Συνέντευξη | Κατερίνα Στανίση: «Αν δεν δώσεις λεφτά στα ραδιόφωνα, δεν θα σε παίξουν, ακόμα και τραγουδάρα να βγάλεις!»

Τα λόγια αυτά σίγουρα μετράνε και δίνουν τεράστια αίγλη στην πορεία της κυρίας Στανίση, αλλά η αγάπη και το χειροκρότημα του κόσμου είναι αυτά που την κάνουν μοναδική και αναλλοίωτη στο χρόνο. Η Κατερίνα Στανίση “Ήταν, είναι και θα είναι”. Ίσως αυτό το τραγούδι της θα μπορούσε να ήταν και τίτλος της ζωής της, της πορείας της. Όλα αυτά επιβεβαιώθηκαν και με το παραπάνω, γνωρίζοντας την κυρία Στανίση από κοντά. Μας υποδέχθηκε στο σπίτι της, ξεδιπλώνοντας την καρδιά της, αλλά και τα εσώψυχα της.

Φέτος αναμφισβήτητα διανύετε μια από τις πιο ακμαίες φάσεις της καριέρας σας, τόσο από πλευράς εμφανίσεων, όσο και δισκογραφικά. Η συνεργασία σας με τον Γιώργο Μαζωνάκη σας πάει πολύ τελικά.

Είναι μια πολύ δημιουργική χρονιά φέτος για μένα και όπως βλέπω από την αντίδραση του κόσμου, που έρχεται στο Thalassa να μας απολαύσει, έχουμε δημιουργήσει ένα από τα καλύτερα -μην πω το καλύτερο- σχήματα στη νυχτερινή Αθήνα. Με τον Γιώργο τα πάμε περίφημα. Είναι πολύ καλός συνεργάτης, αλλά πάνω απ’ όλα καλός άνθρωπος. Οι εμφανίσεις προχωράνε δυναμικά και πήραμε παράταση για λίγες ακόμα.

Oι εταιρείες πλέον έχουν κλείσει τις πόρτες στους μεγάλους συνθέτες. Έχουν προσφέρει τεράστια κληρονομιά στη μουσική ιστορία της χώρας τώρα είναι απέξω.

Ξεκινήσατε μαζί πριν λίγους μήνες στη Θεσσαλονίκη και λίγο πιο μετά σας είδαμε ως guest στα 20 χρόνια – Γιώργος Μαζωνάκης. Είναι καθαρά θέμα συνεργασίας ή έχει εξελιχθεί και σε μια καλή φιλία;

Ο Γιώργος είναι ένα παιδί έξω καρδιά, με πολύ ταλέντο και ξέρει να σέβεται τους συναδέρφους του. Υπάρχει χημεία και αυτό φαίνεται στην πίστα. Ο κόσμος έχει απίστευτο ένστικτο και μπορεί να καταλάβει τι συμβαίνει σε ένα σχήμα. Το ότι δένουμε σαν παρέα το μεταδίδουμε αυτομάτως στην πίστα.

Εν μέσω κρίσης, πιστεύετε πως ο κόσμος έχει τώρα πια περισσότερη ανάγκη για διασκέδαση από ότι στο παρελθόν;

Ο κόσμος πάντα επιζητούσε την καλή διασκέδαση από τα παλιά χρόνια και επίσης η διασκέδαση δεν οριοθετείται σε ηλικίες. Τώρα όμως είναι πιο σκεπτικοί, πιο “μαγκωμένοι”, λιγότερο διαχυτικοί. Είναι τόσα πολλά τα προβλήματα, που όλοι έχουν την ανάγκη να βγουν για ένα ποτό, να το ρίξουν λίγο έξω.

Το σύστημα των τελευταίων ετών δημιούργησε “stars”, που έκαναν ο,τι ήθελαν στις πίστες και οι επιχειρηματίες τους έκαναν τα χατίρια. Επέβαλλαν να τραγουδούν μόνοι τους και δεν ήθελαν άλλους δίπλα τους.

