Πάμε Θέατρο: «Passport Project» στο Zp87 | Είδαμε την παράσταση!

Είναι φορές που ξεκινάς από το σπίτι σου με τεράστιες προσδοκίες για να δεις μια παράσταση για την οποία έχεις ακούσει πολλά και καλά πράγματα και είτε θα επιβεβαιώσεις ή θα ακυρώσεις τα λόγια των άλλων και είναι και εκείνες οι φορές που χωρίς ιδιαίτερη προετοιμασία ή προσμονή ξεκινάς και βιώνεις μια εμπειρία που θα την κουβαλάς μαζί σου για πολύ, πολύ καιρό. Έτσι λοιπόν, την προηγούμενη Κυριακή ξεκίνησα για τον σχετικά νέο χώρο Zp87 (Ζωοδόχου Πηγής 87) για να δω το Passport Project με μόνη μου πυξίδα την πολύ ενδιαφέρουσα θεματική του αλλά και ένα κείμενο σχετικό με την παράσταση που αναρτήθηκε στο διαδίκτυο.

Η διαδρομή από το μετρό της Ομονοίας μέχρι τα Εξάρχεια, είναι μια διαδρομή που για αρκετούς είναι η καθημερινότητα τους μα για πολλούς άλλους είναι μια διαδρομή που ευχαρίστως θα απέφευγαν. Περπατώντας λοιπόν, αυτή τη διαδρομή όσο κι αν σε έχει απορροφήσει η Αθήνα, ότι κι αν έχεις βιώσει, υπάρχουν εικόνες που ακόμα μπορούν να σε επηρεάσουν, να σου τραβήξουν την προσοχή ή ακόμη και να σε σοκάρουν. Οι λόφοι των σκουπιδιών, ο πολιτικός πρόσφυγας που σέρνει ένα σκουριασμένο καρότσι του σούπερ-μαρκετ γεμάτο ανακυκλώσιμα υλικά και παλιοσίδερα, μικρά παιδιά που ζητιανεύουν με τον επαίτη τους στη γωνία, ετοιμοπόλεμους «φύλακες της τάξης» (γιατί φέρονται πραγματικά σα να έχουμε πόλεμο), οι παρέες των πάρκων, οι καλοντυμένες φοιτήτριες της Νομικής, τα στέκια των φοιτητών.. Όλα είναι στη θέση τους και δεν σχεδόν δεν έχουν πια, καμία επίδραση στο οπτικό μας πεδίο.

Και κάπου εκεί, κοντά στην Πλατεία Εξαρχείων, ένας νέος βιότοπος, το Zp87, συστήνεται ως «Χώρος Ελεύθερης Έκφρασης και Πειραματισμού». Πριν από σχεδόν 3 χρόνια, τον Σεπτέμβρη του 2011, μια ομάδα καλλιτεχνών ίδρυσε τον χώρο με κύριο στόχο «την άμεση επικοινωνία και την δημιουργία προϋποθέσεων για ελεύθερη και πειραματική έκφραση μέσα από όλο το φάσμα των τεχνών». Στο Zp87 πραγματοποιούνται συλλεκτικά ακουστικά live, μουσικές και μουσικοθεατρικές παραστάσεις, σεμινάρια, εργαστήρια, ανοιχτές συζητήσεις και πολλές ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις για τις οποίες μπορείτε να ενημερώνεστε σε τακτά χρονικά διαστήματα από το blog του χώρου (εδώ). Αξίζει να αναφέρουμε πως όλες οι εκδηλώσεις έχουν ελεύθερη είσοδο, ενώ γίνονται και μουσικοθεατρικά εργαστήρια.

