Συναυλίες και ζωντανές εμφανίσεις θα γίνουν αναμνήσεις

Ελάτε όμως τυπάκια μου να δούμε πως στήνεται μια συναυλία από την γέννηση της ιδέας μέχρι την στιγμή που θα πραγματοποιηθεί. Υπάρχουν γραφεία μάνατζερ, νόμιμα και παράνομα, που δημιουργούν σχήματα και προγράμματα, καλοκαιρινά και χειμερινά. Έρχονται σε συμφωνία με τους καλλιτέχνες, συμφωνούν την αμοιβή τους και την αμοιβή των μουσικών και από’ κει και πέρα όλο αυτό αρχίζει να πουλιέται ανά την Ελλάδα. Έχει στηθεί ένα ολόκληρο δίκτυο με χιλιάδες εμπλεκόμενους, μάνατζερ, καλλιτέχνες, μουσικούς, μεσάζοντες (αυτό κρατήστε το), υπεύθυνους δημοσίων σχέσεων, ιδιοκτήτες μαγαζιών και κοράκια, μαύρα, κόκκινα κοράκια, πράσινα κοράκια.

Οι μεσάζοντες είναι η μεγαλύτερη γάγγραινα στον καλλιτεχνικό χώρο. Τυχοδιωκτικοί τύποι που επενδύουν στις γνωριμίες και στο ψέμα και χωρίς να κάνουν οτιδήποτε ουσιαστικό πουλάνε τις γνωριμίες τους σε γραφεία και μαγαζιά, έναντι αδράς αμοιβής. Για παράδειγμα, αν μια συναυλία του Ρέμου κοστίζει 30 χιλιάδες ευρώ, αυτοί μεσολαβούν σε ενδιαφερόμενους και βγάζουν 2 και 3 και 5 χιλιάδες επειδή έκαναν το προξενιό. Επειδή έχουν και ξέρουν τον κατάλληλο άνθρωπο την κατάλληλη στιγμή. Μακροπρόθεσμα όμως αυτό λειτουργεί αρνητικά, εξευτελίζει τον χώρο και τους δημιουργούς και πλέον όλες οι διοργανώσεις αρχίζουν και συρρικνώνονται σε απίστευτο βαθμό.

Θα μου πείτε «γιατί συμβαίνει αυτό;». Θα σας εξηγήσω. Το κόστος μια συναυλίας έχει ως εξής. Ένα τυχαίο όνομα, ο Μάλαμας για παράδειγμα, για να εμφανιστεί σε ένα μέρος θα πάρει πέντε χιλιάδες ευρώ. Από 500 ευρώ ο κάθε μουσικός, άλλα 3 χιλιάρικα. Πάμε στα 8. Κανά δυο χιλιάρικα διαμονές, διατροφές και μετακινήσεις, που χρεώνεται ο μαγαζάτορας, πάμε στα δέκα. 3 χιλιάδες ο ήχος και 3 η ΑΕΠΙ και το ΦΠΑ πάμε στα 14. Πες όλα μαζί δεκαπέντε με δεκαέξι χιλιάρικα. Εδώ να σημειώσω ότι τα γραφεία παίρνουν μπροστά το 50% και το άλλο 50 πριν ξεκινήσει η συναυλία. Η τιμή του γραφείου είναι 10 χιλιάδες και τα υπόλοιπα τα πληρώνει ο ενδιαφερόμενος που για να τα πάρει πίσω πρέπει να τα προσαρμόσει στην τιμή του εισιτηρίου ώστε να έχει και κάποιο κέρδος, αφού κάνει μια επένδυση. Για τους παραπάνω λόγους τα μαγικά χαρτάκια τις περισσότερες φορές κοστίζουν όσο μια ή δυο ημέρες δουλειάς ενός εργαζόμενου.

Και καταλήγω λέγοντας. Να πληρωθείς φίλε τραγουδιάρη ή τραγουδιάρα επειδή έχεις φωνάρα και γουστάρουμε, αλλά μην θέλεις σε ένα καλοκαίρι να λύσεις το πρόβλημα της ζωής σου. Να βγάλεις κοράκι μάνατζερ, αλλά όχι να χρυσωθείς. Να κονομήσεις αρπακολλατζή ιδιοκτήτη, αλλά μην μας παίρνεις τα κεφάλια. Όσο για σένα μεσάζοντα, πρέπει να καείς στην πυρά με τις ξενέρωτες. Όσο για σένα ΑΕΠΙ που έχεις εκπαιδευτεί στο άρμεγμα και στον οργασμό της αγελάδας, καλά κάνεις και τα παίρνεις αλλά δίνε τα σωστά, οργανώσου. Σε πληρώνουμε για να μας διασφαλίζεις τα δικαιώματά μας, όχι για να μας γδέρνεις. Έχω κορνιζάρει ένα εκκαθαριστικό εξαμήνου για τα δικαιώματα μου από ένα τραγούδι. Αν το δείτε θα γελάτε 7 ζωές. Αχαχαχαχ. Το διαδίκτυο δεν το ελέγχεις. Τις ύαινες τις εταιρείες δεν μπορείς; Πονεμένη ιστορία. Άστο. Άλλη στιγμή. Πώς το έλεγε η διαφήμιση; Last year. Χαχα.

