Πάμε Θέατρο : «Τρωικός Πόλεμος» | Είδαμε την παράσταση!

Την Κυριακή 9 Φεβρουαρίου έκανε πρεμιέρα η παράσταση «Τρωικός Πόλεμος» σε κείμενα Στρατή Πασχάλη και σκηνοθεσία της Σοφίας Σπυράτου. Το θέατρο ήταν γεμάτο από μικρούς και μεγάλους θεατές που περίμεναν να δουν την παράσταση που οι περισσότεροι θα την κατατάξουν ως παιδική μα είναι κάτι πολύ περισσότερο από αυτό.

Η ιστορία λίγο πολύ γνωστή στους περισσότερους: Ο θεός Δίας για να μειώσει τον πληθυσμό πάνω στη γη δίνει ένα μήλο, το μήλο της Έριδας, στον Ερμή κι αυτός καλείται να διαλέξει σε ποια από τις τρεις θεές Ήρα, Αθηνά και Αφροδίτη θα το δώσει, αναγνωρίζοντας την «ομορφία» εκείνης ως την ανώτερη όλων. Εκείνος αδυνατεί να αποφασίσει και ο κλήρος πέφτει στον Πάρη, γιό του Πριάμου και αδερφό του Έκτορα του βασιλιά της Τροίας. Αυτός δίνει το μήλο στην Αφροδίτη παίρνοντας σαν δώρο για την επιλογή του τον έρωτα της ομορφότερης των γυναικών, της Ωραίας Ελένης. Ο Πάρις φιλοξενείται στη Σπάρτη, ερωτεύεται με την Ελένη, γυναίκα του Μενελάου και φεύγουν μαζί στην Τροία. Και τότε ξεκινά ο πόλεμος με σκληρές μάχες σώμα με σώμα. Σκοτώνονται σπουδαίοι πολεμιστές, όπως ο Πάτροκλος, ο Αχιλλέας, ο Έκτορας, αλλά ξεχωρίζουν και σπουδαία μυαλά, όπως εκείνο του πολυμήχανου Οδυσσέα, που οδήγησε και στην νίκη των Αχαιών έναντι των Τρώων.

Οι απαιτήσεις μου πηγαίνοντας να δω την παράσταση ήταν περιορισμένες. Άλλωστε, πολλές φορές οι μεγαλύτεροι όταν πηγαίνουν σε μία παιδική θεατρική παράσταση δεν ξέρουν πόσο τους κρατήσει αυτό που θα δουν. Κι όμως, τα λόγια των δημιουργών πως ετοίμαζαν κάτι μεγάλο, επαληθεύτηκαν με τον καλύτερο τρόπο. Αυτό που παρακολουθήσαμε δεν ήταν σε καμία περίπτωση απλά μια παιδική θεατρική παράσταση. Ήταν μια όμορφη διασκέδαση για όλη την οικογένεια και πολύ ευχαριστώς χωρίς να είμαι ή να έχω παιδί θα την ξανάβλεπα.

Ο κύριος Στρατής Πασχάλης στα κείμενα έχει κάνει μια εξαιρετική σύνθεση. Έπος, λυρικά κομμάτια, πρόζα, ακόμη και ιαμβικός δεκαπεντασύλλαβος περιπλέκονται τόσο όμορφα και τόσο μετρημένα μέσα στο έργο. Η παράδοσή μας, άλλωστε, έχει τόσο γλωσσικά μονοπάτια που μπορείς να ακολουθήσεις για να ταξιδέψεις στη μακρινή Τροία. Σκεφτείτε μόνο πως ο Πάρις και η Ελένη συνομιλούσαν σε ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο, σαν άλλος Ερωτοκριτος και Αρετούσα. Κι ήταν τόσο γλυκά μπλεγμένα όλα αυτά που τίποτα δε σε έκανε να σαστίσεις ή να δυσκολεύεσαι να παρακολουθήσεις. Αυτό που θαύμασα είναι το γεγονός ότι ενσωμάτωσε στα κείμενα του την αρχαία ελληνική γλώσσα. Αυτή είναι η μητέρα της γλώσσας και η γλώσσα στην οποία οποία γράφτηκαν τα σπουδαία έργα που μιλούν για εκείνη την περίοδο. Τώρα, θα μου πείτε, κατάλαβαν τα παιδιά τον ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο ή τα αρχαία ελληνικά; Θα σας πω πως σίγουρα από τις αντιδράσεις τους που παρακολούθησα, δεν φάνηκαν να μπερδεύτηκαν μπροστά στο καινούριο. Και να σας πω και την αλήθεια, είναι μια καλή αφορμή αυτή η παράσταση σε λίγο μεγαλύτερα, ίσως, παιδιά να τους μιλήσουν οι γονείς τους για αυτά τα κομμάτια της παράδοσής μας. Παιδιά με κριτική σκέψη δε θέλουμε; Γιατί, λοιπόν, να τρομάζουμε στο κάτι παραπάνω, που δεν είναι τίποτε άλλο από τις ρίζες μας.Αν μη τι άλλο, βασικός σκοπός του θεάτρου είναι να μας πάει λίγο παραπέρα κι όχι να περάσουμε απλώς την ώρα μας. Ακόμη κι αν κάτι δεν είναι κατανοητό σε ένα παιδί, οφείλουμε εμείς οι μεγαλύτεροι να ερεθίσουμε την σκέψη και τη φαντασία του.