Κυκλοφορήσατε πρόσφατα από την Minos-Emi και ένα νέο, αρκετά ανατρεπτικό τραγούδι “Κομμάτια τα μάτια”, με λαϊκό ύφος, που φλερτάρει όμως με ροκ ενορχήστρωση. Πως επιλέξατε αυτό το κομμάτι;

Είπα φέτος να “ροκάρω” λίγο και νομίζω ότι μου βγήκε ωραία. Άλλωστε νομίζω πως το βαρύ λαϊκό με το ροκ έχουν κοινή βάση. Οι συντελεστές είναι δύο νέα ταλαντούχα παιδιά ο Βασίλης Δαραμούσκας και ο Βαγγέλης Καρατζάνος. Ήταν ένα πείραμα αυτό που κάναμε και νομίζω πως πέτυχε. Ήδη η νεολαία το γνωρίζει το κομμάτι και βλέπω να έχει απήχηση όταν το ερμηνεύω ζωντανά. Σίγουρα έχει ακόμα δρόμο μπροστά του και θέλει το χρόνο του για να αναδειχθεί.

Η ιστορία πάντως αποδεικνύει πως ο χρόνος μπορεί να δικαιώσει κάποια τραγούδια πολλά χρόνια αργότερα ή να τα φέρει ξανά στο προσκήνιο με κάποια αφορμή. Αναφέρομαι στο τραγούδι “Δεν αξίζει τον κόπο”, που το ξαναθυμηθήκαμε μέσα από την πρόσφατη συμμετοχή σας σε διαφήμιση γνωστής αλυσίδας παιχνιδιών, όπως και το “Σ’ έχω κάνει Θεό”, “Ένα δάκρυ” και “Τότε”, που μέσω διασκευών από άλλους καλλιτέχνες έκαναν δεύτερη καριέρα. Πως αισθάνεστε όταν βλέπετε πως όλα αυτά που δημιουργήσατε έχουν συνέχεια και στις νέες γενιές;

Αυτό είναι ευτυχία. Εγώ δεν θεωρώ ότι αυτά τα τραγούδια είχαν “τελειώσει”. Πάντα τα τραγουδούσα και γινόταν χαμός, αλλά ίσως τώρα ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να τα μάθουν και οι νέες γενιές. Όταν βλέπεις ότι ο χρόνος τα ξαναβγάζει στην επιφάνεια, τι άλλο να ζητήσεις ; Μόνο υπερηφάνεια μπορείς να νιώσεις. Ακόμα ένα τραγούδι μου που όταν το λέω συγκινούμαι παρ΄όλο που έχουν περάσει τόσα πολλά χρόνια είναι το “Δικά σου νέα προηγούνται”.

Μετράτε πολλές και αξέχαστες συνεργασίες. Ξεκινήσατε με Νταλάρα, Σακελλαρίου και Καζαντζίδη στα πρώτα σας βήματα και μπαίνοντας στο χώρο της δισκογραφίας είχατε την τύχη να τραγουδήσετε Σούκα – Πολυκανδριώτη – Καραλή – Χρυσοβέργη & Γιατρά – Καρβέλα – Μάνο Ελευθερίου-Κυριάκο Παπαδόπουλο ακόμα και Κραουνάκη. Όλοι αυτοί οι ογκόλιθοι της μουσικής τι πιστεύετε ότι διέκριναν στη Στανίση και έδωσαν τέτοια μεγάλα τραγούδια;

Πριν μπω στη δισκογραφία τραγουδούσα πολλά χρόνια πριν. Αλλά ξέρεις πόσο δύσκολο ήταν τελικά να κάνω δίσκο ; “Οργώναμε” για πολλά χρόνια τις πίστες σε όλη την Ελλάδα και δεν ερχόταν η ευκαιρία που αναζητούσαμε τότε σαν νέοι καλλιτέχνες. Έπρεπε να τύχει να σε ακούσει κάποιος παραγωγός και μην ξεχνάς ότι τότε τα χρόνια ήταν πολύ δύσκολα και οι ευκαιρίες μηδαμινές. Οι συνεργασίες μου με Νταλάρα, Σακελλαρίου και Καζαντζίδη ήταν το διαβατήριο μου για την μετέπειτα πορεία μου. Από εκεί και μετά μου ανοίχτηκαν οι δρόμοι και το 1982 κυκλοφόρησα τον πρώτο μου δίσκο στην τότε Polygram (νυν Cobalt) “Μυστικέ μου έρωτα”, που σημείωσε τεράστια επιτυχία. Όσο για τις συνεργασίες μου με τους μεγάλους αυτούς συνθέτες, σίγουρα βοήθησαν πολύ και οι δισκογραφικές εταιρείες, αλλά πρέπει να κουνήσεις και εσύ το δαχτυλάκι σου και να αρπάξεις τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται.

