Συνέντευξη | Βασιλική Ανδρίτσου: « Ότι και να γινόταν δε θα με σταματούσε κανένας από το να κάνω αυτό που πραγματικά ήθελα να κάνω!»

Με χαλαρή διάθεση μας υποδέχτηκε στο καμαρίνι της στο Θέατρο Κιβωτός, όπου και πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Το Κτελ». Μας μίλησε για τις δουλειές της, για τη ζωή της αλλά και για το γέλιο. Όσο απλόχερα το προσφέρει στο κοινό της, τόσο το προσφέρει και στους δικούς της ανθρώπους γιατί είναι υπέρμαχος της αισιοδοξίας και όχι της μιζέριας.

Φέτος θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι μια πολύ δημιουργική χρονία για εσάς θεατρικά, καθώς συμμετέχετε σε δύο παραστάσεις. Μιλήστε μου λίγο για αυτές.

Η μια δουλειά είναι στο Θέατρο Κιβωτός, που είναι θεατρική παραστάση, και είναι το «ΚΤΕΛ», σε κείμενο Νίκου Μουτσινά και Τζένης Διαγούπη και σε σκηνοθεσία του πρώτου. Κι άλλη δουλειά είναι μουσικοθεατρική παράσταση, bar theatre, ας πούμε, στο Shamone στο Γκάζι κάθε Τετάρτη. Λέγεται «Παραμύθια Μάντολες» και είναι μια παρωδία των παραμυθιών της Πεντάμορφης, της Σταχτοπούτας και της Χιονάτης, σε κείμενο και σκηνοθεσία του Παντελή Καναράκη. Εκεί υπάρχουν τραγούδια και ένα λαϊκό μέρος στο τέλος και πρωταγωνιστούν εκτός από εμένα και τον Παντελή, η Τίνα Τράκου, η Γιάννα Ζιάννη, ο Γιώργος Παράσχος και ο Γιάννης Σεμερτζίδης.

Στην παράσταση, λοιπόν, «Παραμύθια Μάντολες», όπως μας είπατε βλέπουμε γνωστά παραμύθια τελείως διαφορετικά δοσμένα, χωρίς δηλαδή αυτό τον ρομαντισμό, ίσως, που συνήθιζαν να έχουν. Θα μπορούσαμε να πούμε πως και η κοινωνία βρίσκεται σε ανάλογη φάση; Έχει γκρεμιστεί το παραμύθι μας;

Καταρχάς, δε θεώρησα ποτέ ότι τα παραμύθια είναι ρομαντικά, ακόμη και εκείνες οι παλιές ιστορίες. Είναι θρίλερ τα περισσότερα. Δηλαδή, ένα κοριτσάκι που φοράει μια κόκκινη κάπα, την τρώει ένας λύκος, ή μια άλλη τρώει ένα μήλο και πεθαίνει,ή ο Χάνσελ και η Γκρέτελ προσπαθούν να γλιτώσουν από μια μάγισσα που θέλει να τους βράσει σε ένα καζάνι και τους φάει. Τα παραμύθια αυτά δεν είναι ρομαντικά, ρομαντική μπορεί να είναι η ελπίδα του «Ζήσαμε εμείς καλά και αυτοί καλύτερα…». Αυτο μόνο είναι το ρομαντικό της υπόθεσης. Και ναι, βρισκόμαστε σε ακριβώς ανάλογης φάση. Έχουμε την ελπίδα ότι τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα, κι αυτό είναι κάτι ρομαντικό. Ελπίζω, όμως, να μην είναι και ουτοπικό. Ελπίζω να συμβεί.

