Frank Pahl: Ένας αταξινόμητος συνθέτης

Κάνουν ό,τι περνάει απ’το μυάλο τους, ενίοτε με πενιχρή κατάρτιση στα όργανα που κακοπαθαίνουν στα αδίσταχτα χέρια τους.Παίζουν συρματοπλέγματα με δοξάρια, καίνε πιάνα, δίνουν κοντσέρτα αδειάζοντας ένα κουβά νερό μπρος σε ένα κοινό που καταχειροκροτεί παραληρώντας, καλωδιώνουν πληκτροφόρα στις κλειδώσεις τους, παράχώνουν στις σωληνώσεις κτιρίων μικρόφωνα μετρατρέποντας τα σε installation αυτοσυνθέτες, κλείνουν τρύπες σε γυάλινες αρμόνικες εκλύοντας συχνότητες που δαιμονοποιούνται ως υπαίτιες για σχιζοειδή συμπτώματα ακροατών. Μην παρεξηγείτε την ομαδική παράθεση, δεν είναι ο φιλοξενούμενος της στήλης υπαίτιος για όλα αυτή τη φιλοτιμία του αλλόκοτου, αλλά ούτε παίρνω κι όρκο πως αν ήταν ομόγλωσσος δεν θα ένιωθε ενα τσιμπημα ζήλιας για την αχαλίνωτη παραγωγικότητα των ομόσταβλων του είδους. Το αποτέλεσμα τους δικαιώνει; Αφήνουν πίσω ενδεικτικές μελωδίες, ξεχωριστές συνθέσεις πρόσφορες για επανακροάσεις και φιλότεχνο «εθισμό»;.Είναι αυτό το ζητούμενο; Κι αν όχι ποιο είναι; Και ο αντίποδας; Τίνος φυράματος είναι το κοινό που συσπειρώνουν τέτοια απονενοημένα ανδραγαθήματα; Τι ακριβώς έχει βαρεθεί; Είναι καταληκτικό ή απλά σε κάποιο εφηβικό mp3 player αυτή τη στιγμή ηχεί μια σύνθεση του Xenaki;

O Frank Pahl, συστοιχίζεται κι ο ίδιος στην μακριά ουρά των μουσικών που επέλεξαν να κοιτάξουν πίσω από τα βαριά παραπετάσματα και να ασχοληθούν απενοχοποιημένα με το δέντρο κι όχι με το δάσος κόντρα στη προτροπή των πολλών. Του βιογραφικό του μια μέρα στους τροπικούς, ντάλα λιοπύρι τη μια στιγμή, καταρρακτώδη νεροποντή την άλλη. Σε ελεύθερη μετάφραση: δίσκοι με αυτόματα όργανα, δίσκοι με παραδοσιακή οργανοπαιξία,παιδικά μουσικά όργανα , ενήλικα μουσικά όργανα ,μελοποίηση σε θεατρικό μιας ρεαλίστριας ποιήτριας, μελοποίηση σε θεατρικό ενός ακαταλαβίστικου ποιητή, installations σε εκθέσεις σύγχρονης τέχνης, ορχήστρες από ethnic κρουστά που κουρδίζονται παρανοικά. Βατός σαν μικρόκοσμος βρέφους, απροσπέλαστος σαν συνδυασμός χρηματοκιβωτίου. Για να μην πιαστείτε αδιάβαστοι να μερικά απ’τα ονόματα μουσικών σχημάτων που συμμετείχε: only a mother, scavenger quartet, little bang theory , Xenharmonic gamelan. Aν δεν τα έχετε ξανακούσει δεν έχει καμία σημασία ούτε εγώ τα είχα όλα.Το ζητούμενο είναι να δούμε τι κάνει αυτό τον άνθρωπο να αναζητά μια διαφορετική μορφή έκφρασης χώρις δοτά όρια .Αποφάσισε να μου απαντήσει με δόσεις κάποιες ερωτήσεις …η αναμονή εννοείται πως άξιζε… επειδή όμως ίδρωσα για να τον καταλάβω και το ίδιο απεύχομαι και δι’ εσάς παραθέτω τις κομβικές λέξεις σε ένα γλωσσάρι στο tips & trivia

Ποιό είναι το μουσικό σας υπόβαθρο;

