Το έντεχνο τραγούδι εμφανίζεται περίπου στις αρχές τις δεκαετίας του 60’ με τους Μάνο Χατζηδάκη και Μίκη Θεοδωράκη. Ο Μίκης Θεοδωράκης με τον ‘’Επιτάφιο’’ κάνει την αρχή με ποίηση Γιάννη Ρίτσου, παντρεύοντας έτσι την σύγχρονη ελληνική μουσική με την σύγχρονη ελληνική ποίηση. Αποτέλεσμα όλης αυτής της προσπάθειας είναι η δημιουργία μιας παράδοσης μελοποιημένης ποίησης που ονομάστηκε έντεχνο τραγούδι. Το έντεχνο τραγούδι έχει κυρίως δυτικά χαρακτηριστικά. Γρήγορα απόκτησε μεγάλη απήχηση στις μάζες καθώς είχε πολιτικό ρόλο κατά την περίοδο της δικτατορίας. Κάποια από τα χαρακτηριστικά του έντεχνου είναι οι δίσκοι με ενότητες τραγουδιών βασισμένοι πάνω σε μια κεντρική ιδέα, καθιερώνεται το μπουζούκι ως λαϊκό όργανο αλλά κ ο ερμηνευτής και αναπτύσσεται μια μορφή επικοινωνίας με το κοινό που λέγεται λαϊκή συναυλία σε ανοιχτούς ή ειδικά διαμορφωμένους χώρους με μαζική συμμετοχή.
Κλασικοί του έντεχνου είναι : Μίκης Θεοδοράκης – Μάνος Χατζηδάκης – Γιάννης Μαρκόπουλος – Θάνος Μικρούτσικος – Σταύρος Ξαρχάκος – Μάνος Λοίζος – Δήμος Μούτσης και από πλευράς στιχουργών είναι ο Λευτέρης Παπαδόπουλος – Μάνος Ελευθερίου – Τάσος Λειβαδίτης.
Τέλος στην παράδοση του έντεχνου μπορούμε να πούμε ότι ανήκουν λόγω της διάδοσης των μπουάτ και οι τραγουδοποιοί: Διονύσης Σαββόπουλος – Σωκράτης Μάλαμας – Ορφέας Περίδης και Αλκίνοος Ιωαννίδης.
{music}images/stories/audio/tasioulasentexno{/music}
Αυτά από μένα αυτή την εβδομάδα σε στυλ ελληνικό σήμερα και μάλλον έτσι θα κινηθούμε για κάποιες αναλύσεις ακόμα. Εις το επανειδείν λοιπόν και να θυμάστε ότι ‘’ΑΚΟΥΩ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΟΤΑΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΑΚΟΥΩ’’
