Τι σε τράβηξε στο συγκεκριμένο είδος μουσικής ώστε να ασχοληθείς επαγγελματικά;
Στις αρχές τις 10ετίας δε γνώριζαν πολλοί αυτό το είδος μουσικής εδώ στην Ελλάδα και εμένα με τραβάει ότι είναι διαφορετικό, που το ξέρουν λίγοι. Αυτό ποτ με τράβηξε περισσότερο δεν ήταν ακριβώς ραπ γιατί ούτε εγώ την ήξερα. Οι technotronik ήταν το πρώτο διαφορετικό άκουσμα και μετά ακολούθησε ο Mc Hammer, ο Vanilla Ice. Εκείνη την εποχή που ξεκινούσα ήρθαν οι public enemy στη ζωή μου. Τότε κατάλαβα ποια είναι η διαφορά μεταξύ εμπορικού ραπ, όπως δηλαδή Vanilla ice, Mc Hammer και από την άλλη οι public enemy που ήταν hardcore ραπ. Μέχρι να γνωρίσω τους public enemy δε μπορούσα να καταλάβω ότι υπήρχε διαφορά ανάμεσα στα ελαφριά θέματα του εμπορικού και τα βαριά του hardcore που δεν είναι ευκολοχώνευτα.
…ο Έμινεμ είναι ένας ράπερ που αν διαβάσεις τους στίχους του, τα μισά είναι βρισιές! Όμως το περιτύλιγμα και ο τρόπος που το δίνουνε έξω στον κόσμο, είναι εμπορική αντιμετώπιση.
Δηλαδή αυτό που διαφοροποιεί το ραπ σε εμπορικό και μη είναι ο στίχος;
Δεν είναι απλά ο στίχος, είναι όλος ο τρόπος που το ξετυλίγεις. Για παράδειγμα ο Έμινεμ είναι ένας ράπερ που αν διαβάσεις τους στίχους του, τα μισά είναι βρισιές! Όμως το περιτύλιγμα και ο τρόπος που το δίνουνε έξω στον κόσμο, είναι εμπορική αντιμετώπιση. Είναι όλο το πακέτο από το πως φαίνεσαι και το τι λες, μέχρι την προώθηση.
Ξεκίνησες με τους ΖΝ δισκογραφικά, πως έγινε η αρχή;
Αρχικά όλο το στήσιμο του γκρουπ, έγινε για να ακούσουμε ραπ έτσι όπως εμείς θέλαμε. Στις αρχές, όταν βγήκαμε δεν αρέσαμε σε κανέναν, ήμασταν τα απόβλητα της ραπ και για μερικούς ακόμα είμαστε. Όμως με τον καιρό ο κόσμος κατάλαβε ότι είναι ωραίο. Επειδή το σχήμα μας ήταν λίγο δύσκολο να το βρεις όλο μαζί, δημιουργήθηκε ένας μύθος γύρω από το όνομα ΖΝ, υπάρχει ή δεν υπάρχει το συγκρότημα. Αλλά στον κόσμο αρέσει το μυστήριο, όσο πιο δύσκολο του το κάνεις τόσο πιο πολύ κολλάει. Στην αρχική σύνθεση ήμουν εγώ με τον Πάνο Μπουγά- «Μηδενιστής» ενω αργότερα μπήκε ο Υποχθόνιος, o Καταχθόνιος και τελευταίος ο Χαρμάνης, που είναι στην Κύπρο τώρα. Τότε είχαμε υπογράψει ένα συμβόλαιο, εγώ με τον Μηδενιστή με μια ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία η οποία δεν είχε πολύ μέλλον και λεγόταν Music Wave. Μια φίλη μας, η Μαργαρίτα η οποία ήταν dj reggae, μας κάλεσε σε ένα πάρτυ και κάναμε disk jokey, καβαλήσαμε το reggae από πάνω με ραπ. Εκεί ήταν και τα δύο μέλη της εταιρείας όπου τους μίλησε η φίλη μας η Μαργαρίτα, γιατί χωρίς κονέ δεν πας πουθενά σε αυτή τη χώρα. Έτσι βρεθήκαμε με αυτούς και υπογράψαμε το συμβόλαιο. Η εταιρεία χρεοκόπησε όμως και έτσι πούλησε το συμβόλαιό μας στην FM records για 1.000.000 δρχ τo 1996. Εκεί μπήκαν και τα υπόλοιπα μέλη στο συγκρότημα.
