Αρμένικη βίζιτα με το Φοίβο Δεληβοριά στο Passport | φωτορεπορτάζ + δηλώσεις

Μετά απο ένα εικοσάλεπτο διάλλειμα ο Φοίβος επέστρεψε με το ίδιο κέφι, την ενέργεια, τα τραγούδια και τις ιστορίες του! “η άλλη χώρα“, “τρένο στην κορυφογραμμή“. Ένα ακόμη ακυκλοφόρητο τραγούδι είχε σειρά:”τραγούδι για ένα περίπτερο“. Και αυτό απο τον καινούργιο δίσκο που έρχεται μέσα στο 2014 με τίτλο “Καλλιθέα“. Πίσω στα πάλια με τα “Η Κική κάθε βράδυ“, “Καθρέφτης“, “το καλοκαίρι θα ‘ρθει“, “και του χρόνου“, “η υβρεοπομπή“, “mp3“, “αυτή που περνάει“, “εκεινη“, “ο προορισμός“. Δεν ξέρω πως αλλά μετά απο όλα αυτά όλοι οι θαμώνες όρθιοι χόρευαν τα παπάκια στη σειρά…

Επιστροφή στην κανονική ροή του προγράμματος με το ολοκαίνουργιο “Ερημιά στην Καλλιθέα” αλλά και το αγαπημένο “ΟΚ“! Ο Φοίβος έκανε την ανατροπή τραγουδώντας το “Άλα” και το “Αλήτη” τραγούδια αγαπημένα και σπουδαία που θυμόμαστε πάντα απο τη Βικυ Μοσχολιού!

Ανάμεσα στον κόσμο που βρέθηκε εκεί για το Φοίβο ήταν φίλοι και συναδελφοί του. Ο Σπύρος Γραμμένος, ο Γιώργος Καραδήμος, o Κωστής Μαραβέγιας, η Νατάσσα Μποφίλιου, ο Μανώλης Φάμελλος (όλοι τους είναι μέλη της ομάδας Αγάπη ρε μαντζόρε).

Ο καθένας τους ξεχωριστά ανέβηκαν στη σκηνή, τραγούδησαν και θυμήθηκαν ιστορίες που τους συνδέουν με το Φοίβο.

O Φοίβος Δεληβοριάς συνεχίζει τις εμφανίσεις του στο Passport κάθε Σάββατο.

Λίγο πριν την έναρξη της παράστασης ο Φόιβος μας μίλησε:

Απο το ‘καλοριφέρ’ στην ‘αρμενικη βίζιτα’, τι θα δούμε και τι θα ακούσουμε απόψε;

Φοίβος: Με πήραν τα παιδιά περσυ να τους φτιάξω το καλοριφέρ, είχαν κάτι προβλήματα με το πετρέλαιο θέρμανσης και την υπερφορολόγηση του – δεν ξέρω γιατί σκέφτηκαν εμένα- έκανα τον ευγενικό και ήρθα. Φέτος αποφάσισα να αφήσω τις ευγένιες. Με καλέσανε, την πατήσανε, ανέβηκα στη σκηνή και μπαστακώθηκα. Έφερα τον καναπέ μου, τα πορτατίφ μου, τα παλιά μου περιοδικά, πίτσες που είχα στο ψυγείο απο προπερσυ, μπύρες και τους τέσσερις καλύτερους μουσικούς μου φίλους, τον Ντούβα , το Σταματάκη, τον Παντέλη και τον Χριστοδούλουκαι παίζουμε ένα πρόγραμμα που δεν είναι φτιαγμένο για να τελειώσει. Αφού παίζουμε παλιά και κανούργια τραγούδια, βγαίνουμε εγώ μετά και παίζω με την κιθάρα μου τραγούδια που αγάπησα απο παιδί. Απο Ζαμπέτα μέχρι Λιλιπούπολη και απο Beatles μέχρι Ημισκούμπρια. Απο Μάνο Χατζιδάκι μέχρι Φοίβο Τασόπουλο. Όποιο τραγούδι σκεφτώ μέσα στη μέρα το λέω. Γενικά έχουμε κάνει μια παράσταση που όσες φορές έχουμε παίξει δεν έχουμε τελειώσει πριν τις 03:30.

Πόσο σε έχει επηρεάσει η οικονομική κατάσταση της χώρας μας σε σχέση με τις ζωντανές εμφανίσεις σου;

Φ: Μας έχει επηρεάσει όλους αυτή η κατάσταση. Σε ένα επίπεδο δεν με έχει επηρεάσει, όσες εμφανίσεις διάλεγα να κάνω, τις ίδιες κάνω και τώρα. Επειδή όμως υπάρχει πλεόν υπερφορολόγηση όσον αφορά τις ζωντανες εμφανίσεις υπάρχει μια αγωνία της συντήρησης του κύκλου των συνεργατών μου. Προσπαθώ με αγωνία να το κάνω χωρίς ευκολίες και επαναλήψεις αυτό που κάνω. Απο την άλλη όλο αυτό που είχε δημιουργηθεί τις ‘χρυσές μέρες’ ήξερες πως θα γεννήσει και θα φέρει κάτι άσχημο, οπότε προτιμώ να σκέφτομαι πως αυτό το άσχημο που ζούμε τώρα θα γεννήσει κάτι ωραίο. Οι άνθρωποι λόγω της αγωνίας τους ανασυντάσονται για να κάνουν την δουλειά τους, αυτό είναι κάτι στο οποίο στηρίζομαι για να είμαι αισιόδοξος.

Μετά τον ‘Αόρατο άνθρωπο’ τι καινούργιο ετοιμάζεις;

Φ: Η Καλλιθέα. Είναι μια δουλειά που ετοιμάζουμε αυτό το διάστημα με τους μουσικούς. Είναι κάποια τραγούδια που γράφω μόνος μου. Πάω κάθε πρωί στο πατρικό μου στην Καλλιθέα που πλέον έχει ερημώσει, όπως και όλα τα μαγαζιά του τετραγώνου έχουν κλείσει λόγω κρίσης, πάρα πολλοί φίλοι έχουν φύγει στο εξωτερικό. Αισθάνομαι οτι με το κάθε βήμα που κάνω εξαφανίζεται ένα σινεμά ή ένα μαγαζί. Αυτό το αίσθημα τρόμου που με πιάνει και απελπισίας γιατί ξέρω πως όλα γίνονται εν ονόματι της ‘σωτηρίας’ του έθνους μας με έχει κάνει κάτι. Όλο αυτό μου γέννησε τη θέληση να κάνω ένα δίσκο που να λεγεται Καλλιθέα και να μιλάει για όλες τις ιστορίες ενός ελληνικού προαστίου στο οποίο μεγάλωσα. Πιστεύω πως ο Έλληνας έχει επενδύσει πολλές φορές σε Τσοχατζοπουλέους και Κασιδιαρέους αλλά αυτό που κρύβει ο ίδιος μέσα στο προάστιο του , ο τρόπος που δημιουργεί ή που αγαπάει ή να κάνει ένα πάρτυ στη γειτονιά το Σάββατο το βράδυ έχει κάτι. Αυτό θέλω να έχει μέσα ο δίσκος μου.

Ρεπορτάζ: Μιχάλης Παπαευθυμίου

Φωτογραφίες: Δημήτρης Δαλακλης