Πάμε Θέατρο: “Iraq – 9 τόποι επιθυμίας” | Είδαμε την παράσταση

Η θεατρική επιτυχία του off- Broadway έργου «Iraq – 9 τόποι επιθυμίας» της πολυβραβευμένης συγγραφέως Heather Raffo, ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Πρόκειται για εννιά μονολόγους, εννιά Ιρακινών γυναικών, οι οποίες μας εξηγούν πως βίωσαν τους δύο πολέμους στους οποίους είχε άμεση ανάμειξη το Ιράκ. Κι όταν αντιπαραβάλλεται το Ιράκ με τη θέση της γυναίκας σε αυτό, όλοι πάνω κάτω γνωρίζουμε το αποτέλεσμα. Στο μυαλό μας αυτόματα έρχονται λέξεις, όπως μουσουλμανισμός, μπούρκα, υποταγή. Υποταγή, όμως, σε ποιον και τί;;;; Στον πατέρα, στον άντρα, στον αδερφό ή στην προσωπική αδυναμία διεκδίκησης ενός καλύτερου αύριο;;; Δυστυχώς για εμάς, οι περισσότερες επιλέγουν αυτό το δρόμο της υποταγής γιατί μέσα σε αυτόν μεγάλωσαν και αναγκάστηκαν να τον αγαπήσουν. Βέβαια, υπάρχουν και εκείνες που όχι μόνο θέλουν αλλά παλεύουν για αυτό το καλύτερο αύριο. Ποιος, όμως, από εμάς, που τόσο εύκολα κρίνουμε και συμπονούμε, είναι σε θέση να εγγυηθεί σε μια από αυτές, που θα το παλέψει, πως θα είναι ζωντανή για να δει το αύριο που ήρθε;;; Ας μην πάμε μακριά, μόνο μερικές βδομάδες πίσω στο χρόνο, όταν η κοπέλα που τόλμησε να καταγγείλει τους βιαστές της στην Ινδία, ξαναβιάστηκε και πυρπολήθηκε από αυτούς, που δε σκέφτηκαν πως μιλάμε για ένα παιδί μόλις 16 χρονών. Πώς μπορούν τέτοιες γυναίκες να νιώσουν ασφαλείς σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία;;; Πώς μπορούν αυτές οι γυναίκες να νιώσουν έστω και για μια στιγμή ελεύθερες;;; Και ποια είναι για αυτές η ελευθερία και ποια για μας;;;

Όλα αυτά τα ερωτήματα και άλλες πολλές σκοτεινές πτυχές αυτής της ιστορίας έρχονται να φωτίσουν αυτές οι γυναίκες. Πρόκειται για ένα δράμα κοινωνικού περιεχομένου. Εννιά διαφορετικές γυναίκες από την πιο μεγάλη και πιο σοφή, μέχρι την πιο μικρή και πιο αθώα μας αφηγούνται το πως έζησαν τους πολέμους και τι η καθεμία στερήθηκε στην ήδη στερημένη της ζωή εξαιτίας τους. Ορισμένες επιλέγουν να παραμείνουν στο Ιράκ είτε γιατί μόνο σ’αυτό νιώθουν ζωντανές είτε γιατί, αν το αφήσουν, δε θα τις αφήσουν να ζήσουν. Και κάποιες άλλες έχουν επιλέξει την αποστασιοποίηση μένοντας στο εξωτερικό. Αλλά όσα κι αν είναι τα χιλιόμετρα που σε χωρίζουν με την πατρίδα σου, η καρδία σου και η σκέψη σου είναι εκεί. Γιατί όταν είσαι Ιρακινή, αγαπάς σαν Ιρακινή και η αγάπη αυτή είναι ολοκληρωτική.

Όσον αφορά, τη σκηνοθεσία της Μαρίας Τσαρούχα, τη βρήκα εμβληματική. Πρόκειται για εννιά ξεχωριστούς μονολόγους, εννιά διαφορετικές ιστορίες, σε διαφορετικούς χρόνους, κι όμως είναι σαν μια. Ο τρόπος που οι γυναίκες τοποθετήθηκαν στη σκηνή, μιλώντας είτε για τον πόλεμο του 1990- 1991 είτε για αυτόν του 2003, σου επιτρέπει και να τις ξεχωρίσεις και να τις ενώσεις σε μια ύπαρξη. Όλες γύρω από το πολύτιμο σε εκείνα τα μέρη νερό αναζητούν μια γουλιά του για να εξαγνιστούν. Σκορπισμένες στα σημεία της σκηνής, με πολύ απλά σκηνικά σκεύη και με όπλο την ερμηνεία οι ηθοποιοί σε εντάσσουν στο χώρο τους. Γίνεσαι εσύ αυτός που θα ακούσει για πρώτη φορά τα μυστικά τους, τις σκέψεις τους γιατί δεν επιτρέπεται να το κάνουν και το βλέπεις αυτό στη συστολή και στις τύψεις τους. Σαν να ντρέπονται  και να φοβούνται και οι ίδιες όταν συνειδητοποιούν τι τους συμβαίνει.