Passport Project. Ένα project που παρουσιάζεται για δεύτερη χρονιά στην Αθήνα μετά από την περσινή του επιτυχία και την περιοδεία σε διάφορες πόλεις σε όλη την Ελλάδα. Η μουσική παράσταση του Γιάννη Κωσταρή είναι ένα ρεαλιστικό όσο και συνειδησιακό ταξίδι από το «οικείο» προς το «άλλο», από το «γνωστό» στο «άγνωστο» και από την ελευθερία στην ανελευθερία. Τώρα αν θεωρούμε τετριμμένο ένα θέμα ή ένα ερώτημα, τότε δε μας αφορούσε πια και θα είχαμε λύσει όλες μας τις έγνοιες. Στο θέατρο –και την Τέχνη γενικότερα- δεν έχει σημασία το τι λες, αλλά το πώς το λες. Για εμένα, το ενδιαφέρον με το Passport Project είναι το ότι ενώ παρουσιάζεται από έναν μόνο performer, δεν στήνει μια μεμονωμένη ιστορία ενός μετανάστη που προσπαθεί να σου περάσει συγκεκριμένα συναισθήματα και μια σκέψη ως την σωστή, αλλά με πολύ ενδιαφέρον τρόπο παρουσιάζεται πολυπρισματικά η αποστέρηση της ελευθερίας και το φλέγον θέμα της μετανάστευσης, ενώ όπου κρίνεται συνετό ο αφηγητής αποστασιοποιείται κι αφήνει τα ερωτήματα του να περάσουν στο κοινό γιατί κι ο ίδιος ίσως να μην έχει απάντηση.

Γιατί όλοι ξένοι είμαστε και μέσα κι έξω απ’ τις πατρίδες! Ο υπότιτλος της παράστασης, κάνει ακόμη πιο κατανοητό τον θεματικό της άξονα, ξύνοντας την επιφάνεια των έντονων διαμαχών με γνώμονα τον μεγάλο αριθμό πολιτικών προσφύγων στη χώρα μας αλλά και γενικότερα το θέμα των μεταναστών και φτάνοντας σε ένα πιο υπαρξιακό πεδίο όπου διερωτόμαστε για την πορεία του σύγχρονου ανθρώπου πέρα από πατρίδες, έθνη και διαφορετικούς τόπους διαμονής.

Η σκηνοθεσία της Βαλεντίνης Σιόβα «αναπνέει» κι αναδεικνύει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το καλλιτεχνικό της σπίτι, το Zp87. Ισορροπώντας ανάμεσα στην αρχαιοελληνική τραγωδία και τις γνώριμες σημερινές εικόνες, τη βία και τον πόνο, τονίζοντας την ερμηνεία του Γιάννη Κωσταρή με κύρια «όπλα» του τη φωνή και το σώμα του. Ο καλλιτέχνης καταπιάνεται με ένα πολύ ενδιαφέρον μουσικό ανθολόγιο τραγουδισμένο στα ελληνικά, τα αγγλικά, τα αραβικά και τα ισπανικά και περιλαμβάνει από Μπέλλου μέχρι Ξυλούρη και από το «Τα Παιδιά της Σαμαρίνας» (σε διασκευή «αμανέ» από τον Κωσταρή) μέχρι τον λιβανέζικο ύμνο («Wa habibi»). Ιδιαιτέρως επιτυχημένη και η ενορχήστρωση και το φρεσκάρισμα παραδοσιακών τραγουδιών, το ηλεκτρικό μπάσο του Απόστολου Καλτσά συνοδεύει θαυμαστά την ερμηνεία του Γιάννη Κωστάρη. Αν μη τι άλλο, είναι αξιέπαινο, πως ένας μόνο καλλιτέχνης μπορεί να ερμηνεύσει τόσο απαιτητικά μουσικά κομμάτια σε ένα μόνο πρόγραμμα και να τα ενώσει τόσο οργανικά με πρόζα κι αφήγηση…

Συνολικά, η ολοκληρωμένη μουσική πρόταση που ονομάζεται «Passport Project» είναι ένα (πολύ προσεγμένα επεξεργασμένο) διαμάντι που περιμένει να το ανακαλύψετε και ταξιδεύει τις αισθήσεις σας με τρόπο ειλικρινές, άμεσο, μα κυρίως ανθρώπινο.

Συντελεστές:

Τραγούδι, κείμενα, ερμηνεία: Γιάννης Κωσταρής

Ηλεκτρ.μπάσο, αναλογικά εφέ, loops, piano: Απόστολος Καλτσάς

Σκηνοθεσία: Βαλεντίνη Σιόβα

Φιλική συμμετοχή (ηχογράφηση) – νέυ: Νίκος Παραουλάκης

Video: shoot the band

Παραγωγή: Zp87

Info:

Χώρος Έκφρασης και Πειραματισμού Zp87

Ζωοδόχου Πηγής 87 – Εξάρχεια