 Από την άλλη, «Το ΚΤΕΛ» των Μουτσινά και Διαγούπη δεν φαίνεται να αντλεί τη θεματική του από την ελληνική πραγματικότητα. Τι είναι, όμως, αυτό που κάνει την αυτή την παράσταση τόσο αγαπητή στο κοινό;

Εδώ μιλάμε για έναν γιατρό που σκοτώνει κόσμο για να πουλήσει τα όργανά του. Και πάλι αλληγορικά, δεν πιστεύω ότι είναι πολύ μακριά από την ελληνική πραγματικότητα. Για να κερδίσεις εσύ από κάποιον ή κάτι, μπορείς να κάνει κάνει κακό στον άλλον. Παρόλα αυτά,μ’ αυτό που πιστεύω ότι ταυτίζεται ο θεατής είναι οι χαρακτήρες. Θέλω να πω, ότι είναι χαρακτήρες βγαλμένοι από την Ελλάδα, δηλαδή ένας γιατρός ψωνάρα, εγώ που είμαι μια αθώα κυρία, τύπου Πάστα Φλώρα, η Σταρ Πελλοπόνησος, μια ιερόδουλη, που θέλει να ανοίξει ένα καινούριο Studio, μιας κι αυτά ξεπετάγονται σήμερα σαν τα μανιτάρια, ένας γυμναστής. Και φυσικά, το χιούμορ του Νίκου και της Τζένης που «γκελάρει» πάρα πολύ στον κόσμο. Αυτό είναι κάτι που έχω παρατηρήσει χρόνια πριν, βλέποντας τον Νίκο στις εκπομπές του αλλά και στις παραστάσεις του. Και φέτος το ζω καθημερινά.

 Φέτος συμμετέχετε σε δύο παραστάσεις με κύριο χαρακτηριστικό τους το γέλιο. Στη ζωή σας τι ρόλο παίζει το γέλιο;

Το γέλιο παίζει πρώτο ρόλο στη ζωή μου. Κι όχι μόνο το γέλιο, αλλά και το χαμόγελο και ο σαρκασμός και η σάτιρα. Μου αρέσει πολύ και να αυτοσαρκάζομαι και να σατυρίζω άλλους, κυρίως τους φίλους μου γιατί εκεί νιώθω άνετα. Θέλω να γελάω, θέλω να τα βλέπω όλα από τη θετική τους πλευρά και προσπαθώ μια τραγική κατάσταση να την απομυθοποιώ και να την αντιμετωπίζω με χαμόγελο.

Σίγουρα, όμως, θα υπάρχουν και στιγμές που θα χάνετε το γέλιο και θα συγκινείστε ή θα μελαγχολείτε. Τι θα σας οδηγούσε σε μία τέτοια κατάσταση;

Με συγκινούν πάρα πολλά πράγματα, ακόμη και κάτι χαρούμενο. Με συγκινεί πολύ, για παράδειγμα, το γέλιο του ανηψιού μου, ένα χάδι που θα μου δώσει ο άντρας μου σε ανύποπτο χρόνο, ακόμη και μια καλημέρα που θα μου πουν. Μελαγχολία με πιάνει όταν βλέπω διάφορα πράγματα που συμβαίνουν στη χώρα. Κι όλο αυτό έχει γίνει θλίψη και απόγνωσή πια. Αλλά δε θέλω να το βάζω κάτω, γιατί πραγματικά πιστεύω, ότι η ζωή συνεχίζεται. Όσο και πάτο να φτάσεις, η ζωή αναγκαστικά συνεχίζεται και εγώ θέλω να τη συνεχίσω με τις καλύτερες προϋποθέσεις στις συνθήκες που ζούμε.

Ο κόσμος σας έχει ταυτίσει με την κωμωδία. Αυτό τι συναισθήματα σας δημιουργεί; Έχετε νιώσει ποτέ να στερείσθε ευκαιριών για κάτι άλλο;

