Παλιά μού είχανε πει ότι την κατηγορία αυτή την έχω ανοίξει εγώ και είμαι μόνος μου! Ακόμα και σήμερα δεν έχω ακούσει άλλον σ’ αυτό το στυλ. Ο Χατζηγιάννης μόνο πάτησε για λίγο αλλά πήγε αλλού. Προσωπικά, έκανα επιτυχία με «Το Κορίτσι Μου Κοιμάται» και μέσα στον ίδιο δίσκο (σ.σ. «Από Το Χάδι Στο Φιλί», 1995) έλεγα και τη «Μαγεμένη Σου Ματιά» που ήταν ένα αργό τσιφτετέλι. Και τα δύο ήταν έντεχνα τραγούδια. Το «Φεγγάρι, Φεγγαράκι Μου», που η μουσική του έπαιζε στη σειρά «Της Ελλάδος Τα Παιδιά», ήταν πιο mainstream. Μετά πήγα στις «Δέκα Μάγισσες» και στο «Έχεις Τον Τρόπο». Δηλαδή «ακροβατούσα» όπως είπες πολύ σωστά.
Γιάννης Σαββιδάκης @ tralala.gr
