Πάμε Θέατρο: «Η Πόλη» της Λούλας Αναγνωστάκη στο Επί Κολωνώ | Είδαμε την παράσταση!

Την Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου βρεθήκαμε στο Επί Κολωνώ για την πρεμιέρα της παράστασης «Η Πόλη» σε σκηνοθεσία Στέλιου Μάινα με τους Βαγγέλη Ρόκκο, Κάτια Σπερελάκη και Γιώργο Ψυχογιό. Το αγαπημένο θεατρικό στέκι γέμισε από νωρίς με καλλιτέχνες, ηθοποιούς, σκηνοθέτες και θεατρόφιλους για να στηρίξουν τη νέα θεατρική δουλειά. Λίγο μετά τις 9 το συμπαθητικό φουαγιέ του θεάτρου υποδέχτηκε τους καλεσμένους του κι όμορφες συζητήσεις στήθηκαν με φόντο την χαμηλή ατμοσφαιρική μουσική.

Λούλα Αναγνωστάκη. Μια συγγραφέας που εμπνεύστηκε τόσο από την πόλη της, τη Θεσσαλονίκη, έζησε, έγραψε, εκφράστηκε, τόλμησε, δημιούργησε κι έδωσε με τη σειρά της έμπνευση σε όσους την γνώρισαν είτε σε προσωπικό είτε σε θεατρικό. Στην Πόλη, το δεύτερο μέρος μιας τριλογίας θίγει την έννοια της ταυτότητας, του αισθήματος του ανήκειν που δεν περιορίζεται σε ένα δημοσιονομικό έγγραφο ή μια φυσική κατοικία, αλλά στον άνθρωπο, το γείτονα, την πλατεία, το δρόμο και ότι άλλο πλαισιώνει την πόλη.

Η πόλη ανώνυμη. Ίδια με την προηγούμενη. Η κεντρική πλατεία με το σιντριβάνι, το διοικητήριο, το λιμάνι, τα μαγαζιά με τις φωτισμένες βιτρίνες. Πάντα έχει ομίχλη, βρέχει και φυσάει. Εκείνη ισχυρίζεται πως την ξέρει καλά, γεννήθηκε εκεί. Εκείνος αρνείται πως την αναγνωρίζει. Ή μήπως όχι; Ο επισκέπτης, ένας ακόμα, πέφτει στην παγίδα. Οι ρόλοι είναι μοιρασμένοι και το παιχνίδι επαναλαμβάνεται. Όμως η πόλη καίγεται…

Το έργο της Λούλας Αναγνωστάκη θα μπορούσαμε να πούμε πως δεν είναι μόνο θεατρικό, αλλά η ζωή και οι ήρωες της, οι άνθρωποι γύρω μας. Η «Πόλη» ταιριάζει απόλυτα στην Οδό Ναυπλίου, στην οποία βρίσκεται το Επί Κολωνώ, όπως θα ταίριαζε στην Αγίου Κωνσταντίνου, στην πλατεία Βικτωρίας, στην Πατησίων και σε άλλες τόσους οδούς και πόλεις. Είναι πραγματικά εκπληκτικό πως η ζωή μας μπορεί να αποτυπωθεί τόσο όμορφα σε ένα θεατρικό έργο και αυτό το θεατρικό έργο να αποτυπωθεί με τη σειρά του τόσο όμορφα στη ζωή μας. Στο Επί Κολωνώ λοιπόν, ένα βιόκοσμο που εμπνέεται κι αναπνέει από την Αθήνα, ο Κίμων και η Ελισάβετ είναι οι άνθρωποι μας, οι γείτονες, οι άγνωστοι συγκάτοικοι μας που διαμένουν στην ίδια πολυκατοικία που μένουμε και εμείς, βουτηγμένοι στην φρικτή ανωνυμία της πόλης.

Η αγωνία των δυο ηρώων να αναγνωρίσουν κάτι στη γνώριμη (;) πόλη που κατοικούν, με ταξιδεύει συνειρμικά σε ένα ποίημα του Καβάφη που διάβασα πρόσφατα. Σας μεταφέρω μερικούς από τους στίχους του:

Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.

Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς

τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς•

και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ’ ασπρίζεις.

Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού — μη ελπίζεις—

δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.

Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ

στην κώχη τούτη την μικρή, σ’ όλην την γη την χάλασες

Η σκηνοθεσία του Στέλιου Μάινα αποτυπώνει με τρόπο ιδιαίτερα ταιριαστό το έργο της Λούλας Αναγνωστάκη και καταφέρνει να χειριστεί τις εικόνες που δεν οπτικοποιούνται, αλλά τις νιώθουμε ο καθένας μας ξεχωριστά. Παρόλο που και οι τρεις ηθοποιοί είναι πολύ καλοί σε αυτό που πρέπει να αποδώσουν, αυτό που τελικά μένει δεν είναι μια ερμηνεία ή μια καλή σκηνοθεσία, αλλά μια καλή αίσθηση κι αυτό είναι κάτι ιδιαίτερα όμορφο όταν συμβαίνει.

Βασικοί Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Στέλιος Μάινας

Σκηνικά/Κοστούμια/video: Γιώργος Χατζηνικολάου

Φωτισμοί: Αντώνης Παναγιωτόπουλος

Μουσική: Lost Bodies

Βοηθός σκηνοθέτη: Σοφία Μπότση

Φωτογραφίες: Νικολέτα Γιανούλη

Διανομή

Κίμων: Βαγγέλης Ρόκκος

Ελισάβετ: Κάτια Σπερελάκη

Φωτογράφος: Γιώργος Ψυχογιός

Info

Η παράσταση «Πόλη» παίζεται κάθε Δευτέρα και Κυριακή στις 21:15 στο Επί Κολωνώ.