Παναγιώτης Καλαντζόπουλος και Έλλη Πασπαλά: τους απολαύσαμε «με τα μάτια κλειστά»

Φτάσαμε γύρω στις 9 μμ κι όσο περιμέναμε να ανοίξουν οι πόρτες κρυφακούσαμε λίγο από την πρόβα τους. Κάθε νότα που έφτανε στα αυτιά μας υποσχόταν πως αυτή η συναυλία θα ήταν πλημμυρισμένη μελωδίες αγαπημένες.

Σ’ έναν χώρο που θυμίζει έντονα θερινό σινεμά, όπως ήταν φυσικό, τα πάντα ξεκίνησαν στην μεγάλη οθόνη πίσω από την σκηνή με το τρέηλερ της ταινίας «Νικόστρατος ο πελεκάνος» που πρόκειται να έρθει στη χώρα μας από Σεπτέμβριο. Γαλλικής παραγωγής, έκανε πρεμιέρα στο Παρίσι στις 29 Ιουνίου, όπως μας εξήγησε ο συνθέτης, ο οποίος έγραψε και τη μουσική της.

Θερμό ήταν το καλωσόρισμά του σε όλους εμάς που διαλέξαμε να βρεθούμε εκεί. Χωρίς να παραλείψει να σχολιάσει την επικαιρότητα και όσα συμβαίνουν στην χώρα μας τις τελευταίες μέρες, μας προσκάλεσε να τον ακολουθήσουμε σε μουσικές και τραγούδια «του πανιού και του γυαλιού» σε μια προσπάθεια να ξεχάσουμε – για λίγο – και να ομορφύνουμε το βράδυ μας.

Η συνέχεια ήταν γεμάτη μελωδίες. Σαλπάραμε σ’ ένα ταξίδι μέσα σε δεκάδες τραγούδια που έφερναν στο νου παλιότερες ταινίες αλλά και τηλεοπτικές σειρές.

Ο Παναγιώτης Καλαντζόπουλος έχει «ντύσει» με τη μουσική του συνολικά 25 ταινίες και σήριαλ τα τελευταία 20 χρόνια. Διάλεξε λοιπόν τις πιο όμορφες μελωδίες να μας παρουσιάσει με την πολύτιμη βοήθεια της φίλης και συνεργάτιδάς του Έλλης Πασπαλά.

Παραδέχομαι ότι ήταν η πρώτη φορά που παρακολούθησα ζωντανή του εμφάνιση χωρίς τη σύντροφό του – στη σκηνή και τη ζωή – Ευανθία Ρεμπούτσικα. Έτσι μπόρεσα, κατά κάποιον τρόπο, να εκτιμήσω περισσότερο την δημιουργικότητά του.

Αρχή έκανε το «Ενός λεπτού φιλί» κι ακολούθησαν «Το μυστικό», που γράφτηκε στη Λευκάδα το 1995, για τη σειρά του Mega, «Στρας». Ενώ… χαθήκαμε στο σάουντρακ της ταινίας Peppermint, που γράφτηκε στη διάρκεια διακοπών στην Πέτρα της Μυτιλήνης.

Πριν από κάθε τραγούδι, με δυο λόγια ο συνθέτης μας διηγιόταν την ιστορία της δημιουργίας του. Έτσι μάθαμε πού, πώς και γιατί γράφτηκε κάθε ένα κομμάτι κάθε μία μουσική που έντυσε ταινία ή σήριαλ. Μας άρεσε πολύ αυτό. Μοιράστηκε μαζί μας τη στιγμή της έμπνευσής του. «Δώρα» αποκάλεσε μερικά από αυτά. Γιατί γράφτηκαν πολύ γρήγορα, χωρίς να παιδευτούν ή να τον παιδεύσουν κι έγιναν αγαπητά στον κόσμο.

Απολαύσαμε την ερμηνεία της Έλλης Πασπαλά, στο τρίγλωσσο “C’ est la vie”, τραγουδήσαμε μαζί της «Με τα μάτια κλειστά», αλλά και το «Λέει λέει λέει». Ξαφνιαστήκαμε πολύ ευχάριστα με την ξενόγλωσση «Ελισσώ». Σιγοψιθυρίσαμε το «Σ’ αγαπώ» και χάρη σ’ εκείνη ξαναζήσαμε στιγμές από τα πιο αγαπημένα σήριαλ της τηλεόρασης. Και φυσικά νοιώσαμε πως ερωτευόμαστε πάλι από την αρχή με το μελαγχολικό “Summertime in Prague”.

Όσο για τις μουσικές του Π. Καλαντζόπουλου, ήταν γεμάτες εικόνες, κίνηση, ζωή, τρυφερότητα, ευαισθησία. Ένα ταξίδι σε χώρες της Δύσης μα και της Ανατολής. Εκεί που αναγνώριζες ήχους των Μικρασιατικών παράλιων, ξαφνικά το τοπίο άλλαζε για μια πνοή Βαλκανίων κι ένα αεράκι με ανακατεμένες μυρωδιές του Σηκουάνα και της Σμυρνέϊκης κανέλλας. Μελωδίες γεμάτες συναισθήματα.

Μαζί τους ήταν η Ορχήστρα του Δρόμου : Νίκος Παπαβρανούσης στα τύμπανα, Ανδρέας Συμβουλόπουλος που έπαιξε πιάνο, πλήκτρα, ακορντεόν αλλά και τουμπερλέκι ενώ ο Ferqus Curry συνόδευσε με το κοντραμπάσο.

Βαθιά ήταν η υπόκλισή τους και το χειροκρότημα του κόσμου ζεστό και έντονο.

Ήταν μια πραγματικά όμορφη παράσταση, γεμάτη αγαπημένες μουσικές.