρίση, μπορούν να γεννηθούν νέες ιδέες και αν ναι, πόσο εύκολο είναι να υλοποιηθούν;

Πριν από λίγα χρόνια πίστευα πως ναι, η κρίση θα μπορούσε να βοηθήσει, σ’ αυτή την αναγέννηση. Σήμερα αποδεικνύεται δυστυχώς πως η οικονομική κρίση έφερε και κρίση στη μουσική μας. Δεν προχωράει τίποτα καινούριο, όσο καλό κι αν είναι. Μένουμε προσκολλημένοι στα παλιά και παγώνουμε τον χρόνο μέχρι να αλλάξει η ψυχολογία μας. Αυτό είναι σίγουρα κάτι που θα κάνει την ελληνική μουσική να ταλαντευτεί αισθητά πριν κάνει το επόμενο βήμα της αλλαγής, άλλωστε ο λαός μας έχει συνηθίσει να κάνει κάτι τέτοιο. Εδώ κάποιοι μας σκοτώνουν μέρα με τη μέρα κι εμείς σκεφτόμαστε αν είναι λογικό να τους ρίξουμε από την εξουσία και να ακολουθήσουμε κάτι καινούριο. Υπάρχει ένας εσωτερικός πόλεμος στη συνείδηση του καθενός που δεν τον αφήνει ή μάλλον τον φοβίζει να δώσει χώρο στα νέα φαινόμενα, όσο δυνατά κι αν κάποιες φωνές ολοένα και περισσότερο προσπαθούν να μας ξυπνήσουν.

Τι περιέχει το καλοκαιρινό σου πρόγραμμα, από ζωντανές εμφανίσεις και τι να περιμένουμε από δισκογραφικής πλευράς;

Θα κάνω κάποιες μαζεμένες ζωντανές εμφανίσεις μόνο στην περιοχή της Ηπείρου μέσα στον Αύγουστο κι αυτό για τεχνικούς λόγους, που δεν μου δίνουν το πλεονέκτημα να κινηθώ πιο μακριά. Άλλωστε πρέπει να ετοιμαστώ καλά για το Χειμώνα και οι πρόβες με τους συνεργάτες είναι απαραίτητες. Ένας άλλος βασικός λόγος είναι, πως αυτόν τον καιρό βρίσκομαι στην παραγωγή του δεύτερου άλμπουμ και αν θέλω να κυκλοφορήσει πριν τα Χριστούγεννα, πρέπει να στερηθώ κάποια πράγματα. Το καινούριο άλμπουμ θα περιλαμβάνει 10 κομμάτια σε στίχους και μουσική Νίκου Σιακούφη, 9 με ελληνικό στίχο και ένα με αγγλικό. Την παραγωγή έχω την τύχη να την κάνει ο πολύ καλός φίλος Νίκος Σαλονίτης, πρώην καθηγητής στο μουσικό ΤΕΙ της πόλης μας, ο οποίος βέβαια κάνει και την ενορχήστρωση. Δεν θέλω να πω περισσότερα αυτή τη στιγμή, θέλω μόνο να αφήσω μια ελπίδα στους φίλους, πως πάντα υπάρχουν κάποιοι που προσπαθούν να κρατήσουν το επίπεδο την ελληνικής μουσικής ψηλά και είναι χρέος όλων μας να τους χρησιμοποιήσουμε σαν ασπίδα, ιδιαίτερα αυτή τη στιγμή, που δεχόμαστε μια επίθεση που θέλει να καθηλώσει το πνεύμα του Έλληνα ακροατή. Η ελπίδα άλλωστε δεν πεθαίνει ποτέ, σας ευχαριστώ πολύ . . . !

Συνέντευξη Νίκος Ψωμάς

Επιμέλεια Σοφία Μπεκιάρη