Πάμε Θέατρο: «Annie» το μιούζικαλ | Είδαμε την παράσταση!

Το πολυβραβευμένο μιούζικαλ Annie, που ανέβηκε για πρώτη φορά στο Μπρόντγουέι το 1977 και έχει γίνει αρκετές φορές ταινία, ανεβαίνει για πρώτη φορά στο «Θέατρον» του Ελληνικού Κόσμου. Έκανε πρεμιέρα την Παρασκευή 22 Νοεμβρίου και άφησε τις καλύτερες των εντυπώσεων σε μικρούς και μεγάλους θεατές. Εμείς βρεθήκαμε εκεί και παρακολουθήσαμε την πρεμιέρα της παράστασης.

Τί διαφορά μπορεί να έχουν η Αμερική του 1930 με την Ελλάδα του 2013; Όχι και πολύ μεγάλη. Αν και οι όροι αλλάζουν, καθώς μιλάμε για το οικονομικό κραχ του 1929 και την οικονομική κρίση του 2012, τα αποτελέσματα παραμένουν ίδια με την εξαθλίωση, την πείνα, τη φτώχεια και την ανεργία να έχουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο.

Και μέσα σε όλον αυτό τον αναβρασμό ένα κορίτσι σε ένα ορφανοτροφείο της Νέας Υόρκης έχει ακόμη μέσα της το όνειρο, πως οι γονείς της, που την εγκατέλειψαν στο ίδρυμα, θα τηρήσουν την υπόσχεση τους και θα γυρίσουν να την πάρουν. Τα χρόνια, όμως, πέρασαν, οι γονείς της δεν την αναζήτησαν και εκείνη εξακολουθεί να ανέχεται τη δεσποτική διευθύντρια του ιδρύματος, μις Χάνιγκαν. Η τύχη της χαμόγελασε και ο δισεκατομμυριούχος Γουωρκμπακς αποφασίζει να φιλοξενήσει ένα ορφανό παιδί στο σπίτι του για τις γιορτές των Χριστουγέννων. Μετά από αρκετές δυσκολίες και την αποκάλυψη μιας πλεκτάνης, η Annie βρίσκει τον μπαμπά που πάντα έψαχνε.

Νομίζω πως η Annie έρχεται την κατάλληλη στιγμή για να μας δώσει μια νότα αισιοδοξίας και να μας θυμίσει το σημαντικότερο συστατικό που χρειαζόμαστε στη ζωή μας, την αγάπη. Πρόκειται για ένα έργο που αναμφισβήτητα προωθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το μήνυμα της αγάπης, της συντροφικότητας, της ανάγκης για μια αγκαλιά, είτε αναφερόμαστε στα ορφανά παιδάκια που αναζητούν ένα ζεστό σπιτικό, είτε στα αδέσποτα σκυλιά που τριγυρνούν στους δρόμους, είτε για τον κάθε άνθρωπο που παρά τις προσωπικές του επιτυχίες ή αποτυχίες χρειάζεται να νιώσει την αγάπη για να πάρει δύναμη από αυτό. Τη δεδομένη στιγμή, λίγο πριν τα Χριστούγεννα, την γιορτή της αγάπης και της οικογενειακής θαλπωρής η Annie μας λέει «πως κάποιες φορές τα όνειρα βγαίνουν αληθινά».

