Θανάσης Παπακωνσταντίνου: «Αργά η γρήγορα ο κάθε άνθρωπος βρίσκει τη μουσική που του αξίζει»

Μιλά για τον ίδιο και λέει: «. Ούτε καλή φωνή έχω, φάλτσος είμαι τις περισσότερες φορές, δεν ξέρω να παίζω κάποια όργανα καλά, δεν έχω σκηνική παρουσία και παρ’ όλ’ αυτά έκανα κάτι στη μουσική. Έτσι νομίζω δηλαδή».
Από τις παιδικές του αναμνήσεις θυμάται τους αγρότες να τραγουδούν: «άκουσα πολλά πράγματα. Και ωραίες μουσικές αλλά και πολύ σαβούρα. Άκουσα πολλά σκουπίδια, αλλά όταν στην πορεία συνάντησα την πραγματική τέχνη, τα τραγούδια που μου έβγαλαν συναίσθημα, που μου προκάλεσαν το κλάμα και κατάλαβα ποια είναι τελικά η μουσική που μου ταιριάζει, η μουσική που μου αξίζει. Και νομίζω πως όλοι οι άνθρωποι αργά ή γρήγορα φτάνουν κάποια στιγμή σ’ αυτό το σημείο να βρουν τη μουσική που τους αξίζει και που τους ταιριάζει».

Για την έμπνευση και τη γένεση ενός νέου κομματιού : «Η έμπνευση δεν έχει κανόνες. Η έμπνευση είναι τα πάντα, είναι συναισθήματα, είναι εικόνες, είναι στιγμές και όλα αυτά μαζί γίνονται ένα χαρμάνι που ξαφνικά μέσα από αυτό πετιέται κάτι και μαζί του παρασέρνει και κάποια άλλα στοιχεία και βγαίνει κάτι σημαντικό στην τελική του μορφή. Μπορεί να ψάχνεις ένα κομμάτι γύρω από κάτι πολύ σημαντικό για σένα, αλλά να δεις τελικά ένα αυλάκι στο χωριό και το νερό να κυλάει μέσα σ’ αυτό και να σου δημιουργήσει κάτι πολύ μαγικό. Και να γράψεις ένα κομμάτι εξαιρετικό από εκεί που ούτε καν το περίμενες».     

Για τη συνεργασία του με τον Κωνσταντινίδη και τον Κιτσούλη αναφέρει: «Μου είχαν στείλει τα παιδιά παλιότερα μία κασέτα με ζωντανές ηχογραφήσεις τους, με τίτλο “χορεύοντας με τους λύκους” και πραγματικά είχα βρει πολύ ενδιαφέρουσα αυτή τους τη δουλειά. Είχε πολύ μεράκι και πολύ σθένος. Όταν λοιπόν προέκυψε το κομμάτι του Μπράβου “Ήμερος Ύπνος” κάλεσα τα παιδιά στο στούντιο και δεν σου κρύβω πως εκείνη η εισαγωγή και γενικά η συνεργασία ήταν από τις πιο συγκινητικές στιγμές του δίσκου».

Γενικά για τις συνεργασίες του δηλώνει πως δεν έχει κάνει πολλές αλλά όσες έχει κάνει ήταν όπως τις περίμενε, αναζητά  να τον συγκινούν και να του κάθονται αισθητικά.
Για τον τρόπο που ερμηνεύει τα τραγούδια του δηλώνει: «  . Μέσα μου λοιπόν το λέω καλύτερα από τον καθένα. Μερικές φορές όμως η φωνή μου δεν βοηθάει και θεωρώ πως είναι πιο σωστό να το πει κάποιος άλλος, που θα το πει σίγουρα καλύτερα».

Για την ερμηνεία του Νίκου Παπάζογλου στο “Άστρο του πρωινού” δηλώνει: «ο Νίκος το είπε πραγματικά μαγικά αυτό το κομμάτι. Το τραγούδησε σαν προσευχή, όπως δηλαδή έπρεπε πραγματικά να ακουστεί αυτό το κομμάτι. Προσωπικά θεωρώ πως η εκτέλεση από τον Παπάζογλου ήταν μαγική».
Σύμφωνα με τον κύριο Παπακωνσταντίνου για να ερμηνεύσει κάποιος ένα κομμάτι θα πρέπει να διαθέτει στίχο, μουσική, καλή φωνή και ψυχή.

Από την Αριάδνη Στεφανίδου