Συνέντευξη | Ζωή Παπαδοπούλου: «Το λαϊκό τραγούδι είναι αναγκαίο να είναι ψηλά στην χώρα μας, τώρα περισσότερο από ποτέ»

Η συνεργασία αυτή σηματοδότησε την αρχή επόμενων εξαιρετικών συνεργασιών και παραγωγή στον πρώτο της δίσκο υπό την σφραγίδα και την καθοδήγηση της Χάρις Αλεξίου. Με γνώμονα την αγάπη της για τη μουσική φτιάχνει το δικό της δρόμο, ανακαλύπτει τραγούδια που την αγγίζουν κι εύχεται να ερμηνεύει δικά της τραγούδια που θα αντέξουν στο χρόνο. Μίλησε στο tralala.gr για τον νέο δίσκο που ετοιμάζει, τις ζωντανές μουσικές συναντήσεις με το κοινό της, την περίοδο της ζωής της που θα ήθελε να ξαναζήσει και την νέα της καλλιτεχνική επιθυμία.

Το βιογραφικό σας αναφέρει πως από παιδί ακόμη τραγουδούσατε την «Κουτσή κιθάρα» του Λοΐζου στην χορωδία της Σταυρούπολης. Πως εισχώρησε το μικρόβιο του τραγουδιού στη ζωή σας;

H οικογένεια μου βοήθησε σ’ αυτό καθώς έζησα σ’ ένα περιβάλλον ιδιαιτέρως μουσικόφιλο, με οικογενειακές κυριακάτικες μαζώξεις, οι οποίες πάντα εμπεριείχαν μουσική, τη μαμά να παίζει ακορντεόν, κι εμάς να τραγουδάμε ατελείωτες ώρες, νοιώθω ότι όλη μου η συνέχεια ήταν λίγο πολύ φυσικό επακόλουθο των βιωμάτων αλλά κι ακουσμάτων μου.

Έχετε κάνει σημαντικές συνεργασίες με σπουδαίους καλλιτέχνες όπως με τον Δημήτρη Μητροπάνο, την Χάρις Αλεξίου, τον Γιάννη Κότσιρα, την Ελευθερία Αρβανιτάκη, τον Πασχάλη Τερζή, τον Κώστα Μακεδόνα, τον Μιχάλη Χατζηγιάννη, τον Αντώνη Ρέμο κι άλλους. Πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν για ένα νέο άνθρωπο που μόλις ξεκινούσε να τον πιστεύει η μουσική ιστορία της Ελλάδος; Έπρεπε να αποδείξετε στη συνέχεια ότι αξίζει να παραμείνετε στον μουσικό χώρο;

Το γεγονός ότι με επέλεξαν να τραγουδάω δίπλα τους, τόσο καταξιωμένοι τραγουδιστές, στα πρώτα μου βήματα, μου έδωσε μεγάλη δύναμη, άγχος, αλλά και πίστη για την συνέχεια. Πήρα μεγάλα μαθήματα τα οποία με βοήθησαν να οχυρωθώ και να μπορώ να προχωράω έχοντας πάντα το τραγούδι ψηλά.

Αν δεν ήσασταν τραγουδίστρια, τι άλλο επάγγελμα θα επιλέγατε και γιατί;

Δεν μπορώ να με φανταστώ έξω από την μουσική κ το τραγούδι.

Στα πρώτα σας δισκογραφικά βήματα είχατε τη στήριξη της Χάρις Αλεξίου που ανέλαβε και τη παραγωγή του ντεμπούτο album σας. Τι αποκομίσατε από αυτή τη συνεργασία;

Η συνεργασία αυτή ήταν το εισιτήριο μου στην δισκογραφία, μου έδωσε πάρα πολλά και θα είμαι πάντα ευγνώμων γι’ αυτό.