Δε νιώθω καθόλου στερημένη. Ίσα ίσα νιώθω πάρα πολύ πλούσια. Η κωμωδία, ουσιαστικά, με πήρε από το χέρι. Δεν έχω φιλοδοξίες στο επάγγελμά μου και δεν νομίζω ότι κάνω κάποια καρίερα, ας πούμε, θέτοντας ρόλους σαν στόχους. Με ενδιαφέρει το παρόν, το να μου αρέσουν οι δουλείες που κάνω, χωρίς να σημαίνει πως αυτές είναι πάντοτε επιτυχίες. Θέλω να περνάω καλά στις δουλειές μου και μ’αυτό πορεύομαι. Μέχρι στιγμής, λοιπόν, με οδηγεί η κωμωδία. Θεωρώ ότι είναι πολύ δύσκολο ένας σκηνοθέτης να ξυπνήσει και να πει: « Αχ, μωρέ, ξέρεις ποια να παίξει την Έντα Γκάμπλερ. Η Ανδρίτσου!». Το θεωρώ τρελό. Μπορεί, βέβεια, κάποια στιγμή να διαβάσω ένα έργο άκρως δραματικό και να θέλω οπωσδήποτε να το κάνω. Μέχρι τώρα όλα αυτά που επιλέγω είναι οι καθαρές κωμωδίες ή κωμωδίες με κάποια δραματικά γυρίσματα. Δεν κυνηγώ κάτι. Συνήθως, μου έρχεται ένα κείμενο στο χέρι και αν μου αρέσει θα το κάνω, διαφορετικά δεν το κάνω.

Πολλές φορές δίνεται η εντύπωση στον κόσμο πως οι άνθρωποι που τόσο απλόχερα προσφέρουν το γέλιο, είναι και στη ζωή τους έτσι. Δυστυχώς, όμως, τα παραδείγματα μεγάλων κωμικών ηθοποιών μαρτυρούν το αντίθετο. Εσείς, υπηρετώντας την κωμωδία τόσα χρόνια, πώς το αντιλαμβάνεστε όλο αυτό;

Εγώ, γενικά, στις παρέες μου και στις κοινωνικές μου επαφές προσπαθώ να είμαι χαρούμενη και να κρατώ ένα επίπεδο χαράς, αλλά όχι τρέλας. Δεν μου αρέσει η κατίφια, ειδικά όταν πηγαίνω στη δουλειά. Μου αρέσει να πηγαίνω με χαμόγελο στη δουλειά και θέλω να βλέπω και χαμόγελο. Οπότε, ότι μελαγχολία έχω, γιατί έχω, την κρατάω για το σπίτι. Έχω κι άλλο ένα κομμάτι, που είναι πλήρως μελαγχολικό. Με θρέφει, κιόλας, η μελαγχολία. Μερικές φορές βουλιάζω μέσα σ’αυτήν και αναρωτιέμαι τι δραματικά πράγματα ζούμε. Προσπαθώ, όμως, όσο μπορώ να μην με παίρνει από κάτω και δε θέλω η συναναστροφή μου με τον κόσμο, είτε στη δουλειά, είτε στα ψώνια, ας πούμε, να είναι μέσα στη στενοχώρια. Δε χρωστάει σε τίποτε ο άλλος να βλέπει τα δικά μου προβλήματα. Το χαμόγελο είναι μεταδοτικό κι αυτό προσπαθώ να κάνω.

Ίσως, για αυτό να σας έλκει τόσο πολύ η κωμωδία. Ίσως είναι η ανάγκη σας να «ξορκίσετε» υποσυνείδητα αυτό το μελαγχολικό σας κομμάτι.

Η κωμωδία με έλκει συνειδητά. Η κωμωδία δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα δράμα με γρήγορους ρυθμούς. Αν πάρεις μια κηδεία και την κυρία που κλαίει πάνω από τον τάφο, την βάλεις σε λίγο πιο γρήγορο ρυθμό και βάλεις δίπλά μερικές ατάκες και κάποιες αντιδράσεις, αμέσως γίνεται κωμωδία. Από την άλλη, αν αφαιρέσεις αυτό και βάλεις μια μελαγχολική μουσική και έναν ωραίο φωτισμό αυτό που βλέπεις γίνεται άκρως δραματικό. Μιλάμε για την ίδια κατάσταση σε διαφορετικό timing.