Τι να το κάνεις να είσαι πρώτο όνομα και να μην έχεις πείρα. Με 10 χρόνια δουλειάς δεν γίνεσαι διαχρονικός.

Νοσταλγείτε αυτές τις συνεργασίες;

Είναι αναμνήσεις μιας ζωής. Θα ήθελα να σας αποκαλύψω πως αυτή την περίοδο ετοιμάζουμε μαζί με ένα σπουδαίο συνεργάτη από τα παλιά, μια νέα δισκογραφική δουλειά. Ξανασυναντώ τον Θανάση Πολυκανδριώτη και ετοιμάζουμε ένα λαϊκό δίσκο που θυμίζει έντονα την Στανίση της δεκαετίας ’90. Δυνατά λαϊκά ακούσματα, προσαρμοσμένα όμως με βάση το σήμερα. Θα ήθελα να κάνω μια επισήμανση ή ένα παράπονο, όπως θες πες το. Γιατί οι εταιρείες πλέον έχουν κλείσει τις πόρτες σε αυτούς τους μεγάλους συνθέτες ; Έχουν προσφέρει τεράστια κληρονομιά στη μουσική ιστορία της χώρας. Εγώ αν ήμουν δισκογραφική εταιρεία θα είχα “ξεζουμίσει”, με την καλή έννοια, αυτούς τους μεγάλους συνθέτες. Θα προσπαθούσα να πάρω από αυτούς ό,τι καλύτερο μπορούν να δώσουν, την ψυχή τους.

Έχετε μετανιώσει για την επιλογή τραγουδιών, που ίσως δεν σας ταίριαζαν;

Όχι, δεν μετάνιωσα. Όλα μου τα τραγούδια ήταν κατόπιν επιλογής. Καμιά φορά για να γεμίσει ένας δίσκος κάναμε και χάρες και βάζαμε και κάποια μέτρια τραγούδια, αλλά μέχρι εκεί.

Παρατηρούμε έντονα τον τελευταίο καιρό, ακόμα και λαϊκοί τραγουδιστές να παντρεύουν το λαϊκό με ραπ στοιχεία, ποπ και r&b ενορχηστρώσεις. Εσείς μέχρι τώρα βλέπουμε να αντιστέκεστε. Είναι δική σας επιλογή;

Όλο αυτό γίνεται μόνο και μόνο για να τους παίζουν στα clubs και στα ραδιόφωνα. Μέχρι εκεί όμως. Μετά τι γίνεται; Σε λίγους μήνες αυτά τα τραγούδια ξεχνιούνται. Δεν θέλω να κατηγορήσω αυτό το είδος της μουσικής. Ακούω ξένη μουσική και έχω τραγουδήσει και ξένα τραγούδια, απλά δεν μου πάει. Άλλη χάρη έχει να ακούς το τραγούδι ζωντανά στην πίστα με φυσικά όργανα. Όταν ο κόσμος ακούει την εισαγωγή ενός τραγουδιού με μπουζούκι και κλαρίνο, εκεί πραγματικά ξεσηκώνεται.

Οι συνεργασίες μου με Νταλάρα, Σακελλαρίου και Καζαντζίδη ήταν το διαβατήριο μου για την μετέπειτα πορεία μου. Από εκεί και μετά μου ανοίχτηκαν οι δρόμοι και το 1982 κυκλοφόρησα τον πρώτο μου δίσκο…

Οι μουσικοί παραγωγοί των ραδιοφώνων φέρουν ευθύνη για την σημερινή κατάσταση στη δισκογραφία;

Αυτοί κάνουν όλη τη ζημιά. Οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί την έχουν δει συνθέτες. Κατέστρεψαν τα ραδιόφωνα. Όλοι πλέον γνωρίζουμε ότι αν δεν δώσεις λεφτά στους παραγωγούς δεν θα σε παίξουν. Κάποια στιγμή έφτασα στα όρια μου και καλώ τηλεφωνικά σε ένα σταθμό, χωρίς να με καταλάβουν, ρωτώντας τους, γιατί παίζουν συνεχώς τους ίδιους και τους ίδιους και μου απάντησαν “Έχω εντολή από την Χ δισκογραφική να παίζω κάθε μισή ώρα αυτή την τραγουδίστρια ή αυτόν τον τραγουδιστή”. Οι παραγωγοί την έχουν δει κάπως. Δεν γίνεται να μην τους αρέσει ούτε ένα τραγούδι μου. Αλλά αν δεν δώσεις λεφτά, δεν θα σε παίξουν, ακόμα και τραγουδάρα να βγάλεις. Να δεις όμως , μια μέρα όλοι αυτοί θα πάνε στα σπίτια τους, γιατί δουλεύουν με λάθος τρόπο. Ευτυχώς, υπάρχουν και κάποια ελεύθερα ραδιόφωνα, κυρίως ιντερνετικά, αλλά και το youtube και έτσι ακουγόμαστε κάπως.