Στο Γυμνάσιο ήμουν σε σχολικές μπάντες παρελάσεων και έπειτα σε ροκ μπάντες.Μετά το πτυχίο μου στις Καλές Τέχνες, έκανα μαθήματα gamelan και ιδιαίτερα μαθήματα ευφωνίου

Ποιο ήταν η κρίσιμη καμπή κατά την οποία πάψατε να θεωρείται επαρκή το συμβατικό ήχο των οργάνων;

Μου αρέσουν τα συμβατικά όργανα όσο και ο ήχος της επόμενης μορφής οργανικής ύλης, ωστόσο πριν αρχίσω να καταπιάνομαι αδέξια με τις δικές μου δημιουργίες είχα αντιληφθεί τη σαγήνη του ανάπηρου οργάνου. Το πρώτο μου ακκορντεόν είχε ένα αξιαγάπητο φύσημα στο παίξιμο. Το πρώτο μου αναλογικό συνθεσάιζερ (ένα eml 500) είχε ξεχαρβαλωθεί και ήταν επιρρεπές στο να μαζεύει χνούδι και σκόνη ανάμεσα στα ελατήρια που ερχόντουσαν σε επαφή με μια μεταλλική ράβδο. Το αποτέλεσμα ήταν ότι μπορούσα να πατάω ένα πλήκτρο μέχρι τα μισά και να δημιουργούνται τρελές διακυμάνσεις της επιθυμητής νότας. Επίσης ,εκείνη την περίοδο ερχόμουν σε επαφή και με αυτοσχεδιαστές που τροποποιούσαν όργανα (όπως ο Tom Cora, ο Eugene Chadbourne, η Amy Denio)

Ποια ήταν η έμπνευση και η ιδεά πίσω από την κατασκευή αυτόματων οργάνων.Είναι δύσκολη και χρονοβόρος η διαδικασία κατασκευής τους; Ποια είναι η αίσθηση ενός live με τη χρήση τέτοιων οργάνων επί σκηνής;

χμ….δεν θυμάμαι ποια ήταν η απαρχή του αυτόματου αρμόνιου, πάντως πριν φτιάξω το πρώτο μου συνήθιζα να τα αυτοματοποιώ με διαδικούς μετρητές και διαδοχείς φωτός (light sequencers). Το αποτέλεσμα ήταν το γεγονός πως ένα αρμόνιο που ανοίγει και κλείνει ακουγόταν πολύ οργανικό εξαιτίας του ανεμιστήρα που ανέβαζε ταχύτητα για να παίξει τους ελεύθερους δίαυλους. Με την πάροδο ήθελα κι άλλη ταχύτητα και ένιωσα πως τα μοτέρ περιστροφής ήταν αρκετά ικανά για κάτι τέτοιο .. όμως παρήγαγαν το δικό τους μικρό αποκρουστικό βουητό και έτσι δεν τελεσφόρησε αυτή η απόπειρα… έτσι είνα η ζωή.Αυτή τη στιγμή έχω 5 αυτόματα αρμόνια και είναι εξαιρετική συνοδεία σε ένα live ,ειδικά εφόσον παραμένω σε ένα συγκεκριμένο τόνο ή δύο ακούγονται σαν μια ambient συνοδεία εγχόρδων.

Και επειδή δεν είμαστε όλοι ηχολήπτες, μουσικοί τεχνολόγοι κλπ δείτε κάποια βιντεάκια που είναι πιο σαγηνευτικά και κατανοητά.Μου τα προλόγισε ο ίδιος:

Μια ηχητική εγκατάσταση που βασίζεται σε ένα βασικό θέμα του Rimsky-Korsakov που χρησιμοποιήθηκε κατά την μεταμόρφωση ενός από τους χαρακτήρες σε έντομο

Μάλλον αναφέρεται στο «Flight of the Bumblebee” ένα ορχηστρικό ιντερλούδιο που υπάρχει στην όπερα “The tale of Tsar Saltan” στην οποία ο γιος του Σουλτάνου μεταμορφώνεται από έναν μαγικό κύκνο σε έντομο για να μπορέσει να πετάξει και να επισκεφτεί τον πατέρα του που δεν ξέρει πως είναι ζωντανός