… κατηγορούμε αυτούς που ξεκινάνε με underground μουσική και μετά για να σταθούν στη μουσική βιομηχανία το γυρνάνε σε ποπ. … Και μάλλον ούτε αυτοί ξέρουν καλά από ραπ, αφού πάνε και το μπασταρδεύουν.
Ουσιαστικά το γκρουπ υπάρχει σαν ΖΝ ή έχεις ακολουθήσει σόλο καριέρα;
Έχω ακολουθήσει σόλο καριέρα αλλά μέσα στα χρόνια κατάλαβα ότι στην ουσία οι ΖΝ είμαι εγώ. Δηλαδή τον αρχικό χαρακτήρα από τα υπόλοιπα παιδιά του γκρουπ τον κρατάω εγώ, όλοι οι άλλοι το έχουν παρακάνει, δεν κρατάνε τον χαρακτήρα που είχαμε τότε κάνουν πιο εμπορικές κινήσεις … ξέρεις για τα λεφτά αλλάζει ο χαρακτήρας ή βγαίνει ο αληθινός χαρακτήρας προς τα έξω.
Δηλαδή το εμπορικό είναι κατά των αρχικών ιδεών που είχατε σαν γκρουπ;
Δε λέω αυτό, δεν εννοώ ότι πουλάνε δίσκους, μακάρι τα παιδιά να πουλάνε. Ο χαρακτήρας, το ύφος του γκρουπ έγινε εμπορικό και αν αλλάζεις το ύφος άστα! Φαντάσου ότι εμείς, ως Ζωντανοί Νεκροί, στον πρώτο τόμο αυτό το πράγμα το κοροϊδεύαμε, το κατηγορούσαμε, δε μας άρεσε και ακόμα περισσότερο κατηγορούμε αυτούς που ξεκινάνε με underground μουσική και μετά για να σταθούν στη μουσική βιομηχανία το γυρνάνε σε ποπ.
Έχουμε δει κατά καιρούς ραπερ να συνεργάζονται με λαϊκούς τραγουδιστές, ποια είναι η γνώμη σου για αυτό;
Οι λαϊκοί έχουν μεγάλο πρόβλημα στις μέρες μας γιατί λόγω της πειρατείας έχουν πέσει στο επίπεδο της underground φάσης σε πωλήσεις και χρειάζονται έναν τρόπο να βγάλουν λεφτά, οπότε βρίσκουν τώρα τους ράπερ οι οποίοι νομίζουν ότι αν κάνουν μια συνεργασία με έναν λαϊκό θα τους καταξιώσει σαν καλλιτέχνες και θα τους μάθει ο κόσμος. Στην ουσία ξελασπώνουν τους λαϊκούς, χαντακώνονται εκείνοι και τρώνε την ρετσινιά ότι έγιναν λαϊκοί. Οι λαϊκοί καλλιτέχνες εκμεταλλεύονται αυτό που στήνουμε εμείς τόσα χρόνια. Με γεια τους με χαρά τους! Αυτοί καταφέρνουν το σκοπό τους όμως όλοι οι ράπερ που παραμυθιάζονται και ρίχνουν το ραπ στα σκυλάδικα, δε ξέρω τι να πω για αυτό το πράγμα…. Το θεωρώ τρομερό ξεπούλημα.