Σε αυτό το σχεδόν 3ωρο υπερθέαμα συναισθημάτων, μεγάλοι πρωταγωνιστές του θεατρικού σανιδιού αναμετρούνται με 15 ταλαντούχα κοριτσάκια στη συντροφιά τους. Θα μου επιτρέψετε να αρχίσω, όχι μόνο λόγω ηλικίας αλλά και λόγω επαγγελματισμού από τους μικρούς πρωταγωνιστές της παραστάσης. Το έργο αυτό στηρίζεται σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό του στα παιδιά και οι ανησυχίες μου για την αποδόση των μικρών αυτών ηθοποιών ήταν πολύ μεγάλες. Προς έκπληξή μου τα παιδιά αυτά και συγκεκριμένα η Κόκκινη Ομάδα, την οποία παρακολούθησα (υπάρχουν δύο ομάδες παιδιών που παίζουν σε διπλή διανομή), ας μου επιτραπεί ο όρος «έκλεψε την παράσταση». Τα παιδιά αυτά κάθε βράδυ από Τετάρτη μέχρι Κυριακή επωμίζονται το βάρος μια παράστασης, καθώς καλούνται όχι μόνο να ανοίξουν την παράσταση και να νιώσουν τον πρώτο παλμό αλλά ταυτόχρονα καλούνται να υποκριθούν, να τραγουδήσουν και να χορέψουν σε όλο το έργο. Η επιλογή των παιδιών όσον αφορά και τις δύο ομάδες, μιας και υπαρχει διπλή διανομή, νομίζω πως ήταν η ιδανική. Η μικρη Annie (ή αλλιώς Άννα – Μαρία Κόρνια) δίνει τον καλύτερό της ευατό πάνω στη σκηνή και είναι σαν να σου προκαλεί με το κάθε της βήμα το χειροκρότημα για αυτή την υπερπροσπάθεια από ένα παιδί της ηλικίας της. Αξίζει να σημειώθεί πως και στο ρόλο αυτό υπάρχει διπλή διανομή και τις υπολοιπές μισές μέρες την Annie ενσαρκώνει η Δανάη Βασιλοπούλου.

Όσον αφορά τους επαγγελματίες ηθοποιούς, η Ιωάννα Πηλιχού στο ρόλο της Λίλυ είναι πολύ καλή, πιστή στο ύφος του ρόλου της και δεινή χορεύτρια. Ο Αργύρης Αγγέλου στο ρόλο του Ρούστερ και σύντροφος της Λίλυ, είναι ένας άνθρωπος με πολύ ταλέντο και πολύ μέλλον στο μιούζικαλ που δίνει μια πολύ ευχάριστη νότα στην παράσταση. Η κυρία Άννα Παναγιωτοπούλου αναλαμβάνει τον ρόλο της Μις Χάνιγκαν, της «κακιάς» διαχειρίστριας του ορφανοτροφείου που μεγαλώνει η Annie. Μπορεί η σπουδαία ηθοποιός να μην έχει τη δυναμική που είχαμε όλοι απολαύσει σε παλαιότερες δουλειές της στο θέατρο ή την τηλεόραση, αλλά σίγουρα βάζει άλλη μια καλή δουλειά στο αξιοζήλευτο βιογραφικό της. Στον ρόλο της Μις Χάνιγκαν θα δούμε από το νέο έτος την Μίρκα Παπακωνσταντίνου.

Η Κατερίνα Παπουτσάκη υποδύεται την Γκρέης  Φάρελ, γραμματέα του Γουωρκμπακς και είναι πολύ καλή στο ρόλο της, έχει έντονο το κωμικό στοιχείο χωρίς υπερβολές και με πολύ καλή σκηνική παρουσία. Είναι εμφανές πως η λαμπερή ηθοποιός διαθέτει μεγάλο ταλέντο στο τραγούδι, κάτι που αξιοποιείται με το καλύτερο δυνατό τρόπο στη συγκεκριμένη παράσταση. Τέλος, ο Μιχάλης Χατζηγιάννης, αν και πρώτη του φορά στο θεατρικό σανίδι ήταν καλός κι άνετος στο ρόλο του. Δεδομένης και της πρεμιέρας ο κ. Χατζηγιάννης δε φάνηκε να έχει ιδιαίτερο άγχος, είχε πολύ καλή χημεία με τους υπόλοιπους ηθοποιούς, καλές εκφράσεις και πολύ καλή σκηνική παρουσία μιας και δεν το είχαμε συνηθίσει να χορεύει ή να υποδύεται ρόλους. Αξίζει να αναφέρθουμε και στους υπόλοιπους ηθοποιούς που συμμετέχουν στην παράσταση και δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό αλλά και στην ορχήστρα που μας χαρίζει πολύ όμορφες μελωδίες.