Ο ρόλος του ηθοποιού είναι επιφόρτισμένος με δύο ιδιότητες: του εκπαιδευτή και του διασκεδαστή. Ανέκαθεν το θέατρο εκπαίδευε και ψυχαγωγούσε. Ο κόσμος σήμερα τί είναι αυτό που περιμένει από το θέατρο;

Επειδή έρχομαι από μια ολόκληρη χρονιά που ήμουν σε περιοδεία στην επαρχία, αυτό που είδα και άκουσα από τον κόσμο ήταν ότι έχει τόση ανάγκη να γελάσει και να ξεσκάσει. Αυτο μπορεί να γίνει και σε μια μουσική σκηνή, σε ένα σινεμά, σε μια ταβέρνα ακόμη και σε ένα δραματικό έργο. Ο κόσμος δεν έχει μόνο ανάγκη την κωμωδία, έχει ανάγκη την ψυχαγωγία για να ξεφεύγει από τα προβλήματά του. Ο κόσμος θέλει να νιώσει ψυχική ανάταση γιατί η καθημερινότητα μόνο προς την καθιζηση τον οδηγεί. Το θέαμα έχει το καθήκον να δίνει στον κόσμο χαρά ακόμη και μέσα από το δάκρυ. Ο κόσμος, βέβεια, συνήθως τη ψάχνει την κωμωδία γιατί και σαν λαός είμαστε έξω καρδιά. Αυτό δε σημαίνει να του κάνεις τον κλόουν, για να μη σκέφτεται. Ο ρόλος μας αυτή είναι την εποχή είναι ακόμη πιο σπουδαίος και έχουμε την υποχρέωση και οι ηθοποιοί και οι σεναριογράφοι και οι σκηνοθέτες να δώσουμε στον κόσμο μέσα σε δύο ώρες μια παράσταση που θα τον κάνει να φύγει ευχαριστημένος.

Οι οικονομικές δυσκολίες, που όλοι βιώνουμε, φαίνεται να ενδυνάμωσαν το θέατρο, αλλά σίγουρα στοίχισαν στην τηλεόραση. Εσείς, που τηλεοπτικά έχετε αγαπηθεί πολύ, πως νιώθετε μ’αυτή την κατάσταση;

Και το θέατρο και η τηλεόραση κρίση περνάνε, όπως τα ψιλικατζίδικα και τα σούπερ μάρκετ. Όλες οι επιχειρήσεις περνάνε κρίση. Το MEGA, λοιπόν, που δούλευα και έχουμε κάποια θέματα με την ΑΤΑ την εταιρεία παραγωγής, είναι ένα κανάλι στο οποίο ήμουν χρόνια. Δεν είχα ποτέ πρόβλημα με το κανάλι. Τώρα με την κρίση υπήρξαν κάποια οικονομικά προβλήματα, για τα οποία μπήκαμε σε κάποιες νομικές διαδικασίες. Νομική διαδικασία δε σημαίνει εχθροί. Σημαίνει ότι αναλαμβάνει ένας άλλος που ξέρει καλύτερα να λύσει τα θέματα που υπάρχουν με πολιτισμένο τρόπο. Η κρίση αυτη υπάρχει παντού. Μπορεί και από το θέατρο να μην πληρωθεί ένας ηθοποιός αλλά να πληρωθεί από την τηλεόραση. Γενικά, όμως, στη δουλειά μας πάντα υπήρχε αυτή η ανασφάλεια η οικονομική και τη βιώνω όπως τη βιώνα. Προσπαθώ να λύνω τα θέματά μου, όσο πιο ανώδυνα και μεταξύ μας γίνεται. Δεν μου αρέσει καθόλου αυτό το σούρσιμο στα media. Δεν το λέω γιατί το παίζω διπλωμάτης, απλώς δεν μου αρέσει. Όταν έχω μια αντιπαράθεση με κάποιον άνθρωπο, δε θα βγω να το πω σε σένα ή στην τηλεόραση. Δηλαδή, αν τσακωθώ με το γείτονα, θα πρέπει να φωνάξω τα κανάλια και να πω: Ελάτε εδω, γιατί σήμερα τσακώθηκα με το γείτονα. Δε θα το κάνω και δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει να το κάνω με το συνεργάτη μου. Μου αρέσει να λύνω τα προβλήματα με χαμηλούς τόνους και τα πάμε μια χαρά.