Ψάχνουν όλοι μια συνεργασία επειδή οι νέοι ακούνε ράπ και είναι της μόδας. Παίρνουν μια καινούργια τραγουδίστρια ή μπαίνουν στο youtube, βλέπουν ποιος ράπερ έχει τα περισσότερα views και του προτείνουν συνεργασία.
Εσύ τι προσπαθείς να εκφράσεις μέσα από την δουλειά σου;
Τις καλλιτεχνικές μου ανησυχίες, τα παράπονα που έχω από την κοινωνία, ή να περιγράφω την κατάσταση. Στα κομμάτια μου γενικά προσπαθώ να δίνω τον αληθινό μου εαυτό.
Προσπαθείς να περάσεις στον κόσμο ένα συγκεκριμένο συναίσθημα;
Εγώ κάνω αυτό που κάνω και όσοι θέλουν το ακούνε, δε θέλω να τους κάνω να νιώσουν κάτι. Αυτό το πράγμα για μένα λειτουργεί σαν θεραπεία, το κάνω να νιώσω εγώ καλά και από αυτό μπορεί να βγει κάτι καλό. Αρέσει στον κόσμο μαθαίνουν από αυτό που κάνω. Νιώθω ότι αδειάζω, αντί να πάω να τα πω στον παπά, τα λέω σε όλο τον κόσμο. Θεραπεία κανονικά, το κάνεις και ξενοιάζεις, φεύγει από πάνω σου το κακό. Μου αρέσει πολύ να γράφω τραγούδια και να φτιάχνω μια ιστορία σαν ταινία και να σκοτώνω τους ήρωες μου στο τέλος ή να γλιτώνει μόνο ο ένας, που πια δε μπορεί να κάνει τίποτα και θα ήταν καλύτερα για αυτόν να είχε πεθάνει. Μου αρέσει να φέρνω τους ήρωες που γράφω στα κομμάτια μου σε δύσκολη θέση.
Οι λαϊκοί καλλιτέχνες εκμεταλλεύονται αυτό που στήνουμε εμείς τόσα χρόνια. … Αυτοί καταφέρνουν το σκοπό τους όμως όλοι οι ράπερ παραμυθιάζονται και ρίχνουν το ραπ στα σκυλάδικα … Το θεωρώ τρομερό ξεπούλημα.
Οι ιστορίες που φτιάχνεις είναι πάντα φανταστικές ή έχει τύχει να είναι και αληθινή ιστορία;
Υπάρχουν δύο κομμάτια που είναι αληθινή ιστορία, το «Είναι κρίμα» και το άλλο είναι το «junkie». Το πρώτο είναι για ένα παιδί που ήμασταν συμμαθητές και έμπλεξε με την ηρωίνη. Όταν πέθανε, μέσα σε τρεις μέρες πέθαναν 12 παιδιά στη Νέα Ιωνία, στον Περισσό και στην Μεταμόρφωση, γιατί είχαν πάρει σκάρτη πρέζα. Σκέφτηκα ότι αν είχα γράψει ένα τέτοιο κομμάτι και το είχε ακούσει, μπορεί να είχε γλιτώσει και έγραψα το «junkie» για ένα άλλο παιδί που ζούσε τότε. Τελικά δεν πέθανε από πρέζα όμως τον σκότωσαν γιατί έκλεψε πρέζα!!! Ακόμα και στις ιστορίες που είναι αληθινές ,ο ήρωας πεθαίνει.
Εσύ πότε ξεκίνησες να γράφεις στίχους, σε ποια ηλικία;
Από 11 χρονών γράφω. Ήταν κομμάτια για το σχολείο όπου έβριζα τους καθηγητές και τέτοια (γέλια).
Ο Νίκος Βουρλιώτης πιστεύω ότι με αδίκησε οικονομικά αλλά δε μπορώ να το αποδείξω στα χαρτιά… θεωρώ ότι με έριξε στο Γλώσσα Μεγάλη”.