Επιλέξατε ο δεύτερος προσωπικός σας δίσκος να έχει τον τίτλο «Τατουάζ» γιατί έχετε πει ότι το τατουάζ είναι κάτι ανεξίτηλο, μένει πάνω μας για πάντα. Ποιο από τα τραγούδια σας θα θέλατε να μείνει ανεξίτηλο και να ακούγεται και μετά από πολλά χρόνια;

Αυτό που ακούγεται μέχρι και σήμερα είναι βεβαίως το ντουέτο μου με την Χάρις Αλεξίου, το “Αχ και να σ΄ είχα εδώ”, του Γιώργου Μίχα. Νομίζω ότι έρχονται τώρα νέα τραγούδια τα οποία εύχομαι να αντέξουν στο χρόνο.

Έχετε δηλώσει για μια συνεργασία-σχέση, με τον αγαπημένο δημιουργό τραγουδιών, που δεν μπορεί να μη σας κάνει να χαίρεστε πολύ, τον κύριο Κώστα Λειβαδά. Μιλήστε μας γι’ αυτή τη συνεργασία και τι είναι αυτό που σας κάνει κλικ, ώστε να ταιριάξουν, δημιουργικά, οι χημείες σας;

Ο Κώστας ως άνθρωπος, ως δημιουργός.. τα τραγούδια του είναι όμορφα κανονικά τραγούδια, τα οποία πάντα άκουγα και τραγουδούσα, και η συνάντηση μας τώρα, δεν είναι τυχαία.

Ποια περίοδο της ζωής σας θα θέλατε να ξαναζήσετε;

Ίσως θα ήθελα να ξαναζήσω την περίοδο της ζωής μου μέσα στην οποία υπήρχε η καλύτερη μου φίλη, την οποία έχασα πρόσφατα.

Δισκογραφικά σε τι φάση σας πετυχαίνουμε;

Ετοιμάζω με τον παραγωγό μου τον Ηλία Μπενέτο, τον τρίτο μου δίσκο, ο οποίος θα είναι λαϊκός. Πιστεύω πολύ ότι το λαϊκό τραγούδι είναι αναγκαίο να είναι ψηλά στην χώρα μας, τώρα περισσότερο από ποτέ.

Που σας συναντάμε αυτό τον καιρό; Τι πρόκειται να παρουσιάσετε;

Αυτόν τον καιρό, περιοδεύω με τον πολυαγαπημένο μου, Κώστα Λειβαδά, παρουσιάζοντας τα υπέροχα τραγούδια του, αλλά και διασκευάζοντας δικά μου καθώς και παλιότερα μεγάλα λαϊκά τραγούδια.. είναι μία τόσο όμορφη συνάντηση που ελπίζω κι εύχομαι να συνεχιστεί για πολύ ακόμη, αλλά και να αποτυπωθεί δισκογραφικά.. παράλληλα ξεκίνησα ή μάλλον βρέθηκα ξανά μετά από χρόνια μ’ έναν πολύ σημαντικό μουσικό κ φίλο, τον Μανόλη Ανδρουλιδάκη, με τον οποίο παρουσιάζουμε τραγούδια τραγουδένια όπως ονομάσαμε την παράσταση μας, κιθάρα φωνή.

Τι προσδοκάτε και ποιες είναι οι νέες καλλιτεχνικές σας επιθυμίες;

Θέλω να τραγουδάω συνεχώς! Όσο μπορώ και αντέχω περισσότερο και ευτυχώς το βλέπω να συμβαίνει. Θέλω μέσα στο 2014 μέσα σ’ όλα τα υπόλοιπα που κάνω, να κάνω παραστάσεις σε θέατρο, με full μπάντα, με φώτα, σκηνοθεσία, όλα αυτά που με κάνουν να μαγεύομαι και να νοιώθω ευτυχισμένη που ζω τραγουδώντας.

Σας ευχαριστώ πολύ

Εγώ σας ευχαριστώ πολύ!

Συνέντευξη στη Βάσια Κρασανού