«Μια παλιότερη δουλειά ,αλλά καλό παράδειγμα για παιχνίδια με τις σκιές και προγραμματισμό μικροελεγκτών»

Σύνολο αέρα και κρουστών.H δοκιμασία σε αυτή την εγκατάσταση  ήταν να χρησιμοποιήσω δύο δυαδικούς μετρητές. Ο αργός είναι αυτός  που συχρονίζει τα αρμόνια. Ο γρήγορος που είναι  συνδεδεμένος με τις πιο αργές ρυθμίσεις του αργου μετρητή, συγχρονίζει τα κουδούνια πόρτας

…Ακόμα ένας μουσικός όρος, χρήσιμος αν περιγράφει επαρκώς, άχρηστος αν φοβίζει το κοινό…

Τι σας εμπνέει να γράψετε τους στίχους που γράφετε (διάβασα για τη δουλειά σας που ήταν βασισμένη στον Εdward Lear); Eίναι μια αυθόρμητη διαδικασία; Υπάρχει κάποιο τραγούδι που σας άφησε εμβρόντητο σαν αποτέλεσμα;

Δυστυχώς γράφω λιγότερους στίχους πια.Ενδιαφέρομαι πιο πολύ για instrumentals. Δεκαετίες πριν ίσως να θεωρούσα τον εαυτό μου τραγουδοποιό.Η αλήθεια είναι πως η αλλόκοτη ποίηση του Edward Lear με εμπνέει, αν και είναι μια πρόσφατη επιρροή. Κατά την περίοδο του “Οnly a Μother” πιο πολύ με ενδιέφερε η εξιστόρηση. Εκείνη την περίοδο ήμουν επηρεασμένος από ανώνυμα λαικά τραγούδια που τα έβρισκα σε τοπικές folk συλλογές. Συνηθίζω να δουλεύω πάνω στους στίχους επί μακρόν.Το “Βrick Trilogy” γράφτηκε σε ξεχωριστά μέρη μέσα σε μια δεκαετία γιατί αφού ξεκίνησα συνειδητοποίησα πως αυτό που έκανα ήταν μια προσαρμογή της “Φάρμας των Ζώων” του Όργουελ.

…ήδη σκεφτόμουν πως ο επιτονισμός είναι υπερεκτιμημένος…

Τι σας ελκύει στη μουσική για παιδιά και στον ήχο των μουσικών παιχνιδιών; Πώς ήταν η εμπειρία του πειραματισμού με τους gamelan ήχους;

Ο πρώτος δίσκος που αγόρασα ποτέ δεν ήταν αγορά αλλά ανταλλαγή.Αντάλλαξα μια πεντάρα (απ’αυτές με κεφάλι Ινδιάνου πάνω) για ένα 45αρι ένος καινοτομικού τραγουδιού που ονομαζόταν “St.George and the Dragonet” το οποίο ήταν ένα ανακάτεμα της παραδοσιακής ιστορίας για παιδιά του Αγιού Γεωργίου που σκοτώνει το φίδι και ενός ραδιοφωνικού δράματος “dragnet”*.Eίχε γραφτεί απ΄τον Stan Freburg.

