«Δύο Τρίτες το Φλεβάρη» : Ο Άρης Βλάχος με τους Γ. Μαζωνάκης, Στ. Κραουνάκη και Π. Μουζουράκη! | Φωτορεπορτάζ & Δηλώσεις

Η μια από τις δυο Τρίτες του Φλεβάρη άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις τόσο από τις ωραίες μελωδίες που ακούσαμε όσο και από τα ωραία παντρέματα που είδαμε στη σκηνή. Ο Άρης Βλάχος θέλησε να μας δείξει την δουλειά του μέσα από ένα μοναδικό live όπου πάντρεψε διαφορετικά είδη μουσικής μεταξύ τους, αλλά και διάφορους καλλιτέχνες μεταξύ τους. Ο μοναδικός Σταμάτης Κραουνάκης έκανε την εμφάνιση του επάνω στη σκηνή ξυπόλητος! Τραγούδησε με την Ζωή Παπαδοπούλου το τραγούδι του «Ένα Ένα».

Στην συνέχεια, ο Πάνος Μουζουράκης πήρε την σκυτάλη και αφού έκανε αστεία στον συνθέτη, τραγούδησε ξένα και ελληνικά τραγούδια. Βέβαια, από το πρόγραμμα δεν έλειπε και το ντουέτο του με τον Σταμάτη Κραουνάκη που έχει τίτλο «Και εσυ να χάνεσαι».

Το «σχήμα», συμπλήρωσε με την εμφάνιση του ο Γιώργος Μαζωνάκης ο οποίος πάντα με το μοναδικό του στυλ ερμήνευσε αγαπημένα τραγούδια. Ανάμεσα τους και το «Παιδί της Νύχτας». Από τα highlight της βραδιάς ήταν φυσικά η ταυτόχρονη παρουσία όλως των τραγουδιστών στην σκηνή.

Το tralala.gr βρέθηκε στα παρασκήνια και μίλησε με τους πρωταγωνιστές της βραδιάς. Δείτε όσα μας είπαν εδώ:

Σταμάτης Κραουνάκης:

Βρισκόμαστε εδώ για τον Άρη Βλάχο. Πείτε μας δύο λόγια.

Το πιο σημαντικό είναι ότι σε αυτήν την πάρα πολύ δύσκολη εποχή υπάρχουν νέοι άνθρωποι. Ο ‘Άρης για εμένα έχει ιδιαίτερη σημασία γιατί είναι αυτό που πάει να ξεχαστεί πια, η φόρμα συνθέτης. Ο Άρης είναι συνθέτης, δεν είναι τραγουδοποιός. Όταν τον πρωτορώτησα αν γράφει δικά του, μου έφερε κάποια δείγματα και του λέω είσαι «χιτάκιας». Μου λέει ναι αλλά ο στίχος με φτιάχνει. Νομίζω η πρώτη παντρειά που του έκανα με έναν πολύ καλό στιχουργό τον Χρήστο Σταυρακούδη έδωσε πολύ ωραία κομμάτια. Μέσα σε αυτά και το ντουέτο που λέμε με τον Πάνο Μουζουράκη, το οποίο αγαπήθηκε πολύ. Δηλαδή ίσως ήταν το πρώτο τραγούδι πλατιάς αποδοχής. Δοκιμάζαμε να κάνουμε ένα CD που να μην είναι πάρα πολύ ακριβό στην παραγωγή του με 7 κομμάτια. Για πολύ μεγάλη μας τύχη σχεδόν και τα 7 ή μάλλον και τα 7 είχαν τύχη και αγαπήθηκαν. Φέτος πια είχαμε μια συντονισμένη αίθουσα για να μπορέσουμε να καλέσουμε όλο τον κόσμο που συμμετείχε στις δουλειές του και το «Ένα ένα» και το «Λευκό Χαρτί» που έκανε συμμετοχή με την Ηρώ Σάια. Για εμένα είναι πολύ ενδιαφέρον ότι όλο αυτό είναι ένα έναυσμα για να μαζευτεί μια τόσο μεγάλη παρέα.