Η Σπυράτου στην σκηνοθεσία και στις χορογραφίες έδωσε τον καλύτερο της εαυτό. Ευρυματικές χορογραφίες με εμφανείς τις αναφορές σε παραστάσεις μαχών από αγγεία και μαρμάρινα αγάλματα. Πολλά ακροβατικά, εντυπωσιακές τούμπες και άλματα προκαλούν το μάτι μικρών και μεγάλων θεατών και «ξεκουράζουν» από τα κομμάτια πρόζας. Πάντα είχα στο μυαλό μου τα λόγια της από τη συνέντευξη τύπου: «Για εμάς παιδικό θέατρο σημαίνει καλό θέατρο». Κι αυτό έκαναν, μια παράσταση για όλες τις ηλικίες που μέσα σε ώρες καταφέρνει να μας ταξιδέψει και να μας εντυπωσιάσει την ίδια στιγμή.

Η Κατερίνα Πολέμη με τις μουσικές της δημιουργίες απογείωσε την παράσταση, κυρίως τις σκηνές μάχης. Έδωσε μια παραπάνω ένταση σ’αυτο το μυθολογικό γεγονός. Ο Μανόλης Παντελιδάκης με απλά αλλά εντυπωσιακά μέσα στη δωρικότητά τους σκηνικό εντυπωσίασε μικρούς και μεγάλους θεατές. Από την άλλη τα κοστούμια του ήταν εξίσου εντυπωσιακά και συνάδουν με την εποχή στην οποία αναφέρονται.

Θα ήταν άδικο να μιλήσω για κάποιους ηθοποιούς χωριστά, αλλά και ταυτόχρονα, το να μην μιλήσω άδικο φαντάζει γιατί πραγματικά η ομάδα λειτούργησε εξαιρετικά σε κάθε επίπεδο. Σίγουρα υπήρξαν κάποια σημεία ή κάποιες ερμηνείες που ξεχώρισαν λίγο περισσότερο, αλλά το σημαντικό είναι πως σε αυτές τις δυο ώρες της παράστασης δεν μπορούμε να προσάψουμε πως κάτι ήταν αδύναμο ή περιττό. Ο Νικόλαος Καραγκιαούρης στο ρόλο του Δία έφερε άρωμα όπερας στην παράσταση, η Ντορέττα Παπαδημητρίου στο ρόλο της Αφροδίτης και της βασίλισσας Πενθεσίλεια είναι μια αληθινή πολεμίστρια,κανόντας απίστευτα πράγματα επι σκηνής, διατηρώντας το αίσθημα των ρόλων της, ο Μάξιμος Μουμούρης στο ρόλο του Έκτορα δίνει το δικό του μοναδικό στίγμα. Ο Αντίνοος Αλπμάνης, προσεγγίζει και αποδίδει άρτια το ρόλο του Πάρη, ο Γιώργος Νούσης στο ρόλο του Αχιλλέα είναι ένας νεαρός ηθοποιός με πολύ ταλέντο, που ξέρει να μεταμορφώνεται. Για μένα έκπληξη ήταν ο Οδυσσέας, που τον ενσάρκωνε ένας νεαρός ηθοποιός, και κατάφερε σαν πολυμήχανος που ήταν να αποκτήσει φοβερή επικοινωνία με το κοινό.  Και η Δούκισσα Νομικού στην πρώτη της φορά πάνω στη σκηνή στην πρεμιέρα της ήταν πολύ καλή. Της λείπε σίγουρα η εμπειρία, αλλά φαίνεται πρόθυμη να δουλέψει και να βελτιωθεί ακόμη περισσότερο.