http://www.youtube.com/watch?v=VBcASC9VqzY

Ο Jim Copp και ο Εd Brown έβγαζαν τη δεκαετία του 50′ εκπληκτικά παιδικά albums που περιείχαν μεταλλόφωνα, παιδικά πιάνο, kazoos κ.λ.π. Γεννήθηκα το 1958, στα 60s μου άρεσαν πάρα πολύ ο Roger Miller (Dang me ,England Swings, Chugalug) αν και η μουσική που ακουγόταν στο σπίτι μου ήταν ο Nelson Eddy (απ’τη πλευρά των γονιών μου) και οι Βeatles (απ’τη πλευρά της αδελφής μου). Τα μουσικά μου γούστα στα χρόνια που με διαμόρφωσαν κυμάνθηκαν ανάμεσα στη rock, την κλασσική και τα novelty songs* αν και η πραγματική μου εκτίμηση και απαρχή της συλλογής δίσκων ξεκίνησε στο τέλος της εφηβείας μου. Μια πρώιμη αγορά ήταν το Νilsson Schmilsonn που είχα αγοράσει εξαιτίας του εξαιρετικού novelty song “coconut” . Στο Γυμνάσιο είχα κλέψει απ’τη βιβλιοθήκη το “Ξύπνημα της Άνοιξης”¨του Stravinksy και μου τίναξε το μυαλό περισσότερο από οτιδήποτε rock είχα ακούσει. Η gamelan ήρθε πολύ αργότερα. Με είχε εκπλήξει όταν είχα πρωτοξεκίνησει το μάθημα πόσο γρήγορα εξοικειώθηκα με το “κούρδισμα”, ίσως ταίριαξα γιατί ήδη σκεφτόμουν πως o επιτονισμός είναι υπερεκτιμημένος.Όταν προσχώρησα τους Χenharmonic gamelan είχα πάρει ήδη το ανάλογο μάθημα στο κολλέγιο και ήμουν ικανός να μιξάρω καινούρια μουσική με αυτά που ήξερα για το όργανο.Η xenharmonic gamelan παραμένει ένα απ’τα πιο ενδιαφέροντα projects με τα οποία αναμείχθηκα αλλά κάθε μπάντα που απαιτεί τη μεταφορά ενός ειδικά κουρδισμένου πιάνου και αρκετά gongs σε κάθε συναυλία είναι καταδικασμένο στην αποτυχία.

Φαίνεται ότι εκτιμάτε την αφηρημένη σκέψη στη μουσική και τη στιχουργία; Πώς αντιλαμβάνεστε τον όρο “avant garde”;

Ακόμα ένας μουσικός όρος, χρήσιμος αν περιγράφει επαρκώς, άχρηστος αν φοβίζει το κοινό.

Πώς είναι η εμπειρία της διδαχής (ειδικά κατασκευής αυτόματων οργάνων;)

Διδάσκω τα τελευταία δυόμιση χρόνια σε κολλέγιο του Detroit -δημιουργικές σπουδές- και στο Πανεπιστήμιο του Michigan. Τα μαθήματα που κάνω είναι σχεδιασμός ήχου, κινητική τέχνη, τέχνη ήχου και ό,τι πληρώνει τους λογαριασμούς. Είχα διδάξει παιδιά Γυμνασίου στο San Francisco σε ένα πρόγραμμα έξι εβδομάδων να φτιάχνουν και να παρουσιάζουν μουσική σε αυτόματα όργανα.Τα παιδιά ήταν καταπληκτικά και έδωσαν μερικές εξαίσιες στιγμές.

…Η γενιά της νέας χιλιετίας απλώς δεν πιστεύει πως πρέπει να πληρώνει για τη μουσική που ακούει…

Για το downloading τι γνώμη έχετε;

Η γενιά της νέας χιλιετίας απλώς δεν πιστεύει πως πρέπει να πληρώνει για τη μουσική που ακούει.Ξεκίνησα να στέλνω ένα μέρος της δουλειάς μου στο youtube και είναι καταθλιπτικό να βλέπεις να ποστάρεται με άθλια γραφικά ένα κομμάτι σου από κάποιον τρίτο που ούτε καν μπήκε στο κόπο να σου ζητήσει την άδεια…είθε να τους χτυπήσει χρόνια ισχιακή νευραλγία και να εξαναγκαστούν να περιπλανώνται ολοτσίτσιδοι στον Αρκτικό Κύκλο! (σ.σ μόλις η στήλη κέρδισε ribbon για την πιο ευφάνταση κατάρα που καταγράφηκε ποτέ στο ελληνικό ίντερνετ)

…Η μουσική βιομηχανία είναι σπανίως το καλύτερο μέρος για να βρει κανείς νέα ή ενδιαφέρουσα μουσική…

Τί είδους άνθρωποι νομίζετε πως απαρτίζουν το κοινό σας;

Η αλλαγή τα τελευταία 10 χρόνια είναι η απήχηση στους φανατικούς της yoga! Σκεφτόμουν πως ίσως για κάποιους, μια στοχαστική μουσική που περιλαμβάνει αυτόματα όργανα να ήταν τίνι τρόπω ηρεμιστική, αλλά δεν πίστευα ποτέ πως θα ενδείκνυτο για Down Dog.