Εγώ με τον Πάνο Μουζουράκη είχαμε μια μεγάλη αγάπη, τον εκτιμούσα και τον αγαπούσα πολύ. Έλεγε το τραγούδι μου πριν γνωριστούμε ακόμη. Με τον Γιώργο Μαζωνάκη έχουμε μια απρόβλεπτη συνεργασία η οποία έδωσε χαρά και τραγούδια. Με την Αργυρώ Καπαρού συνεργαζόμαστε πολλά χρόνια, η Ηρώ Σάια είναι παιδί της Σπείρας. Φυσικά και τα υπόλοιπα παιδιά, οι Αναστασία Έδεν, Τζέρομ Καλούτα, Κώστας Μπουγιώτης και η Ζωή Παπαδοπούλου. Δηλαδή για εμένα είναι μια βραδιά οικογενείας, χαίρομαι πολύ γιατί οι άνθρωποι που ήρθαν εδώ είναι αυτό που θα έλεγα ότι θα επέλεγα να συγκατοικήσω μαζί τους σε ένα οικόπεδο και να έχω μαζί τους παραγωγική δυναμική έξοδο. Περάσαμε πολλά χρόνια με την ιστορία των τραγουδοποιών και ο Άρης έρχεται τώρα να ξαναθυμίσει την ότι υπάρχει αυτό, ο μουσικός- συνθέτης με το πιάνο του που ψάχνει στιχουργό. Ήταν τυχερός γιατί όλοι οι στίχοι τους οποίους μελοποίησε έχουν μια ιδιαίτερη ευαισθησία. Αν ο στοίχος δεν του κάθεται, δεν κάνει καλή μουσική.

Πόσο δύσκολο είναι για ένα νέο δημιουργό όπως τον Άρη Βλάχο να κάνει τα πρώτα του βήματα εν καιρώ κρίσης; Αφού οι δισκογραφικές δεν έχουν την ίδια δυναμική…

Κοιτάξτε, αλλάζουν τα πράγματα αλλάζει και ο τρόπος. Το ότι είναι στην θέση να κάνει ένα ζωντανό ρεσιτάλ, να δει τις δυνάμεις του στον κόσμο είναι κάτι. Για εμένα τα ζωντανά έχουν μεγάλη αξία αυτή την στιγμή. Δηλαδή το CD έρχεται να συμπληρώσει μια πληροφορία. Στο τραγούδι μας με τον Πάνο είχαμε μια πολύ καλή εικόνα, τρομερά πρωτότυπη. Δηλαδή ο άνθρωπος που έκανε το video για το τραγούδι μας αυτό, ο Ορέστης Συμβουλίδης, έφτιαξε μια εικόνα η οποία τα έσπασε από μόνη της, είχαμε ένα πολύ δυνατό video. Άρα, υπάρχουν τρόποι να επικοινωνήσεις κάτι. Υπάρχει θέμα με τα δικαιώματα. Αυτό θα λυθεί! Στην Νορβηγία που είναι κράτος για παράδειγμα η Εθνική Βιβλιοθήκη είναι δωρεάν, μπορεί να πάει οποιοσδήποτε Νορβηγός και να κατεβάσει ότι θέλει. Αν έχουν παρέλθει τα χρόνια της κατάθεσης δικαιωμάτων το κατεβάζει δωρεάν. Αν όχι δηλαδή ζει ο δημιουργός, εισπράττει αυτόματος με το που κατεβαίνει από τον αναγνώστη κάτι, ένας κωδικός καταχωρεί στο δημιουργό αυτομάτως τα δικαιώματα του. Ήμαστε λίγο πίσω διότι ήμαστε σε μια στιγμή τρομακτικών συγκρούσεων και αλλαγών. Εγώ την θέλω την σύγκρουση, την πιστεύω και ακριβώς επειδή ήμαστε σε συγκρουσιακή στιγμή το γεγονός ότι ένας νέος δημιουργός αποφασίζει να εκφραστεί είναι πολύ σημαντικό. Είμαι πάντα με την ρήση του Έσελ: «Η μόνη λύση είναι η δημιουργία».

Τι ετοιμάζεται αυτή την περίοδο πέρα από τις εμφανίσεις σας;

Έρχεται ένα διπλό CD, θα τυπωθεί σε λίγες μέρες. Θα λέγεται «Λειτουργία των πόλεων». Και εκεί έχω φωνάξει μια πολύ ωραία οικογένεια με παιδιά από την Σπείρα αλλά και με παράξενους επώνυμους.

Πάνος Μουζουράκης:

Μίλησε μας για τον Άρη Βλάχο.

Τον Άρη τον γνώρισα μέσα από τον Σταμάτη Κραουνάκη, από το υπέροχο τραγούδι «Και εσύ να χάνεσαι» που είχε γράψει την μουσική. Ήρθε στην αρχή σαν εγγύηση μέσα από τον Σταμάτη αλλά από εκεί και πέρα με κέρδισε το ταλέντο του. Τον θεωρώ εξαιρετικό και σπουδαίο. Και ενώ στην αρχή ήμουν διστακτικός και έλεγα ναι δυο Τρίτες πολύ θέλω αλλά έχω πιεσμένο πρόγραμμα, τελικά όταν ήρθα στην πρόβα και άκουσα πως παίζουν τα τραγούδια, είδα πόση ενέργεια υπάρχει του είπα «δεν το κάνουμε τρείς Τρίτες;!» (γέλια)