Έχεις ετοιμάσει μια νέα δουλειά με τίτλο « Ρίμα για χρήμα 2». Η επιλογή αυτού του τίτλου έγινε επειδή ο πρώτος δίσκο με τίτλο «Ρίμα για χρήμα» γνώρισε μεγάλη επιτυχία?
Όταν τελείωσα το δίσκο ήμουν αποφασισμένος να ξαναφτιάξω το «Ρίμα γα Χρήμα» γιατί μου άρεσε η κατάσταση, δηλαδή να γράφεις για να ηχογραφηθεί, να πουλήσει και να βγάλεις λεφτά, δηλαδή η ανάγκη σε σπρώχνει να το κάνεις. Το πρώτο το συζητούσαν για 10 χρόνια και είπα να κάνω ένα δίσκο, που θα το συζητάνε για άλλα 10 χρόνια, αλλά επειδή είναι πολλά, σκέφτηκα να γίνει διπλό το cd για να έχει περισσότερα κομμάτια να ακούει ο κόσμος. Το δούλεψα ακριβώς με την ίδια συνταγή… ότι μου ερχότανε το έγραφα. Επέλεξα από 52 κομμάτια τα καλύτερα 36.
Αυτά τα 36 κομμάτια έχουν καταγγελτικό χαρακτήρα;
Έχει διάφορα, το μόνο θέμα που έχω ψιλοπαραλήψει είναι το ερωτικό! Έχω βάλει μόνο ένα, το «Με σηκώνεις». Γενικά μου αρέσει να προκαλώ, μου αρέσει να σοκάρω τον κόσμο.
Αποσκοπεί κάπου αυτή η νέα δουλειά;
Ρίμα για χρήμα είναι… πάει και για τα λεφτά, δεν έχει όμως εμπορικό χαρακτήρα σαν ήχος, σαν άκουσμα! Όμως από το πρώτο «Ρίμα γα Χρήμα» βγήκαν πολλοί Mc’s, πάρα πολλοί το άκουσαν και έγιναν ράπερ, έμαθαν από αυτό, και επειδή θεωρώ ότι στο ραπ είμαι κάτι ξεχωριστό, ας μάθει ο κόσμος. Ο νέοι δεν κοιτάζουν την ιστορία, δεν κοιτάζουν να δουν τι υπήρχε πίσω από αυτό, το μόνο που τους νοιάζει είναι να ακούσουν τι υπάρχει τώρα και να το αντιγράψουν! Αν δεν ξέρεις την ιστορία αυτής της δουλειάς δε μπορείς να βοηθήσεις να προχωρήσει παραπέρα, θα μείνει στάσιμο. Είναι σαν την παράδοση, που βοηθάει στην εξέλιξη γιατί το ίδιο πράγμα δοκιμάζεται μέσα στα χρόνια ξανά και ξανά και οτιδήποτε δεν είναι καλό το αποβάλει και κρατάει μόνο τα θετικά. Κάθε ράπερ είναι υποχρεωμένος εφόσον πατάει το πόδι του σε αυτή τη σκηνή, να αφήσει το δικό του λιθαράκι, κάτι που και εγώ μετά θα μπορώ να το δανειστώ. Όταν δε μου δίνεις τίποτα να δανειστώ και δανείζεσαι από μένα, δεν έχεις τίποτα να δώσεις, είσαι απλά άλλος ένας για να υπάρχουν 10 και να ξεχωρίζει ο ένας.
…υπάρχουν δύο κομμάτια που είναι αληθινή ιστορία, το «Είναι κρίμα» για ένα παιδί που έμπλεξε με την ηρωίνη. Όταν πέθανε, μέσα σε τρεις μέρες πέθαναν 12 παιδιά γιατί είχαν πάρει σκάρτη πρέζα. Σκέφτηκα ότι αν είχα γράψει ένα τέτοιο κομμάτι και το είχε ακούσει, μπορεί να είχε γλιτώσει και έγραψα το «junkie» για ένα άλλο παιδί που ζούσε τότε.