…Το “American Idol” μετέτρεψε το φωνητικό αθλητισμό σε ένα ανταγωνιστικό σπορ στο οποίο όλοι οι αγαπημένοι μου τραγουδιστές θα αποτύγχαναν ως “pitchy”…

Ποια είναι η γνώμη για τη mainstream ή και τη λεγόμενη “εναλλακτική” σκηνή του σήμερα; Σε ποιο σημείο διαφοροποιείται αυτό που κάνετε εσείς και κυκλοφορίες οπώς της εταιρίας Tzadik απ’τα υπόλοιπα projects και συγκροτήματα που συχνά παρουσιάζονται ως μια “ποιοτική” επιλογή απ’τα media;

Κάποια στιγμή, η pop “’έχτισε” παράδοση , τώρα μοιάζει με μια νερομένη τεμπέλικη παράγωγη τραγουδοποιία από επιτροπές. Η μουσική βιομηχανία είναι σπανίως το καλύτερο μέρος για να βρει κανείς νέα ή ενδιαφέρουσα μουσική. Το “American Idol” μετέτρεψε το φωνητικό αθλητισμό σε ένα ανταγωνιστικό σπορ στο οποίο όλοι οι αγαπημένοι μου τραγουδιστές θα αποτύγχαναν ως “pitchy” (σ.σ. Στα εγχώρια talent show ήταν γνωστό ως “στονάρισμα”)

Δεν είχα διαβάσει κάτι από την Thylias Moss μέχρι τώρα. Βρίσκω την ποίηση της ρεαλιστική και ωμή. Πώς ήταν η συνεργασία των δυο σας.

Ήταν μια συνεργασία 7,8 ατόμων. Εγώ μπήκα πιο αργά στη συγκεκριμένη δουλειά, κράτησα σημειώσεις και ακολούθησα κατευθύνσεις. Ήταν απ’τις σπάνιες μουσικές αποστολές που διεκπεραίωσα εξ’ολοκλήρου με samplers. O γιος της Thylias έγραψε το βασικό θέμα στο πιάνο που το “σάμπλαρα” και το εμπλούτισα χρησιμοποιώντας τρία χαμηλής τεχνολογίας samplers.

Μπορείτε να ζήσετε μόνο απ’τη μουσικής σας; Ποιο πιστεύετε είναι το μέλλον της μουσικής;

Τα τελευταία 20 χρόνια το περισσότερο μέρος του εισοδήματος μου προέρχεται από τη μουσική – live, πωλήσεις, προμήθειες, μηχανολογία, επιδοτήσεις. Το σύνολο είναι λιγότερο από το βασικό μισθό αλλά μπορείς να ζήσεις. Υπάρχουν πάντα πολλοί εξαιρετικοί συνθέτες αλλά πολύ συχνά είναι υποσημειώσεις του mainstream (Moondog, Αndre Popp, Harry Partch, Raymond Scott). To πρόβλημα ίσως έγκειται στο ότι έχουμε πάρα πολλούς στη διάθεσή μας. Αρκετή απ’την καλύτερη μουσική που υπάρχει επιδεικνύει μια εμμονική βιασύνη που δεν αντιδρά και δεν χωνεύει καλά τα τεχνολογικά επιτεύγματα του παρελθόντος…Τα sun sessions του Elvis, τα smash sessions του Roger Miller, o Perrey και ο Kingsley που υποδειγματικά συνένωσαν αναλογικά tapes για τις ηχογραφήσεις τους στην Verve. Όταν βγήκαν τα samplers όλοι τα χρησιμοποίησαν αλλά η μουσική υπέφερε. Χρησιμοποιώ ψηφιακά προγράμματα και workstations προς χάρην ηχητικής αξιοπιστίας αλλά υπάρχει μια αναντίρρητη ζεστασιά και αναλογικός πειραματισμός που έχει εκλείψει απ΄τις ηχογραφήσεις, όπως σε εκείνες που έκανα 20 χρόνια πριν. Διδάσκω Τέχνη Ήχου και μου αρέσει να διαθέτω μια εβδομάδα για να διδάσκω τρικ με αναλογικές ταινίες. Οι μαθητές τα “πιάνουν” αλλά δεν μπορούν να εξευρευνήσουν περαιτέρω γιατί δεν υπάρχουν αρκετά reel-to-reel players (μπομπινόφωνα) και μηχανικοί που μπορούν να τα επιδιορθώσουν.