Γυρνώντας το χρόνο πίσω και φέρνοντας στο μυαλό σας την πρώτη σας τηλεοπτική εμφάνιση, πόσο έχει αλλάξει ο κόσμος της τηλεόρασης από τότε;

Η πρώτη μου τηλεοπτική εμφάνιση ήταν « Η Αγία Τετράδα» στον ANT1 με τον Τσακίρογλου και τη Διαβάτη, που έπαιζα την κόρη τους. Περάσαμε πολύ ωραία, ήταν ένα πολύ ωραίο σχολείο αλλά αποτυχία. Φυσικά και έχουν αλλάξει τα πράγματα. Έχει αλλάξει η αισθητική, τα μηχανήματα, ο κόσμος είναι πιο καταρτισμένος, υπάρχει μεγαλύτερη και καλύτερη γκάμα ηθοποιών και σεναριογράφων. Εμείς εδώ στην Ελλάδα περνάμε πιο δύσκολα. Έναν ηθοποιό του εξωτερικού αν τον φέρεις να παίξει σε σίριαλ δικό μας, δε θα μπορέσει να παίξει. Μόνο εμείς τα κάνουμε αυτά. Το μυαλό των Ελλήνων στροφάρει και μπορούμε να κάνουμε τα πάντα. Στο εξωτερικό βλέπεις ένα συνεργείο που ο ένας κρατάει το συνδετήρα, ο άλλος κρατάει το μικρόφωνο, άλλος ένα καπάκι. Αυτό είναι το σωστό. Εμείς, παρόλο που είμαστε λίγο άρπα κόλλα, έχουμε πολύ καλούς επαγγελματίες στον χώρο της τέχνης και όχι μόνο. Μπορεί να είμαστε λίγο λαμογάκια, αλλά είμαστε έξυπνος λαός και στο γύρισμα τα κάνουμε όλα. Αν φέρεις τη Jennifer Aniston να κάνει γύρισμα σε εμάς δε θα μπορέσει να παίξει. Οι ηθοποιοί εδώ δουλεύουν τρελές ώρες και κάνουν και θέατρο, κι όλα αυτά με ελάχιστα χρήματα. Οι ηθοποιοί εδώ είναι κομάντος.

Και στις φετινές θεατρικές παραστάσεις αλλά και στο παρελθόν σε θέατρο και τηλεόραση δίνεται η εντύπωση πως παίζετε με φίλους. Αυτό είναι κάτι που απλώς τυχαίνει ή μια συνειδητή επιλογή;

Δε δουλέυω πάντοτε με φίλους. Μπορεί να δουλέψω και με ανθρώπους που γνωρίζω εκείνη την ώρα και να κάνουμε ξανά συνεργασίες. Για παράδειγμα, με τον Αλέξανδρο Ρήγα, που έχω δουλέψει αρκετές φορές, όταν πρωτο δουλέψαμε δεν ήμασταν φίλοι, ούτε καν γνωριζόμασταν. Αλλά και σε άλλες δουλειές που μου άρεσαν και τις έκανα και εκεί δεν τους ήξερα και τους γνώρισα μετά. Σίγουρα προσαρμόζομαι εύκολα και, ίσως, για αυτό δίνεται αυτή η αίσθηση. Είμαι αρκετά προσαρμοστικός άνθρωπος γιατί ο σκοπός μου είναι να κάνω τη δουλειά μου και δεν έχω να χάσω ή να κερδίσω κάτι παραπάνω πέρα από το να κάνω τη δουλειά μου.