Το video clip του κομματιού «Είμαι ακόμα ζωντανός» είναι ένα από τα καλύτερα στο είδος του. Τι σε ώθησε να κάνεις μια συνεργασία με μια μεγάλη εταιρία παραγωγής στην Ευρώπη?
Η Endorfina Group Entertainment είναι μια σχετικά νέα εταιρεία παραγωγής με έδρα μια επαρχιακή πόλη της Πολωνίας, οπότε όπως καταλαβαίνεις δεν είναι μεγάλη εταιρεία ούτε στη χώρα τους. Ήμασταν όμως πολύ τυχεροί που τους βρήκαμε γιατί την έχουν φτιάξει νέοι σκηνοθέτες οι οποίοι είναι τρομερά ταλαντούχοι. Ο μάνατζερ μου, ο Γιώργος ο Ραφτόπουλος, έχει έναν φίλο Πολωνό και μας έφερε σε επαφή με τους ανθρώπους αυτούς. Βέβαια αν ρίχναμε τα ίδια λεφτά στην Ελλάδα θα πέρναμε ένα πεπόνι, εκεί μας έκαναν και ένα κλιπ!
Έχεις ζήσει αρκετά χρόνια στην Αμερική, ήταν ένας λόγος αυτός ώστε να ασχοληθείς με την ραπ μουσική;
Απο το 1979 που γεννήθηκα μέχρι το 1984 και το 1995-1996 όταν πήγα να δω τον πατέρα μου. Αυτός είναι ο λόγος που το ραπ μου, βγαίνει διαφορετικό, μπορώ να κατανοήσω τους Αμερικάνους καλύτερα, τουλάχιστον τότε καταλάβαινα καλύτερα για τι θέματα μιλάνε τα κομμάτια τους και με βοήθησε πάρα πολύ. Όποιος κάνει ραπ και ξέρει λίγα ή καθόλου Αγγλικά, είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα για αυτόν!
Σήμερα τι πιστεύεις για την ραπ στην Ελλάδα;
Έχει διαχωριστεί. Υπάρχει το ποπ ραπ, το hardcore ραπ, το σκυλάδικο ραπ, ραπ διαφήμισης. Ψάχνουν όλοι μια συνεργασία επειδή οι νέοι ακούνε ράπ και είναι της μόδας. Παίρνουν μια καινούργια τραγουδίστρια ή μπαίνουν στο youtube, βλέπουν ποιος ράπερ έχει τα περισσότερα views και του προτείνουν συνεργασία.
Εσύ δηλαδή δε θα έκανες μια τέτοια συνεργασία αν στο πρότειναν;
Μου είχαν προτείνει και έκανα με την Ανέτ Αρτάνη! Μου άρεσε πάρα πολύ η φωνή της και είναι και αυτή από την Αμερική. Γνωριστήκαμε, συμφώνησα και συνεργαστήκαμε αλλά το τραγούδι δεν ήταν σκυλέ! Ήταν πιο RNB. Εγώ το είδος μου δε το αλλάζω ποτέ, αυτό είναι το μυστικό.
Εσύ ποια θεωρείς ότι ήταν η καλύτερη συνεργασία σου, και επειδή έχεις συνεργαστεί μια φορά στο παρελθόν με τον Νίκο Βουρλιώτη όπου αυτή τη στιγμή «Κυριαρχεί» στην ελληνική ραπ, θα ήθελες να ξανασυνεργαστείς μαζί του;
Μόνο αν με πλήρωνε κανονικά.
Τι εννοείς;
Ο Νίκος πιστεύω ότι με αδίκησε οικονομικά αλλά δε μπορώ να το αποδείξω στα χαρτιά.
Το κομμάτι στο οποίο συνεργαστήκατε το «Γλώσσα Μεγάλη» το είχες γράψει εσύ;
Ναι για αυτό το λόγο θεωρώ ότι με έριξε.