Ποια είναι τα μελλοντικά σας μουσικά σχέδια;

Σε λίγες εβδομάδες το συγκροτημά  “Little Bang Theory”  που χρησιμοποιεί παιδικά μουσικά όργανα και παιχνίδια θα παρουσιάσει μια ζωντανή μουσική συνοδεία του animation του Starevish “The Mascot” στο φεστιβάλ κινηματογράφου του Ann Arbor. Στο Αnn Arbor θα κάνω και γω μια “εγκατάσταση”  που θα περιλαμβάνει 20 αυτόματα κρουστά όργανα. Σε λίγους μήνες θα κυκλοφορήσει απ’την εταιρία απ’την “Jardin au fou”  δεύτερη συνεργασία μου με τους klimperei. O δοκιμαστικός τίτλος μέχρι τώρα είναι “Music for Bath”.Τον Ιούλιο θα εμφανιστώ στο συμπόσιο ήχου του St.John ενώ η εταιρία “Novel Cell Poem έχει εκφράσει ενδιαφέρον σε μια ακόμα solo κυκλοφορία.Μετά από αυτά…!

Τι ήταν το “εικονικό κατοικίδιο Gerbil”; (το αναφέρει ανάμεσα στα παράξενα όργανα που χρησιμοποίησε για το δίσκο “Music for desserts” , gerbil είναι ένα είδος ποντικού που ζει στην έρημο)

Θα μπορούσα να το ονομάσω hamster αντι για gerbil, επρόκειτο για ένα κλουβί με έναν τροχό για hamster μέσα πάνω στον οποίο είχα προσαρμόσει ένα μοτέρ. Πάνω στον τροχό είχα βάλει κουδουνάκια χειρός, είχε όλα τα “στολίδια”  της κατοχής ενός κατοικιδίου πλην τη “μανούρα” του να καθαρίζεις το κλουβί.

Ποιους καλλιτέχνες θαυμάζετε;

Τους συχνούς και αραιούς συνεργάτες μου: only a mother, scavenger quartet, little bang theory , Xenaharmonic gamelan, Shaking Ray Levis,  the tiptons, Eugene Chadbourne, etc.

Αυτούς που ίσως γνωρίσω κάποτε: Michael Nyman, Neil Young, Ken Nordine,  Laurie Anderson, Jon Brion, Tom Waits, Peter Gabriel, etc.

Και τους δυστυχώς τεθνεώτες: Τoru Τakemitsu, Εlmer Βernstein, Vic Mizzy, Roger Miller, Raymond Scott, Jean Tingueley, Heinrich Anton Mueller, Jacques  Vaucanson, Wolfgang Von Kempelen, etc.

TIPS AND TRIVIA

Γλωσσάρι

gamelan: είναι ένα είδος ορχήστρας που απαρτίζεται από κουρδισμένα χάλκινα gongs, μεταλλόφωνα, τύμπανα, ένα η περισσότερα φλάουτα, έγχορδα με δοξάρι ή νυκτά και μερικές φορές τραγουδιστές.Οι πιο διάσημες gamelan ορχήστρες βρίσκονται στην Ιάβα και το Μπαλί. Παραδοσιακά το gamelan παίζεται σε εθιμοτυπικές τελετές και ειδικούς κοινωνικούς εορτασμούς. Οι ορχήστρες gamelan έχουν πολύπλοκο και ιδιαίτερο τρόπο κουρδίσματος που διαφέρει από ορχήστρα σε ορχήστρα σε σημείο που οι σκάλες που θεωρούνται ίδιες να ηχούν εξαιρετικά ανόμοιες.Ένα ακόμα ιδιαίτερο γνώρισμα των gamelan είναι -ειδικά στις Μπαλινέζικες ορχήστρες – πως τα όργανα παίζονται σε ζεύγη κουρδισμένα με μικρές τονικές διαφορές τόσο ώστε στον ήχο να δημιουργείται το λεγόμενο interference beating (παρεμβλητικός χτύπος) που δημιουργεί  ένα βομβικό ηχητικό παράγωγο που σ’αυτούς τους λαούς σχετίζεται με την παρουσία του θεού και την είσοδο στο πρώτο στάδιο του διαλογισμού.