Κατά γενική ομολογία είναι ένα έργο για όλη την οικογένεια. Είναι μια πολύ καλή παραγώγή, δεδομένης πάντα της υπάρχουσας κατάστασης με πολλούς συντελεστές πάνω και κάτω από τη σκηνή, πολύ ωραία σκηνικά χωρίς να είναι υπερβολικά αλλά να σου δίνουν την πλήρη αίσθηση του κάθε χώρου και καλή σκηνοθεσία. Είναι δύσκολο το εγχείρημα να μεταφέρεις ένα τόσο πετυχημένο έργο στα ελληνικά δεδομένα με πλήρη μετάφραση του έργου αλλά και των τραγουδιών. Αξίζουν, λοιπόν, θερμά συγχαρητήρια στη Θέμιδα Μαρσέλου την σκηνοθέτιδα της παράστασης για την πολύ καλή δουλειά που έχει κάνει σε όλα τα επίπεδα, γεγονός που βεβαιώνει και με το παραπάνω την δυναμική παρουσία της στον απαιτητικό χώρο του μιούζικαλ.

Σε αυτό το σημείο, θα θέλαμε να αναφέρουμε πως η ομάδα της παραγωγής μπαίνοντας στον κόσμο της «Annie» δεν περιορίστηκαν στο να ετοιμάσουν μια καλοδουλεμένη εμπορική παράσταση που θα γεμίσει το θέατρο, αλλά πήγαν παραπέρα κάνοντας παράλληλες φιλανθρωπικές δράσεις που δεν βγαίνουν προς τα έξω κι αυτό ίσως να είναι σημάδι πως γίνεται πραγματική δουλειά. Καταρχάς, όπως έχει διαφημιστεί, για τις ανάγκες της παράστασης, ένα αδέσποτο σκυλί βρήκε ένα ζεστό σπίτι, εμβολιάστηκε και έλαβε αγάπη κι έπειτα όπως ξέρουμε συμμετέχει για μερικά λεπτά στην παράσταση. Μικροί και μεγάλοι θεατές γίνονται κάποιο τρόπο μέτοχοι στη διάδοση του μηνύματος της αγάπης για όσους μας χρειάζονται και ίσως το ξεχνάμε στην καθημερινότητά μας. Ξεφυλίσσοντας το πρόγραμμα της παράστασης, διαβάζω για τις δράσεις της μη κερδοσκοπική εταιρείας «Save a Greek Stray», μιας ομάδας ανθρώπων που βοηθάει τα αδέσποτα να έχουν μια καλύτερη τύχη. αλλά και ένα καλογραμμένο κείμενο για το «Ίδρυμα Χατζηκώνστα», μιας κοινωνικής δομής για την παιδική προστασία.

Όσον αφορά την πολιτική που ακολουθεί η παραγωγή του Annie, βλέπουμε μια μεγάλη γκάμα μειωμένων τιμών και οικογενειακά πακέτα που σέβονται τις ανάγκες μιας οικογένειας που θέλει να πάει θέατρο. Το αισιόδοξο συμπέρασμα που βγάζω από όλα τα παραπάνω κι από δράσεις άλλων παραγωγών (όπως τη δωρεάν παράσταση του έργου «Κατάδικος Μου» τον προηγούμενο μήνα για όσους προσέφεραν στην Κιβωτό του Κόσμου) είναι πως παρά τις αντίξοες κοινωνικές συνθήκες υπάρχουν ακόμα εκπρόσωποι της κοινωνίας και του καλλιτεχνικού κόσμου που καταλαβαίνουν την πραγματική σημασία της λέξης «αλληλεγγύη» και εντοπίζουν τον κοινωνικό ρόλο του θεάτρου.