Είπες ότι έχει φορτωμένο πρόγραμμα… Τι ετοιμάζεις τώρα σε ότι αφορά τις εμφανίσεις σου;

Εκτός από τις δύο Τρίτες που θα ήμαστε εδώ, οι παραστάσεις που κάνουμε με τον Θανάση Αλευρά μεταφέρονται κατά πάσα πιθανότητα στο Βοτανικό και θα ξεκινήσουμε εκεί. Θα κάνουμε και κάποιες μυστικές εμφανίσεις οι οποίες θα είναι για λίγο κόσμο. Βαρέθηκα να παίρνω πολλά χρήματα! (γέλια) Θα ήμαστε με μια μπάντα πιο jazz.

Άρης Βλάχος:

Τι θα μας παρουσιάσεις σήμερα;

Θα ακουστούν τραγούδια από τις δυο δισκογραφικές μου δουλειές, το «Ένα ένα» και το «Λευκό χαρτί». Επίσης, θα ακουστούν ανέκδοτα τραγούδια μου που σύντομα θα κυκλοφορήσουν όπως το «Αρκούδα» που λέει ο Σταμάτης Κραουνάκης σε στίχους δικούς του. Παράλληλα, με την παράσταση θα εξελίσσεται και μια εικαστική παράσταση όπου η Έλλη Βέλιου, η εικαστικός μας, θα ζωγραφίζει και αυτό που ζωγραφίζει θα προβάλλεται στην οθόνη. Και τις δυο βραδιές αυτό θα είναι κάτι διαφορετικό.

Πως είναι να συνεργάζεσαι με τον Σταμάτη Κραουνάκη;

Με τον Σταμάτη συνεργαζόμαστε εδώ και έξι χρόνια και την Σπείρα Σπείρα. Είναι σίγουρα μεγάλη εμπειρία να είσαι δίπλα σε ένα από τους μεγαλύτερους συνθέτες της Ελλάδας. Θα τολμήσω να πω ότι είναι σαν πνευματικός πατέρας μου. Μου έχει δείξει δρόμους, μου έχει ανοίξει τους ορίζοντες, μου έχει δώσει ευκαιρίες όχι μόνο σε εμένα αλλά σε όλα τα νέα παιδιά δίνει ευκαιρίες. Μέσα από τον Σταμάτη πάντα ανακαλύπτω νέα πράγματα. Η δουλειά δίπλα του είναι και σκληρή είναι και ωραία, έχει και εντάσεις αλλά και πολύ ωραίες στιγμές.

Πως είναι για ένα νέο δημιουργό όπως εσύ να ξεκινάει τα πρώτα του βήματα εν καιρώ κρίσης;

Κοίτα είναι μια εποχή που αλήθεια δεν ξέρω γιατί συνεχίζουμε και βγάζουμε CD, δηλαδή το CD έχει πεθάνει. Το internet έχει ισοπεδώσει πολλά πράγματα, τα πάντα κατεβαίνουν από το Youtube. Όχι ότι είμαι ενάντια στο διαδίκτυο απλά έτσι έχει κυλίσει πια το πράγμα. Παρ’ όλα αυτά νομίζω ότι οι νέοι καλλιτέχνες πρέπει αν βρούμε ελπίδα και στόχο μέσα μας γι αυτό που κάνουμε. Με κάποιο τρόπο να το αναβιώσουμε. Δεν ξέρω τι θα είναι αυτό και πως θα γίνει αλλά πρέπει να πιστέψουμε σε εμάς και στις μελωδίες μας. να ξαναγυρίσουμε στις ρίζες μας, στο ελληνικό τραγούδι. Αυτό πολλές φορές το λέω και στον εαυτό μου, γιατί έχουμε ξεφύγει λίγο. Ίσως επειδή είμαι γόνος του λαϊκού τραγουδιού, μιας και ο πατέρας μου είναι μπουζουξής, έχω μεγαλώσει με τέτοια ερεθίσματα.

Μετά από αυτές τις δυο παραστάσεις τι περιμένουμε;

Είναι απλά αυτές οι δυο παραστάσεις! Είχα την ανάγκη να το κάνω, να δείξω την δουλειά μου στον κόσμο. Επειδή με έχουν ρωτήσει πολλοί, το έχω σκεφτεί και λέω ότι πάντα το πράγμα κάπου με πηγαίνει από μόνο του. Φαντάζομαι ότι έτσι θα έρθει και το επόμενο βήμα. Σίγουρα συνεχίζω να γράφω έτσι και αλλιώς αυτό είναι εσωτερική ανάγκη.

Ρεπορτάζ: Μαριλένα Χατζησυμεού

Φωτογραφίες: Δέσποινα Λιοπιάρη