Είναι ορισμένοι ηθοποιοί που θεωρούνται ιερά τέρατα για όσους ασχολούνται με το θέατρο και δεν είναι εύκολο ούτε να μιλήσεις γι’ αυτούς ούτε να κάνεις μια απλή αναφορά στην εργογραφία τους, γιατί αισθάνεσαι πολύ μικρός… Εγώ απλά θα προσπαθήσω να αναφερθώ όσο πιο πληρέστερα μπορώ στη μεγάλη αυτή ηθοποιό και να σημειώσω μόνο πως το θέατρο μετρά σίγουρα μια μεγάλη απώλεια…
Γεννήθηκε το 1930 στην Καβάλα απ’ όπου και πήγε στην Αθήνα το 1946. Στη διάρκεια των δύο τελευταίων τάξεων του Γυμνασίου, φοιτά παράλληλα στο “Θεατρικό Σπουδαστήρι” του Βασίλη Ρώτα. Ταυτόχρονα με τις σπουδές της εμφανίζεται στη σκηνή με το θίασο του “Ρεαλιστικού Θεάτρου” του Αιμίλιου Βεάκη (1946) στο έργο Νυφιάτικο τραγούδι του Περγιάλη ως Τριανταφυλλιά. Στη συνέχεια συνεργάσθηκε με το θίασο της Κατερίνας και αργότερα με το θίασο Μανωλίδου – Αρώνη – Χατζίσκου (1951 – 1952) όπου και διακρίθηκε ως “ενζενί”. Η συνεργασία της με το Εθνικό Θέατρο ξεκινάει το 1952 με το “Χειμωνιάτικο Παραμύθι” του William Shakespeare, ενώ συνεχίζεται με τα έργα: “Ο κατα Φαντασίαν ασθενής” του Μολιέρου, “Ο άνθρωπος του διαβόλου” του Τζωρτζ Μπερναρντ Σω, “Κολομπ” του Ζαν Ανουιγ κ.α.
Παράλληλα με τη συνεργασία της με το Εθνικό Θέατρο, το 1955 εντάσσεται στο Θίασο του Θέατρο Εθνικού Κήπου, όπου υποδύεται την Οφηλία στον “Άμλετ” του Σαίξπηρ. Την ίδια χρονιά στο Εθνικό Θέατρο θα παίξει την “Δοκιμασία” του Άρθουρ Μίλερ, ενώ μια χρονιά αργότερα το 1956 θα ξεκινήσει την σπουδαία καριέρα της ως τραγωδός με το ρόλο της Ισμήνης στην “Αντιγόνη” του Σοφοκλή από το Εθνικό Θέατρο. Από το φθινόπωρο του έτους αυτού υπήρξε πρωταγωνίστρια του θιάσου Κώστα Μουσούρη διακρινόμενη ως “Άννα Φρανκ” στο ομώνυμο έργο. Θα συνεχίσει, ωστόσο, την πορεία της στο Εθνικό παίζοντας σε έργα όπως “Πειρασμός” του Γρηγόριου Ξενόπουλου, “Ρωμαίος και Ιουλιέττα” του William Shakespeare, “Το σπίτι της Μπερνάρντα Αλμπα” του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα κ.α.
Λίγα χρόνια αργότερα το 1966 μεταπηδάει στο Θίασο του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος όπου θα παίξει τη “Στέλλα Βιολάντη” του Γρηγόριου Ξενόπουλου, για να επιστρέψει ξανά στο Εθνικό το 1972 παίζοντας την “Ηλέκτρα” του Σόφοκλή και την “Ηλέκτρα” του Ευρυπίδη το 1974 στο ΚΘΒΕ. Από τη δεκαετία του ’70 και μετά ξεκινάει η μεγάλη της πορεία σε τραγωδίες όπως “Τρωάδες”, “Βάκχαι”, “Ιφιγένεια εν Ταύροις”, “Βάκχες”, “Οιδίπους Τύραννος”, “Μήδεια” κλπ. Ενώ από το ρεπερτόριο της δεν έλειψαν ούτε τα κλασσικά έργα: “Έντα Γκάμπλερ” του Ίψεν (1978) από το ΚΘΒΕ, “Η επίσκεψη της γυραιάς κυρίας” του Ντύρρενμαν, “Καμίνο Ρεάλ” του Τέννεσσι Ουίλλιαμς, “Βυσσινόκηπος” του Αντον Τσέχοφ. Το 2008 είχα την τύχη να την δώ στις “Φοίνισσες” του Ευρυπίδη σε σκηνοθεσία Σπύρου Ευαγγελάτου, το 2009 ακολούθησε ο “Ματωμένος Γάμος” του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα στο ΚΘΒΕ, ενώ το 2011 έπαιξε επί σκηνής με τον Γιώργο Χρανιώτη την “Μαντάμ Φλο” σε σκηνοθεσία Γιώργου Καραμίχου.
Δεν έλειψαν ωστόσο από το βιογραφικό της οι συμμετοχές της σε κινηματογραφικές ταινίες, με χαρακτηριστικότερες τις: “Γκόλφω”, “Όταν ξυπνά το παρελθόν”, “Η μοίρα γράφει ιστορία”, “Ο δρόμος με τις ακακίες” κ.α. Συμμετείχε ωστόσο και σε τηλεοπτικές σειρές με πιο πρόσφατη αυτή του Mega “Περί ανέμων και υδάτων”.
Αξίζει δε να αναφερθεί ότι το 1958 τιμήθηκε με το βραβείο “Μαρίκα Κοτοπούλη”, ενώ δίδασκε για πολλά χρόνια στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου.
Η κηδεία της μεγάλης ηθοποιού θα γίνει αύριο Τετάρτη στις 15:30 στο Κοιμητήριο του Κόκκινου Μύλου στη Νέα Φιλαδέλφεια…
Καλό της ταξίδι….
Πηγές Φωτογραφιών: Εθνικό Θέατρο, Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος
Διαβάστε επίσης