Στοιχεία Παράστασης:

Κείμενο: Thomas Meehan

Μουσική: Charles Strouse

Λιμπρέτο: Martin Charnin

Συντελεστές Παράστασης:

Σκηνοθεσία, απόδοση κειμένου – στίχων: Θέμις Μαρσέλλου

Μουσική Διεύθυνση – Φωνητική Διδασκαλία: Γιάννης Αντωνόπουλος

Χορογραφία: Άννα Αθανασιάδη

Σκηνικά: Λία Ασβεστά

Κοστούμια: Παναγιώτα Κοκκορού

Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη

Video Design – προβολές: Grou3

Σχεδιασμός ήχου: Γιάννης Βενιός

Φωνητική Διδασκαλία παιδιών: Βασίλης Αξιώτης

Διεύθυνση Παραγωγής:  Άλεξ Ελσαμπάγ

Οργάνωση Παραγωγής:  Νικόλας Ποτσολάκης

Γραφιστικός Σχεδιασμός: Ελένη Κουρκουνάκ

ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ:

Μίρκα Παπακωνσταντίνου, Άννα Παναγιωτοπούλου:  Μις Χάνιγκαν

Μιχάλης Χατζηγιάννης: Όλιβερ Γουώρμπακς

Κατερίνα Παπουτσάκη: Γκρέης  Φάρελ

Αργύρης Αγγέλου: Ρούστερ

Ιωάννα Πηλιχού: Λίλυ

Στο ρόλο της ΑΝΝΙΕ, οι μικρές: Άννα-Μαρία Κόρνια και Δανάη Βασιλοπούλου

ΣΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ ΡΟΛΟΥΣ ΟΙ:

Ανδρέας Κωνσταντινίδης
Βησσαρίων Τσιώνας
Βασίλης Αξιώτης
Idra Kayne
Χρήστος Zan-Batist
Άννα Φιλιππάκη
Γιώργος Γιαννίμπας
Μαρία Βασιλάτου
Στεφανία Χούγια

Πάνος Μαλικούρτης
Άννα Αθανασιάδη
Θέμις Μαρσέλλου

ΟΡΦΑΝΑ (ΔΙΠΛΗ ΔΙΑΝΟΜΗ)

ΚΟΚΚΙΝΗ ΟΜΑΔΑ : 
Μαρία – Σοφία Μούντη
Μυρτώ Χατζηδήμα
Ελένη Χαλβατζιδάκη
Αδαμαντία Μαστροδούκα
Αλίκη Αγγελοπούλου
Αριστέα Ρουμελιώτη

ΡΟΖ ΟΜΑΔΑ :
Callie Okawere
Εβελίνα Άνθη
Μαρία Κακάμπουρα
Ειρήνη Λαπατά
Μαρία Ματακάκη
Carmen Lemes
Ζωή Πετράκη

ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ: 
Κώστας Λαλιάμος
Γεωργία Κούκα
Stef Asali
Μαρία Γκριντάσοβα
Δαμιανός Μέτσο
Θωμαΐς Χειλά
Μελίνα Ντούσικου 

Στο ρόλο του Σάντυ.. ο αδέσποτος σκύλος που υιοθετήθηκε και εκπαιδεύτηκε για τις ανάγκες της παράστασης.

ΜΟΥΣΙΚΟΙ:

Γιάννης Αντωνόπουλος: διεύθυνση ορχήστρας &πιάνο

Διονύσης Κοκκόλης: 1η τρομπέτα

Δημήτρης Καμινάρης: 2η τρομπέτα

Χρήστος Αλεξάκης: τρομπόνι

Δημήτρης Καραγιάννης: κλαρινέττο, tenoro σαξόφωνο, φλάουτο

Κωστής Βαζούρας: alto σαξόφωνο, soprano σαξόφωνο, φλάουτο

Αλέξανδρος Μιχαηλίδης: κλαρινέττο, basso κλαρινέττο, βαρύτονο σαξόφωνο

Χρήστος Γκάτσος: κιθάρα – banjo

Γεννάδιος Μπίκοφ: βιολί

Αλέξανδρος Χαραλάμπους: βιολοντσέλο

Κώστας Αρσένης: κόντρα μπάσο

Γιώργος Κωστελέττος :ντράμς

Αθανασία Γκούβαρη: κρουστά

Σόλων Αποστολάκης: keyboards