Πάμε Θέατρο: «Rien ne va plus» της Μ. Καραπάνου στο 104 | Είδαμε την παράσταση

Το Θέατρο 104 είναι παραδοσιακά ένας πολυχώρος που ανοίγει τις πόρτες του σε νέους καλλιτέχνες και εναλλακτικές θεατρικές προτάσεις. Τη φετινή θεατρική σεζόν, και κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 21:15  μέχρι τέλος Δεκέμβρη ανεβαίνει η παράσταση «Rien na va plus» σε σκηνοθεσία Οδυσσέα Ι. Κωνσταντίνου και με πρωταγωνίστρια την Φένια Σχοινά.

Η Μαργαρίτα Καραπάνου είναι μια συγγραφέας που έχει απασχολήσει αρκετούς δημιουργούς στο παρελθόν. Ενδεικτικά να αναφέρουμε την παράσταση «Μαμά, η ζωή είναι αγρίως απίθανη» που ανέβηκε σε σκηνοθεσία Άντζελας Μπρούσκου στην Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών στο Νοέμβρη του 2011 και τον ονειρικό μονόλογο «Η Κασσάνδρα κι ο λύκος» σε σκηνοθεσία Γεωργίας Ανδρέου που ανέβηκε για δύο επιτυχημένες σεζόν στο θεατρικό χώρο Φούρνος.

Το «Rien ne va plus» για κάποιον λόγο το βλέπω ως την ενηλικίωση της «Κασσάνδρας» και μια πιο ρεαλιστική αντιμετώπιση της ζωής που είναι κυνική, σκληρή, εμμονική, αλλά ταυτόχρονα ρομαντική, ονειρική κι ανθρώπινη. Η Καραπάνου έχει το χάρισμα να δημιουργεί έργα πολυπρισματικά και διφορούμενα, κάνοντας τον αναγνώστη να δώσει δική του έκβαση στην ιστορία υποσυνείδητα και συνειρμικά. Η φαινομενική «αθωότητα» μετατρέπεται σε κυνική πραγματικότητα που αιχμαλωτίζει τους ήρωες της την στιγμή που νιώθουν σίγουροι για τον εαυτό τους κι ελεύθεροι.

Η δραματουργική επιλογή του νεαρού σκηνοθέτη Οδυσσέα Κωνσταντίνου να διασκευάσει το αφήγημα της Καραπάνου σε μονολογική μορφή είναι ιδιαίτερα εύστοχη κατά την γνώμη του γράφοντος, καθώς δίνει τη δυνατότητα στην ηρωίδα της συγγραφέως να διαβαστεί υπό πολύπλευρα πρίσματα, να παγιδευτεί στον εαυτό της και να τον ανατρέψει και κατ’ επέκταση το όλο εγχείρημα έχει ιδιαίτερο θεατρικό ενδιαφέρον.

Η παράσταση μας συστήνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τη Φένια Σχοινά στα θεατρικά τεκταινόμενα. Η παρουσία της είναι άρτια τοποθετημένη σκηνοθετικά κι ατμοσφαιρικά και προς τέρψη του θεατή δεν «φοράει» την ηρωίδα, αλλά μετενσαρκώνεται σε αυτήν. Ο μονόλογος ως είδος είναι γοητευτικό, αλλά σίγουρα έχει πολλές απαιτήσεις για έναν ηθοποιό πόσο μάλλον αν είναι η πρώτη του δουλειά. Στην συγκεκριμένη παράσταση είναι εμφανές πως έχει γίνει σκληρή δουλειά από τα παιδιά κι αυτό και μόνο είναι ένα υπέρ της παράστασης.

Ενδυματολογικά και σκηνοθετικά βλέπουμε πως ορθά ακολουθείται η εικαστική επιλογή της συγγραφέως στα χρώματα «άσπρο» και «κόκκινο» που αποκτούν θεατρικό ρόλο και δίνουν χώρο σε περαιτέρω θεατρικές και λογοτεχνικές αναλύσεις. Στα δυνατά σημεία της παράστασης να προσθέσουμε την πρωτότυπη μουσική του Χρίστου Θεοδώρου αλλά και τον ατμοσφαιρικό χώρο του Black Box (στο ισόγειο του 104).

Συντελεστές:

Απόδοση – Σκηνοθεσία: Οδυσσέας Ι. Κωνσταντίνου

Πρωτότυπη Μουσική: Χρίστος Θεοδώρου

Σκηνογραφία: Μάριος Ράμμος

Βίντεο: Giannis Gizmo

Ηθοποιός Βίντεο: Λεωνίδας Αργυρόπουλος

Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης

Βοηθός Σκηνοθέτη: Μάριος Πατσαλής

Φωτογραφίες: Χριστίνα Σιδηροπούλου, Θωμάς Αρσένης

Κοστούμια: Μάρκελλος Πολυδώρου