Τούτο τον μήνα όμως, τον αποπάνω, τον παραπάνω που κλείνονται οι συμφωνίες έχουν πάθει όλοι τους κρίση ύπαρξης, «Μα τι κάνουμε Θεέ μου;». Οι ιδιοκτήτες φοβούνται το ρίσκο, είναι πολλά τα λεφτά Άρη… Τα κουκιά δεν βγαίνουν. Δεν πουλιέται κανένα σχήμα και κανένας δεν αγοράζει. Οι καλλιτεχναράδες μας δύσκολα θα κάνουν συναυλίες, γιατί σου λέει πέρυσι έπαιρνα 40, φέτος θα πάω με 15; Όλοι λοιπόν γυρίζουν γύρω από τους εαυτούς τους και χορεύουν σάμπα. Μμμμμμμ (συλλογίζομαι), μμμμμμμ (θα κάνω μαντεψιά), μμμμμμμ (έριξα τα κόκκαλα), μμμμμμ (και η γυάλινη σφαίρα είπε)… Επειδή δεν υπάρχει φράγκο, ο κόσμος αγοράζει βερεσέ ψωμί, πηγαίνει στα σούπερ μάρκετ και λέει «πάρε αυγά να πάρω γάλα», πηγαίνει στα βενζινάδικα με μπουκάλι κόκα κόλας για καύσιμο. Επειδή οι δημόσιοι λεχρίτες, συγνώμη πιπέρι, υπάλληλοι χάσανε τα 13 και 14 μισθά, υπάρχει θέμα.

Ήδη το ζήσαμε τον χειμώνα. Λίγοι γνωστοί εμφανίστηκαν. Οι άλλοι δήλωναν κουρασμένοι. Χουχουχου. Τα πενθήμερα είναι ανάμνηση. Παρασκευή Σάββατο μόνο και κάτι ξεκούδουνες Τρίτες, με δέκα ευρώ είσοδο με ποτό. Πολυμελή σχήματα με 4-5 καλλιτέχνες μαζί και αρπαχτές στην επαρχία. Έπεται και συνέχεια… Ξέρετε πόσο πρότειναν γνωστό ράπερ για εμφάνιση; Άκου κόσμεεεεεεεεεεε. 500 ευρώ. Ξέρετε πόσο έπαιρνε πέρυσι ο ίδιος; 4 χιλιαρικάκια. Θέλετε κι άλλο; Χώνω κι άλλο. Καλιτεχναράς που εδώ και πέντε χρόνια οργώνει την οικουμένη, φέτος θα κάνει πολύ λίγες εμφανίσεις. Πώς τον λέμε, πώς τον λέμε…;;; Δεν θυμάμαι γαμώτο. Ααα τραγουδάει ένα τραγούδι με έναν αναπτήρα μωρέ… Zippo είναι, bic είναι, θα σε γελάσω.

Μιλούσα με ένα φίλο που κάθε καλοκαίρι οργανώνει 5-6 συναυλίες, επιχειρηματίας καταλαβαίνετε τώρα εσείς… «Ναι», μου είπε «φέτος δεν παίρνω ρίσκο. Ας πάρουν και οι τραγουδιάρηδες. Ας έρθουν να μοιραστούμε τα εισιτήρια και ότι κάνουμε». Κούκου, κούκου, τζι τζι τζι. Από Οκτώβρη και Νοέμβρη θα κλάψουνε μανούλες. Μην σας φανεί περίεργο αν στο σκυλάδικο της γειτονιά σας ή του χωριού σας δείτε κανένα πρώτο όνομα της Αθηναϊκής πίστας. Κοίτα που άλλαξαν οι καιροί και θα παρακαλάτε… Χρυσά μου, έχουν να βγουν πολλά ανέκδοτα. Ε ρε γλέντια μπαμπάκο… Δείτε στο επόμενο επεισόδιο, ο καραγκιόζης από φούρναρης τραγουδιστής.

Ας προσγειωθούμε λοιπόν καλά μου παιδιά. Πρέπει να κάνετε λίγο όπισθεν, γιατί θα φιληθείτε με τον απέναντι. Βγάλτε μεροκαματάκι να αγοράζετε Ασλάνη, αλλά μπείτε στο φέρυ της γραμμής. Το κότερο κοστίζει. Και επειδή πάτε σε επαρχία και κάνετε «μπαμ», μην σκάτε με Porsche. Καλή είναι και η BMW… Έχουν και οι συμπαθητικοί Βούλγαροι που μας έχουν έρθει. Αν θέλετε δηλαδή να σας τα σκάσουμε για να σας απολαύσουμε. Διαφορετικά, αν δεν τα γεμίσετε, θα δηλώνετε πάλι ασθένεια και κόλλημα. Λίγο νερό στο κρασί, για να μας φτάσει παιδάκια, αλλιώς κάποιος δεν θα πιει. Εμείς σπίτια μας με τα cd από τους μαύρους και’ σεις διακοπές στην Ίο. Όχι Μύκονο… Ξεχάστε την…

Εύχομαι να ζήσω την στιγμή που οι συναυλίες θα είναι γιορτές και πολιτιστικά δρώμενα, με λογικές τιμές. Όπου και ένας άνεργος ή ένας εργάτης θα μπορεί να παρακολουθήσει. Άντε να δούμε τι άλλο θα δούμε.

ΥΓ. Υπογράφει ένας μανιακός που δεν άφηνε κάποτε συναυλία για συναυλία, αλλά το καλοκαίρι που πήγε να παρακολουθήσει τον Γιαννάκη και πλήρωσε 35 ευρώ,  χαλάστηκε.