Πόσο δύσκολο ήταν να καθιερωθείτε στο χώρο;

Πέρασαν πολλά χρόνια και με πολύ κόπο για να φτάσω εδώ που έφτασα. Χρόνια στην αφάνεια, αλλά αν αγαπάς αυτό που κάνεις θα έρθει η στιγμή που θα σε ανταμείψει ο χρόνος. Τότε μην ξεχνάς πως ήμασταν και λίγες τραγουδίστριες, αλλά καλές. 5 όλες κι όλες, αλλά δυνατά χαρτιά. Υπήρχαν και οι μέτριες αλλά ήταν ελάχιστες. Τώρα πλέον είναι όλες μέτριες και θα τύχει να βρεθεί και μία που να αξίζει. Είναι πολύ εύκολο να κάνεις τώρα ένα δίσκο, να πληρώσεις έναν παραγωγό και να ανέβεις σε μια πίστα. Όλα τώρα είναι αναλώσιμα. Οι παραγωγοί σε βλέπουν σαν προϊόν, που αν δεν πουλήσεις από την πρώτη μέρα, σε πετάνε και ψάχνουν ένα άλλο αντίγραφο, που το μόνο που πρέπει να πληροί είναι τα σωματικά προσόντα και τα λιγοστά ρούχα. Δεν έχουν την υπομονή να επενδύσουν σε ένα νέο καλλιτέχνη.

Όταν βλέπεις ότι ο χρόνος τα ξαναβγάζει στην επιφάνεια παλιά μου τραγούδια, τι άλλο να ζητήσεις ; Μόνο υπερηφάνεια μπορείς να νιώσεις…

Τι συμβουλές θα δίνατε στους νέους καλλιτέχνες;

Να είναι προσγειωμένοι και να έχουν υπομονή. Η δουλειά αυτή είναι δύσκολη και θέλει πολύ πείσμα για να προχωρήσεις. Και φυσικά να προσέχουν τις κακοτοπιές. Είναι πολύ εύκολο να παρασυρθείς. Εγώ αυτό που έκανα τόσα χρόνια είναι υπομονή και όσον αφορά τις σχέσεις μου με συναδέρφους δεν είχα και πολλά πάρε-δώσε. Μια καλή σχέση, που εμπεριείχε σεβασμό, χωρίς να ανακατεύομαι σε ίντριγκες.

Τώρα που αναφέρατε την λέξη “ίντριγκες”, θέλω να μου πείτε για το γνωστό θέμα με τα ονόματα στις αφίσες, ποιός θα έχει και τι θέση θα έχει. Την δεκαετία ’80 που ξεκινούσατε υπήρχε τέτοιο πρόβλημα ή είναι φαινόμενο των τελευταίων χρόνων.

Αυτό το πρόβλημα υπήρχε πάντα. Σκοτώνονταν για το ποιός θα είναι πρώτο όνομα. Με εκφράσεις τύπου “Εγώ είμαι πρώτος”, “Ποιά είσαι εσύ”, “Έχω περισσότερες επιτυχίες από σένα” κτλ. Τι να το κάνεις να είσαι πρώτο όνομα και να μην έχεις πείρα. Με 10 χρόνια δουλειάς δεν γίνεσαι διαχρονικός.

