Τρία Χρόνια «Πάμε Θέατρο»! | Η εμπειρία μου! από τον Τάσο Μπιμπισίδη
Τρία Χρόνια «Πάμε Θέατρο» λοιπόν! Πράγματι, πήγα κι εγώ.
Σχεδόν τρία χρόνια γράφω για το Tralala και δύο από αυτά για το «Πάμε Θέατρο», όταν πήρα απλά ένα μεσημέρι τον αρχισυντάκτη μας και αυτοπροτάθηκα για την στήλη. Ευτυχώς, μου έκαναν το χατίρι!
Έτσι, ως γνήσιος σημειολόγος και αριθμολάγνος, παρατηρώ σήμερα ότι το πρώτο μου κείμενο στην στήλη ανέβηκε στις 11/10/11 (λατρεύω το παιχνίδι των αριθμών) ενώ και ως αστείρευτος λιστομανής, έχω πλέον στο αρχείο μου μια μεγάλη λίστα κειμένων με συνεντεύξεις, κριτικές, παρουσιάσεις παραστάσεων και άλλα τόσα. Αυτή λοιπόν είναι η ‘’κληρονομιά’’ μου από την στήλη στο πρακτικό κομμάτι, γιατί σε όλα τα υπόλοιπα είμαι διπλά και τριπλά κερδισμένος! Δηλαδή… γνώρισα ωραίους ανθρώπους, συνεργάστηκα με μια ομάδα νέων παιδιών που πραγματικά αγαπάει πολύ αυτό που σας παρουσιάζει με ειλικρίνεια και χαρά, και φυσικά είδα πολύ θέατρο. Εξαιρετικές παραστάσεις σε μεγάλες σκηνές, μικρές εκπλήξεις σε μικρότερα θέατρα και φυσικά θεατρικές ‘’πατάτες’’ και ‘’εκτρώματα’’ που ως μεσογειακό χαρακτήρα με έκαναν έξαλλο! Αυτά και μόνο δεν είναι ένας λόγος για να θέλω να είμαι στην στήλη άλλα τόσα χρόνια;
Γι όλα αυτά λοιπόν, ευχαριστώ την Κατερίνα μας για την υποστήριξη στην αρχή, την Άννα μας για την υποστήριξη σήμερα και όλα τα παιδιά που δουλεύουμε μαζί (Αθηνά, Αναστάσης, Δέσποινα, Έλενα, Σίσσυ, Χρυσάνθη). Γιατί όπως λένε και στο Θέατρο ”υπάρχει καλό κλίμα στα παρασκήνια και αυτό βγαίνει και προς τα έξω”…
ΥΓ. Ανέτρεξα στα άρθρα μου για να βρω δύο αγαπημένα να σας τα παρουσιάσω ξανά (μου φάνηκαν όλα χάλια, ίσως πρέπει να αλλάξω δουλειά). Γι αυτό τυχαία, επισυνάπτω μια παράσταση που μου άρεσε πολύ (το εικαστικό αριστούργημα του Robert Wilson, την «Οδύσσεια» του Εθνικού θεάτρου) και μια συνέντευξη που νομίζω πως έχει ενδιαφέρον (του Γιάννη Ζουγανέλη, που τον συνάντησα πριν αρκετούς μήνες στο καμαρίνι του στο Θέατρο Χώρα).
ΥΓ 2. Ήταν που δεν ήξερα και τι να γράψω…
Και εις άλλα με υγεία…
Preview | «Oδύσσεια» του Εθνικού Θεάτρου