Τρία Χρόνια “Πάμε Θέατρο” | Η εμπειρία μου! (από την Τατιάνα Θεοδώρου)

Πώς όμως μπορούμε να ανακαλύψουμε εύκολα το δρόμο για τους ξεχωριστούς θεατρικούς χώρους – κοιτίδες μαγείας και ασύγκριτης ψυχικής αναζωογόνησης; Χρειαζόμαστε το δίχως άλλο μια «πυξίδα» που θα μας υποδείξει τη σωστή κατεύθυνση προς την πολυπόθητη εμπειρία αληθινής τέχνης που όλοι έχουμε ανάγκη, είτε το αντιλαμβανόμαστε, είτε όχι. Και μια τέτοια «πυξίδα» είναι η στήλη «Πάμε Θέατρο» του tralala.gr, ένα όμορφο αποτέλεσμα της συλλογικής προσπάθειας κάποιων νέων ανθρώπων με αγάπη για το θέατρο, που κλείνει φέτος αισίως τα τρία χρόνια λειτουργίας. Εύχομαι χρόνια πολλά και να συνεχίσει το ίδιο δυναμικά για πολλά – πολλά χρόνια ακόμα!

Η δική μου συμβολή στο «Πάμε Θέατρο» διήρκεσε περίπου ένα χρόνο, το 2011-2012. Γράφοντας θεατρικές κριτικές-παρουσιάσεις για τη συγκεκριμένη στήλη ένιωσα μεγάλη ικανοποίηση και χαρά, αφενός που μου δόθηκε η ευκαιρία να προσφέρω κι εγώ κάτι από πλευράς μου στην τέχνη που κατέχει την πρώτη θέση στην καρδιά μου, αφετέρου για την αισθητική απόλαυση που μου χάρισαν κάποιες εξαιρετικές παραστάσεις. Από τις κριτικές μου θα ξεχωρίσω αυτή που έγραψα τον Μάρτιο του 2012 για την παράσταση «Bent» (συγγραφέας: Μάρτιν Σέρμαν, σκηνοθέτης: Δημήτρης Καρατζιάς), καθώς κι εκείνη τον Ιούνιο του 2012 για την παράσταση «Γιοι και κόρες: μια παράσταση για την αναζήτηση της ευτυχίας» (συγγραφέας και σκηνοθέτης: Γιάννης Καλαβριανός), διότι, εκτός από το ότι επρόκειτο για δυο από τις αγαπημένες μου παραστάσεις (κι εγώ τρελαίνομαι να γράφω καλά λόγια!), επιπλέον πιστεύω ότι αποτελούν δείγματα δουλειάς δύο νέων, πολλά υποσχόμενα σκηνοθετών για τους οποίους η πορεία στο χώρο του θεάτρου προδιαγράφεται λαμπρή.

Ευχαριστώ ιδιαίτερα την Κατερίνα Μαθιουδάκη, που τα θετικά της σχόλια για κάθε κείμενο που της έστελνα αποτελούσαν για μένα μια σημαντική ηθική ανταμοιβή. Δυστυχώς όμως οι μεγάλες απαιτήσεις της πρώτης μου «επίσημης» δουλειάς, σε συνδυασμό με τη δύσκολη εποχή μας όπου οι εργασιακές συνθήκες χαρακτηρίζονται επιεικώς αντίξοες, με ανάγκασαν να αποχωρήσω νωρίς από αυτή τη σφριγηλή, όλο ζωντάνια και καλή διάθεση συντακτική ομάδα του tralala. Εντούτοις χαίρομαι ιδιαίτερα που όσοι έμειναν κι όσοι ήρθαν στη συνέχεια κατάφεραν με αλώβητο δημιουργικό πνεύμα να διατηρήσουν τη στήλη ζωντανή. Γιατί ό,τι χτίζεται με αγάπη δεν πρέπει να χάνεται! Κατερίνα Μαθιουδάκη, Άννα Χαρμαντζή και λοιποί συντάκτες της στήλης καλή συνέχεια, καλές θεάσεις και πολλά μπράβο για την αξιέπαινη προσπάθειά σας, συνεχίστε να κεντρίζετε το μυαλό των αναγνωστών σας με την πιο υπέροχη προτροπή: «Πάμε Θέατρο!».

“Bent” του Martin Sherman

“Γιοί και κόρες” του Γιάννη Καλαβριανού