Έχω γράψει 3 παιδικά παραμύθια και σκέφτομαι να εκδώσω το ένα και αν είμαι τυχερός και πάει καλά να γίνει και παιδική παράσταση.
Ποιοι καλλιτέχνες συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού σου πιστεύεις ότι αντιπροσωπεύουν επάξια την hip– hop σήμερα;
Ποιος είμαι εγώ να το κρίνω; Όποιος εκπροσωπεί αυτό που κάνει και δεν προδίδει τις αξίες του, το εκπροσωπεί για την πάρτη του σωστά. Αν το ραπ ήταν πρόσωπο, δεν ξέρω ποιους θα έφτυνε στη μούρη. Στο ραπ δε βλέπω να υπάρχει εξέλιξη.
Εννοείς ότι λόγω των συνεργασιών που ανέφερες το ραπ χάνει την ταυτότητα του;
Εμένα μου αρέσουν τα cross over! Μου αρέσει το ραπ με την τζαζ, με την ροκ! Με τον λαϊκό ήχο κάτι γίνεται και δε μου αρέσει το μπουζούκι, δε ξέρω γατί αλλά ο ήχος του ακούγεται παράξενα. Γενικά δεν εγκρίνω τα σκυλοραπ, δε μου αρέσουν. Δεν έχουν οι σκυλάδες την ανάλογη κουλτούρα να καταλάβουν με τι πάνε να μπλέξουν και προφανώς και οι ράπερ που συνεργάζονται με τέτοια ονόματα δεν έχουν την ανάλογη κουλτούρα! Και μάλλον ούτε αυτοί ξέρουν καλά από ραπ, αφού πάνε και το μπασταρδεύουν.
Υπάρχουν πολλοί που λένε ότι για να γίνει κάποιος ράπερ πρέπει να έχει ζήσει σε περιθωριακές καταστάσεις, εσύ το πιστεύεις;
Όχι δε το πιστεύω αυτό, ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει ραπ, να πει ότι θέλει, απλά ας φροντίσει να κοιτάξει λίγο την ιστορία, να κοιτάξει από πού έρχεται αυτή η μουσική για να δει και που θα πάει. Είναι σα να γίνεις μπουζουξής και να μην ξέρεις ποιος είναι ο Τσιτσάνης, γίνεται;
Πέρα από το ραπ ασχολείσαι και με το ταττού;
Είναι κάτι που μου αρέσει και ασχολούμαι επαγγελματικά όπως και με το ραπ, αλλά έχω αξίες και αρχές και δεν τις προδίδω για το χρήμα! Δεν κάνω ποτέ ταττού σε παιδιά κάτω των 18 ετών, ή σε λάθος κλίμακα. Προτιμώ να χάσω τον πελάτη ή να μην πουλήσω, αν δεν μου αρέσει αυτός που θα το κάνει. Το ταττού έχει μια ιστορία, είναι κουλτούρα και μου αρέσει περισσότερο το παραδοσιακό και το φυλετικό, όπως είναι το γιαπωνέζικο!
Με το internet ασχολείσαι;
Επειδή μου έχουν κλέψει αρκετές φορές τους κωδικούς μου στο mail και στο facebook, πλέον έχω μόνο ένα mail και ένα blog στο blogspot.com, όπου ανεβάζω τη δουλειά μου.
Έχεις επικοινωνία με τους fan σου;
Είμαι ένας από τους λίγους καλλιτέχνες που μπορείς να βρεις ότι ώρα θες. Έχω πολύ καλή επαφή με το κοινό μου και στις συναυλίες θα βγω φωτογραφία μέχρι και τον τελευταίο! Επειδή έχω κάνει οικογένεια και έχω δυο παιδιά, τα κομμάτια μου έχουν πιο συμβουλευτικό χαρακτήρα και γενικά μου αρέσει να συμβουλεύω όλα τα παιδιά να μείνουν στο σχολείο, να είναι σωστοί άνθρωποι, να έχουν σωστές αρχές και όπου μπορώ να βοηθήσω το κάνω.