Υπάρχουν πολλά νέα παιδιά που θα ήθελαν να ασχοληθούν με την υποκριτική. Υπάρχει χώρος για νέα πρόσωπα, σε μια χώρα που η ανεργία σε όλους του τομείς έχει ανέβει κατακόρυφα;

Δεν μπορώ να συμβουλεύσω εγώ τα νέα παιδιά τι να κάνουν, ακόμη κι αν ήμουν 80 χρονών. Δεν μου αρέσει να συμβουλεύω αλλά μπορώ να πω το εξής: ό,τι και να γινόταν, όπως και να ήταν τα πράγματα, όσο και να με είχαν αλυσοδέσει, όσο και να με είχαν απογοητεύσει, δε θα με σταματούσε κανένας από το να κάνω αυτό που πραγματικά ήθελα να κάνω. Κι εμένα μου έλεγαν πως είναι ένα ανασφαλές επάγγελμα χωρίς μέλλον και το ήξερα. Όταν ξεκίνησα αυτό το επάγγελμα τα ήξερα όλα, ήμουν πλήρως απογοητευμένη και 90% σίγουρη πως δε θα συνεχίσω. Ακόμη και τώρα, όμως, λέω πως μπορεί του χρόνου να σταματήσει η καλή τύχη και να κάνω πέντε χρόνια να ξαναβρώ δουλειά. Η επαγγελματική ανασφάλεια δε σταματάει ποτέ σ’αυτόν το χώρο. Όμως, θα μετανιώσεις οικτρά σ’αυτή τη ζωή, αν δεν κάνεις αυτό που θες είτε αυτό αφορά άντρα, είτε αφορά δουλειά, είτε κάποιο όνειρο που έχεις. Κάν’ το κι ας μην πάει.

Μιλήσατε για καλή τύχη, η οποία σας έχει βοηθήσει στο να έχετε δουλειά, δεδομένης της ανασφαλούς φύσης του επαγγελματός σας. Σε μια εποχή που η πλειοψηφία των ηθοποιών αναζητά εργασία εσείς δουλεύετε ασταμάτητα. Αυτό δεν μπορεί να είναι απόρροια μόνο της καλής σας τύχης.

Είναι σίγουρα θέμα τύχης, είναι το καλό timing. Σίγουρα είναι σκληρή δουλειά, αλλά και με τα χρόνια στο χώρο γνώρισα ανθρώπους οι οποίοι κάτι ετοιμάζουν και μπορεί να με σκεφτούν. Είμαι πια 18 χρόνια στο χώρο και όταν ξεκίνησα δεν ήξερα κανέναν. Έχω κάνει, όμως, και δικές μου δουλειές. Όλα αυτά, βέβαια, δε σημαίνει ότι θα ισχύουν πάντα. Σε καμία περίπτωση, όμως, αυτό δεν πρέπει να σταματήσει κάποιον από το να κάνει αυτό που του αρέσει. Και δεν μιλώ μόνο για τη δική μου τη δουλειά, αλλά για όλες τις δουλειές.

Ολοκληρώνοντας θέλω να μας πείτε αν ετοιμάζετε κάτι καινούριο;

Είμαστε stand by για να ξεκινήσουμε τα γυρίσματα για τις «Τρίχες» των Αλέξανδρου Ρήγα και Δημήτρη Αποστόλου που θα προβάλλεται στον ΑΝΤ1. Πρωταγωνιστούν ο Παύλος Κοντογιαννίδη;, Τάσος Γιαννόπουλος, Παρθένα Χοροζίδου, Μιράντα Ζαφειροπούλου, Χρύσα Ρώπα, Τόνυ Δημητρίου, Νίκος Αναδιώτης και πάρα πολλοί ακόμη. Η υπόθεση διαδραματίζεται σε ένα κομμωτήριο, το οποίο καταρρέει και εγώ είμαι η αρχικομμώτρια. Διάφοροι τύποι μπαινοβγαίνουν και στήνεται μια πολύ ωραία κωμωδία.

Info:

Η παράσταση “Κτελ” συνεχίζει την επιτυχημένη της διαδρομή στο Θέατρο Κιβωτός από Τετάρτη έως Κυριακή.