Gerbil: Πρόκειται για ένα μικρό τρωκτικό θηλαστικό που είναι γνωστό και ως «Αροραίος της ερήμου». Ενδημεί κυρίως στην Ασία και την Αφρική  και τα περισσότερα απ΄τα 110 είδη του είναι παμφάγα.

Down dog: Adho Mukha Svanasana είναι η αυθεντική ονομασία αυτής της στάσης της yoga που αποτελεί μέρος των διαδοχικών κινήσεων με την ονομασία «Χαιρετισμός  στον Ήλιο», αλλά ενδείκνυται και για ξέχωρη άσκηση.Oι ειδικοί συνιστούν  να παραμείνετε σε αυτή τη στάση για 1 έως 3 λεπτά, έπειτα λυγίστε τα γόνατα στο πάτωμα  εκπνέοντας και χαλαρώστε. Απ΄τη δισκογραφία του Frank Pahl θα σας πρότεινα για την άσκηση ,τις κοινές δουλειές με τους Klimperei όπως το “Music for Desserts”

http://www.youtube.com/watch?v=rbJaj0Aqw5k

novelty songs: Eπρόκειτο και πρόκειται για κωμικά “ακαταλαβίστικα” τραγούδια με χιουμοριστικό χαρακτήρα. Ξεκίνησαν σαν όρος απ’την συνοικία Τin Pan Alley της Νέας Υόρκης που συσπείρωνε την μουσική εκδοτική δραστηριότητα (παρτιτούρες) των αρχών του προηγούμενου αιώνα αλλά έπειτα εξελίχθηκε και σε φυτώριο νέων μουσικών ρευμάτων. ‘Ενα “καινοτομικό τραγούδι” δεν αρκεί βέβαια να είναι χιουμοριστικό για να χαρακτηριστεί έτσι,αλλά  συνήθως φερει και άλλα γνωρίσματα όπως περίεργη θεματολογία, ήχους που δεν ήταν καν μουσικοί , παράξενη ενορχήστρωση , ασυνήθιστους στίχους.

Νilsson Schmilsonn: Ήταν το όνομα ενός lp του Ηαrry Nilson ενός Αμερικανού τραγουδοποιού που μεσουράνησε τη δεκαετία του 70 με ένα ιδιαίτερο στυλ τραγουδοποιίας απ΄το οποίο ξεπήδησε και το “coconut”. To coconut περιλαμβάνει τρεις χαρακτήρες -τον αφηγητή, την αδελφή του και το γιατρό – με διαφορετικές φώνες που τραγουδιούνται όλες από τον Ηαrry Nilson. Είναι γραμμένο σε μια συγχορδία (Ντο μεθ’εβδόμης) και ο στίχος που έχει μείνει χαρακτηριστικός είναι ο “Put de lime in de coconut, and drink ’em both up.»

Ladislav Starevich (1882 -1965):Πολωνός δημιουργός animation ταινιών, που στις αρχές χρησιμοποιούσε αληθινά νεκρά έντομα για να δημιουργήσει τα φιλμ του. Μεταχειριζόταν την τεχνική του stop-motion (αυτή που έχουν τα παιδικά με τις πλαστελίνες , που περιλαμβάνει δηλαδή αληθινά αντικείμενα κινηματογραφημένα σε πολλές διαφορετικες λήψεις που έπειτα ενώνονται) . Η Mascot θεωρείται η πιο γνωστή ταινία του και εξιστορεί την ιστορία μιας μαριονέτας που ζωντανεύει όταν μια γυναίκα ράβει μέσα της ένα δάκρυ.Υπάρχει στο youtube.

Επιτονισμός: Τονική ευθυβολία, ακρίβεια.Σε άταστα έγχορδα π.χ ο επιτονισμός αναφέρεται στο ακριβές σημείο του μήκους της χορδής που ο μουσικός πρέπει να πατήσει για να λάβει μια συγκεκριμένη νότα από συγκερασμένη κλίμακα.