Η σημαντικότερη, όμως, ερμηνεία κι αυτή που έκανε τη διαφορά ήταν η ομαδική. Ειλικρινά, δε μπόρεσα να καταλάβω πόσοι ηθοποιοί βρέθηκαν επι σκηνής, το μόνο σίγουρο είναι πως ο καθένας ήταν τόσο σημαντικός για τον άλλο. Σίγουρα πίσω από αυτή την ομαδική δουλειά κρύβονται πολλές ώρες πρόβας, καθημερινή και στην ουσία της επαφή και σκληρή δουλειά κάτω από της οδηγείες της κυρίας Σπυράτου. Αυτή η ομαδική δουλειά είναι απάντηση στο τι μπορούν να κάνουν οι Έλληνες καλλιτέχνες κι όχι μόνο, όταν εργάζονται με ένα κοινό στόχο και πιστεύουν ο ένας στον άλλο.

Δεν ξέρω που μπορεί να βρίσκονται σήμερα ο Πάρις, ο Έκτορας, η Έλενη, ο Αγαμέμνωνας, η Ανδρομάχη, ο Μενέλαος κι όλοι οι υπόλοιποι ήρωες. Ίσως, και να μην υπήρξαν ποτέ.. ίσως και να υπήρξαν.. Μπορεί να βρίσκονται στην σκηνή ή εκτός της σκηνής. Μπορεί να έχουν άλλα ονόματα, άλλη καταγωγή, άλλη εξωτερική όψη, μπορεί να είναι και οι ίδιοι που έχουμε στη φαντασία μας. Το μόνο σίγουρο είναι ότι κάθε Σάββατο και Κυριακή οι ήρωες με τους οποίους μεγαλώσαμε και με τους οποίους θα μεγαλώσουν και όλες οι επόμενες γενιές παίρνουν σάρκα και οστά στο Παλλάς.

Συντελεστές:

Κείμενο: Στρατής Πασχάλης

Σκηνοθεσία-Χορογραφίες: Σοφία Σπυράτου

Σκηνικά – Κοστούμια: Μανόλης Παντελιδάκης

Μουσική: Κατερίνα Πολέμη

Σχεδιασμός φωτισμών: Ελευθερία Ντεκώ

Aikido: Κώστας Γλούφτσιος

Σπαθογραφίες: Κωνσταντίνος Μπουμπούκης

Βοηθός σκηνοθέτη: Τατιάνα Μύρκου

Βοηθός χορογράφου: Αλέξανδρος Κεϊβανάη

Πρωταγωνιστούν (αλφαβητικά): Αντίνοος Αλμπάνης, Μάξιμος Μουμούρης, Δούκισσα Νομικού, Γιώργος Νούσης, Ντορέττα Παπαδημητρίου.
Μαζί τους: Μαριάννα Λαγουρού, Νικόλαος Καραγκιαούρης, Χλόη Μάντζαρη, Εύη Χατζάκη, Ράνια Φόβου.

Και οι : Στράτος Γιαπτσές, Αργύρης Γκαγκάνης. Τάσος Καραχανίδης, Αλέξανδρος Κεϊβανάη, Αλέξανδρος Λασκαράτος, Tadeu Liesenfeld, Κωνσταντίνος Μαγκλάρας, Νικόλας Μακρής, Τζεφ Μαράουϊ, Ανδρέας Μάσσιος, Άρης Παπαδόπουλος, Μαρίνα Σάττι, Ιβάν Σβιτάιλο, Θανάσης Τσιδίμης.
Info

Παραστάσεις: Σάββατο & Κυριακή 11:30 & 15:00

Παραστάσεις για σχολεία, καθημερινές. Κρατήσεις: 2105752978 & 2105767193