Ερμηνευτικά και οι επτά γυναίκες ήταν εξαιρετικές και έδωσαν στη σκηνή το 100% του εαυτού τους. Καθεμία κουβαλούσε πάνω και μια άλλη εποχή και κουλτούρα την οποία είχε ενσωματώσει στην κίνηση και στη συμπεριφορά της πάνω στη σκηνή. Από τη γηραιότερη και σοφότερη (Χάρις Συμεωνίδου) που έχει ζήσει πολέμους και έχει μάθει να μετρά φθαρμένες σόλες, στη μικρότερη (Χριστίνα Δενδρινού) που ζει κλεισμένη μέσα στο σπίτι γιατί έξω κυκλοφορούν οι «σωτήρες» Αμερικάνοι που κάνουν συχνές επισκέψεις στα σχολεία. Από τη ζωγράφο (Έφη Μεράβογλου) που επέλεξε να ζωγραφίσει στο Ιράκ για το Ιράκ και έμαθε να το αγαπά με τις προκαταλήψεις του, στην καλλιτέχνη (Έλενα Τυρέα) που γνώρισε το σκληρό πρόσωπο του πολέμου, πάλεψε εναντίον του, είδε πως είναι αδύνατον να αλλάξεις ορισμένα μυαλά και επέλεξε να πονά από μακριά. Κι από την επιστήμονα (Δήμητρα Βαμβακάρη) με τις καλύτερες των σπουδών στην Ιατρική που ξεγεννά τα «τέρατα» που αφήνει πίσω του ο πυρηνικός πόλεμος, στην Ιρακινή (Στέλλα Δρογγίτη) που έχασε το υγιέστατο παιδί της και προσπαθεί να ζήσει με αυτή τη σκέψη της απώλειας του αύριο. Γιατί τα παιδιά μας είναι το δικό μας μέλλον, το δικό μας αύριο. Και όλα αυτά ντύνονται με το «σ’αγαπώ» και τα δάκρυα εκείνης της κοπέλας (Δήμητρα Σύρου), η οποία ζει στην Αμερική. Μια κοπέλα που κουράστηκε να βλέπει τους άλλους να βλέπουν τον πόλεμο στις ειδήσεις σαν να είναι ταινία και εκείνη να πονά και να πονά και να μην μπορεί να κάνει τίποτα άλλο από το να περιμένει ένα μήνυμα από τους συγγενείς της. Αξίζει να σημειωθεί πως οι ηθοποιοί Στέλλα Δρογγίτη και Χριστίνα Δενδρινού κρατούν η καθεμία από δύο ρόλους.

Ολοκληρώνοντας, πολύ εύστοχα η σκηνοθέτης επιλέγει την απλότητα και μέσα σε αυτήν στήνει κάθε φορά και ένα διαφορετικό σκηνικό. Έχουν άλλωστε τόσα πολλά να πουν όλες αυτές οι γυναίκες που κανένα σκηνικό δε φαίνεται να τις χωρά. Ξέρω σίγουρα ότι κάπου ταξίδεψα. Γνωρίζω πλέον πράγματα που δεν ήξερα. Είναι δύσκολο να είσαι γυναίκα, πόσο μάλλον σε τέτοιες κοινωνίες. Μια γυναίκα που έχει μάθει να κρύβει το σώμα της αλλά ποτέ δε θα μάθει να κρύβει το μυαλό της. Που ξέρει τι σημαίνει πόλεμος, ειρωνεύεται του φερόμενους σωτήρες, αναρωτιέται τι είναι ελευθερία. Μια γυναίκα που είναι περήφανη, όμως, που είναι Ιρακινή.

Για προσπαθήστε να νιώσετε για λίγο τη δύναμη της ψυχής τους…

Γιατί πρέπει να είναι πολύ δύσκολο να κατοικείς σε ένα σώμα αλλά να μη ζεις σ’αυτό…

Συντελεστές της παράστασης:

Μετάφραση: Πέπη Μοσχοβάκου

Σκηνοθεσία: Μαρία Τσαρούχα

Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρία Καραβασίλη

Σκηνικά – κοστούμια: Πηνελόπη Συρογιάννη

Σχεδιασμός φωτισμών: Βασίλης Κλωτσοτήρας

Φωτογραφικό υλικό: Νικολέττα Γιαννούλη

Μουσική Επιμέλεια: Μαρία Τσαρούχα, Μαρία Καραβασίλη

Μουσική επεξεργασία: vls productions

Παραγωγή- Δημόσιες σχέσεις: Καλλιτεχνικές Επιχειρήσεις Vault

Συμπαραγωγή : Art and Media Zone

Διανομή: Χάρις Συμεωνίδου, Έφη Μεράβογλου, Χριστίνα Δενδρινού, Έλενα Τυρέα, Δήμητρα Βαμβακάρη, Στέλλα Δρογγίτη, Δήμητρα Σύρου

Voice Off: Δημήτρης Πιατάς

INFO

Πολυχώρος Πολιτισμού Vault

Μελενίκου 26 , Βοτανικός

Πλησιέστερος σταθμός μετρό: Κεραμεικός (5’ περίπου με τα πόδια)

Τηλέφωνα: 213 0356472 / 694 5993870

Email: [email protected]

ΗΜΕΡΕΣ & ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ

Κάθε Πέμπτη και Παρασκευή 9.30 μμ και κάθε Σάββατο 6.30μμ.

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ

Κανονικό: 15€

Μειωμένο (Φοιτητές/ Μαθητές / Σπουδαστές/ Κάτοχοι Κάρτας Πολυτέκνων (ΑΣΠΕ)/ ΑμΕΑ/Κάτοχοι Κάρτας Ανεργίας (ΟΑΕΔ)/ Κάτοχοι Ευρωπαϊκής Κάρτας Νέων/ Κάτοχοι Κάρτας Πολιτισμού ΥΠ.ΠΟ.Τ) : 10€

Εισιτήρια προπωλούνται στα ταμεία του Vault  Δευτέρα-Κυριακή  18:00-20:00 μ.μ και για τηλεφωνικές κρατήσεις 12.00 – 14.00μ.μ και 17.00 -20.00μ.μ