Πάμε Θέατρο: «Mόνος με τον Άμλετ» | Είδαμε την παράσταση!

Αυτό που υπερτερεί όμως είναι η μαγεία, γιατί η μοναξιά της υποκριτικής τέχνης γίνεται «βάλσαμο» για τους θεατές και αυτό που τους δίνεται απλόχερα μπορείς και να το αποκαλέσεις «δώρο Θεού»! Με ένα διαφορετικό ανάγνωσμα του «Άμλετ» επιχείρησε τη φετινή θεατρική χρονιά ο Αιμίλιος Χειλάκης να προκαλέσει τα βλέμματα του κοινού και ο στόχος του στέφθηκε με επιτυχία! Η παράσταση ξεκίνησε από το Δημοτικό Θέατρο «Απόλλων» στη Πάτρα και συνέχισε στο «Δημοτικό Θέατρο Πειραιά» απ’ όπου πήρε και παράταση για το τριήμερο που διανύουμε, ρίχνοντας πλέον αυλαία τη Κυριακή 16 Φεβρουαρίου.

O «Άμλετ» είναι ίσως κατά κοινή ομολογία (για μένα χωρίς αμφισβήτηση) το σημαντικότερο θεατρικό κείμενο της παγκόσμιας δραματουργίας. To «Μόνος με τον Άμλετ» είναι μια προσωπική αναμέτρηση του Αιμίλιου Χειλάκη με τον «Άμλετ» να υποδυθεί μόνος του όλους τους ρόλους και να αφηγηθεί μια ιστορία χωρίς να αισθάνεσαι λεπτό ότι σου λείπει κάτι: λέξεις, πλοκή, πιο πλούσια σκηνικά ή περισσότεροι ηθοποιοί στη σκηνή. Η παράσταση δεν είναι τεράστια στη διάρκειά της όπως συνήθως συμβαίνει με τα κλασσικά ανεβάσματα του έργου, αλλά προσωπικά υποκλίνομαι στον υποκριτικό «άθλο» του Αιμίλιου Χειλάκη να μας κρατήσει απόλυτα προσηλωμένους σε μια παράσταση με ένα έξοχα διασκευασμένο κείμενο, με τη διαχρονική μετάφραση του Γιώργου Χειμωνά και με μια ατμόσφαιρα μοναδική που όλα μοιάζουν να «κουμπώνουν» τέλεια και όλα να συντελούν για να αναδυθεί το άπλετο φως των υποκριτικών δυνατοτήτων του ηθοποιού…

(φωτογραφία του Παναγιώτη Μουλίνα)

Καμιά φορά, όταν μιλάς για κάτι πραγματικά υπέροχο, νιώθεις την ανάγκη να μην υπερβάλλεις στα λόγια για να μην αποδυναμώσεις την αξία του. Γι’ αυτό λοιπόν σας προτρέπω, αν πραγματικά σας δίνεται η ευκαιρία, να μην χάσετε την συγκεκριμένη παράσταση για κανέναν λόγο… Κάποτε είχα διαβάσει ένα κείμενο του κ. Κώστα Γεωργουσόπουλου που, κρίνοντας μια παράσταση, μιλούσε όχι απλά για ένα θεατρικό γεγονός, αλλά για την ύπαρξη μιας πραγματικά πνευματικής ζωής. Θα δανειζόμουν άνετα τα λόγια του για να χαρακτηρίσω τη συγκεκριμένη παράσταση, καθώς το «Μόνος με τον Άμλετ» θέτει σοβαρά ένα πλήθος από ιδεολογικά ή ηθικά διλήμματα και δεν αποτελεί μόνο μια ανεπανάληπτη θεατρική εμπειρία. Για το τέλος, κρατώ το γεγονός ότι αισθάνθηκα ντροπή να παραμείνω στη θέση μου, γι’ αυτό και σηκώθηκα όρθια να χειροκροτήσω τον Χειλάκη ως ένα τεράστιο «ευχαριστώ» προς εκείνον, παρόλο που ένιωθα τα πόδια μου κομμένα και μέσα μου να τρέμω ολόκληρη. Αποχώρησα συγκλονισμένη και αποφάσισα να τηρήσω την υπόσχεσή μου και να ξαναβρεθώ εκεί σήμερα το βράδυ, γιατί όντως μια φορά σε αυτές τις περιπτώσεις δεν είναι ποτέ αρκετή…

Συντελεστές

Μετάφραση: Γιώργος Χειμωνάς

Σκηνοθεσία – Διασκευή: Μανώλης Δούνιας – Αιμίλιος Χειλάκης

Σκηνικά – Κοστούμια: Κένι Μακλέλλαν

Σχεδιασμός Φωτισμών: Νίκος Βλασόπουλος

Μουσική – Ηχητικός Σχεδιασμός: Γιώργος Σπανός

Βοηθός Σκηνοθέτη: Λαμπρίνα Καραγιαννίδου

Φωτογραφίες: Γιάννης Βασταρδής

Κατασκευή σκηνικών: Θανάσης Θαλασσινός

Ειδικές κατασκευές: Bασίλης Σακής

Κατασκευή κούκλας: Μάρθα Φωκά

Διεύθυνση παραγωγής: Γεωργία Παναγιωτοπούλου