Χρήστος Χολίδης: «Ξεκίνησα, όχι απλά από τον πάτο του βαρελιού, αλλά ακόμη πιο κάτω!»

Σε πρόσφατη συνέντευξη του ο Χρήστος Χολίδης τονίζει πως στις αρχές της πορεία του αντιμετώπισε πολλά οικονομικά προβλήματα, αλλά ποτέ δεν το έβαλε κάτω. Μάλιστα, η πρώτη του επαγγελματική εμπειρία σε νυχτερινό μαγαζί ναυάγησε πριν κλείσει η σεζόν!

«Παρόλο που η πρώτη μου εμπειρία στη νύχτα δεν ήταν και τόσο καλή, μιας και το σχήμα διαλύθηκε τα Χριστούγεννα, δεν το έβαλα κάτω! Πούλησα το αμάξι μου, για να μπορώ να πληρώνω τους λογαριασμούς -αφού όταν απολύθηκα από το στρατό έφτιαξα ένα δώμα, πάνω από το πατρικό μου- και άρχισα να εργάζομαι ως μπάρμαν, για να μπορώ να εξασφαλίσω τα τρέχοντα έξοδα και να πληρώνω τα μαθήματα φωνητικής. Για να καταλάβεις, το μάθημα κόστιζε 60 ευρώ την ώρα και εγώ, ως μπάρμαν, έπαιρνα νυχτοκάματο 35 ευρώ. Ξεκίνησα, όχι απλά από τον πάτο του βαρελιού, αλλά ακόμη πιο κάτω! Δεν θα με τρομάξει, λοιπόν, καθόλου αν ξαναπιάσω πάτο, γιατί έχω δει πώς είναι, άπειρες φορές. Και επειδή, όπως είπα προηγουμένως, πιστεύω πολύ στα σημάδια, εντελώς τυχαία, όταν εργαζόμουν ως μπάρμαν, συναντήθηκα με τον επιχειρηματία που έχει το Frangelico, ο οποίος ήταν και αυτός που μου έδωσε την πρώτη μου δουλειά στην Αθήνα. Την επόμενη σεζόν, μου πρότειναν να ανέβω για λίγες μέρες στη Θεσσαλονίκη και τελικά έμεινα τέσσερα χρόνια. Δεν ξέρω αν ήμουν τυχερός. Αυτό που μπορώ να σου πω με σιγουριά είναι ότι ακολουθούσα με πίστη τα σημάδια και δεν άφησα να πάει χαμένη καμία ευκαιρία που μου δόθηκε», είπε στο περιοδικό Omikron Κύπρου.

Ταυτόχρονα, ο λαϊκός τραγουδιστής μιλάει και για την εφηβική του ηλικία αλλά και για την περιοχή στην οποία μεγάλωσε. Λέει:

«Το Αιγάλεω, στο οποίο μεγάλωσα, ήταν μία φτωχή και άγρια συνοικία. Αρκετά παιδιά που μεγαλώσαμε μαζί έμπλεξαν με ναρκωτικά και μάλιστα ο κολλητός μου βρέθηκε νεκρός στην Ομόνοια από χρήση ναρκωτικών ουσιών. Εγώ, επειδή ασχολήθηκα από μικρός με τον αθλητισμό, είχα μία αποστροφή για όλα αυτά. Εμένα το πρόγραμμά μου ήταν σπίτι-σχολείο, σχολείο-γήπεδο και μετά γήπεδο-σπίτι. Και να ήθελα δηλαδή, δεν προλάβαινα να μπλέξω με κακές παρέες ή να παρασυρθώ. Αλλά, να σου πω κάτι. Κανένας δεν βρέθηκε ποτέ να μου προτείνει να δοκιμάσω ναρκωτικά. Θεωρώ ότι αν κάποιος θέλει να μπλέξει με τέτοιες ιστορίες, δεν περιμένει να του πει κάποιος: «Θες να δοκιμάσεις»; Ίσως να με φοβόντουσαν κιόλας, επειδή ήμουν δύο μέτρα και να σκέφτονταν: «Άσε καλύτερα, μη νευριάσει αυτός και ξεχάσει τα γαλλικά που ξέρει και μας ρίξει κανένα χαστούκι»

Τέλος, αναφέρεται στη σχέση που έχει αναπτύξει με τις θαυμάστριές του, ενώ παράλληλα εξομολογείται αν έχει δεχτεί κάποιο φλερτ ή αν υπήρξε κάποιο περίεργο περιστατικό.

«Τις θαυμάστριές μου τις αντιμετώπιζα πάντα με πολύ σεβασμό, οπότε δεν έχω να διηγηθώ κάποιο κραυγαλέο περιστατικό. Δεν θα μου προκαλούσε εντύπωση αν γινόταν κάτι ακραίο, γιατί αυτό που πουλάς, όταν τραγουδάς σε ένα νυχτερινό μαγαζί, είναι αλκοόλ, ήχο και θέαμα. Αυτό που μου έχει συμβεί είναι να με αγκαλιάσει μία στην πίστα και να μη με αφήνει με τίποτα ή να μου βάλει κάποια χαρτάκι με το τηλέφωνό της στην τσέπη μου»