Έχετε κάνει ποτέ υποχώρηση σε θέμα προτεραιότητας ονόματος στην αφίσα;

Πολλές υποχωρήσεις και που εξακολουθώ να κάνω. Τι να το κάνεις το όνομα στην αφίσα αν δεν έχεις το υπόβαθρο να σταθείς στην πίστα. Οι εξετάσεις δίνονται εκεί και ο κόσμος είναι αυτός που βαθμολογεί. Και τελευταίος να βγεις και μονάχα ένα τραγούδι να πεις, ο τελικός κριτής που είναι ο κόσμος σου δίνει με το χειροκρότημα την μεγαλύτερη δικαίωση που μπορείς να πάρεις. Αλλά δεν σου κρύβω πως ναι έχω μια πικρία, νιώθω υποτιμημένη όχι από τον κόσμο, αλλά από τους επιχειρηματίες και κάποιους συναδέρφους. Για να με επιλέξει ο Νταλάρας, ο Καζαντζίδης, η Σακελλαρίου και ο Ζαμπέτας δεν είμαι καμιά τυχαία. Εμείς χτίσαμε τα μαγαζιά και τη νύχτα για να δουλεύουν τώρα όλοι αυτοί. Δεν ζητάω τίποτα περισσότερο πέρα από σεβασμό στην πορεία μου.

Ξανασυναντώ τον Θανάση Πολυκανδριώτη και ετοιμάζουμε ένα λαϊκό δίσκο που θυμίζει έντονα την Στανίση της δεκαετίας ’90. Δυνατά λαϊκά ακούσματα, προσαρμοσμένα όμως με βάση το σήμερα.

O καλλιτέχνης πιστεύετε πως έχει χρέος να αφυπνίσει τον κόσμο, ερμηνεύοντας τραγούδια με πολιτικό περιεχόμενο;

Βεβαίως, γιατί όχι; Να περάσει ένα μήνυμα όμως και όχι να επεκταθεί σε εθνικιστικά στοιχεία. Αλλά στην πίστα δεν μπορούν να σταθούν τέτοια τραγούδια. Ο κόσμος θέλει να το ρίξει έξω, να διασκεδάσει, να συγκινηθεί, να θυμηθεί.

Έχετε μια ζωή πολύ γεμάτη, με δυσκολίες, χαρά, πόνο, επαγγελματική καταξίωση, διακυμάνσεις και δόξα φυσικά. Έχετε σκεφτεί ποτέ τη ζωή σας να γινόταν μυθιστόρημα ή ταινία;

Γιατί όχι; Έχω περάσει τόσα πολλά, που θα μπορούσε να γίνει και αυτό. Άλλωστε οι ταινίες και τα βιβλία βασίζονται σε αληθινές ιστορίες.

Φτάσατε ποτέ σε σημείο να τα παρατήσετε;

Ναι, πολλές φορές το σκέφτηκα. Έζησα δυσκολίες, διαφωνίες, ίντριγκες, αλλά δεν φταίει η δουλειά, φταίνε οι άνθρωποι. Ευτυχώς όμως, είχα γερό στομάχι και τα πάλεψα όλα. Πρέπει να αποδεικνύεις κάθε φορά τι έκανες. Συνεχώς πρέπει να αποδίδεις το 100 %. Αυτό όμως δεν γίνεται. Οι διακυμάνσεις είναι αναπόφευκτες. Αν δηλαδή μια χρονιά δεν είναι τόσο δημιουργική, τότε ακυρώνουμε μια καριέρα; Η νοοτροπία των μαγαζιών και γενικότερα της νύχτας, δυστυχώς έχει αυτή τη λογική. Δεν θυμούνται το παρελθόν σου ή μάλλον δεν θέλουν να το θυμηθούν. Μετράει το τώρα. Τι κάνεις τώρα. Δηλαδή πρέπει να κυκλοφορήσω νέο δίσκο απαραίτητα για να εμφανιστώ κάπου; Δεν έχω να αποδείξω κάτι στην παρούσα φάση. Έχω τεράστια προίκα με τα τραγούδια μου, που δεν χρειάζομαι τίποτα παραπάνω.

Τι να το κάνεις το όνομα στην αφίσα αν δεν έχεις το υπόβαθρο να σταθείς στην πίστα. Οι εξετάσεις δίνονται εκεί και ο κόσμος είναι αυτός που βαθμολογεί.