Εdward Lear (1812 –1888): Άγγλος εικονογράφος, συγγραφέας, ποιητής που λάνσαρε τη σχολή της ασαφούς, ανόητου, ακαταλαβίστικου ενώ έκανε διάσημα και τα ελληνιστί «λιμερίκια» (limericks) μια φόρμα στιχουργικής προερχόμενη απ΄την Ιρλανδία με 5στιχα που ρίμαραν στο πρότυπο ΑΑΒΒΑ με τους ΒΒ στίχους χωλούς και κούτσαβλους (τα πιο πολλά είχαν χιουμοριστικό ή και άσεμνο χαρακτήρα) .Επί παραδείγματι:

There was an Old Man of Αosta
Who possessed a large Cow, but he lost her;
But they said, ‘Don’t you see,
she has rushed up a tree?
You invidious Old Man of Aosta!’

Θα γράψω και ‘γω ένα:

Στο πάτο της θαλάσσης μια αντζούγια
σκονάκι έγραφε εις του λεπιού την ούγια
μα χωρίς πολλά πολλά
μα και μου και τραλαλά
οι γόπες τη μηνύσανε μέσω γραφείου Κούγια

Only a mother: Στα μέσα του 80 o Frank Pahl ήταν μέλος μιας πενταμελούς αλλοπρόσαλλης μπάντας (ξέχασα να τον ρωτήσω από που είχαν πάρει το όνομα τους) που είχαν κάνει την ηχητική αποκοτιά φλάμπουρο τιμημένο. Δεν υπάρχει τίποτα που να έμεινε όρθιο και αμάσητο όταν το περιέλαβαν -επιρροές, όργανα, στίχοι-όλα παραχωμένα σε ένα ανηλεές blender που έφτυσε ένα  παρασκεύασμα σαν συναγμένο από σκουπιδοντενεκέ έξω από gourmet εστιατόριο. Είναι τόσα πολλά τα πέπλα που μπορείς να ανασηκώσεις απ΄το δίσκο που όλα τα reviews που διάβασα επισημαίνουν διαφορετικά .Εμένα μου ήρθαν στ’αυτιά το  faux west του  Morricone, art punk αφαιρετικό της σχολής των Slits, beefheartzappas σιαμαίοι και ισόποσοι, ο Tom Waits να ντουμπλάρει το μώρο της Rosmary συνθέτοντας στο μουσικό περιστρεφόμενο της κούνιας του και άλλα παλαβά.. ααα ναι και Residents.Αφού τους διασκευάζουν κιόλας στο αριστούργημα τους το Feral Chickens(1995)και τόλμω να πω ασύγκριτα πιο multilayered απ’το πρωτότυπο:

http://www.youtube.com/watch?v=OGp0H7wlTjA

St.George and the Dragonet: To “St. George and the Dragonet” είναι μια σατυρική ηχογραφηση του 1953 από τον Stan Freberg για την Capitol. Θεωρείται novelty song γιατί συνδυάζει αριστοτεχνικά το κλασσικό θρύλο με noir αστυνομικό. Ο Άγιος Γεώργιος μαζεύει στοιχεία για να  ενοχοποιήσει το δράκο και να εξιχνιάσει την υπόθεση.Δείτε τη στιχομυθία:

[Narrator:]
The legend you are about to hear is true
Only the needle should be changed to protect the record

St. George:
That’s what I wanted to talk to you about

Dragon:
What do you mean

Narrator:
On September the 5th, the Dragon was tried and convicted
His fire was put out and his maiden-devouring license revoked
Maiden devouring out of season is punishable
by a term of not less than 50 or more than 300 years

Όσα ονόματα συνθετών τέλος αναφέρθηκαν απ’τον κ.Pahl μέσα στο κείμενο αξίζει να αναζητηθούν ένα προς ένα.Αρκετούς τους ήξερα και άλλους τους ανακαλύπτω μαζί με τη γραφή του άρθρου.Εκπληκτικοί καλλιτέχνες.

Τιτλοθήκη

Η σαγήνη του ανάπηρου οργάνου

“Στονάτα” εικονικά κατοικίδια

H φιλοτιμία του αλλόκοτου

Gerbil

Sources:

“St.George and Dragonet” lyrics: http://digitaldreamdoor.nutsie.com/pages/lyrics2/nov_stgeorge.html