Περνάς μηνύματα στα παιδιά σου, θέλεις να ακολουθήσουν τα δικά σου βήματα στη μουσική;
Εγώ μαθαίνω από τους φίλους μου που είναι στην ηλικία μου και ζουν ακόμα με τους γονείς τους και ψάχνονται, έχουν προβλήματα και τέτοια, όμως βλέπω ότι οι πιο δυστυχισμένοι από όλους είναι αυτοί που ακολούθησαν το επάγγελμα των γονιών τους. Θεωρώ υποχρέωση του παιδιού να ακολουθήσει το επάγγελμα του γονέα ή τουλάχιστον να ξέρει να το κάνει. Η μάνα μου ήταν αισθητικός, δε ακολούθησα το επάγγελμά της όμως ξέρω να κάνω μακιγιάζ, την αδερφή μου την έβαφα εγώ. Ο γιος μου θέλει να γίνει τατούερ και ράπερ όμως εγώ δεν τον ενθαρρύνω, ας γίνει ότι θέλει. Το ραπ το έχει, κάνει bit box και είναι 5 χρονών και η κόρη μου 1,5 ετών, του χρόνου που θα πάει σχολείο ο γιος μου θα αρχίσει να γράφει κιόλας. Ας ασχοληθεί με ότι θέλει, είμαι σίγουρος ότι από την μεριά μου θα του δώσω τα εφόδια να μπορεί να βγάλει το ψωμί του
Κοιτάς να μάθεις στα παιδιά σου να μην κάνουν τα λάθη που έκανες εσύ;
Δεν ξέρεις ποτέ ένα λάθος τι καλό μπορεί να φέρει. Είμαι 5 χρόνια πατέρας και ακόμα δεν έχω φτάσει στην φάση να μπορέσω να μιλήσω ανοιχτά με τον γιο μου γιατί ένα μυαλό 5χρονου μπορεί να παρεξηγήσει κάποια πράγματα. Αν πω στον γιο μου ότι εγώ δεν έβγαλα το σχολείο, θα πει και αυτός ότι δεν θέλει να ξαναπάει στο σχολείο. Αυτό δε θα το ήθελα για το παιδί μου άρα δεν είμαι απόλυτα ειλικρινής σαν γονιός, αλλά νιώθω ότι κάνω το σωστό.
Ετοιμάζεις κάποιες live εμφανίσεις;
Ο μάνατζερ μου, μου έχει ετοιμάσει μια σειρά εμφανίσεων σε όλη την Ελλάδα σαν τουρ, σε όλες τις μεγάλες πόλεις και η τελευταία συναυλία θα είναι στην Αθήνα τον Απρίλιο.
Τι σχεδιάζεις για το μέλλον και σε επαγγελματικό και σε προσωπικό επίπεδο
Έχω πάρα πολλά σχέδια, θέλω να ασχοληθώ με τον κινηματογράφο και με το θέατρο είχα κάνει και μια παράσταση παλιότερα, το «νούμερο 44», σε σκηνοθεσία του Γιώργου Παλούμη. Έχω γράψει 3 παιδικά παραμύθια και σκέφτομαι να εκδώσω το ένα και αν είμαι τυχερός και πάει καλά να γίνει και παιδική παράσταση. Έχω σκοπό κάποια στιγμή στη ζωή μου να ασχοληθώ με την γλυπτική και έχω ξεκινήσει να παίζω κιθάρα. Έχω γράψει και κάποια τραγούδια αλλά σε προσωπικό επίπεδο γιατί δε ξέρω να τραγουδάω, μόνο ραπ ξέρω να κάνω. Δεν ξέρω στο τέλος τι θα κάνω αλλά επειδή στη ζωή μου είμαι καταδικασμένος να είμαι underground και να με πρεσβεύει αυτό το πράγμα, θα το αφήσω να με πάει το ποτάμι !