Τα προηγούμενα χρόνια βλέπαμε μονοπρόσωπα σχήματα στη νύχτα. Αυτό πιστεύετε πως ήρθε η ώρα να δώσει τη θέση του σε κάτι άλλο;

Τα τελευταία χρόνια παράγινε το κακό. Τι θα πει ένας μόνο καλλιτέχνης σε μια πίστα; Και ο Frank Sinatra να είσαι (που έχει την πιο βελούδινη φωνή), θα βαρεθεί ο κόσμος να σε ακούει 4 και 5 ώρες να τραγουδάς. Ο κόσμος θέλει ποικιλία. Θέλει τα λεφτά που θα δώσει να πιάσουν τόπο. Εκείνα τα χρόνια ήταν μαζί 4-5 μεγάλα ονόματα μαζί (Μοσχολιού-Διονυσίου-Σακελλαρίου-Διαμάντη) και έτσι λειτουργούσαν τα σχήματα και τώρα βλέπω πως θα γίνουν πάλι έτσι. Το σύστημα των τελευταίων ετών δημιούργησε “stars”, που έκανα ο,τι ήθελαν στις πίστες και οι επιχειρηματίες τους έκαναν τα χατίρια. Επέβαλλαν να τραγουδούν μόνοι τους και δεν ήθελαν άλλους δίπλα τους. Ευτυχώς οι ιδιοκτήτες των κέντρων άρχισαν και ξυπνάνε τώρα πια.

Ξεχωρίζετε νέους καλλιτέχνες;

Καλοί είναι όλοι, καλές φωνές, που μπορούν να σταθούν σε μια πίστα, αλλά λείπει η ψυχή, το πάθος, το συναίσθημα, η αίγλη, αυτό το κάτι. Όλοι οι νέοι καλλιτέχνες πια ερμηνεύουν με τον ίδιο τρόπο, δεν ξεχωρίζεις φωνές. Μόνο εμφάνιση, λες και κάνουν διαφήμιση σε οδοντόκρεμες, ρούχα, παπούτσια κτλ. Προσφάτως πήγα να διασκεδάσω κάπου και ενώ ήταν στην πίστα το πρώτο γυναικείο όνομα, δεν είχε την οντότητα να σταθεί εκεί. Φάνταζε σαν να ήταν πρωτοεμφανιζόμενη, που άνοιγε απλά το πρόγραμμα. Δεν μπορούσε να σταθεί ούτε φωνητικά, ούτε ρεπερτοριακά. Μόνο στιλιστικά. Με 5 τραγούδια δεν κρατάς πρόγραμμα. Δεν μπορείς να κάνεις 500 χλμ μέσα σε μια ώρα. Ο χρόνος και η σκληρή δουλειά σε καθιερώνει. Οι νέοι καλλιτέχνες και τα πρώτα ονόματα δεν είναι τυχαία που υπάρχουν, αλλά σίγουρα δεν τους αξίζει η τεράστια δημοσιότητα που έχουν λάβει. Κάθε τους τραγούδι θυμίζει το προηγούμενο, που και αυτό θυμίζει το προπέρσινο και όλα είναι ίδια. Δεν απαιτώ να περάσουν το “Γολγοθά”, που περάσαμε εμείς, αλλά σίγουρα ο χρόνος θα δείξει ποιοι αξίζουν. Ας βγει κάποιος να κάνει την καριέρα του Μητροπάνου και θα του βγάλω το καπέλο.

Οι νέοι καλλιτέχνες και τα πρώτα ονόματα δεν είναι τυχαία που υπάρχουν, αλλά σίγουρα δεν τους αξίζει η τεράστια δημοσιότητα που έχουν λάβει…

Πως βλέπετε την πολιτική κατάσταση της χώρας; Υπάρχει μέλλον;

Το πολιτικό σύστημα μας έφερε σε αυτήν εδώ την κατάσταση. Ίσως να υπάρχουν και κάποιοι καλοί πολιτικοί, αλλά δεν τους αφήνει το ίδιο το σύστημα, να προχωρήσουν. Δεν φταίμε εμείς, αλλά το ίδιο το πολιτικό σύστημα, που μας έμαθε να ζούμε και να λειτουργούμε σαν να μην υπάρχει αύριο. Χρειάζονται πολλά χρόνια, για να επανέλθουμε. Ήρθε η ώρα που θα μάθουμε να ζούμε με τα λίγα και τα απαραίτητα.

Και κάτι για το τέλος. Τι να περιμένουμε οι θαυμαστές σας για το μέλλον;

Ευτυχώς, ακόμα υπάρχουν προτάσεις. Συζητάω για το επόμενο μου βήμα, αλλά είναι νωρίς για αποκαλύψεις.

Συνέντευξη: Νίκος Ψωμάς

Φωτογραφίες: Δήμητρα Θανασιά